Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Wout van Aert na monumentale zege: “Ik heb er geen woorden voor”
Wout van Aert won vorige week al op indrukwekkende wijze Strade Bianche, maar de renner van Jumbo-Visma boekte vandaag de grootste zege uit zijn carrière. De Belg won Milaan-San Remo na een spannende finale. “Ik kan het niet geloven! Ik ben echt superblij.”
Van Aert begon samen met titelverdediger Julian Alaphilippe aan de laatste kilometer in finishplaats San Remo, nadat beide renners wisten weg te rijden op de Poggio. Van Aert bleek op de Via Roma net iets sneller dan zijn Franse tegenstrever. Het is voor de 25-jarige renner zijn eerste zege in een monumentale klassieker.
“Om zo te beginnen aan het tweede deel van het seizoen is echt fantastisch. Ik win gewoon twee grote wedstrijden op rij.” Van Aert moest op de Poggio alle zeilen bijzetten om Alaphilippe te volgen. “Ik dacht alleen maar aan aanhaken. Dat lukte eigenlijk niet, aangezien hij al vroeg versnelde en ik van ver moest reageren.”
“Ik kon vrijer koersen, maar ik had gelukkig ook de benen van vorige week”
“Ik moest na mijn reactie weer passen, maar ben gewoon doorgegaan aangezien het gat met de rest daar was. Julian speelde het in de finale erg goed. Hij liet mij op kop rijden. De achtervolgende groep wist nog bijna terug te keren. Het was moeilijk om het juiste tempo te rijden en ook nog de sprint te winnen. Ik won uiteindelijk met een half wiel voorsprong.”
“Zo’n koers winnen met mijn familie in de buurt, dat is het mooiste wat er is. Dat maakt deze overwinning extra mooi. Iedereen weet dat ik graag mijn familie rond mij heb en ook emotioneel ben na zo’n zege. De overwinning van vorige week zorgde ervoor dat de druk eraf was. Ik kon vrijer koersen, maar ik had gelukkig ook de benen van vorige week.”
Ik zie hem overigens wel nog een Tour etappe winnen dit jaar.
Xandro Meurisse vertelde onlangs dat hij vorig jaar in hetzelfde hotel zat als Jumbo tijdens de Dauphine en zijn ogen niet kon geloven qua professionaliteit. Hoe goed Alpecin Felix ook is als ploeg daar kunnen ze (nog) niet aan tippen.
Verder heeft Wout in principe zijn keus al gemaakt. Hij is wegrenner en doet het veldrijden erbij. MVDP wil nog altijd schaken op diverse borden. Maar het seizoen is nog lang en misschien praten we in oktober al over een winnende Matthieu.
Verleden jaar ging WVA vlak voor de Dauphiné voor het eerst op hoogtestage en dat heeft zijn vruchten afgeworpen.
Niet vergeten dat MVDP nog steeds 3 disciplines combineert terwijl WVA het bij 2 disciplines houdt.
Ik zie MVDP nog veel grote koersen winnen hoor, ook dit jaar, dus ik maak me weinig zorgen.
Verschil lijkt me momenteel het mentale. Als het niet helemaal volgens plan gaat, dan lijkt Van Aert daar toch iets beter mee om te kunnen gaan dan van der Poel. Wout kraakt vaker, maar breekt niet snel. Mathieu kraakt heel zelden, maar als dat gebeurt, dan breekt het meestal ook meteen.
Met niet volgens plan bedoel ik dan geen valpartijen of iets dergelijks, maar wanneer hij niet met de pedalen kan spelen en hij zijn wil niet kan opleggen.
De toekomst zal het uitwijzen. Misschien is Matje gewoon minder een man voor in de hitte of moet hij nog naar zijn beste vorm toegroeien na een voor hem ongezien lange break.
Ik denk ook niet dat VDP als een drol in de rondte rijdt. Maar hij is niet zo snedig als vorig voorjaar.
Ligt dat aan de ploeg? Dat kan, maar is misschien ook een te makkelijke conclusie. En daar staat tegenover dat hij bij zijn huidige ploeg kan doen wat eigenijk bij geen enkele world tour ploeg zou kunnen, namelijk de unieke combinatie van veldrijden, MTB en wegwielrennen.
Ik denk dat VDP en de mensen om hem heen prima keuzes kunnen maken. En misschien is dat wel ooit de overstap naar een World Tour ploeg, juist om de redenen die jij noemt. Ik heb in ieder geval vertrouwen dat hij gewoon de keuzes maakt die hem het beste passen (gelukkig luistert hij niet naar de gemiddelde flitser hier ;-)))
Hij komt over alsof hij goed in balans is op dit moment. Dat vertaalt zich in de goede vorm, de goede dingen doen in de koers, en gezien de dikke buik van zijn vrouw ook daarbuiten. En hij heeft met zijn overgang naar TJV zijn verbetenheid omgezet in vastberadenheid en vasthoudendheid. DIt maakt hem beter én sympathieker voor heel veel mensen.
Zelfs mijn vrouw (Belgische en niet echt fan van TJV :-) deelt die mening.... en vrouwen hebben doorgaans een beter gevoel voor dat soort dingen dan wij mannen.
Maar wat ik wel weet is dat als DQS deze gast mee neemt naar klassiekers, dat ze hun wapenarsenaal uitbreiden. Want dit is er eentje die van ver kan vertrekken en het kan volhouden tot de streep. En daarmee zijn ploeg erachter in een zetel kan zetten.
Aan de andere kant: als je met hem mee kunt, ga dan lekker in zijn wiel zitten en kom daar niet meer uit tot 50 meter voor de streep. Want dan leg je het dilemma terug bij Quickstep: laat je je kloppen in de sprint, of laat je Evenepoel in de remmen knijpen.
Als hij gaat, ook op 60 km, dan MOET je meteen mee. En niet een knechtje erachteraan laten rijden.. Want als hij alleen weg is....
klopt helemaal. En daarom moet je ook geen "koekenbakker" mee sturen, maar gewoon als kopman je wagonnetje aanhaken. Of in ieder geval proberen.
En als je dan als kopman nog altijd sterretjes ziet of het wiel niet kunt houden, dan is duidelijk dat je als kopman niet sterk genoeg bent. Maar je mag (afhankelijk van het terrein) verwachten dat de kopmannen in vorm op 50 km van de meet het wiel kunnen houden. Zeker in klassiekers waar slechts kort geklommen wordt en hij waarschijnlijk op een vlak stuk weg moet rijden.