Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Vuelta 2022: Groves klopt Van Poppel en Merlier in elfde rit, Remco Evenepoel blijft leider
Kaden Groves heeft woensdag de massasprint van de elfde etappe van de Vuelta a España gewonnen, voor Danny van Poppel en Tim Merlier. Na een etappe van 191,2 kilometer, die gekenmerkt werd door de tegenwind in de woestijnvlaktes, was de Australiër van BikeExchange-Jayco de rapste in Cabo de Gata. De leidende positie van Remco Evenepoel kwam niet in gevaar.
Nog voor de start van de etappe werd de koers al opgeschrikt door vijf opgaves als gevolg van een positieve coronatest. Vooral die van Simon Yates en Pavel Sivakov, de nummers vijf en negen van het algemeen klassement, kwamen hard binnen. Daarnaast raakte Equipo Kern Pharma liefst drie renners kwijt vanwege een positieve test.
Drie vluchters, inclusief Jetse Bol
Op het programma stond een vlakke etappe van ElPozo Alimentación naar natuurgebied Cabo de Gata. Alle ogen waren daarom gericht op de sprinters en de rit riep ook om een vluchtersgroep van de wildcardteams. De Nederlander Jetse Bol (Burgos-BH), de Spanjaard Joan Bou (Euskaltel-Euskadi) en de Tsjech Vojtĕch Řepa (Equipo Kern Pharma) reden al snel na de start weg uit het peloton.
foto: Cor Vos
Hun maximale voorsprong bedroeg vier minuten. Achter hen namen vijf sprintersploegen de controle in handen in het peloton: Trek-Segafredo, Alpecin-Deceuninck, Arkéa-Samsic, BORA-hansgrohe en BikeExchange-Jayco. Die teams hielden het gat met de aanvallers schommelen rond de twee minuten.
Ruim zestig kilometer voor de finish waren er enkele valpartijen in het peloton. In de kopgroep viel Řepa, zonder erg, en in het peloton schoof Julian Alaphilippe onderuit. De wereldkampioen had minder geluk, want hij greep direct naar zijn schouder en moest opgeven. Niet veel later was er van de vlucht weinig meer over, want het was Bol die op een heuveltje in het woestijnachtige landschap wegreed van Bou en Řepa.
Bol houdt het langst stand
Binnen no time werden de voormalige medevluchters van Bol ingerekend door het peloton, dat vijftig kilometer voor de finish ruim 1.30 minuut achter de eenzame koploper reed. Mede door de wind, die het grootste deel van de rit schuin tegen stond, lag het gemiddelde lager dan verwacht. Maar de eenzame strijd van Bol was een ongelijke; 26 kilometer voor de finish werd hij in de kraag gevat voor het peloton.
foto: Cor Vos
Een massasprint was onontkoombaar, maar eerst was er nog een tussensprint op tien kilometer van de meet. Mads Pedersen pakte daar de volle buit, waardoor hij zijn groene trui nog wat steviger om de schouders had. Vervolgens waren het de verschillende treintjes, voor sprinters en klassementsrenners, die zich formeerden voor de laatste drie kilometer.
Groves sneller dan Van Poppel en Merlier
Het was erg chaotisch op de brede wegen richting Cabo de Gata, maar het was vooral BikeExchange-Jayco dat op de voorposten reed met Kaden Groves. John Degenkolb en Juan Sebastián Molano gingen als eerste de sprint aan, maar zij gingen te vroeg. Groves, die volgend jaar uitkomt voor Alpecin-Deceuninck, kwam in de laatste 100 meter vanuit hun wiel en greep de zege op de eerder nog teleurstellende dag vanwege de opgave van Yates.
In zijn kielzog werden Danny van Poppel en Tim Merlier, die pas heel laat ruimte vonden om vrij te sprinten, tweede en derde. Pedersen kon geen potten breken en werd slechts vijfde, vlak voor Daniel McLay. Verderop in de top-10 eindigden ook nog Cedric Beullens (negende) en Boy van Poppel (tiende). In het algemeen klassement waren er geen verschuivingen.
Not amused, eigenlijk. Alsof er nog niet genoeg renners uitvallen.
We praten er nog wel over als pakweg Sagan weer eens een vergelijkbaar manoeuvre uithaalt. Heb je de beelden wel teruggekeken toen je mijn bericht had gelezen? Heb je tenminste die eerlijkheid gehad? Let er vooral ook op hoe McLay net niet bleef haperen aan de arm van de Nederlander. Zelfs in vertraagd beeld ziet het er hachelijk uit, laat staan op reële snelheid!
Argumenten vallen in dovemansoren. Ik zeg het je, je kan beter je tijd elders in investeren. Men staat er niet voor open.
Hun slechtste sprinter* verpatsen aan Soudal - Quick Step.
Hun beste sprinter houden**
En een goeie halen***
*Merlier. Tevens die met het grooste ego.
**Philipsen
***Groves
Als los zand rijden die renners door het peloton. En dan komt plots Stannard als een kip zonder kop naar voren schieten naar de kop van het peloton, niks van overleg, niks beredeneerde actie. Wat verderop doet Meurisse net hetzelfde, telkens natuurlijk zonder ploegmaats, laat staan Merlier in het wiel. Geen idee waar de kopman rijdt, maakt precies ook geen zier uit. En ondertussen zie je al die donkerpaarsen een beetje overal en nergens rondrijden.
En dat op zo'n perfecte, lange, mooie brede weg! Ook dat nog eens! Alsof ze het leuk vonden dat hun kopman daar in dertigste positie rondreed. Tot een halve kilometer van de streep!
En Merlier zelf, hoeveel meters heeft die in de laatste tien kilometer eigenlijk in het wiel van een ploegmaat gezeten? En ook daarvoor al. Je zou op den duur nog gaan denken dat er een haar in de boter zit, dat ze daar bij die ploeg niet meer door één deur kunnen, sinds Merlier zijn overstap naar de concurrentie bekend heeft gemaakt. Wat een debacle!
Op twee kilometer zie je Merlier nog zitten. De helikopter toont voldoende van de kop van het peloton om ook de Belg in beeld te krijgen. Zoals ik al zei, zit hij daar niet in het wiel van een ploegmaat. Daarna gebeurt wat ik eerder beschreef en trokken eerst Stannard en later Meurisse naar de kop om de sprint aan te trekken voor Groves. Ondertussen bleef Merlier daar ver weg zitten, niet in het wiel van een ploegmaat. Ja, ergens rechts van hem (toen wel nog), maar niet in het wiel. De helikopterclose-up verderop (van boven) zoomt daarna net niet genoeg uit om te bevestigen dat die situatie zo blijft, maar even later krijgen we (van rechts) die bevestiging wel. Taminiaux zit in zijn eentje en Merlier is in geen velden of wegen te bekennen. Taminiaux schiet vervolgens zonder zijn kopman naar voren, geen idee voor wie of wat of met welk idee. Het leek net als de acties van Stannard en Meurisse ingegeven door een slag van de hamer (zeg maar een stevige slag, met een dikke vette moker). In elk geval zat Merlier noch toen, noch ooit in heel die sprint, in zijn wiel, terwijl Taminiaux toch enkel met die ploegmaat bezig moet zijn. Pas op 300 meter van de meet zien we Merlier terug; dan komt hij namelijk uit het wiel van niemand minder dan Fedorov. Fantastisch wiel heeft die daar gekozen, top! Alleen zat winnen er, jammer genoeg, om de één of andere reden nooit in.
Er was een tijd dat ik ons Belgen gelukkig prees dat wij zo'n gemakkelijk herkenbare kampioenstrui hebben. Die tijd ligt met Merlier nu wel definitief achter mij.
En voor de rest ga ik wel vaker dingen op vertraagde snelheid opnieuw bekijken, ook al interesseert het de meesten niet. Zo ging ik gisteren op dezelfde manier nakijken hoeveel Almeida nu precies verloren had door zijn verstrooidheid. Dat duurde mij zelfs langer dan daarnet. Het bleek 15 1/2 seconden. Kan anderen misschien niks schelen, maar mij op de een of andere manier wel. Shoot me. Wie weet, speelt het nog een rol.
(Wat die sprint betreft, ga ik overigens niet beginnen over een of ander complot dat Groves volgend jaar voor hen rijdt en dat twee renners wel heel hard in zijn kaart hebben gespeeld tijdens de sprint. Dat soort interpretaties hoeft in mijn ogen ook weer niet. De suggestie van de adelaar hierboven kan misschien wel hout snijden. Misschien.)
Ik gok eerder op de lengte van Merlier zijn tranen.