Filippo Baroncini is de nieuwe wereldkampioen wielrennen bij de beloften. Met nog vier kilometer te koersen ging de Italiaanse renner erop en erover bij het leidende duo Mauro Schmid en Arthur Kluckers en reed vervolgens alleen door naar de wereldtitel. In de sprint van het peloton bleef de Eritreeër Biniam Ghirmay Olav Kooij voor. De Nederlander pakte daarmee brons.

Tweeënhalf uur na de juniorenkoers begonnen de beloften aan hun wedstrijd. Vanuit Antwerpen ging de route eerst naar het Leuven-circuit en daarna naar het Flandrien-circuit, om daarna weer naar Leuven terug te keren voor de laatste twee lokale ronden van 15,6 kilometer. Gezocht werd naar een opvolger voor Samuele Battistella, die in 2019 na de veelbesproken diskwalificatie van Nils Eekhoff tot wereldkampioen werd uitgeroepen. Vorig jaar werd het WK voor beloften uit het WK-programma geschrapt vanwege de coronapandemie.

De neutralisatie werd door meerdere valpartijen opgehouden – foto: Cor Vos

Even voor half twee werd het startsein gegeven voor de 161,1 kilometer lange koers over twintig klimmetjes. De neutralisatie duurde vervolgens wat langer vanwege meerdere valpartijen waarbij ook de Belgische favoriet Florian Vermeersch tegen de grond ging – de nervositeit was voor de start al hoog. Toen alle renners weer op de fiets waren gekropen en iedereen was aangesloten in het peloton, kon de roedel jonge honden officieel op gang worden gebracht. Het was gelijk koers met meerdere ontsnappingspogingen.

Kopgroep met drie man rijdt weg
Conor White van de eilandstaat Bermuda was een van de eerste aanvallers, net als de Kazachse eerstejaarsbelofte Nicolas Vinokourov – zoon van oud-prof en Astana-ploegmanager Alexander Vinokourov. Uiteindelijk raakte een kopgroep met drie man voorop, met de tweedejaarsbeloften Gleb Karpenko (Estland) en Logan Currie (Nieuw-Zeeland) en de derdejaars Adam Ward (Ierland). Tobias Vančo probeerde in zijn eentje naar de aanvallers toe te rijden, maar de Slowaak moest zijn tegenaanval vroegtijdig staken.

Bij de doorkomst van WK-dorp Keerbergen na 33 kilometer was de voorsprong van de vluchters al opgelopen tot vier minuten. Italië en Colombia kleurden de voorposten van het peloton, maar in aanloop naar de eerste keer het Leuven-circuit werd nog niet hard achtervolgd. Met een kleine vijf minuten voorsprong begonnen de aanvallers aan de Wijnpers, na 59 kilometer de eerste klim van de dag. Op de Wijnpers en de daaropvolgende Sint-Antoniusberg werd het peloton voor het eerst op een lint getrokken, waardoor het verschil met de kopgroep in een klap een duikvlucht nam.

Logan Currie voert de kopgroep aan, met Adam Ward in zijn wiel – foto: Cor Vos

Bij de eerste passage van de aankomst hadden Karpenko, Currie en Ward nog drieënhalve minuut over. Daarachter namen de Nederlanders het heft in handen in het peloton. Via de Keizersberg, de Decouxlaan en voor de tweede keer de Wijnpers ging de koers verder naar de Flandrien-ronde. Bij een val werd Tobias Johannessen, winnaar van de Ronde van de Toekomst teruggeslagen: het was niet de eerste en absoluut ook niet de laatste val van de wedstrijd. Op de Smeysberg moest Karpenko lossen uit de kopgroep en op de Moskesstraat reed Currie ook weg bij Ward.

Currie wordt verkeerd gestuurd
Currie verdedigde op dat moment nog 1:45 minuut voorsprong op het peloton, dat echter snel op de enig overgebleven koploper inliep. De Franse tweedejaars Hugo Page, die al een profcontract bij Intermarché-Wanty-Gobert op zak heeft, ging dan in de tegenaanval. Currie werd vervolgens een verkeerde weg in gestuurd, waardoor Page de leiding in de koers overnam. Alles reed echter op een zakdoek, niet veel later was het peloton weer compleet. Gegroepeerd reed de meute naar de tweede beklimming van de Smeysberg.

Het waren de Italianen die het peloton aanvoerden naar de klim, maar die bracht geen verschillen tot stand. Dan ging de route weer terug naar het Leuven-circuit. Wie dacht dat de overgangsfase niets zou teweegbrengen, kwam bedrogen uit. Negen renners namen namelijk de benen: het waren Luca Colnaghi, Daan Hoole, Anders Johannessen, Tomáš Kopecký, Jarrad Drizners, Mauro Schmid, Kevin Vermaerke, Finn Fisher-Black en Fábio Costa. België had de slag gemist en zag de kopgroep langzaam aan de horizon verdwijnen.

Het peloton op een van de twintig beklimmingen – foto: Cor Vos

Het peloton begon met een achterstand van veertig seconden aan de laatste twee ronden door Leuven. Tussen de groep en de aanvallers zwommen nog enkele renners – Kevin Vauquelin en Yevgeniy Fedorov vormde een koppeltje, kort daarachter gevolgd door Xabier Mikel Azparren. Er was een lange achtervolging voor nodig, maar vlak voor de Keizersberg haakten Vauquelin en Fedorov aan de staart van de kopgroep aan, waarmee we elf vluchters kregen. Azparren merkte dat hij het gat niet kon dichtrijden en zette zich op de kant.

Fisher-Black gaat overboord
In aanloop naar de Wijnpers, op 21 kilometer van de finish, begon het aanvallen in de kopgroep. Onder anderen Schmid, dit voorjaar winnaar van een etappe in de Giro d’Italia voor profs, testte de tegenstand eens. Door de versnellingen ging Fisher-Black, die tijdens het seizoen de stap van de opleidingsploeg van Jumbo-Visma naar UAE Emirates zette, overboord. Op de beklimming van de Sint-Antoniusberg, met nog zeventien kilometer te rijden, reed Schmid nog eens weg. Bij de derde doorkomst aan de finish had de Zwitserse renner al twintig seconden te pakken.

Schmid, een laatstejaarsbelofte, sprak al zijn profervaring aan die hij in zijn eerste profseizoen bij Qhubeka NextHash heeft opgedaan. Echter bleef hij binnen schootsafstand van het peloton dat op de twee plaatselijke ronden door Leuven op stoom was geraakt. De Nederlandse ploeg raapte de andere aanvallers stuk voor stuk op, waardoor de Zwitser als enige van voren overbleef. Op de laatste keer Wijnpers kreeg die gezelschap van Arthur Kluckers. Schmid en Kluckers waren vorig jaar nog ploeggenoten bij Leopard.

Schmid en Kluckers waren echter niet opgewassen tegen een aanval van Filippo Baroncini. De nummer twee van het EK wielrennen in Trentino pakte meteen een gat met nog vier kilometer te koersen. De Italiaanse derdejaarsbelofte vloog de Sint-Antoniusberg aan, terwijl zijn ploegmaten de achtervolging verstoorden. Baroncini had maar een kleine voorsprong, maar het bleek genoeg voor de wereldtitel. De Italiaan mocht dit seizoen al een stage bij Trek-Segafredo afwerken, maar heeft inmiddels ook al zijn eerste profcontract getekend bij het Amerikaanse WorldTeam.