De zestiende etappe in de Vuelta a España, met aankomst in Tomares, is gewonnen door Mads Pedersen. De Deense groenetruidrager kwam na een knotsgekke finale als eerste over de finish. De aandacht ging na de streep echter vooral uit naar Primož Roglič. De Sloveen versnelde in de finale, leek tijd te pakken op een met pech kampende Remco Evenepoel, maar kwam zwaar ten val in de laatste rechte lijn.

Na twee loodzware dagen door de zuid-Spaanse bergen waren de renners wel toe aan een rustdag in de Vuelta a España, maar in een grote ronde is er weinig tijd om echt bij te komen. Toch hielden de parcoursbouwers dit keer rekening met de vermoeide renners. De zestiende etappe van Sanlúcar de Barrameda naar Tomares voerde namelijk over behoorlijk vlakke en dus niet al te uitdagende wegen. Toch zat het venijn hem hier in de staart met een zeer verraderlijke finale, gekruid door een klimmetje van 1,5 kilometer aan goed 6% in de laatste tien kilometer. Was dit een ideale springplank voor de aanvallers, of kregen we toch een sprint in Tomares?

Okamika en Maté krijgen een vrijgeleide
Er bleek van bij de start maar weinig animo voor de vroege vlucht. Twee Spanjaarden wisten hier optimaal van te profiteren in hun poging een vroege ontsnapping op poten te zetten. Ander Okamika (Burgos-BH) en oude bekende Luis Ángel Maté (Euskaltel-Euskadi) sloegen de handen ineen en kregen al snel een vrijgeleide van het peloton. De voorsprong van Okamika en Maté liep al snel op tot ruim boven de vier minuten. In het peloton zetten Trek-Segafredo en Cofidis zich op kop nadat de kopgroep definitief wegreed. Niet geheel toevallig de ploegen van topfavorieten Mads Pedersen en Bryan Coquard.

Okamika en Maté in de aanval – foto: Cor Vos

Met nog minder dan 100 kilometer tot de finish in Tomares controleerden Cofidis en Trek-Segafredo nog steeds de kopgroep. De voorsprong van vluchters Okamika en Maté werd langzaam teruggeschroefd, al hield het peloton de twee koplopers aan een touwtje. De twee Spanjaarden waren een vogel voor de spreekwoordelijke kat, maar lieten zich niet zomaar inrekenen door de sprintersploegen. Bij het ingaan van de laatste vijf kilometer werd het verschil geklokt op goed twee minuten. Er was met andere woorden geen vuiltje aan de lucht voor Pedersen en co. in deze verder geschiedenisloze etappe.

Peloton op weg naar lastige finale 
Bij de tussensprint in Alcala del Río, op net iets minder dan dertig kilometer van de streep, zagen we nog een fiks sprintje voor de punten tussen Okamika en Maté. Die eerste ging de sprint zeer vroeg aan, maar zag de lepe Maté alsnog de volle buit pakken. Een goede minuut later deed Pedersen nog maar eens goede zaken voor de puntentrui, die hem inmiddels al bijna niet meer kan ontgaan, door als derde te passeren aan de tussensprint. Het einde van de vroege ontsnapping kwam vervolgens langzaam in zicht en met nog goed vijftien kilometer op de koersteller kwam er een einde aan het avontuur van Okamika en Maté.

Dit was het sein voor een ploeggenoot van Maté, Ibai Azurmendi, om ten aanval te trekken. De kleine Baskische klimmer kreeg alleen niemand met zich mee en werd binnen de kortste keren weer ingerekend door de voorwacht van het peloton. Plots zagen we de ploegen van de klassementsrenners naar voren schieten en was het een gedrum van jewelste voor de juiste posities. Op het eerste klimmetje van anderhalve kilometer aan 6% gebeurde er echter weinig, al zag de rappe Australiër Kaden Groves (BikeExchange-Jayco) door een lekke band zijn kansen voor de etappezege in rook opgaan.

Evenepoel roept om medische assistentie – foto: Cor Vos

Roglič valt aan en komt ten val, pech voor Evenepoel
In de laatste kilometers lag het tempo onverminderd hoog en werd het peloton op een lint getrokken. Rodetruidrager Evenepoel zat vrij ver en dat had Roglič meteen in de gaten. De Sloveen zag een kans om tijd te pakken en ging dan ook vol aan op het laatste korte knikje van een 500 meter aan 8%. Niet veel later werd duidelijk dat Evenepoel te kampen had met mechanische pech. Roglič trok intussen nog altijd door, in de wetenschap dat hij vandaag kostbare tijd kon terugpakken in het klassement.

De nummer twee in het klassement leek ook goede zaken te doen in Tomares, maar kwam in de laatste rechte lijn zwaar ten val en bolde met flinke verwondingen en zichtbaar aangeslagen over de finish. Pedersen kreeg hier weinig van mee, zette op het juiste moment aan en bleek voor de tweede keer in deze Vuelta veel te goed voor de concurrentie. Pascal Ackermann werd tweede, Danny van Poppel derde. In het algemeen klassement gaat Evenepoel nog altijd aan de leiding.

De Belg reed lek in de laatste drie kilometer en werd in dezelfde tijd geplaatst als de renners in de eerste grote groep achter de vier koplopers. Roglič komt zo wel acht seconden dichter op Evenepoel in het klassement, al is het maar de vraag of hij de komende dagen zijn kansen nog optimaal kan verdedigen.

De onfortuinlijke Roglic likt zijn wonden na afloop – foto: Cor Vos