Chantal Blaak heeft opnieuw de wereldtitel voor Nederland binnengehaald. De 27-jarige renster van Boels-Dolmans soleerde naar de regenboogtrui. De Australische Katrin Garfoot sprintte naar het zilver, voor titelverdedigster Amalie Dideriksen. Topfavorieten Annemiek van Vleuten (4e) en Anna van der Breggen (8e) moesten zich tevreden stellen met een ereplaats.

Sara Penton schiet zonovergoten WK in gang 
In tegenstelling tot de voorbije dagen werd de wedstrijd ditmaal in gang geschoten onder zonnige omstandigheden. Na een wat tamme openingsfase was het de Zweedse Sara Penton die de knuppel in het hoenderhok gooide. Zij bouwde al snel een voorsprong uit van ruim een halve minuut. Dit was het sein voor de Britse Melissa Lowther om de sprong naar voren te maken. De twee vrouwen wisten hun bonus op het peloton met nog ruim honderd kilometer te gaan uit te bouwen tot één minuut.

Lucinda Brand steekt lont in het kruitvat 
De twee vluchters leken aan elkaar gewaagd, maar op de derde passage van Salmon Hill (1,4 km aan 6.5%) moest Penton haar inspanningen bekopen. De eenzame Lowther had op de top van Mount Ulriken nog maar een voorsprong van een twintigtal seconden. Na de afzink van Salmon Hill stak Nederland voor de eerste maal de lont in het kruitvat, in de persoon van Lucinda Brand. De 28-jarige renster uit Dordrecht – dit seizoen winnares van de Omloop het Nieuwsblad – reed in geen tijd naar Lowther. Deze poging werd echter meteen onschadelijk gemaakt door de Duitse vrouwen.

Koers blijft lang gesloten, D’Hoore en Longo Borghini haken af
Na het neutraliseren van de diverse schermutselingen, bleef de koers lang gesloten. Op dik zeventig kilometer van de streep besloten Amy Pieters, Hannah Barnes en Rachel Neylan toch om aan de boom te schudden. Het tempo werd – onder aanvoering van de Verenigde-Staten – echter ook in het peloton de hoogte in gejaagd. Dit bleek funest voor Jolien D’Hoore. De sprintster – kopvrouw van de Belgische brigade en een van de schaduwfavorieten voor dit WK – moest lijdzaam toezien hoe de favorietengroep kleiner en kleiner werd. Een nog grotere verrassing was het afhaken van Elisa Longo Borghini. De Italiaanse, vooraf bestempeld als een van de grote favorieten, kende duidelijk een slechte dag.

De toenemende nervositeit leidde tot een valpartij in de afdaling van Salmon Hill. Onder meer Chantal Blaak en enkele Italiaanse rensters, waaronder Elena Cecchini, kusten het asfalt. De Nederlands kampioene kon echter weer vooraan aansluiten. Ondertussen reden Pieters, Barnes en Neylan een voorsprong bijeen van een goede halve minuut. Op de flanken van Salmon Hill, op vijftig kilometer van de finish, smolt de voorsprong echter als sneeuw voor de zon. Waar aanvallen uitbleven op de beklimming, besloten Ellen van Dijk en Chantal Blaak om een putsch te plegen in de afdaling. De twee landgenotes kregen echter geen ruimte van de overige landen. Niet lang na het inrekenen van het Nederlandse duo viel er opnieuw een valpartij te noteren, met schaduwfavoriet Ashleigh Moolman als belangrijkste slachtoffer.

Van Vleuten en Van der Breggen breken koers open, Blaak op kop in slotronde 
Waar Van Dijk en Blaak geen ruimte kregen van de voorwacht van het peloton, slaagde Janneke Ensing er wel in om een interessant gaatje te slaan. Danielle King, Amanda Spratt en Elise Delzenne wisten hun wagonnetje aan te pikken. Op de op twee-na-laatste passage van Salmon Hill werd de koers definitief in brand gestoken door een duo-aanval van topfavorieten Van Vleuten en Van der Breggen. Medefavorieten Pauline Ferrand-Prevot, Katarzyna Niewiadoma, Tatiana Guderzo en Lizzie Deignan waren in staat de ontketende oranje-vrouwen te volgen. De kopgroep werd verder aangevuld met Katrin Garfoot, Cecilie Ludwig, Hanna Nilsson en de inmiddels opgeslokte Ensing, Spratt en King.

Europees kampioene Marianne Vos en meervoudig wereldkampioene Giorgia Bronzini moesten dan weer passen, en vonden zichzelf terug in het op een twintigtal seconden rijdende peloton. Door een gebrekkige samenwerking vooraan werd ook deze Nederlandse poging echter weer onschadelijk gemaakt. Dit was het sein voor Blaak om ten aanval te trekken. Zij kreeg de bedrijvige Barnes en de Française Audrey Cordon-Ragot mee in haar spoor. De drie verwierven al snel een mooie voorsprong, en met het ingaan van de slotronde – op 19,1 kilometer van de meet – fietste het peloton al een halve minuut in het krijt.

Niewiadoma, Van Vleuten en Van der Breggen maken de sprong, Blaak soleert naar titel
Aangezien Blaak vooraan het mooie weer maakte, was de Nederlandse equipe er weinig aan gelegen het tempo te maken in de achtergrond. Hierdoor groeide de voorsprong van de drie vluchters met nog veertien kilometer te gaan naar veertig tellen. Ondanks een versnelling van Van der Breggen in de achtergrond, kwam er geen georganiseerde achtervolging op poten. Op de laatste passage van Salmon Hill was het echter de Poolse Niewiadoma die als een ware vuurpijl omhoog vloog. Alleen Van Vleuten, Van der Breggen en de Australische Katrin Garfoot wisten met moeite aan te haken. In een vloek en een zucht reden de vier achtervolgsters vervolgens naar de koplopers toe.

Eenmaal vooraan aangesloten leek de tegenstand vooral naar Van der Breggen en Van Vleuten te kijken. Blaak rook daaropvolgend haar kans, en demarreerde met nog zeven kilometer te gaan. Ze bouwde al snel een voorsprong uit van ruim twintig seconden. Op de laatste hellende strook – op vier kilometer van de streep – probeerde Niewiadoma met een ultieme versnelling nog naar Blaak te rijden. De twee Nederlandse vrouwen vervulden hun rol als afstoppers echter met verve, waardoor de voorsprong van Blaak weer groeide tot een halve minuut. Die laatste kon vervolgens uitgebreid genieten aan de finish. De achtervolgende groep werd in extremis nog ingerekend door het peloton, waarna Katrin Garfoot en Amalie Dideriksen zich de snelsten toonden voor de overige medailles.

Het podium, vlnr: Garfoot, Blaak en Dideriksen