Tadej Pogačar heeft zijn tweede etappezege te pakken in de Vuelta a España. Op de zware Los Machucos was hij samen met landgenoot Primož Roglič weggereden bij de overige favorieten, waarna Roglič niet meer aandrong in de strijd om de ritwinst.

In de afgelopen dagen kregen de renners genoeg hoogtemeters voor de wielen geschoven, maar de laatste bergop aankomst is al van vijf dagen geleden. Dat werd goed gemaakt in de dertiende rit, want ditmaal lag de finish op de steile Collado de la Espina, beter bekend als Los Machucos. Op de vreselijke klim worden stroken van twintig procent regelmatig afgewisseld met vlakke en zelfs licht dalende stukken. De verschillen zouden groot zijn op de top, zo was de verwachting.

Fraaie start in het stadion van Athletic Bilbao
In de Tour de France zagen we een fraaie etappestart bij de adembenemende Pont du Gard, maar de start van deze dertiende Vuelta-rit mocht er ook zijn. Als decor was namelijk gekozen voor San Mamés, sinds 2013 de thuishaven van voetbalclub Athletic Bilbao. Nadat alle renners de startlijst hadden getekend op het voorterrein van het stadion, maakte de karavaan een ereronde over het veld waar Omar Fraile, Jonathan Lastra en Mikel Bizkarra zich in de clubkleuren hadden gestoken.

foto: Cor Vos

Fabio Aru was er niet meer bij. De winnaar van de Spaanse ronde in 2015 was al ver weggezakt in het klassement en moest opgeven met spierproblemen en vermoeidheid. Even na een uur kon de etappe dan echt van start gaan en meteen probeerden enkele renners, onder wie Wout Poels, een gaatje te slaan. Aan de voet van de eerste van zeven beklimmingen, de Alto de la Escrita, was het peloton echter weer compleet en waren daarmee de eerste beschietingen ongedaan gemaakt.

Poels probeerde op de klim opnieuw weg te komen en dat bleek de aanzet voor een omvangrijke kopgroep, waarbij ook bolletjestrui Ángel Madrazo deel van uitmaakte. Zowel AG2R La Mondiale als Katusha Alpecin hadden drie renners in de ontsnapping. Sergio Higuita was in de kopgroep de best geklasseerde renner. De Colombiaan van het geplaagde EF Education First (na het uitvallen van kopman Rigoberto Urán) stond veertiende op 10:21 van rodetruidrager Primož Roglič.

Liefst negentien van de 22 teams waren vertegenwoordigd vooraan. Alleen Jumbo-Visma (Roglič), Astana (López) en CCC bleven in het peloton, waarbij de Nederlandse ploeg het initiatief nam en het tempo bepaalde. Zo werd de voorsprong stabiel gehouden op drie minuten. Op de Collado del Asón, na 86 kilometer de derde beklimming, klapte de kopgroep uit elkaar. Poels, De Gendt en Brambilla kwamen samen als eerste boven en zagen even later meer renners weer aansluiten.

Sáez zet aan voor een lange solo
Op de Puerto de Alisas, de vierde klim, probeerde Großschartner solo verder te rijden. Kort voor de top werd de Oostenrijker echter voorbijgestoken door de sterke Jesús Herrada, maar in de afzink konden meer renners opnieuw terugkeren. Het peloton volgde inmiddels op 8,5 minuten achterstand, waardoor de vroege vluchters voorzichtig konden gaan dromen van etappewinst. In aanloop naar alweer de vijfde klim, de Puerto de Fuente Las Varas, zette Sáez eens aan.

foto: Cor Vos

De Spanjaard van Euskadi-Murias zag ploegmaat Mikel Iturria eerder deze Vuelta al eens winnen en hij sneed de laatste vijftig kilometer aan met een halve minuut voorsprong. Op de beklimming diepte hij zijn voorsprong verder uit naar liefst tweeënhalve minuut. Daarop zetten Armirail en Bouchard samen de achtervolging in. Bouchard kwam echter in de problemen, waarna Armirail alleen doorzette. Op de top van de voorlaatste klim was hij Sáez al genaderd tot driekwart minuut.

Vanaf dat moment was het nog 12,5 kilometer tot aan de voet van de zware Los Machucos. De Fransman viel niet stil en ging op de slotklim voorbij aan de Spanjaard, die ruim veertig kilometer solo vooruit had gereden. Zegezeker was Armirail allerminst met de eerste achtervolgers minder dan driekwart minuut en ook het peloton was al tot op twee minuten genaderd. Daarmee konden we ons opmaken voor een bloedstollend spannende finale.

Latour ruikt bloed en steekt Armirail voorbij
Terwijl Armirail afzag op de angstaanjagende stijgingspercentages van de Alto de Los Machucos, rook Latour bloed. Armirails landgenoot, die eveneens deel uitmaakte van de vroege vlucht, bleef stampen op de stroken tot voorbij 25 procent en sloot vierenhalve kilometer van de finish aan bij de renner van Groupama-FDJ. Kon de 25-jarige renner van AG2R La Mondiale, in 2016 al eens ritwinnaar in de Vuelta, nog eens toeslaan?

foto: Cor Vos

Het peloton was inmiddels uitgedund tot amper acht renners, waarbij Nairo Quintana een kleine voorsprong had genomen. Marc Soler, Alejandro Valverde, Rafał Majka, rode trui Primož Roglič, Miguel Ángel López en Tadej Pogačar kwamen op vier kilometer van de finish weer bij de winnaar van de rit naar Calpe, op een luttele minuut van Latour. Roglič en Pogačar sloegen dan de handen ineen, waarbij aanvankelijk alleen Alejandro Valverde kon volgen.

Toen de wereldkampioen was afgeschud, kon alleen Roglič het wiel van de piepjonge Pogačar nog volgen. Samen haalden de Slovenen koploper Latour bij in de laatste anderhalve kilometer, maar ook de Fransman, zelf toch ook geen onverdienstelijke klimmer, kon het moordende tempo van het duo niet volgen. Roglič en Pogačar bleven samenwerken, waarna de jongeling van UAE Emirates de overwinning kon pakken. Eerder was hij al de beste op Cortals d’Encamp.

Tijdsverschillen groot na spectaculaire etappe
Voor de tegenstand waren de verliezen daadwerkelijk groot geworden. Achter Pogačar en Roglič pakte Latour de derde plek op 27 seconden achterstand, in het bijzijn van Valverde, Quintana en Majka. Voor López liep de schade al op tot 1:01. Behalve dat Roglič in het klassement opnieuw uitliep, klom Pogačar op naar de derde plaats ten koste van López en Quintana. Valverde hield zijn tweede plaats vast.