Youri IJnsen

• dinsdag 3 november 2020 om 22:00

Interview De tweede rustdag in de Vuelta a España is achter de rug en dat betekent dat er weer een nieuwe aflevering van Op rapport bij Koen de Kort op de rol staat. Daags na de beklimming van de Angliru staat de 38-jarige renner van Trek-Segafredo ons te woord. “Dat blijft een rotding, maar voor mij persoonlijk was het niet zo’n ramp”, vertelt hij aan WielerFlits.

Na bijna twee weken koers en zo’n hel van een klim, voelt ook de ervaren Nederlander de weerslag op zijn benen. “Het is geen fijne beklimming, rustig oprijden kan niet. Het had alleen veel erger gekund. Zaterdag (de rit naar La Farrapona, red.) kreeg ik aan het begin van de etappe plots een astma-aanval, helemaal uit het niets”, openbaart De Kort. “Dat heb ik eigenlijk nooit; ik gebruik ook geen medicatie daarvoor. Ik werd verrast. Daardoor werd ik al heel vroeg gelost, samen met zes anderen. Op een gegeven moment was die aanval voorbij en heb ik die groep op sleeptouw genomen, in strijd tegen de tijdslimiet. Dat was heel zwaar.”

Uiteindelijk haalde het groepje – met daarin ploegmaat Alexander Kamp, Matteo Badilatti, Michał Paluta, Mihkel Räim, Harry Tanfield en de Belgische sprinter Gerben Thijssen – de tijdslimiet met ruim tien minuten, ook al zag het er onderweg eventjes slecht uit. “Gelukkig kreeg ik op tijd weer adem, maar die dag hakte er wel in. Ik had me voorgenomen om de dag erna zo rustig mogelijk te doen. Dus zodra ik in de gaten had dat er een groep afgereden werd en zij de grupetto zouden gaan vormen, ben ik er direct in gaan zitten. Daardoor heb ik zoveel mogelijk energie kunnen besparen. Maar goed, je moet dan nog wel de Angliru op…”

En die klim boezemt angst in, ook bij een ervaren rot als De Kort. Dat legt hij uit aan de hand van een mooi voorbeeld. “Ik rij heel het seizoen met dezelfde versnellingen en dezelfde kettingbladen. Die heb ik voor de Angliru toch maar eenmalig aangepast. Dat was de eerste keer dit hele seizoen. In een normaal jaar komt het voor dat ik zelfs helemaal niet wissel. Dus ja, die klim boezemt wel degelijk angst in. Of je nu 20 jaar jong bent of een van de meest ervaren renners zoals ikzelf, het is en blijft een rotding. Gelukkig hebben we die nu achter de rug en kunnen we focussen op de laatste week. Met kansen voor ons.”

Emīls Liepiņš (27)

Emils Liepins – foto: Cor Vos

De negende rit naar Aguilar de Campoo mondde uit in een massasprint. Nadat Matteo Moschetti is weggevallen, mocht Emīls Liepiņš de honneurs waarnemen. Dat deed hij niet onopgemerkt. Sterker nog, de 27-jarig Let stond in het middelpunt van de aandacht. Sam Bennett van Deceuninck-Quick-Step deelde een ferme beuk uit aan hem, waarna de Ierse kampioen werd gedeclasseerd. “Daar was hij behoorlijk van ondersteboven. Emīls zei er zelf over dat hij op de perfecte plek zat. Hij werd in eerste instantie door Michael Mørkøv uit het wiel gereden. Daarna kreeg hij van Bennett nog een extra stoot. Daar baalde hij stevig van.”

Liepiņš vond dat hij het goede ploegwerk niet kon afmaken. “Toen hij uit die laatste bocht kwam en er alleen voor stond, had hij echt het idee dat hij een mooie uitslag ging rijden. Dat lukt dan niet. Emīls zei dat hij echt geschrokken was van hoe hard de beuk was. Hij kwam bijna ten val. Zijn sprint heeft hij daardoor helemaal verloren, daarna was het afgelopen. Hoe we dat in de ploeg hebben besproken? Ik heb het alleen teruggezien op tv. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel eens iemand een duwtje heb gegeven. En sprinters achter mij ook. Dat hoort er een beetje bij. Het is een heel dunne lijn van wat wel en niet kan.”

“Maar de kopstoot die te zien was op tv, was erover. Dan is het simpel en is een declassering op zijn plaats”, vindt De Kort. “Wat ik vooral voor Emīls heel jammer vind, is dat hij heel veel over zich heen krijgt. Je hebt altijd voor- en tegenstanders bij een jurybeslissing. Uiteindelijk wil die jongen alleen maar een sprint rijden. Hij krijgt dan een duw en verder doet hij niets. Er zijn mensen die Bennett een idioot vinden en er zijn mensen die Emīls een idioot vinden. Op zo’n jonge jongen maakt dat toch indruk. Dit heeft hij nooit gewild. Hij zit daar op de plek om een mooie uitslag te rijden en ineens staat hij tegen wil en dank in de spotlights.”

Bekijk hier de twee beuken van Sam Bennett

Net dan komt de ervaring van De Kort van pas. “Ik heb hem meteen gezegd dat hij Twitter en dat soort kanalen even moest uitzetten, dat hij zijn telefoon even moest wegleggen. Als hij nog meer sprints gaat rijden, krijgt hij nog wel een keertje een of andere duw. Hij moest er niet te veel bij stilstaan, dat heeft geen zin. Hij kreeg wel vrij hatelijke berichtjes. Zoiets is vervelend, want wij doen ons best. We hopen dat de mensen leuk vinden wat we doen en dat de sponsor het mooi vindt. Maar die kritiek is nu eenmaal onderdeel van ons beroep. Ook dat is topsport en daarom krijgen wij meer dan modaal betaald; we staan soms in de belangstelling.”

Normaal gezien wacht er voor Liepiņš nog één sprintkans, in Madrid. “Ik wil dat nog wel eens zien”, denkt de Nederlander hardop na. “Emīls rijdt goed bergop. Ik zie dat Ackermann ook heel goed bergop rijdt. Wellicht is BORA-hansgrohe in staat om op een van die drie lastige dagen tussen de tijdrit en de bergetappe naar La Covatilla (zaterdag, red.) de rit te controleren. Dan zie ik Emīls in staat dat ze hem er niet af rijden. Dan krijgt hij misschien nog een extra kans. Is dat niet zo, dan kan hij net als mij meespringen in een kopgroep. Met zijn sprint heeft hij dan wel een voordeel ten opzichte van veel andere renners in dit peloton.”

Juan Pedro López (23) & Michel Ries (22)

Jonge klimmers JuanPe López en Michel Ries maakten de voorbije week indruk op De Kort. “Ik vind het heel knap hoe zij gereden hebben”, beoordeelt hij hun prestaties. “Vooral JuanPe heeft een hele sterke koers gereden. Hij heeft veel meegezeten en attractief gekoerst. Hij miste soms de goede groep, maar hij heeft het wel elke dag geprobeerd. Hij laat echt zien een talentvolle klimmer te zijn. Dat heeft nog niet tot een topuitslag geleid. Maar in de toekomst gaat dat zeker gebeuren voor hem. Van deze Vuelta moet hij vooral leren. Winnen is gewoon lastig. Kijk maar eens naar de renners die al gewonnen hebben.”

Michel Ries – foto: Cor Vos

Dat zijn louter grote namen die hun sporen al verdiend hebben. “Voor Michel geldt in iets mindere mate hetzelfde als voor JuanPe. Ook Michel laat zien een sterke renner te zijn. Ondanks dat hij iets minder vaak meezat als López, wil dat volgens mij niet zeggen dat Michel het minder heeft gedaan. Deze Vuelta is dit jaar een heel belangrijke koers. Er staan veel goede renners aan de start. Veel coureurs ook die hier misschien meer dan ooit een goede uitslag willen rijden, omdat veel renners toch met het contractprobleem zitten. Daarom moeten we jongens als López en Ries meer afrekenen op hun inzet. En die is goed.”

De Kort acht de kans op ritwinst voor hen in de laatste week niet onmogelijk, maar wel klein. Hij maakt even later echter een opvallende vergelijking. “Er zijn nu ook renners die winnen, die nog geen grote naam hebben. Maar die dat over een paar jaar wél hebben. Hugh Carthy, bijvoorbeeld. Ik weet nog goed dat hij voor Caja Rural-Seguros RGA reed. Toen reed hij soms al erg sterk in wedstrijden in Spanje, waar ik dan met hem reed. Bergop liet hij toen al duidelijk zien echt iets in zijn mars te hebben. Ik denk een beetje dat onze jonge mannen op dit moment op dat punt staan. En Carthy laat nu al heel de Vuelta zien dat hij een van de sterkste klimmers is. Dat hij dan de mooiste bergrit wint, is voor mij niet heel verrassend.”

Alexander Kamp (26)

De tussenliggende heuveletappes zijn vooral voor Alexander Kamp heel interessant, beaamt De Kort. “Als hij meezit, is dat echt zo’n vechter, een bijter. Alex kan op dat soort dagen echt boven zichzelf uitstijgen. Met zijn eindschot is hij niet te onderschatten. We moeten vanaf nu alle dagen proberen mee te zitten in de kopgroep. Ook ikzelf ga dat doen. Voor mij en ook Alex zijn de komende drie dagen belangrijk. Zaterdag is veel te zwaar voor ons. Het zou dus mooi zijn als we in een van die drie etappes kunnen meezitten in de vroege vlucht.”

Niklas Eg (25)

De teleurstelling op het gezicht van Niklas Eg – foto: Cor Vos

De renners van Trek-Segafredo zaten tot op heden nog niet heel vaak mee in de vroege vlucht. Afgelopen zaterdag was dat wel het geval, de etappe die werd gewonnen door David Gaudu. Toen zat Niklas Eg mee, maar hij miste in een afdaling een bocht. Naderhand zou hij niet meer meespelen voor de ritzege. “Hij heeft geluk dat hij niet gevallen is en van zijn fiets af kon springen. Voor hem is het vooral goed dat hij na de Tour dit jaar nog een extra grote ronde rijdt. Daarmee kweekt hij inhoud. Niklas staat ook verder in zijn ontwikkeling dan López en Ries. Ik denk dat hij dat ook laat zien door uitgerekend in die etappe mee te zitten.”

“Wie weet pakt hij komende week een herkansing. Ik denk namelijk niet dat Niklas heel veel onder hoeft te doen voor Gaudu, bijvoorbeeld. Voor hem en ook de twee jonge jongens, is zaterdag de grootste kans op een ritzege. Maar als je meezit in de kopgroep op een andere dag, kan er ook van alles gebeuren. Als klimmer kan je op een vlakke aankomst ook winnen, je moet er dan alleen voor zorgen dat je eerder wegrijdt of tactisch slimmer rijden. Dan komt het niet puur op de power aan. Dat is ook niet in ons nadeel. We hebben niet de sterkste klimmers, dus juist in die etappes zijn onze kansen misschien nog wel groter”, vindt hij.

Koen de Kort (38)

Ook de ‘meester’ zelf moest plots ander werk verrichten dan waarvoor hij naar Spanje was gereisd. Door het wegvallen van Matteo Moschetti, werd dus Emīls Liepiņš gepromoveerd tot sprinter met dienst. Het betekende dat De Kort een plekje naar achteren schoof en zo weer eens lead out was. “Dat ging echt super!”, stelt hij. “Het plan was om Emīls in het wiel te zetten van de ploeg die het overwicht had in die laatste bocht op 1200 meter voor de finish. Dat was BORA-hansgrohe. Ik heb Emīls in die bocht aan het wiel van Pascal Ackermann gezet. Dat was echt perfect. Het teamwerk was daar heel erg goed, vind ik.”

Ondanks dat de Nederlander dat werk al een behoorlijke tijd niet gedaan had, ging dat dus prima. “Het is net als fietsen; dat verleer je niet. Ik hoefde niet te wennen, nee. Het was direct weer zoals vanouds, echt leuk om te doen en het ging goed. Het beviel me ook heel erg. Ik vond het heel fijn om weer eens een sprinter direct achter mij te hebben. Zo’n renner volgt iets gemakkelijker dan een klassementsrenner. Emīls raakte ik niet zomaar kwijt. Alexander Kamp – die dit werk in een lead out niet vaak gedaan heeft – deed ook fantastisch werk. En persoonlijk was het ook heel leuk om er weer op die manier tussen te zitten.”

Koen de Kort verlengde maandag ook zijn contract bij Trek-Segafredo

Koen de Kort (38) blijft een jaar langer prof: “Ik voel me nog te goed om te stoppen”