Wout van Aert ziet in Québec dat hij alle steun op WK nodig heeft
Analyse De vraag was niet wie er zou winnen, maar hoe hij zou winnen. Hij was Wout van Aert. De superfavoriet voor wie het parcours van de Grand Prix Cyclistes Québec op zijn lijf leek geschreven. Al wordt dat laatste op vrijwel elk terrein over hem gezegd. “Wielrennen is echter geen Playstation”, concludeerde de Belgische superkampioen nadat hij als vierde over de streep was gereden.
De angst bij de concurrentie voor Van Aert drukte een enorme stempel op de WorldTour-klassieker in Quebec. Winnaar Benoît Cosnefroy omschreef het goed: “Het ontzag voor Wout van Aert en voor de kracht van Jumbo-Visma heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat er in de hele finale weinig ploegen bereid waren om de koers te controleren. Ik heb me van niemand iets aangetrokken en ben helemaal van mijn eigen plan uitgegaan.”
Dat plan was aanvallen op het steilste punt van de Côte des Glacis op 2,1 kilometer van de aankomst. Op het moment dat Van Aerts’ ploegmaat Tosh van der Sande na gedane arbeid naar rechts stuurde, plaatste Cosnefroy zijn explosieve demarrage. Christophe Laporte probeerde namens Jumbo-Visma te controleren, maar hij kon nooit in de buurt van het wiel van zijn ontketende landgenoot komen.
Normaal staat een demarrage op die plek in de GPC Québec voor zelfmoord omdat er altijd nog enkele ploegen vol voor de sprint willen rijden. Nu was die organisatie er niet. Al moet vooral gezegd worden dat Cosnefroy een heel groot nummer opvoerde in de Canadese toeristenplaats.
“Toch ben ik niet echt verrast door Cosnefroy”, vertelde Van Aert voorbij de finish. “We hoopten dat Christophe in zijn wiel kon komen, maar hij strandde op 10 meter. Daar ging het mis. In onze groep waren er veel ploegen die gokten. Toen we in de laatste kilometer reden wist ik al dat het verloren was.”
In de sprint werd Van Aert nog gepasseerd door Michael Matthews en Biniam Girmay, maar daar hechtte de Belg weinig waarde aan. Omdat er nog enkele renners voor de groep uitreden moest hij de sprint vroeg aanzetten om nog een kans op een podiumplek te hebben. “Ik ging daarom dus bewust heel vroeg aan en dat was de reden waarom Michael en Biniam nog langs me konden komen.”
Net als straks waarschijnlijk tijdens het WK in Wollongong waren de laatste twee rondes heel intensief. Van Aert: “Het leek alsof er veel controle in het eerste peloton was, maar dat was zeker niet het geval. Alleen de sterke jongens bleven over. Met een finale zoals deze moet je altijd een beslissing nemen waar je je actie wilt doen. Een renner als mij kan vrij defensief rijden, maar iemand als Cosnefroy weet dat hij één sterke aanval moet plaatsen. Als er dan even een aarzeling is, dan is het moeilijk om hem nog terug te pakken.”
De finale in Québec bewijst nogmaals hoe Van Aert straks in Australië als superfavoriet goed omringd moet zijn in de finale door de Belgische ploeg. De concurrentie zal de wedstrijd op hem afstemmen en Cosnefroy heeft nu het voorbeeld gegeven hoe hij de Belgische superman te kloppen is.
Al zal Cosnefroy zelf niet van de partij zijn in Australië. Hij heeft zich al vroegtijdig bij bondscoach Thomas Voeckler afgemeld omdat hij de trip met de jetlag naar ‘Down Under’ niet zag zitten, maar zich in het najaar op de koersen met zijn ploeg AG2R wil richten.
“Natuurlijk stemden wij hier onze wedstrijd voor een deel op Van Aert af”, bevestigde Michael Matthews, tweede in Québec. “Wout is momenteel op deze parcoursen de sterkste man. Dat heeft hij in de Tour de France laten zien. Daarna in Hamburg en in Plouay en ook nu weer. Iedereen volgt hem en iedereen weet hoe sterk hij is. Mijn kans ligt om hem in de sprint te kloppen.”
De nummer drie Biniam Girmay is niet naar Canada gekomen om specifiek Van Aert te kloppen, maar om een podiumplaats te realiseren. Het is de tweede keer dat de ster uit Eritrea op het podium van een eendagskoers op WorldTour-niveau rijdt. “Ik ben geslaagd in ons doel en daar ben ik heel tevreden mee. Ik kom steeds beter in vorm wat een goed teken met het oog op het WK over dik twee weken is.”
De GPC Québec heeft aangetoond dat dat WK waarschijnlijk een uiterst tactische finale gaat kennen. De Belgische bondscoach Sven Vanthourenhout heeft de luxe om met Wout van Aert en Remco Evenepoel de beste twee renners van het huidige moment in zijn selectie te hebben. Maar hoe ga je dat tweetal naast elkaar laten functioneren in de wetenschap de concurrentie de koers op België gaat afstemmen.
Kan de favorietenrol van Van Aert ervoor zorgen dat Evenepoel extra vrijheid krijgt bij een aanval in de finale? Of gaat Evenepoel de man zijn die in de laatste ronde de rode loper uitlegt voor Van Aert? In Québec heeft de concurrentie al een beetje het gevoel gekregen dat de tweede Belgische kopmannen wellicht toch te kloppen zijn.
Buiten zijn winst in Gent-Wevelgem gerekend dan.
"Generally, the beers brewed in Quebec differ from those in the rest of North America because of the relative importance of the French and Belgian traditions alongside that of Great Britain."
https://en.wikipedia.org/wiki/Beer_in_Quebec
Hup MvdP !!
https://www.wielerflits.nl/nieuws/bondscoach-vanthourenhout-stuurt-aan-op-verzoeningsgesprek-van-aert-en-evenepoel/
Hoezo onzin ?
Ik vond het vorig jaar eigenlijk ook geen ramp als ploeg zijnde het werd vooral uitvergroot na de passage van Evenepoel in extra time koers die communicatie met de buitenwereld was niet zo netjes ook niet langs de kant van Van Aert door daar meteen als een wesp op te reageren.
Maar wellicht zit dat niet in je karakter. Even goede vrienden.
Overigens: de twee beste renners van het moment in de ploeg? Zijn we Pogacar vergeten? Die lijkt me toch echt een niveautje boven Evenepoel.
De finale van gister zou een goed scenario voor het WK kunnen zijn, maar dan reis ik misschien nog liever met Van der Poel en Van Baarle af dan met Van Aert en Evenepoel. Van Baarle doet niet veel anders dan werken voor anderen en durft zichzelf weg te cijferen, Van der Poel kan een open koers rijden met eventueel Van Baarle achter de hand als hij niet goed is, de favorieten zullen zelf ook niet zo snel achter een Van Baarle aanrijden, waar ze wel direct op het wiel van Van Aert en Evenepoel willen zitten. Kan nog wel eens een heel lastig verhaal worden voor de Belgen... (Of Evenepoel is akkoord gegaan met een rol als knecht gezien z'n drukke schema?)
Dus als ploeg meerijden om een sprint met een kleine groep af te dwingen.
Maar gefeliciteerd met de 2e plaats. Matthews lijkt niet door te hebben dat wielrennen vooral een sport is waarin je moeten durven verliezen.
Als het zogezegd weer allemaal van Evenepoel moet komen en hij eigenhandig beslist of Van Aert wint of niet, kan het nog een moeilijke zaak worden. Want bij Remco zou na San Sebastian, de Vuelta en tussendoor ook WK tijdrijden wel eens het vat af kunnen zijn.
Om deze koers te winnen, is dit toch echt de manier waarop een renner als Matthews moet rijden om de meeste kans te maken. Heeft hij trouwens in de twee voorgaande edities ook gedaan.
Zelf hoop ik stiekem ook van niet, voor de koers zijn dat soort plotwendingen natuurlijk heerlijk. Maar voor onze Zuiderburen wil ik nog wel hopen van wel. Die gun ik ook wat ;)
chauvinistisch land met één duidelijke kopman.
Wil van Aert zo’n snelle rondje koers winnen zal het met zelf forcen en de rest mee het gelid in krijgen gebeuren. Er is er aan het einde altijd wel 1 over die je niet terugkrijgt.