Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Wout Poels en Dylan Teuns: “Ook samen als kopmannen naar Luik”
Interview Aan de kolenmijn van Blegny werd naar Wout Poels gewezen. De geboren Noord-Limburger zou deze middag in het kamp van Bahrain Victorious het kopmanschap dragen met Dylan Teuns. Wie van de twee de sterkste benen in de Waalse Pijl zou hebben, daar durfden ze binnen de ploeg eigenlijk geen geld op te wedden. Poels kwam net van zijn hoogtestage terug, terwijl Teuns de kasseien van ‘Le Nord’ als voorgerecht op de Ardennen-klassiekers had verorberd. “Dylan heeft het gelukkig een stuk beter gedaan”, constateerde Poels zo’n vijf uur later voorbij de Église Notre-Dame de la Sarthe.
Hoe Teuns in de laatste 150 meter wegsnelde bij Signor Flecha Valona Alejandro Valverde was indrukwekkend. Voor de negende keer stond de bijna 42-jarige kopman van Movistar op het podium op de Muur van Hoei. De Spanjaard leek op weg naar een zesde overwinning in zijn klassieker, totdat een ontketende Teuns hem bij het zicht van de finish voorbij stoof.
“Dat ik deze Waalse Pijl in een rechtstreeks duel met de Koning van de Muur Valverde win, maakt mijn overwinning alleen nog maar mooier”, vertelde Teuns. “Vijf jaar geleden stond ik hier al met een derde plaats op het podium. Ik was toen enorm teleurgesteld dat ik geen antwoord op Valverdes finale versnelling had. Nu zijn de rollen omgedraaid en klop ik hem op zijn terrein. Ja, dat maakt mij bijzonder trots.”
foto: Raymond Kerckhoffs
Woorden waar Poels, die uiteindelijk op de 25ste plaats eindigde, zich bij aansloot: “Als je de uitslag bekijkt wie Dylan allemaal achter zich heeft gelaten, dan besef je pas hoe bijzonder zijn prestatie is. Als je al deze kampioenen op zo’n steile aankomst bergop achter je laat, dan moet je absoluut de sterkste zijn.”
Lichtgewichten
De Nederlandse Limburger en de Belgische Limburger hebben elkaar gevonden bij Bahrain Victorious. Beiden zijn lichtgewichten, die bergop op sommige dagen met de allerbesten mee kunnen. Ze behoren niet meteen bij de absolute top, maar hebben van die momenten dat ze iedereen de kuiten laten zien.
Toen Teuns in 2017 op 25-jarige leeftijd al als derde eindigde in de Waalse Pijl leek het een kwestie van tijd voor hij op de Muur van Hoei zou zegevieren. “Iedereen zegt altijd dat ik gemaakt ben voor deze klim, maar ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Het is hier alles of niets. Ik heb ook dagen gekend dat ik op de Muur niet vooruit te branden was. Op een dag als vandaag wanneer alles lukt, dan hou ik van de Waalse Pijl. Dan zit je altijd in goede positie en voel je op het steile deel dat je nog overschot hebt. Na mijn versnelling kon Valverde nog een keer terugkomen. Op dat moment had ik gelukkig nog een extra aanzet in mijn benen.”
Teuns lijkt gemaakt voor de steile aankomsten te zijn. In de Vuelta a España sprintte hij op extreme aankomsten bergop al naar knappe ereplaatsen, terwijl hij in de Tour de France van 2019 de beste was in rit naar La Planche des Belles Filles. Op deze klim in de Jura waren dat jaar de laatste honderden meters verhard en kenden daar als finale een stijgingspercentage van liefst 24%.
Cocktail
“Ik ben licht en sterk. Dat is de cocktail om op zo’n steile klimmen goed uit de voeten te kunnen. Al kun je deze twee dagen totaal niet vergelijken”, benadrukt Teuns. “In de Tour zat ik in 2019 in een sterke kopgroep waarvan ik me bergop de beste toonde. Hier is alles op de laatste klim van de Muur van Hoei gericht. Ik heb nu alle favorieten op de finale slotklim weten te verslaan. Daarom is deze overwinning veel specialer voor mij.”
Wout Poels op de eerste rij op de Muur van Huy – foto: Raymond Kerckhoffs
Na de Ronde van Valencia testte Teuns dit voorjaar positief op corona. “In het begin schoot ik in paniek. Drie keer per dag appte ik onze ploegarts of ik weer kon trainen, maar hij verplichtte me binnen te blijven zolang ik niet negatief testte. Pas na tien dagen kon ik weer voorzichtig mijn trainingen hervatten. Toch ben ik toen rustig gebleven. In plaats van Parijs-Nice reed ik nu de Ronde van Catalonië. Vanaf dat moment waren er nog vier weken tot deze Ardennenklassiekers. Dan kun je nog veel goed maken.”
Een onaangename verrassing wachtte Teuns vorige week toen hij van zijn ploeg ineens te horen kreeg dat hij Parijs-Roubaix moest rijden omdat ze niet voldoende renners hadden. “Ze vonden dat ik goed over de kasseien kon rijden, daarom wilden ze mij erbij hebben. Ik zou enkel het eerste deel van de wedstrijd hoeven te rijden. Richting de eerste stroken was het heel stressvol en zat ik niet lekker in het peloton. Maar eerlijk gezegd, eenmaal op de stenen ging het best lekker. Al dacht ik in het Bos van Wallers wel, wat ben ik hier nu godsnaam aan het doen? Dit is gekkenwerk. Ik heb vervolgens ook snel in de remmen geknepen.”
Wout Poels naar plek 25 in de Waalse Pijl – foto: Raymond Kerckhoffs
Een ideale aanloop naar de Waalse Pijl kende Poels ook niet. Van de hoogte op El Teide naar de steile chicane van de Muur van Hoei is ook een flinke overgang. De Waalse Pijl was zijn eerste wedstrijd sinds 27 maart.
Ritme
“Na al die trainingen mis je in de finale wanneer het wat sneller gaat, dat je wat ritme te kort komt. Dan heb je nog wat extra koershardheid nodig”, gaf Poels aan. “Al moet ik zeggen dat het helemaal niet slecht ging. Tijdens de eerste twee beklimmingen van de Muur zat ik goed voorin, omdat er ook op de vlakte voorbij de klim redelijk wat wind stond. Bij de laatste beklimming stond ik op 500 meter van de streep geparkeerd. Toen liepen de benen helemaal vol. Ik denk echter wel dat dit goede kilometers richting de Giro d’Italia zijn, maar ook richting Luik-Bastenaken-Luik van zondag.”
De Ardennenklassieker die Wout Poels in 2016 onder barre weersomstandigheden wist te winnen. Een wedstrijd die ook altijd iets extra’s in hem los maakt. Poels: “Met de overwinning van Dylan op zak zullen we extra gemotiveerd zijn om het in Luik ook te laten zien. Zeker met de vorm waarin hij nu steekt. Misschien dat we in Luik de rollen kunnen omdraaien…”
Teuns zat zo perfect dat Valverde eigenlijk geen moment op weg leek naar winst vóór Teuns hem voorbijstak. Eerder nadien, toen de taaie krijger nog even bijna op gelijke hoogte van Teuns kwam leek hij alsnog op weg naar winst, tot hij finaal kraakte.
Mooi vond ik ook de oprechte felicitaties van Valverde op het podium. Ik denk dat er weinigen mensen zijn binnen het peloton of daarbuiten die het hem niet gunnen. Ook Evenepoel was in zijn interview gewoon "blij" met deze winnaar. Tof om te zien.
Er lopen hier figuren rond die menen dat ik standaard iets heb tegen Belgen. Die figuren zijn herkenbaar aan een gigantisch calimero-ei met aan de ene kant de vlaamse leeuw erop geschilderd, en aan de andere kant de Belgische driekleur... En voor deze vermeende vorm van Belgenhaat is ooit door een wollig forumlid de term "racisme-light" bedacht.
De laatste honderden meters, waarop Theuns die etappe won, waren ONverhard.
Slordig dit.
Sorry, kon het niet laten. Verder heb je uiteraard overschot van gelijk.