Fietstoerisme 
Materiaalzone 
‘Zure’ derde plaats voor Cavendish, maar: “Verslagen door twee geweldenaren”
Mark Cavendish deed woensdag in de elfde etappe van de Giro d’Italia weer eens mee om de overwinning, maar de Brit moest na een prangende sprint zijn meerdere erkennen in Pascal Ackermann en Jonathan Milan. “Het is zuur dat het niet lukt, maar ik had de sprint niet anders kunnen rijden”, aldus Cavendish.
Ook dit jaar maken we met RIDE weer een lekker dikke zomereditie. Een 212 pagina's dik wielermagazine waar je deze zomer uren van kunt genieten en die de sportzomer nog nét iets leuker maakt. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! Na een valpartij in de voorlaatste kilometer mocht een groepje van dertig man strijden om de ritzege. Mads Pedersen trok de sprint op gang, maar deed dit te vroeg en werd nog overvleugeld door zijn concurrenten. Cavendish wist Pedersen als eerste te remonteren, maar bleek niet over genoeg snelheid te beschikken. De sprintkopman van Astana Qazaqstan werd uiteindelijk nog overvleugeld door ritwinnaar Ackermann en de opkomende Milan.
Na afloop keek Cavendish op de website van Astana Qazaqstan terug op zijn sprint en het collectieve optreden van zijn ploeg. “We waren erg gemotiveerd voor deze etappe. Op papier was het een mooie sprint, maar het was zeker geen makkelijke aanloop. Het is wel mooi om te zien hoe we in deze Giro als team rondrijden. Zo reed Vadim Pronskiy een geweldig tempo op kop van het peloton, zodat de kopgroep niet te veel ruimte kreeg. Ook dat gaat steeds beter.”
Cavendish (in de Britse kampioenstrui) eindigde als derde in Tortona – foto: Cor Vos
Cavendish moest op de laatste klim van de dag, de Passo della Castagnola (4,9 km aan 4,5%), nog even alle zeilen bijzetten om het peloton te volgen. Jayco AlUla, de ploeg van Michael Matthews, trok namelijk vol door in een poging om de pure sprinters overboord te gooien. “Gelukkig bleven mijn ploeggenoten bij me”, blikt Cav terug. “We reden een klein stukje achter het peloton, maar konden wel weer terugkeren.”
“Ik ben heel erg trots op de jongens en daarom is het ook zuur dat ik hier niet win. Toch had ik de sprint niet anders kunnen aanpakken. Ik werd simpelweg verslagen door twee jonge geweldenaren”, doelt hij op Ackermann en Milan. “Daar hoef ik me zeker niet voor te schamen, dus ik wil hierbij Ackermann feliciteren.”
Perfecte sprint
Ploegleider Stefano Zanini kwam tot eenzelfde conclusie. “We kunnen trots zijn op hoe we als ploeg hebben gereden. Onze renners hebben Mark goed geholpen en hij reed zelf de perfecte sprint. We hebben hem op geen enkele fout kunnen betrappen. Mark kroop naar het wiel van Pedersen en kwam uiteindelijk net iets tekort. Hij werd simpelweg verslagen door snellere sprinters.”
Alle heren in het peloton zijn uiteraard geweldenaren, maar Milan en Ackermann zijn in mijn ogen toch echt niet meer als B sprinters.
Voor Ackermann is het zijn tweede zege op World Tour niveau in achttien maanden, een ritje in Polen was vorig jaar zijn laatste wapenfeit. En als we allemaal heel even eerlijk zijn rekent niemand hem meer tot de categorie Philipsen/Jakobsen.
En Milan is nog jong natuurlijk, en een prachtig talentje. Maar heeft in vorige World Tour races nu ook niet bepaald bewezen tot de absolute wereldtop te behoren als het op sprinten aankomt. (Kan zijn dat deze Giro zijn doorbraak is, dat zal de tijd moeten bewijzen.)
Ook heren als Marit, Mayrhofer, Dainese, Consoni, Albanese, Gaviria, Fiorelli en nog wat anderen reken ik totaal niet (meer) tot de wereldtop. ....
Gaviria verslaat Ganna, Sagan en Lampaert in San Juan, en pakt in Romandië de zege door na een bocht op 400 meter aan te gaan. Maar in een reguliere sprint komt hij duidelijk te kort.
Dan heb je enkel Groves en Pedersen die je tot de top van de B sprinters mag rekenen.
Ik geloof dat iedereen die voor de Giro naar dit sprintersveld in de Giro keek er wel van overtuigd was dat het maar zeer mager was dit jaar. Het feit dat Cavendish zelfs in ideale positie nog de zege niet kan pakken, zegt mij dat hij kansloos is in de Tour.
Er ontbreken hier in de Giro zo ontzettend veel sprinters uit de A en B categorie die ik allemaal sneller acht als Cavendish.
(Merlier, Ewan, De Lie, Bennet, Kooij, Jakobsen, Philipsen, v. Aert, Bauhaus, Thijssen, Demare, Groenewegen, Nizzolo, Welsford om er maar een paar te noemen.)
Leuke ontwikkeling.
Voor mij zijn het B sprinters, die ieder moment van de dag met één been verslagen worden door heren als Philipsen en Jakobsen. Dat jij Consoni en consorten even hoog inschaalt is ook okay voor mij, enkel niet mijn mening. En dat is allemaal prima. ;)
Tevens is begrijpend lezen ook een kunst, want volgens mij stel ik heel duidelijk dat alle heren in het peloton geweldenaren zijn, en zeg ik er bij Milan expliciet bij dat dit best wel eens zijn doorbraak zou kunnen zijn ?
Persoonlijk vindt ik Cavendish een over het paard getilde eikel, die zo snel mogelijk uit het peloton mag verdwijnen, ondanks zijn geweldige verleden. Acties net als eerder deze week ten opzichte van Maestri (Waarbij hij demonstratief de manier van sprinten van Maestri nadeed.) doen hem enkel nog meer zakken in mijn aanzien.
Waren dat die vreemd spastische bewegingen als van een sputterende drilboor die hij maakte in de slotmeters van de pelotonspurt na de regenrit die Cort won? Ik vroeg me al af waar dat in godsnaam over ging...
Maestri zal nooit tot op enkelhoogte komen van wat Cavendish gepresteerd heeft, maar om hem daarom maar belachelijk te moeten maken vindt 'ik persoonlijk' laag bij de grond en totaal overbodig.
Er was ooit een tijd dat Cavendish ongeveer één sprint per jaar verloor als hij in goede positie zat en dan de rest van de week niet te genieten was