Vuelta 2022: Pedersen wint na knotsgekke finale in Tomares, Roglic komt ten val
De zestiende etappe in de Vuelta a España, met aankomst in Tomares, is gewonnen door Mads Pedersen. De Deense groenetruidrager kwam na een knotsgekke finale als eerste over de finish. De aandacht ging na de streep echter vooral uit naar Primož Roglič. De Sloveen versnelde in de finale, leek tijd te pakken op een met pech kampende Remco Evenepoel, maar kwam zwaar ten val in de laatste rechte lijn.
Na twee loodzware dagen door de zuid-Spaanse bergen waren de renners wel toe aan een rustdag in de Vuelta a España, maar in een grote ronde is er weinig tijd om echt bij te komen. Toch hielden de parcoursbouwers dit keer rekening met de vermoeide renners. De zestiende etappe van Sanlúcar de Barrameda naar Tomares voerde namelijk over behoorlijk vlakke en dus niet al te uitdagende wegen. Toch zat het venijn hem hier in de staart met een zeer verraderlijke finale, gekruid door een klimmetje van 1,5 kilometer aan goed 6% in de laatste tien kilometer. Was dit een ideale springplank voor de aanvallers, of kregen we toch een sprint in Tomares?
Okamika en Maté krijgen een vrijgeleide
Er bleek van bij de start maar weinig animo voor de vroege vlucht. Twee Spanjaarden wisten hier optimaal van te profiteren in hun poging een vroege ontsnapping op poten te zetten. Ander Okamika (Burgos-BH) en oude bekende Luis Ángel Maté (Euskaltel-Euskadi) sloegen de handen ineen en kregen al snel een vrijgeleide van het peloton. De voorsprong van Okamika en Maté liep al snel op tot ruim boven de vier minuten. In het peloton zetten Trek-Segafredo en Cofidis zich op kop nadat de kopgroep definitief wegreed. Niet geheel toevallig de ploegen van topfavorieten Mads Pedersen en Bryan Coquard.
Met nog minder dan 100 kilometer tot de finish in Tomares controleerden Cofidis en Trek-Segafredo nog steeds de kopgroep. De voorsprong van vluchters Okamika en Maté werd langzaam teruggeschroefd, al hield het peloton de twee koplopers aan een touwtje. De twee Spanjaarden waren een vogel voor de spreekwoordelijke kat, maar lieten zich niet zomaar inrekenen door de sprintersploegen. Bij het ingaan van de laatste vijf kilometer werd het verschil geklokt op goed twee minuten. Er was met andere woorden geen vuiltje aan de lucht voor Pedersen en co. in deze verder geschiedenisloze etappe.
Peloton op weg naar lastige finale
Bij de tussensprint in Alcala del Río, op net iets minder dan dertig kilometer van de streep, zagen we nog een fiks sprintje voor de punten tussen Okamika en Maté. Die eerste ging de sprint zeer vroeg aan, maar zag de lepe Maté alsnog de volle buit pakken. Een goede minuut later deed Pedersen nog maar eens goede zaken voor de puntentrui, die hem inmiddels al bijna niet meer kan ontgaan, door als derde te passeren aan de tussensprint. Het einde van de vroege ontsnapping kwam vervolgens langzaam in zicht en met nog goed vijftien kilometer op de koersteller kwam er een einde aan het avontuur van Okamika en Maté.
Dit was het sein voor een ploeggenoot van Maté, Ibai Azurmendi, om ten aanval te trekken. De kleine Baskische klimmer kreeg alleen niemand met zich mee en werd binnen de kortste keren weer ingerekend door de voorwacht van het peloton. Plots zagen we de ploegen van de klassementsrenners naar voren schieten en was het een gedrum van jewelste voor de juiste posities. Op het eerste klimmetje van anderhalve kilometer aan 6% gebeurde er echter weinig, al zag de rappe Australiër Kaden Groves (BikeExchange-Jayco) door een lekke band zijn kansen voor de etappezege in rook opgaan.
Roglič valt aan en komt ten val, pech voor Evenepoel
In de laatste kilometers lag het tempo onverminderd hoog en werd het peloton op een lint getrokken. Rodetruidrager Evenepoel zat vrij ver en dat had Roglič meteen in de gaten. De Sloveen zag een kans om tijd te pakken en ging dan ook vol aan op het laatste korte knikje van een 500 meter aan 8%. Niet veel later werd duidelijk dat Evenepoel te kampen had met mechanische pech. Roglič trok intussen nog altijd door, in de wetenschap dat hij vandaag kostbare tijd kon terugpakken in het klassement.
De nummer twee in het klassement leek ook goede zaken te doen in Tomares, maar kwam in de laatste rechte lijn zwaar ten val en bolde met flinke verwondingen en zichtbaar aangeslagen over de finish. Pedersen kreeg hier weinig van mee, zette op het juiste moment aan en bleek voor de tweede keer in deze Vuelta veel te goed voor de concurrentie. Pascal Ackermann werd tweede, Danny van Poppel derde. In het algemeen klassement gaat Evenepoel nog altijd aan de leiding.
De Belg reed lek in de laatste drie kilometer en werd in dezelfde tijd geplaatst als de renners in de eerste grote groep achter de vier koplopers. Roglič komt zo wel acht seconden dichter op Evenepoel in het klassement, al is het maar de vraag of hij de komende dagen zijn kansen nog optimaal kan verdedigen.
Roglic schuift meters op, Wright centimeters.
Maar wat doet-ie nu eigenlijk waardoor hij valt?
Bijzonder, bijzonder jammer.
dat de renner zich "mank" nog net binnen de 3km weet de slepen is maar net z'n verdienste
wanneer de scherf het tuubje precies doorprikte is sowieso nooit te achterhalen
Nu gaat er een heleboel gedoe volgen rond de 3km-regel en een leegloper buiten de 3km (dat lijkt mij het meest voordehandliggende omdat eerst REV en dan zijn ploegmaats plots van het voorplan verdwenen), én moeten we allemaal schietgebedjes doen dat Roglic morgen überhaupt nog kan starten laat staan aanvallen... Zonde, zo zonde hoe deze etappe is uitgedraaid.
Daarmee bedoel ik:
- ofwel reed hij echt lek en dan is het gewoon fair dat hij de tijd krijgt van de rest van het peloton
- ofwel fakete hij een lekke band omdat hij niet kon reageren op Roglic. Als hij Roglic niet kon volgen zou hij gewoon in het (omvangrijke) peloton hebben gezeten en zou hij dus 8 seconden verloren hebben. Die heeft hij nu toch ook verloren?
(Los van het feit dat zo'n verhaal wel erg vergezocht is. Aangezien hij al helemaal niet meer te bespeuren was vóór de aanval van Roglic zou het van bovennatuurlijke voorspellingsgaven getuigen dat hij op voorhand zou weten dat Roglic zou aanvallen.)
Wat een emotionele reacties en wilde theorieën hier zeg.
Een heel vreemde finale maar gewoon de juiste beslissingen van de jury. Wordt ook bevestigd door het feit dat er van alle aanwezige teams niet 1 een klacht heeft ingediend.
Mocht het toneel zijn geweest is het wel uiterst gewiekst, kenwelpokeren.
Zowel het precieze moment van lekrijden als definieren wanneer een band vrij leeg vs effectief lek is is niet te doen. Doorrijden en binnen de 3 k afstappen wordt vaak gedaan.
Is ook helemaal geen schande naar mijn mening: met een mechanical / lekke band proberen de 3km te halen is ook een risico op zich. Pakte in dit geval goed uit en moeten we niet te moeilijk over doen imo.
(Faken is een ander verhaal natuurlijk maar je zag bij de fietswissel zijn band onnatuurlijk veel terugveren toen ie afstapte. Duidelijke leegloper volgens mij)
Het leek erop alsof Roglic helemaal niet zag dat er achter de drie sprinters die hem voorbij kwamen nog eentje reed.
Mocht hij dan deze Vuelta winnen, dan heeft men nog altijd deze stok om mee te slaan.
De volgende vraag die dan bij me opkomt als ik alle "haatberichten/complottheorieën" hier lees (en die de schrijvers ervan zichzelf ook beter zouden stellen): wat zou Primoz -en bij uitbreiding iedere renner in de situatie van Remco- doen in die situatie? Stoppen op 4km van de finish en dan gaan achtervolgen als het peloton in volle vaart op de finish afstevent?
Denk het niet...
Maar dat wil toch niet zeggen dat het niet benoemd mag worden?
Wat mij betreft stel ik daarmee de regel in twijfel, niet degene die er slim gebruik van maakt.
Benieuwd hoe de jury de 3-km regel gaat toepassen, aangezien het peleton in stukken lag.
Anyway, het duel met Roglic lijkt me nu afgelopen. Uiteindelijk blijft er straks een toptien over waarvan niemand ooit een grote ronde won…
Nee inderdaad, dat was deel van de ironie ;)
Sommige reacties hier zijn ook echt ver onder niveau. Dit is gewoon doodjammer voor de sport zelf.