Na twee lastige ritten in het Baskenland, trekt de Vuelta a España voor de zesde etappe naar Cantabrië. Daar wacht ook meteen de eerste aankomst bergop. Die ligt op de Pico Jano, een klim van de eerste categorie. Krijgen we hier een goed beeld te zien van hoe goed Remco Evenepoel nu écht is in deze Ronde van Spanje? WielerFlits blikt vooruit!

De start is in dezelfde plaats waar de renners daags voordien zijn gefinisht: Bilbao. Van daaruit trekken de renners dus over tal van hellingen – daarover zo dadelijk meer – met aankomst bergop op de Pico Jano. De streep bovenop die berg is getrokken in het dorpje San Miquel de Aguayo, dat is ingebouwd tussen de stuwmeren van Mediajo en Alsa, die de rivier de Torina afdammen.

Er wonen nog geen honderd inwoners. Dit dorpje geldt dan ook als een van de rijkste gemeenten van Cantabrië. Dat komt omdat de twee stuwmeren waterkracht produceren. De huur van de grond van de stuwmeren levert behoorlijk wat centen op, waardoor de gemeente over een goede kas beschikt.

Daardoor genieten de inwoners veel voordelen. Er rijden namelijk gratis bussen, alle inwoners krijgen gratis brandhout om op te stoken en met Kerstmis zijn er cadeau’s in overvloed voor het gehele dorp. Bovenop de Pico Jano heb je een prachtig uitzicht over de Picos de Europa. Er lopen meerdere hike-paden naar de top en ook zin er enkele mountainbike-trails uitgezet.

De renners komen er voor het eerst in de geschiedenis aan. Hoewel de top op ‘slechts’ 1.135 meter boven zeeniveau ligt, is het er wel eentje van de eerste categorie. Verstoppertje spelen kan in deze rit niet en dus is het opletten geblazen voor de klassementsrenners. Wie zijn er in bloedvorm en wie zakt er door het ijs?

Parcours

Waar de finish van de vijfde etappe lag in het centrum van Bilbao, ligt de start in deze zes rit meer in het noorden van de stad. Vanaf daar rijden de renners in westelijke richting, met de eerste – niet gecategoriseerde – klim na ongeveer 35 kilometer.

Deze is 5,5 kilometer lang aan 4,5% gemiddelde stijging, kort daarop gevolgd door de eerste helling van de dag: de Puerto del Alisas (8,6 km aan 5,6%). Bovenop die klim zijn er punten voor de bergtrui te verdienen, Met de twee volgende bergpassen is de kans overigens bijzonder groot dat er na de rit een nieuwe leider in dat klassement van deze Ronde van Spanje is.

Na de afdaling van de Puerto del Alisas is het nog zeker twintig kilometer vlak, totdat er wederom een niet-gecategoriseerde pukkel op de weg ligt: de Alto de Hijas, die slechts drie kilometer lang is. Wél heeft deze Hijas een gemiddelde dat er niet om liegt: 7%. Toch zullen de favorieten deze klim niet meteen aangrijpen om aan te vallen.

Een half uurtje later zal de koers wel ontbranden. Dan volgt namelijk de Collada de Brenes (6,2 km aan 8,7%), een opmaat naar de slotklim van Pico Jano. De vraag is in hoeverre de kopmannen al niet druk zetten op die Brenes-klim. Na de top is het ruim twintig kilometer dalen.”

Vlak na de tussensprint van de dag beginnen de renners in Bárcena de Pie de Concha aan de slotklim naar Pico Jano. Deze beklimming in Asturië heeft een gemiddelde stijging van 6,6% over 12,6 kilometer. Vooral in de eerste helft van de klim ligt er een behoorlijke steiltegraad. Daarna vlakt de Pico Jano een klein beetje af.

Het tweede deel is daardoor iets gemakkelijker, al liggen daar ook nog pieken van boven de 12%. Maar waarschijnlijk zullen de renners het kaf van het koren scheiden in het eerste deel van deze klim. Het mag duidelijk zijn dat we na de Pico Jano precies weten wat de krachtsverhoudingen zijn.

Favorieten

Rudy Molard is de nieuwe eigenaar van de rode trui. De Fransman nam het tricot na de vijfde etappe over van Primož Roglič, die het allemaal wel best vond: voor de Sloveen is het dragen van het rood in deze fase van de wedstrijd enkel een last. Voor Molard is het daarentegen een groots moment. Hij zal er net als in 2018 van genieten, en het liefst zo lang mogelijk. Het ligt dus voor de hand dat Groupama-FDJ de trui gaat verdedigen en de vlucht van de dag gaat controleren. Molard hoeft vervolgens ‘alleen’ maar de schade op in de eerste plaats Roglič te beperken.

Dat heeft gevolgen voor ons favorietenlijstje. Waar dit opnieuw een rit voor de vluchters had kunnen zijn, lijkt het nu een te worden voor de klassementsrenners. Met voorop – daar was hij weer –  Primož Roglič. Voor de Vuelta waren er wat twijfels over zijn vorm, maar die kopman van Jumbo-Visma inmiddels allemaal van tafel geveegd. Zijn zege in Laguardia toonde aan dat hij dik in orde is.

Roglič staat er weer – foto: Cor Vos

Simon Yates lijkt dat ook. In de weken voor de Ronde van Spanje won hij maar liefst drie keer: eerst in de Prueba Villafranca-Ordiziako Klasika, later ook de slotrit van de Vuelta a Castilla y Leon en het eindklassement aldaar. In de Clásica San Sebastián kreeg hij een gevoelig tikje – van iemand die we zo nog zullen bespreken -, maar op een goede dag zijn er maar weinig die de Brit bergop kunnen volgen. Het is bij deze grillige renner alleen altijd weer afwachten of hij zo’n goede dag heeft…

Yates zakt er weleens volledig doorheen, João Almeida doet dat vrijwel nooit. Taaier dan de Portugees vind je ze niet. De wieleruitdrukking ‘hij kraakt, maar hij breekt niet’ moet voor hem uitgevonden zijn. Laatst konden we dit bijvoorbeeld nog zeggen in de Ronde van Burgos. Daar leek Almeida zijn meerdere te moeten erkennen in Carlos Rodríguez, Pavel Sivakov en Miguel Ángel López, maar net voor de slotkilometer sloot hij weer aan om ze er allemaal op te leggen. De even verdwenen vorm lijkt daarmee terug om donderdag toe te slaan.

Yates en Evenepoel in San Sebastián – foto: Cor Vos

Met zijn sterke eindschot verwees hij Miguel Ángel López enkele weken terug naar de tweede plaats. Nu treffen de twee elkaar in de Vuelta a España weer. Als een conditiecurve altijd geheel logisch zou verlopen, zou López inmiddels weer een stapje beter moeten zijn geworden. In de Ronde van Burgos maakte hij immers zijn eerste wedstrijdkilometers sinds de Giro d’Italia, die hij moest verlaten met heupproblemen. Daarna kwamen er ook nog andere problemen, maar op het moment heeft López hier ogenschijnlijk geen last van. Daar komt nog eens bij dat hij in de Vuelta a España reeds drie bergritten op zijn naam schreef. Altijd een gevaarlijke klant dus.

De Ronde van Italië die López vroegtijdig verliet, werd uiteindelijk gewonnen door Jai Hindley. Verrassend, maar toch ook weer niet. Twee jaar eerder had de Australiër – eveneens in de Giro – immers al laten zien dat hij het in zich heeft om een grote ronde te winnen. Toen eindigde hij als tweede, nu was het wel raak. Een zevende plaats in de Ronde van Burgos wees nog niet op hoogvorm, maar misschien is dat ook nog niet nodig. In de eerste bergetappe van de Giro, naar Blockhaus, was Hindley ook nog niet top en toch wist hij toen de sprint te regelen. Zijn explosiviteit kan ook nu een wapen zijn.

Hindley zet de toon op Blockhaus – foto: Cor Vos

Een tiende plaats in Laguardia doet bovendien vermoeden dat de conditie van Hindley prima is, al moeten we aan deze punchaankomst ook weer niet teveel conclusies verbinden. Enric Mas – derde hier – zetten we dan ook niet plots op gelijke hoogte met de eerdergenoemde namen. Daar heeft hij dit jaar te weinig voor laten zien. Anderzijds is Mas wel de nummer twee van vorig jaar en moeten we hem dus nooit afschrijven.

Podium rijden in een grote ronde, dat heeft Remco Evenepoel nog niet gedaan. Hij startte dan ook alleen nog maar in de Giro. In andere wedstrijden voerde hij echter al de nodige nummertjes op. De meest indrukwekkende liggen nog vers in het geheugen: zijn solo’s in Luik-Bastenaken-Luik en de Clásica San Sebastián. Vooral die laatste prestatie – iedereen eraf rijden bergop en vervolgens 45 kilometer alleen naar de streep brommeren – belooft veel voor deze Vuelta.

Valverde is alvast trots op Mas – foto: Cor Vos

En toch, het blijft een vraagteken wat Evenepoel in het hooggebergte kan. Natuurlijk, hij declasseerde de tegenstand op de lange slotklim van de derde etappe van de Tour of Norway, maar dat was wel… de Tour of Norway. In koersen als Tirreno-Adriatico, de Ronde van Zwitserland en zelfs de Ronde van het Baskenland kon hij de besten niet volgen als het lang omhoog liep. Op het allerhoogste niveau heeft de 22-jarige renner van Quick-Step Alpha Vinyl dus nog genoeg te bewijzen, maar die uitdaging zal hij zeker niet uit de weg gaan.

Nog zo’n toptalent: Carlos Rodríguez. De Spanjaard is al sinds 2020 prof, maar dit jaar begint hij pas echt door te breken tussen de grote jongens. Derde in de Ronde van Valencia, vierde in de Ruta del Sol, ritwinst in de Ronde van het Baskenland, tweede in La Route d’Occitanie, nationaal kampioen, vijfde in de Clásica San Sebastián, vijfde in de Ronde van Burgos. Niet slecht voor een 21-jarige. Wie zulke resultaten voor kan leggen, zou bij veel ploegen kopman zijn. Maar Rodríguez zal bij INEOS Grenadiers moeten knechten. Toch?

Sivakov werd tweede in San Sebastián – foto: Cor Vos

Op papier wel: Richard Carapaz is de aangewezen kopman bij de Britse formatie. De vraag is echter hoe goed de Ecuadoraan momenteel is. In de Ronde van Polen zat hij ver van zijn gewone niveau, wat resulteerde in een 22e plek in het eindklassement. Niet bepaald een boost voor het vertrouwen. Nee, dan lijkt Pavel Sivakov er beter voor de staan. Hij won zijn laatste voorbereidingskoers. In de Ronde van Burgos sloeg hij zijn slag in de derde etappe, waarna hij standhield tegenover Almeida en López in de slotrit. Een vijfde plek in Laguardia laat zien dat Sivakov zijn scherpte nog niet verloren is.

Andere outsiders zijn Sergio Higuita, Wilco Kelderman (BORA-hansgrohe), Alexey Lutsenko, Vincenzo Nibali (Astana Qazaqstan), Juan Ayuso (UAE Emirates), Alejandro Valverde (Movistar), Thymen Arensman (Team DSM), Ben O’Connor (AG2R Citroën), Mikel Landa (Bahrain Victorious), Sepp Kuss (Jumbo-Visma), Domenico Pozzovivo, Jan Hirt en Louis Meintjes (Intermarché-Wanty-Gobert).

Vuelta 2022: Deelnemerslijst

Weer en TV

Het wordt morgen druilerig weer in Noord-Spanje, volgens Weeronline. Soms kan er een spatje regen vallen, maar ’s middags lijkt het een beetje op te klaren. Wel blijft het bewolkt. Ondertussen is het zo’n 22 graden, op de toppen is het uiteraard enkele graden koeler. Het waait aan windkracht drie uit het noordwesten.

De derde etappe is vanaf 14.30 uur live te volgen via Eurosport 1 en de Eurosport Player. Sporza (op Eén) is erbij vanaf 15.50 uur. Ben je niet in de gelegenheid om naar de televisie te kijken, dan hoef je in het liveblog van WielerFlits niets te missen!