Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Wereldkampioen Remco Evenepoel wint Luik-Bastenaken-Luik weer na groots nummer
Remco Evenepoel heeft voor het tweede jaar op rij Luik-Bastenaken-Luik gewonnen na een indrukwekkende solo. De wereldkampioen van Soudal Quick-Step maakte het verschil op de Redoute, loste vervolgens Tom Pidcock en werkte daarna de laatste 30 kilometer richting Luik solo af. Het gedroomde duel met Tadej Pogačar kwam er niet door een vroege valpartij van de Sloveen.
Al kort na het startsignaal ontstond de kopgroep van de dag. Lars van den Berg (Groupama-FDJ) was de enige Nederlander vooraan, terwijl Johan Meens (Bingoal WB) en Ruben Apers (Team Flanders-Baloise) voor de Belgische inbreng zorgden in de vlucht van in totaal elf renners.
Ook Jason Osborne (Alpecin-Deceuninck), Mathis Le Berre (Arkéa-Samsic), Paul Ourselin (TotalEnergies), Georg Zimmermann (Intermarché-Circus-Wanty), Fredrik Dversnes (Uno-X), Simone Velasco (Astana Qazaqstan), Alexandre Balmer (Jayco AlUla) en Héctor Carretero (Equipo Kern Pharma) zaten mee. De elf pakten ruim vier minuten voorsprong.
De kopgroep van de dag – foto: Cor Vos
Vroege opgave Tadej Pogačar
Alle ogen waren vooraf natuurlijk gericht op wereldkampioen Remco Evenepoel, die bij de start opviel met zijn witte koersbroek, en Amstel Gold Race- en Waalse Pijl-winnaar Tadej Pogačar. Ruim 170 kilometer voor de finish kreeg de wedstrijd een flinke klap te verwerken.
Letterlijk, want Pogačar was betrokken bij een zware valpartij. UAE Emirates probeerde de Sloveense topfavoriet nog terug te brengen, maar dat was tegen beter weten in. Pogačar moest met een polsblessure opgeven, en dus kwam het gedroomde duel er niet in deze 109e editie van La Doyenne. De druk kwam daardoor vooral op de schouders van Soudal Quick-Step te liggen.
De Belgische ploeg nam het initiatief richting de heuvelzone, die ongeveer 100 kilometer van de finish begon. Het peloton begon daardoor aan die fase met twee minuten achterstand op de kopgroep, waar ook een flinke schifting plaatsvond. Op de Côte de Wanne volgde vervolgens de eerste anticipatie-aanval van Jan Tratnik, die gevolgd werd door Valentin Madouas en Magnus Sheffield.
Jan Tratnik imponeert
De Sloveen van Jumbo-Visma was op dreef, want hij gooide eerst Madouas en later op de Stockeu ook Sheffield overboord. De ploeg-Evenepoel hield daarachter de controle, maar dunde ook het peloton uit. Onder meer Enric Mas, Mikel Landa, Benoît Cosnefroy en Alexey Lutsenko moesten al vroeg lossen. Ook voor Julian Alaphilippe ging het te hard; Louis Vervaeke en Ilan Van Wilder waren de laatste helpers van Evenepoel.
Defoto: Cor Vos
Tratnik sloot 65 kilometer voor de meet bij Van den Berg, Osborne, Ourselin, Zimmermann en Velasco aan. Zij waren de laatste overblijvers uit de vlucht, maar moesten op de lange Col du Rosier een voor een lossen bij Tratnik. Alleen Velasco ging met hem mee over de top, een kleine minuut voor de favorietengroep. Alleen de Côte de Desnié (1,6 km aan 8,1%), La Redoute (1,6 km aan 9,4%), Côte des Forges (1,3 km aan 7,8%) en La Roche-aux-Faucons (1,3 km aan 11%) volgden daarna nog in het laatste koersuur.
Op de Desnié volgden er wat speldenprikken in het peloton, maar Van Wilder counterde de pogingen van Bauke Mollema en Pavel Sivakov. Het was vervolgens wachten op de Redoute, waar Tratnik en Velasco met minimale voorsprong aan begonnen. Voor Quinten Hermans was het daar al boeken toe, door mechanische pech stond hij vlak voor de Redoute stil.
Langverwachte aanval Remco Evenepoel
Op de flanken van de Redoute was het wachten op de demarrage van Evenepoel, die gelanceerd werd door Van Wilder. De versnelling van de wereldkampioen volgde vlak voor de top. Hij sloeg meteen een gat, maar dat was nog geen definitief gat. Alleen Tom Pidcock wist, op zijn tandvlees, aan te sluiten in de afdaling van de Redoute.
Remco en de Redoute – foto: Cor Vos
Door een parcourswijziging lag nog een klein hupje na de Redoute, en uitgerekend daar gooide Evenepoel Pidcock overboord. Het was op pure power dat de wereldkampioen de Brit achterliet, waardoor een solo van 30 kilometer wachtte voor Evenepoel. Het gat met Pidcock was binnen no time 25 seconden. Daarachter volgden ploegmaats Giulio Ciccone en Mattias Skjelmose, die weer gevolgd werden door een groep met onder meer Tiesj Benoot, Romain Bardet en Ben Healy.
In de stromende regen moest Evenepoel wel geconcentreerd blijven, maar omdat hij zijn voorsprong vergrootte tot meer dan een minuut hoefde hij geen risico’s meer te nemen. Alleen pech of een valpartij voor de titelverdediger kon de strijd om de zege nog spannend maken.
Spannende strijd om plek twee en drie
De strijd om de podiumplaatsen achter Evenepoel was wel interessant, want Pidcock zakte terug in een grote elitegroep. Met ruim 1.20 minuut achterstand begonnen ze daar aan de Roche-aux-Faucons, de laatste grote hindernis van de dag. Healy en Santiago Buitrago beschikten daar over de beste benen, maar zij konden niet echt wegrijden van de rest. Pidcock kon daardoor de sprong maken naar de twee.
Ondertussen was een stoïcijnse Evenepoel uitgelopen naar anderhalve minuut. Niets stond een tweede zege op rij in La Doyenne in de weg voor de wereldkampioen met het rugnummer 1. In de laatste drie kilometer had hij alle tijd om te lachen naar de camera, de benen los te schudden en de overwinning te vieren.
Pidcock sprintte ruim een minuut later naar de tweede plaats, voor Buitrago en een moegestreden Healy. Valentin Madouas volgde daar weer achter op de vijfde plaats, voor Guillaume Martin en Tiesj Benoot.
Buitrago, Evenepoel en Pidcock: allemaal 23 jaar oud – foto: Cor Vos
In het achterland wel weer genoten van Healy, heerlijk rennertje. Mooie knechtenrol vertolkt door Alaphilippe, het zal hem, zeker met deze uitkomst, veel moraal geven.
Even het ‘Voorjaar van de G6’ neerleggen, al blijft het jammer dat Roglic en Vingegaard vandaag niet meededen in de grote eendagskoers waar ze kunnen meespelen. Toch een verschil met Pogacar en Evenepoel, die La Doyenne naar waarde weten te schatten.
Man van deze lente voor mij Pogacar. In de eerste helft van februari eraan begonnen en tot de noodlottige val vandaag ruim 2 maand lang als een beest tekeer gegaan. Klopt in Parijs-Nice Vingegaard, in Vlaanderen VDP en Van Aert en in de Amstel Pidcock. Niet warm rijden in voorbereidingskoersen of een maand op een berg gaan kamperen, maar gewoon volle bak koersen. En winnen. Misschien wel het strafste voorjaar dat ik ooit heb gezien, en met de RVV een iconische overwinning gepakt. Maar ook bij hem zie je dat de winning streak vroeg of laat stopt, en pech niemand spaart. Doodzonde voor de koers, rematch in Lombardia?
Vlak daarachter MVDP. Monsterlijke versnelling bovenop de Poggio, resulterend in 1 van de mooiste zeges uit zijn carrière. Roubaix vond ik een beetje een anti-climax met de pech van Van Aert maar uiteraard ook een sterke overwinning. Zijn palmares flink aangespekt dit voorjaar.
Van Aert op de afspraak maar op waarde geklopt in MSR en de RVV en genekt - niet als eerste en niet als laatste - door pech op de Franse stenen. Weer geen grote overwinning. Ziet ondertussen de ruim 5 jaar jongere Evenepoel keer op keer leveren op de grote afspraken. Op dit moment geen enkele twijfel over wie de beste Belgische renner van het moment is, en het zou mij verwonderen dat Van Aert de komende jaren nog een inhaalslag gaat maken op dat vlak. Mede door pech op de grote momenten ook geen collectief overwicht gezien van ‘die Gelen’, wel integendeel.
TJV verder vooral uitmuntend in de rondes met hun 2 andere G6’ers. Tirreno, Baskenland en Catalonië bijna als vanzelfsprekend in de pocket gestoken, waarbij met name het duel met Evenepoel wist te beklijven.
Soudal Quick-Step wist na het debacle vorig voorjaar niet recht te veren, gelukkig hebben ze Evenepoel in de rangen die - samen met de kern jonge kerels rond hem - de ploeg rechthoudt. Herkansing voor Alaphilippe in de Tour, op een parcours waar hij veel kansen krijgt. Voor de kasseien moet er stilaan vers bloed gezocht worden. Al zal niemand nog mekkeren over de Vlaamse koersen als er straks in de Giro na Luik opnieuw succes kan worden geboekt.
En in de regenboogtrui een monument winnen, dat is enkel weggelegd voor de groten. Volgens mij deze eeuw alleen Sagan (zowel in Vlaanderen als Roubaix), Boonen in Vlaanderen en Bettini in Lombardije na de dood van zijn broer. Groots.
Dit voorjaar wel enkel kruimels over voor de outsiders, ik mis toch wel 1 verrassing in de grote klassiekers. Wielrennen moet ook niet te voorspelbaar worden.
Oh ja, goeie Pidcock gezien vandaag. Eerste podium in een monument. Ondanks zijn pech toch wel een stap gezet, al blijft het nog een trapje onder die 6 kleppers. Leuke kennismaking ook met Healy, karakteristiek coureur die de deur naar de top brutaal opentrapt.
Maar Pogi vond ik qua veelzijdigheid en duur van de hoogvorm indrukwekkender. VDP heeft gepiekt naar die 3 grote klassiekers, Pogi rijdt in Parijs-Nice de wereldtop van het rondewerk naar huis, en doet in Vlaanderen hetzelfde met de kasseispecialisten. Altijd vol in de aanval, 12 zeges dit voorjaar vs 2 zeges van VDP.
En zijn aanval op de Kwaremont was toch wel huiveringwekkend sterk.
Pogacar heeft een ander parcours achter de rug, maar eigenlijk net zo indrukwekkend. Voor mij 1 en 2.
Op 3 zet ik persoonlijk Roglic, met zijn zeges in TA en Catalonie. Zeker die in Catalonie was erg sterk, tegen een supergoede Evenepoel. Waarbij hier voor mij mee speelt dat Roglic van zeer ver moest komen, en geen goede winter achter de rug heeft.
Op 4 Evenepoel voor mij. Al heeft hij nog niet zoveel gereden, wat hij reed was van een zeer hoog niveau. Met LBL als een hele dikke kers op de taart. Al had ik graag hier ook Roglic gezien...
Op 5 en 6 voor mij Van Aert en Vingegaard. Van Aert overal op de afspraak, maar naar verhouding weinig gewonnen. En Vingegaard heeft op een hoog niveau gereden, maar heeft zijn doelen duidelijk later in het seizoen liggen.
En daarna.... een hele lange tijd niks als je het mij vraagt. Dat is misschien nog wel het meest zorgelijk van allemaal, dat er gewoon weinig aan is als er te weinig van de grote 6 aan de start staan...
Winnaar dik verdient gewonnen, mooie strijd erachter en de rest is geschiedens.
Dat grote zoveel gedoe heb ik niet zo veel mee.
Ik hoop wel dat we in de toekomst eens zo'n klassieker met Evenepoel, Pogacar, Roglic, Vingegaard, Van Aert en Van der Poel te zien krijgen. Want het moge duidelijk zijn dat als er slechts 1 van deze 6 aan het vertrek staat (edit: of niet valt...) de winnaar al bekend is.
#HaanafforLBL2024
Als ik nu nog wist hoe je een echte quote kan invoegen hier, dan kon ik mijn grap helemaal afmaken. Back on topic, De vraag blijft hoeveel die hersenschudding hem heeft tegengehouden. Voor mij is Pidcock op zijn best toch echt in staat om Evenepoel te volgen
Van alle voorjaarsklassiekers was dit de minst spannende.
Strade was tenminste dat gedoe met "komen ze terug of niet"
En een nieuw cool kid aan het front, Healy - genieten die looks en zijn rijstijl, en ontzettend bescheiden/eerlijke interviews. Kijk ernaar uit om hem in de Palace kit voor de Giro te zien rijden, gemaakt voor hem.
En wat zuur voor Pogacar, dat is toch flink wat schade.
Tijd dat er weer wat creativiteit en vernuft in de ploegleidersauto's komt. Zeker als er maar 1 van de groten is (in de AGR, of nu na de val van Pogacar). Dan is het toch ergens gek dat het die ene ploeg met die ene renner toch lukt om op 30 km voor het eind de koers al in een beslissende plooi te leggen.
Als je kijkt hoe ver Tratnik in zijn eentje komt, vraag je dan eens af hoe het had kunnen lopen als daar een goede Sheffield bij had kunnen blijven. Hadden Alaphillipe, Vervaeke en Van Wilder dat dicht kunnen rijden EN dan ook nog een leadout kunnen doen op de Redoute?
Of in de AGR? Waar je achter de kopgroep 1 ploeg het gat zag dichtrijden, die kwamen tot op 20 seconden, dan gingen ze van kop af en als er weer 1 minuut stond kwam de volgende ploeg zich melden om het ook niet dicht te krijgen. Da's gewoon dom koersen.
En dan heb ik het nog niet over Longo Borghini die volgens mij nog nooit een sprint heeft gewonnen, maar vol blijft mee rijden met Vollering ipv te linkeballen. Blijkbaar liever een zekere tweede plek dan kans op een eerste plek maar misschien ook 4 en 5 met de ploeg...
1) UAE/SQS controleert tot de voet van de redoute waarna hun kopmannen de wedstrijd beslissen (in dit geval dus enkel SQS en REV)
2) er rijdt een interessante groep weg en REV en/of Pogi schuiven mee
Een derde scenario is volgens mij niet realistisch. Met drie mannetjes extra bij Tratnik was het nog geen probleem geweest, dan waren ze er boven op de redoute nog wel bij geweest (en bij de eerstvolgende helling gelost). Indien de groep Tratnik veel groter en interessanter was geworden had Evenepoel zelf wel meegeschoven en was het resultaat ook hetzelfde geweest.
Je mag heel veel scenario's bedenken maar als het verschil in kwaliteit zo groot is en de beste renners hebben ook de beste ploegen en het parcours is heel selectief dan is er geen beginnen aan.
Daarnaast mag je niet vergeten dat die ploegleiders ook resultaten moeten voorleggen. Alle kaarten op tafel gooien op 100km van de aankomst om dan leeggereden te zijn in de finale en geen resultaat te halen is dan ook niet aantrekkelijk. Een Pidcock bvb is tevreden met plek twee omdat hij weet dat er niet meer in zat. De mensen in koers voelen goed genoeg wat het verschil in niveau is.
Waar Pogi in zijn solo’s nog wat lijkt te moeten vechten om voor te blijven, brommert Evenepoel almaar verder weg. Echt enerverende koersen levert het niet op. Luik vorig jaar was dan nog de meest spannende.
Mensen zijn gewoon te verwend tegenwoordig en zeiken teveel.