Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Voorbeschouwing: Ronde van Zwitserland 2022
Na het Critérium du Dauphiné is de Ronde van Zwitserland de tweede grote voorbereidingskoers in aanloop naar de Tour de France. De zware WorldTour-wedstrijd begint zondag in Küsnacht en eindigt een week later met een individuele tijdrit in Vaduz. WielerFlits blikt vooruit op het parcours en de favorieten!
Historie
De historie van de Ronde van Zwitserland gaat terug tot 1933. Ter ere van het 50-jarige bestaan van de Schweizerischer Rad- und Motorfahrer-Bund deed de wedstrijd dat jaar zijn intrede. Het werd een succes en de eerste editie werd gewonnen door de Oostenrijker Max Bulla, profrenner van 1927 tot en met 1942 en winnaar van etappes in de Tour de France en de Vuelta a España. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de etappekoers slechts twee keer gehouden, maar na de oorlog keerde de ronde terug.
Het was in die jaren dat thuisfavorieten Ferdi Kübler, wereldkampioen in 1951 en winnaar van de Tour de France 1950, en Hugo Koblet (winnaar van de Giro d’Italia 1950 en de Tour de France 1951) de ronde drie keer achter hun naam zetten. Even deelden Kübler en Koblet het record van aantal eindzeges, maar nog in de jaren ’50 stak Pasquale Fornara hen voorbij. De Italiaan, prof van 1949 tot en met 1961, won de ronde tussen 1952 en 1958 maar liefst vier keer. Fornara is in 1990 overleden, maar zijn naam voert nog altijd de statistieken aan.
Zwitserland (23 zeges) en Italië (19) voeren de lijst overwinningen per land aan. Zwitserland zag behalve Kübler en Koblet ook Louis Pfenninger, nationaal kampioen in 1971, en Beat Breu, de winnaar van drie etappes in de Grote Rondes, de koers meermaals winnen. België is het derde land met acht eindzeges. Henri Garnier was de eerste Belgische winnaar in 1936. Daarna volgden Georges Pintens, Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck, Michel Pollentier, Paul Wellens en Wilfried Wesemael in de jaren ’70. Luc Roosen was in 1991 de laatste.
Steven Kruijswijk (r) was in 2017 de laatste Nederlander op het podium – foto: Cor Vos
Hennie Kuipers is de enige Nederlandse winnaar op de erelijst. De olympisch kampioen van 1972, wereldkampioen van 1975 en winnaar van vier van de vijf Monumenten schreef de ronde in 1976 op zijn naam. Onder anderen Joop Zoetemelk, Peter Winnen, Steven Kruijswijk, Bauke Mollema en Tom Dumoulin reden naar het podium.
Laatste tien winnaars Ronde van Zwitserland
2021: 
Richard Carapaz
2019: 
Egan Bernal
2018: 
Richie Porte
2017: 
Simon Špilak
2016: Miguel Ángel López
2015: Simon Špilak
2014: 
Rui Costa
2013: Rui Costa
2012: Rui Costa
2011: 
Levi Leipheimer
Vorig jaar
De Ronde van Zwitserland was vorig jaar een prooi voor Richard Carapaz van INEOS Grenadiers. De etappekoers kreeg zo voor het eerst in zijn lange historie een Ecuadoraanse winnaar. Het was niet voor het eerst dat een Zuid-Amerikaanse renner op de erelijst kwam, want met Miguel Ángel López (2016) en Egan Bernal (2019) had de wedstrijd al wel twee Colombiaanse winnaars op zijn erelijst staan.
Tom Dumoulin keerde na een break terug in koers – foto: Cor Vos
Na een jaar afwezigheid door de coronapandemie, kon de ronde in 2021 geleden weer doorgaan. De wedstrijd begon met een individuele tijdrit over 10,9 kilometer die werd gewonnen door Stefan Küng. De Europees kampioen troefde zijn landgenoot Stefan Bissegger af. Tom Dumoulin keerde na een break van enkele maanden terug in koers en werd zestiende, op ruim een halve minuut van winnaar Küng: de Girowinnaar van 2017 was weer renner.
In de tweede etappe ging de overwinning naar Mathieu van der Poel. Nadat op de laatste klim een elitegroep voorop was geraakt, viel de Nederlands kampioen aan. Maximilian Schachmann haakte nog wel aan, maar in een sprint à deux beschikte MVDP over de beste benen. Een dag later was het weer raak. Van der Poel klopte in de pelotonssprint Christophe Laporte en Julian Alaphilippe en nam de gele leiderstrui over van Küng.
Mathieu van der Poel haalde twee etappezeges op rij – foto: Cor Vos
Stefan Bissegger schreef vervolgens de vierde etappe op zijn naam. ‘Muni’, in het baanwielrennen een specialist in de achtervolging, maakte deel uit van kopgroep met vier renners die ging strijden om de zege. In de sprint beschikte de Zwitser van EF Education-Nippo over het beste eindschot. Met Van der Poel in het geel maakt het peloton zich op voor de eerste grote bergrit met aankomst bergop in het wintersport- en kuuroord Leukerbad.
Het was in deze rit dat Carapaz de macht greep. De Ecuadoraan sprong op de laatste klim naar koploper Jakob Fuglsang toe en versloeg de Deen in de eindsprint. Van der Poel moest passen in de finale en stond het geel af aan Carapaz. Een dag later, in de etappe over de Gotthardpas en de Lukmanierpas, was de zege voor een vluchter. Rui Costa dacht dat hij had gewonnen, maar was in de sprint teveel van zijn lijn afgeweken. Dus kreeg Andreas Kron de winst toegewezen.
Richard Carapaz greep in de rit naar Leukerbad de macht – foto: Cor Vos
Op de voorlaatste dag stond een klimtijdrit ingetekend over de Oberalppas. Deze werd een prooi voor Rigoberto Urán die zo zijn eerste zege in drie jaar tijd haalde. Zijn voorsprong op de nummer twee Julian Alaphilippe bedroeg maar liefst veertig seconden. Carapaz was vierde en behield het geel. In de slotetappe over de Oberalppas, de Lukmanierpas en de Gotthardpas hield de kopman van INEOS Grenadiers stand en pakte de eindzege. Het laatste dagsucces was voor Gino Mäder.
Eindklassement Ronde van Zwitserland 2021
1. Richard Carapaz (INEOS Grenadiers)
2. Rigoberto Urán (EF Education-Nippo)
3. 
Jakob Fuglsang (Astana-Premier Tech)
4. 
Maximilian Schachmann (BORA-hansgrohe)
5. 
Michael Woods (Israel Start-Up Nation)
Parcours
Als we wedstrijddirecteur David Loosli, in de jaren ’00 beroepsrenner bij Saeco en Lampre, mogen geloven, dan mogen de renners hun borst natmaken. Deze Ronde van Zwitserland wordt voor de mannen zeker een van moeilijkste edities van de afgelopen jaren, liet hij in aanloop naar de koers weten. De route gaat acht dagen lang op en af en voert door alle vier taalgebieden van het land. In het slotweekend bezoekt de ronde bovendien buurland Liechtenstein.
De ronde begint dit jaar niet zoals gebruikelijk met een proloog, maar met een rit in lijn in de regio van de Zürichsee. Via de Jura en Centraal-Zwitserland komen de renners in Ticino, Wallis en het buurland Liechtenstein terecht. In de twee zware Alpenetappes over onder meer de Nufenenpas, de Moosalp en de Lukmanierpas op de zesde en zevende dag krijgt het klassement vorm. Deze etappes hebben bovendien een aankomst bergop. De ronde eindigt met een tijdrit.
Zondag 12 juni, etappe 1: Küsnacht – Küsnacht (178 km)
De ronde gaat zondag van start in Küsnacht, een plaats op de oostoever van de Zürichsee. De rit bestaat uit een lus van 45,7 kilometer die vier keer moet worden afgelegd. De beklimmingen van de Pfannenstiel (4,1 km aan 4,6%) en de Küsnachter Berg (2,8 km aan 7,3%) naar respectievelijk 728 en 610 meter hoogte zijn daarin steeds de hindernissen die moeten worden bedwongen. Na de laatste keer de Küsnachter Berg, met een maximale hellingsgraad van 10,4% loopt de weg in de laatste 4,7 kilometer nog een stukje verder omhoog naar de finish, waar de renners uiteindelijk 2760 hoogtemeters in de benen hebben. De puncheurs en klassementsrenners willen ongetwijfeld van voren aan de slotklim beginnen.
Start: 12.50 uur
Finish: tussen 17.08 en 17.33 uur
Maandag 13 juni, etappe 2: Küsnacht – Aesch (199 km)
Küsnacht is behalve start- en aankomstplaats voor de eerste etappe ook de vertrekplaats voor de tweede rit naar Aesch in de Jura. De route gaat over geaccidenteerd terrein naar de eerste klim van de dag, de beklimming van Gempen (5,4 km aan 4,6%). Daarna daalt de koers af naar finishplaats Aesch, waar na 148,4 kilometer de aankomst voor de eerste keer wordt doorkruist. Dan volgt nog een circuit van 49,6 kilometer met daarin de Eichenberg (3,0 km aan 7,4%) en de Challpas (6,3 km aan 6,3%). Vanaf de top van de laatste pas is het nog 13,8 kilometer in vooral dalende lijn naar de definitieve finish. Ook deze rit is goed voor ruim 2700 meter hoogteverschil en dus lijkt de zege weer niet weggelegd voor de typische sprinters, maar voor puncheurs.
Start: 12.10 uur
Finish: tussen 17.05 en 17.36 uur
Dinsdag 14 juni, etappe 3: Aesch – Grenchen (177 km)
Nadat een dag eerder de aankomststreep in Aesch lag, wordt dinsdag hier het startsein gegeven voor de derde etappe naar Grenchen. Na een lastig begin gaat de koers via de vallei van de Birs naar Delémont. Vanaf daar gaat de route over geaccidenteerd terrein naar de eerste klim van de dag, de Côte au Bouvier (5,5 km aan 8,3%). Die brengt de renners naar ruim 900 meter hoogte. In de tweede helft volgen achtereenvolgens de beklimmingen van Bellelay (7,4 km aan 4,7%), van Vauffelin (2,0 km aan 6,3%) en van Lommiswil (1,7 km aan 4,8%). Vanaf de laatste klim is het nog zeventien kilometer naar de finish in Grenchen, bekend van de Tissot Velodrome waar Ellen van Dijk in mei het werelduurrecord voor vrouwen verbeterde.
Start: 12.50 uur
Finish: tussen 17.07 en 17.34 uur
Woensdag 15 juni, etappe 4: Grenchen – Brunnen (191 km)
Grenchen is ook de startplaats voor de vierde etappe naar Brunnen. Vanuit de start gaat het over glooiende wegen naar de eerste klim, de beklimming van Kappelen (3,4 km aan 5,5%). Daarna gaat het over geaccidenteerde wegen naar de finishplaats, waar na 130,5 kilometer voor de eerste keer de streep wordt doorkruist. Daarna volgt nog een grote lus van 60,3 kilometer over de steile beklimming van Sattel (3,0 km aan 8,5%). Vanaf de top van deze vervelende puist op de rand van de Alpen is het vijftien kilometer in hoofdzakelijk dalende lijn naar de daadwerkelijke finish. Het is dus een mooie plaats om koers te maken en voor aanvallers en klimmers een gelegenheid om van de pure sprinters af te komen.
Start: 12.40 uur
Finish: tussen 17.07 en 17.33 uur
Donderdag 16 juni, etappe 5: Ambri – Novazzano (193 km)
De vijfde rit loopt van Ambri naar Novazzano, vijf kilometer ten zuiden van WK-stad Mendrisio en op de grens van Zwitserland met Italië. Hoewel het parcours dwars door de Alpen loopt, voert de route de renners via Biasca, Bellinzona en Lugano vooral door valleien. De Monte Ceneri (5,2 km aan 6,0%) is in de eerste helft de enige hindernis van naam. Als de renners de finaleronde door en rond Novazzano bereiken, gaat het alleen maar op en af. Het ronde van 27,9 kilometer moet twee keer volledig worden afgelegd en de scherprechter op het rondje, de steile Pedrinate (2,4 km aan 8,2%), moet driemaal worden beklommen. Vanaf de laatste passage is het nog 8,4 kilometer naar de finishplaats, waar de laatste twee kilometer aan zo’n 6% omhoog loopt.
Start: 12.30 uur
Finish: tussen 17.07 en 17.34 uur
Vrijdag 17 juni, etappe 6: Locarno – Moosalp (180 km)
De renners hebben in de eerste dagen van de ronde al van beklimmingen tussen de 900 en 1000 meter hoogte kunnen proeven, maar in de zesde rit met de start in Locarno gaan ze pas echt de hoogte in. Dan staat de beklimming van de Nufenenpas (21,6 km aan 5,0%) in het routeboek. De bergpas tussen Wallis en Ticino brengt de koers naar 2478 meter boven zeeniveau en wordt via de oostkant omhoog gereden. Via de Rhône-vallei gaat de route dan verder richting de slotklim, de Moosalp (18,0 km aan 6,0%). Deze klim van buitencategorie brengt de renners naar 2046 meter hoogte en wordt via de zuidkant beklommen. Normaal gesproken komen in deze rit de klimmers bovendrijven in het algemeen klassement.
Start: 11.30 uur
Finish: tussen 16.15 en 16.46 uur
Zaterdag 18 juni, etappe 7: Ambri – Malbun (196 km)
Ook voor de zevende dag staat een bergetappe ingetekend, met de start in Ambri en de finish in Malbun. Vanuit het relatief hooggelegen Ambri daalt het peloton door de vallei af naar Biasca om van daaruit de zuidkant van de Lukmanierpas (18,0 km aan 5,5%) omhoog te rijden. Deze klim brengt de renners naar 1920 meter hoogte. Daarna volgt de lange afdaling naar Disentis en gaat de koers via de vallei van de Voor-Rijn naar de klim van Flims (5,2 km aan 6,2%). Via de vallei van de Rijn en de klim naar St. Luzisteig (3,0 km aan 7,0%) wordt de grens met dwergstaat Liechtenstein bereikt. Daar wacht de slotklim naar skigebied Malbun (12,8 km aan 8,4%). De klim van buitencategorie is de laatste kans voor de pure klimmers om bergop het verschil te maken.
Start: 11.00 uur
Finish: tussen 16.04 en 16.37 uur
Zondag 19 juni, etappe 8: Vaduz – Vaduz (ITT, 25,6 km)
De laatste etappe is een individuele tijdrit over 25,6 kilometer door en rond Vaduz, de hoofdstad van Liechtenstein. De route gaat kloksgewijs eerst langs de oevers van de Rijn en kent tot aan Eschen weinig hoogteverschil. Vanaf dan wordt het iets lastiger. Na 12,9 kilometer worden de tussentijden opgenomen. Via Mauren, Nendeln en Schaan gaat het parcours dan terug richting Vaduz, waar de eindtijden op een rij worden gezet. De absolute specialisten hebben op de laatste dag een voordeel. Het zal duidelijk worden welke klassementsrenners nog iets in de tank hebben na twee zware bergetappes en welke zich hebben opgebrand. Normaal gesproken gaan we nog enkele kleine verschuivingen zien voordat het eindklassement wordt opgemaakt.
Start: 13.07 uur (eerste renner)
Finish: rond 16.20 uur (laatste renner)
Favorieten
De Tour de France is voor veel klassementsrenners het hoofddoel van het seizoen, maar de paden die zij daarnaartoe bewandelen lopen uiteen. Zo bereidt Tadej Pogačar zich in zijn vaderland voor met de Tour of Slovenia en kiest Nairo Quintana voor een aanloop via de Zuid-Franse etappekoers La Route d’Occitanie. Onder anderen Primož Roglič, Enric Mas, Jack Haig, Ben O’Connor, David Gaudu, Steven Kruijswijk, Warren Barguil en Damiano Caruso zijn vorig weekend van start gegaan in het Critérium du Dauphiné.
Een ander deel van het peloton kiest voor de Ronde van Zwitserland. Het kruist daar de degens met mannen die zich in de bergstaat juist alvast warmdraaien voor de Vuelta a España en andere doelen later in het seizoen. We maken de balans op met de favorieten voor de eindzege!
Evenepoel gaat op voor zijn eerste Ronde van Zwitserland – foto: Cor Vos
Voor Remco Evenepoel wordt de Ronde van Zwitserland een nieuwe ervaring. Het kopstuk van Quick-Step Alpha Vinyl reed de etappekoers nog niet eerder. Wel betwistte hij als neoprof al een keer de Ronde van Romandië. Hij gebruikt de achtdaagse wedstrijd als opstap naar de Vuelta a España. De beklimmingen in Zwitserland zijn lang, maar nooit extreem steil. Als Evenepoel in de bergetappes geen tijd verliest op de pure klimmers of de schade weet te beperken, kan hij in de slotetappe profiteren van zijn uitmuntende kwaliteiten in het tijdrijden.
Evenepoel kwam Aleksandr Vlasov dit seizoen al vaker tegen en ook in Zwitserland treffen beide renners elkaar. Anders dan Evenepoel rijdt Vlasov deze zomer wel de Tour de France. De klimmer won dit jaar al de Ronde van Romandië en gaat op voor een nieuwe Zwitserse eindzege. Hij kan rekenen op zijn ploeg BORA-hansgrohe, dat een succesvolle transitie van sprint-/klassiekerploeg naar klassementsploeg doormaakt. Vlasov kan rekenen op de steun van o.a. Felix Großschartner, Sergio Higuita en Maximilian Schachmann, vorig jaar vierde in het klassement.
Vlasov is bezig aan een uitmuntend seizoen – foto: Cor Vos
Ook Adam Yates van INEOS Grenadiers bereidt in Zwitserland de Tour voor. Na de Ronde van het Baskenland vertrok de Brit naar de Teide en de Sierra Nevada om te trainen. Met zijn kwaliteiten bergop en degelijke tijdrit, moet hij in het klassement ver kunnen komen. Dat geldt ook voor ploegmaat Daniel Felipe Martínez, Colombiaans kampioen tijdrijden en eindwinnaar van de Ronde van het Baskenland. Dan zijn er nog Geraint Thomas, in 2015 tweede in Zwitserland, en Thomas Pidcock die na een succesvolle uitstap naar het mountainbiken terugkeert op de weg.
Jakob Fuglsang lijkt zich op het juiste moment in vorm te fietsen voor de Tour de France. De Deen van Israel-Premier Tech won onlangs de klimkoers Mercan’Tour Classic Alpes-Maritimes, waar hij op de slotklim wegreed bij de rest en onbedreigd de overwinning veiligstelde. Fuglsang stond al drie keer op het podium in de Ronde van Zwitserland, waaronder vorig jaar als nummer drie. Het lukte hem nog niet om te winnen maar nu krijgt hij een mooie nieuwe kans.
Bahrain Victorious is eveneens een ploeg om rekening mee te houden. De 25-jarige Gino Mäder speelt een thuiswedstrijd en won vorig jaar al de slotetappe naar Andermatt, nadat hij ook al erg knap derde was achter Rigoberto Urán en Julian Alaphilippe in de klimtijdrit over de Oberalppas. Sindsdien heeft hij een paar volgende stappen gezet in zijn ontwikkeling, en was hij vijfde en de beste jongere in de Vuelta a España. Dit jaar was hij tweede in de Ronde van Romandië achter Aleksandr Vlasov na een sterke afsluitende tijdrit.
Wie ontpopt zich tot kopman van INEOS Grenadiers, deze Martínez wellicht? – foto: Cor Vos
Bij Team DSM is het uitkijken naar Thymen Arensman. De pas 22-jarige renner, in 2018 runner-up in de Tour de l’Avenir, heeft een uitstekend debuut in de Giro d’Italia achter de rug. Via de vlucht was hij een paar keer dicht bij een etappezege en na drie weken bleek hij nog over zeer goede benen te beschikken, want daags nadat hij in de zware bergetappe naar de Passo Fedaia in de aanval was geweest, werd hij tweede in de afsluitende tijdrit voor Verona. Eerder dit seizoen was hij ook al derde en zesde in de eindklassementen van de Tour of the Alps en Tirreno-Adriatico.
Spaans kampioen tijdrijden Ion Izagirre is het speerpunt in de Cofidis-ploeg. De allrounder was in 2016 al tweede in de Ronde van Zwitserland en in 2017 zesde. Met zijn kwaliteiten als klimmer en tijdrijder vindt hij een parcours dat voor hem op het lijf is geschreven. Dit jaar reed hij al naar de tweede plaats in de Ronde van het Baskenland en was hij zesde in Gran Camiño en zevende in Parijs-Nice. De laatste weken vallen de resultaten echter ietwat tegen; in de Mercan’Tour Classic Alpes-Maritimes moest hij al in een vroeg stadium eraf.
Fuglsang won onlangs de Mercan’Tour Classic – foto: Cor Vos
Alexey Lutsenko kondigde voor het huidige seizoen aan dat hij deze zomer een gooi wil doen naar het podium in de Tour de France, nadat hij in 2021 zevende was in het eindklassement. De Ronde van Zwitserland vormt zijn opstap voor de Tour. Hij reed de etappekoers al eens in 2015 en werd toen, met een etappezege op zak, 25e in de eindstand. Lutsenko kende geen vlekkeloos jaar. Hij won weliswaar de Clásica Jaén Paraiso Interior, maar miste Parijs-Nice vanwege ziekte en brak in maart zijn sleutelbeen. In Zwitserland moet hij met zijn kwaliteiten een eind kunnen komen.
Zoals eerder geschreven, bereiden Primož Roglič, Steven Kruijswijk en ook Jonas Vingegaard zich in het Critérium du Dauphiné voor op de Tour de France. In de Ronde van Zwitserland mogen Robert Gesink, Rohan Dennis en Sepp Kuss proberen hun plaats in de Tourselectie van Jumbo-Visma veilig te stellen. Australisch kampioen tijdrijden Dennis droeg in de Ronde van Romandië vier dagen de leiderstrui, maar zag in de afsluitende klimtijdrit eindwinst door zijn vingers glippen. Kuss eindigde in Romandië twaalfde in het klassement. Ook Giroganger Sam Oomen start.
Dennis mag proberen zijn Tourselectie veilig te stellen – foto: Cor Vos
Groupama-FDJ stuurde in aanloop naar de Tour David Gaudu naar het Critérium du Dauphiné en Thibaut Pinot naar de Ronde van Zwitserland. Pinot begint langzaam maar zeker weer de oude te worden en haalde dit jaar in de vijfde etappe van de Tour of the Alps zijn eerste zege in drie jaar. Deze zomer keert hij na een jaar afwezigheid terug in de Tour, maar zelf denkt hij dat het algemeen klassement nog een stap te ver is. In Zwitserland krijgt hij de kans zichzelf nog eens te testen op de lange beklimmingen.
Intermarché-Wanty-Gobert is aan een geweldig seizoen bezig en de renners stijgen boven zichzelf uit. Voor Domenico Pozzovivo geldt dat de jaren geen vat op hem lijken te krijgen. De Italiaan, 39 jaar ondertussen, zat aan het begin van het seizoen nog zonder ploeg, maar werd opgevist door de ploeg van Jean-François Bourlart. Hij betaalde het vertrouwen afgelopen maand terug met een achtste plaats in het eindklassement van de Giro d’Italia. In Zwitserland kan hij opnieuw wat ritme opdoen in aanloop naar de Vuelta a España.
De jaren krijgen geen vat op Pozzovivo, achtste in de Giro – foto: Cor Vos
Terwijl kopman Tadej Pogačar zich via een trainingsperiode en de Tour of Slovenia voorbereidt op de Tour de France, laat UAE Emirates zijn beoogde helpers alvast warmdraaien in de Dauphiné en de Ronde van Zwitserland. Zo rijdt Marc Soler komende week in Zwitserland. De Spanjaard krijgt zo een nieuwe gelegenheid om weer voor eigen kans te rijden, nadat hij al zevende eindigde in de Ronde van het Baskenland. Verder rekent de ploeg onder anderen op Davide Formolo, die net de Giro d’Italia in de benen heeft, en thuisfavoriet Marc Hirschi. Let ook op Alpecin-Fenix-klimmer Jay Vine.
Sprinters
De pure sprinters komen er bekaaid vanaf in de Ronde van Zwitserland, waar het wegdek steeds op en af gaat en de finales vol liggen met lastige beklimmingen. Met Bryan Coquard, Davide Cimolai (Cofidis), Jake Stewart (Groupama-FDJ), Alexander Kristoff (Wanty), Iván García, Alex Aranburu (Movistar), Michael Matthews (BikeExchange-Jayco), Matteo Trentin (UAE Emirates), Patrick Bevin, Daryl Impey (Israel-Premier Tech), Lorrenzo Manzin, Peter Sagan en Anthony Turgis (TotalEnergies) verschijnt toch een kransje snelle mannen aan de start.
Sagan boekte al zeventien etappezeges in de Ronde van Zwitserland! – foto: Cor Vos
Favorieten volgens WielerFlits
**** Remco Evenepoel
*** Aleksandr Vlasov, Adam Yates
** Jakob Fuglsang, Gino Mäder, Daniel Felipe Martínez
* Thymen Arensman, Ion Izagirre, Alexey Lutsenko, Geraint Thomas
Website organisatie
Deelnemerslijst
Weer en TV
De weersverwachting van Weeronline voor de start van de Ronde van Zwitserland in Küsnacht is zonnig en zomers, en de temperatuur stijgt tot 29 ℃. Tijdens de etappe van maandag is er kans op regen- en onweersbuien en wordt het met 23-25 ℃ minder warm. Dinsdag wordt het weer een zonnige zomerdag, maar tijdens het tweede deel van de ronde is er – zeker in de bergen – kans op regen en onweersbuien.
De Ronde van Zwitserland is iedere dag rechtstreeks te zien op Eurosport 1 en via de Eurosport Player. In de tv-gids van WielerFlits vind je hoe laat je moet inschakelen!
Ronde van Zwitserland voor vrouwen
Net als vorig jaar heeft de Ronde van Zwitserland ook een vrouwenwedstrijd. De vierdaagse ronde is intussen geüpgraded van een 2.1- naar een 2.Pro-koers, en begint op zaterdag 18 juni in Vaduz en eindigt op dinsdag 21 juni in Lantsch.
De ronde begint op een circuit van 4,6 kilometer in Vaduz, dat tien keer moet worden afgelegd. In elke ronde moet ongeveer 60 meter hoogteverschil worden overbrugd, goed voor een totaal van 600 hoogtemeters over een afstand van slechts 46 kilometer. De wedstrijd kan hier niet worden gewonnen, maar wel worden verloren. Op de tweede dag wacht ’s ochtends een individuele tijdrit op hetzelfde parcours als de mannen.
Op de derde dag verlaat de ronde dwergstaat Liechtenstein en gaat via Altstätten en Gais verder naar Chur. Onderweg liggen enkele beklimmingen en ook de laatste kilometers gaan omhoog. Dit maakt het erg lastig voor de sprinters en het is mogelijk dat vluchters gaan strijden om de ritzege. De laatste etappe is kort, maar zeer lastig. Tussen Chur en Lantsch moet maar liefst 2000 meter hoogteverschil worden overwonnen en het klassement wordt in deze rit beslist.
De organisatie heeft tien WorldTeams aan de start (o.a. Team DSM, Liv Racing Xstra en Jumbo-Visma), aangevuld met zeven UCI-teams (o.a. Lotto Soudal Ladies), het nationale Swiss Cycling en het regioteam BeCycling. De ronde werd vorig jaar gewonnen door Elizabeth Deignan.
Etappeschema Ronde van Zwitserland voor vrouwen 2022
Zaterdag 18 juni, etappe 1: Vaduz – Vaduz (46,0 km)
Zondag 19 juni, etappe 2: Vaduz – Vaduz (ITT, 25,6 km)
Maandag 20 juni, etappe 3: Vaduz – Chur (124,2 km)
Dinsdag 21 juni, etappe 4: Chur – Lantsch/Lenz (100,0 km)
De etappes zijn live te zien via Eurosport en GCN+.
Daarna kijk ik niet zo uit naar alle opportunistische reacties op dit forum, maar ja, dat hoort erbij.
Niet opportunistisch maar logisch.
BEANTWOORDEN
Ik ben zelf voornamelijk benieuwd naar de manier waarop hij zal koersen. Opnieuw met veel panache en bijbehorend energieverbruik in elke rit, of toch wat meer in de spaarmodus. Want dat zal nodig zijn als hij ooit een klassement wil rijden, ook al ligt het volgens mij niet in zijn aard om zo te rijden, net als bij die andere poel.
Verder word ik wat moe van telkens dat woord 'test/examen'. Wat er deze week ook gebeurt, kunnen daar weinig definitieve conclusies aan verbonden worden, in geen enkele richting. Als hij wint, wilt dat niet zo heel veel zeggen over zijn capaciteiten in een grote ronde (Spilak remember), als het tegenvalt zegt het ook niet zo heel veel over verdere evoluties (kijk maar even hoeveel groteronde-winnaars enkele jaren voor hun zege op minuten gereden worden in pakweg Parijs-Nice of Dauphiné).
Ik hoop dat je gelijk hebt, dan wordt het een mooie ronde!
Spaarmodus is dan verkeerd uitgedrukt van mij, maar dan blijven er nog gradaties in wanneer je welke inspanning plaatst, of je aanvalt of reactief koerst...
Zeer vergelijkbaar met hoe men dat in het Frans doet, enkel waar er in het Frans een letter verdwijnt om die overgang te maken (en makkelijker om uit te spreken) wordt er hier een letter toegevoegd. In het Frans wordt '' le autre'' -> ''l'autre''. In het Vlaams zal er een soortgelijke ingreep gebeuren door een letter toe te voegen: ''de ezel'' -> ''den ezel''. Maar dat is dus enkel wanneer het gaat om woorden waar het eerste woord eindigt op een klinker en het tweede begint met een klinker. Dus ''de Remco'' blijft gewoon ''de Remco''. Net als ''de Wout'' gewoon ''de Wout'' blijft. ''De Erik'' wordt dan wel ''den Erik''. Het gaat bovendien ook enkel om spreektaal en wordt nooit neergeschreven. Het kan ook voorkomen bij dialecten waar de letter h niet of amper wordt uitgesproken. Bvb, ''den Hertog''. Het is voor zover ik me voor de geest kan halen ook enkel van toepassing bij woorden die mannelijk zijn, dus niet ''den Hertogin'' maar gewoon ''de Hertogin''.
Maar het is wat tenenkrommend om dit als soort van running gag (foutief dan nog) te moeten zien gebruikt worden op dit forum. Als je't dan per se wil doen, doe het dan goed.
Grotendeels juist, maar toch niet helemaal. We doen het immers niet enkel als een naam begint met een klinker, maar ook bij namen die met d, t, b of h beginnen.
Dus inderdaad de Wout en de Remco, maar wel den Tom, den Bart en den David.
’Tim Wellens verlaat Lotto en wordt luxeknecht Pogacar bij UAE.’
Ik geloof ook niet in Wellens als knecht.
Zal vooral zijn eigen kans gaan, dat is natuurlijk ook het kenmerk van een kampioen.
Rit 1: "Na de laatste keer de Küsnachter Berg, met een maximale hellingsgraad van 10,4%"
Dit komt niet overeen met het profiel op PCS - er is een halve kilometer tegen 12,5% gemiddeld, dus waarschijnlijk hoogste percentages richting de 20 % ergens in een binnenbocht. Vier keer hierover, ook net voor de aankomst, dat is eigenlijk een muurtjesetappe. Vlasov meteen in de leiderstrui? Gelijkaardig verhaal trouwens in rit 2: de laatste 2 km van de Challpass stijgen aan 8,4%, met op het einde enkele supersteile hectometers. Perfect voor een ultieme punch richting de afdaling en finish.
Ook de hoge-Alpenpassen worden een beetje 'underplayed' naar mijn gevoel. De Nüfenen langs de Ticino-zijde begint als een loper, maar de laatste 13 km (op ruwe betonplaten) gaan tegen 8% gemiddeld. De hoogte en een vaak zwoele warmte maken hem uit eigen ervaring lastiger dan de meeste cols in de Franse Alpen. De klim naar Moosalp ken ik persoonlijk niet, maar waar deze voorbeschouwing het heeft over 18 km aan 6% geeft het PCS-profiel 17,7 km aan 7,6% aan, en als je de 'centrale' 15 km neemt wordt dat meer dan 8% gemiddeld. Op Alpendag 2 is de Lukmanier een hele gemakkelijke klim (zelf fluitend naar boven gereden daar, ondanks mijn 80 kg), maar die slotklim naar Malbun gaat voor brokken zorgen. Kms 8 en 9 aan resp. 5,7 en 4,5% vertekenen de boel wat, voor de rest kom je aan 10,6 km boven de 9% en met een 'eindschans' van 600m aan 13,2%! Vanwege dat steile slot zou ik die nog net wat lastiger inschalen dan het Plateau de Solaison in de Dauphiné.
Wie de eindwinst ook pakt, het zal niet gestolen zijn. (een heel ander type parcours dan toen Cancellara won voor Tony Martin...)
Sowieso vind ik de voorbeschouwing relatief karig uiteengezet. Slechts summier worden her en der wat elementen aangestipt, maar voor de Vierde Grote Ronde had wel ietsje meer diepte mogen worden aangeboord, qua ontstaan / historie.
***** Aleksandr Vlasov
*** Jan, Mieke
* Daniel Felipe Martínez, Remco Evenepoel, Gino Mäder
Overigens eens dat Vlasov topfavoriet is.
En weer een sterk team van Bora, net zoals TJV werpt de nieuwe aankoopstrategie wel echt zijn vruchten af.
In principe moeten Vlasov, Yates en Martinez hier hun Tourvorm tonen, dus het zou me verbazen dat REV deze binnenhaalt!
Wat natuurlijk niet alles wil zeggen over hun kansen hier, en al zeker niet over hun kansen in grote rondes.
Overigens was Zwitserland oorspronkelijk niet de bedoeling en heeft hij rust gehad na de Giro. Echt scherp qua vorm is dus uitgesloten. Zeker de 1e dagen van de ronde. Maar misschien dat de benen scherp staan half koers.
Waar velen dit bij Evenepoel zagen als ''zie je wel, hij kan het niet'' wordt dat blijkbaar bij anderen als heel hoopgevend gezien ''zie je wel, hij kan het bijna''. Toch een opmerkelijk fenomeen. Niet Thymen of Remco dan, maar de manier hoe mensen ergens tegenaan kijken.
Natuurlijk, als je enkel wil voortgaan op die rit in de Tirreno waar Thymen een dikke anderhalve minuut voor Remco finishte, en er voor kiest al het andere te negeren (30 profzeges waarvan 9 klassementen en een monument) dan begrijp ik het verhaal beter.
Evenepoel is gebracht als de eerste Belgische Grote Rondewinnaar sinds zo lang en gebaartjes, eigen kledinglijn en zelfbevlekkend ego… zijn voor de ‘neutrale liefhebber’ niet echt lekker pruimen.
In ieder geval geldt dit voor mij. Arensman heeft die karrevracht aan onhebbelijkheden niet en daardoor neigt een glas halfvol te zijn.
Overigens verwacht ik niet dat hij Evenepoel op een hoop rijdt en gaat het vermoedelijk tussen Vlaslov en Evenepoel.
De maniertjes zijn ook al flink verminderd, je had mij es moeten zien toen ik 21 was, Elissonde in het kwadraat...
Giro start list quality: 816
Zwitserland start list quality: 775
Volgens mij wil jij gewoon zeggen: 'Pogacar doet niet mee, dus het telt niet...'
(ZLM Tour: 80 ; - )
De Russen die in de Oekraïne vechten zijn overigens over het algemeen zéker geen Europeanen lees ik in de krant...
Toch zegt mijn gevoel ook dat dit wel eens het omslagpunt kan zijn waarop hij echt mee kan op de zwaardere beklimmingen op WT niveau. Maar, voor hetzelfde geldt breekt hij weer volledig.
Regen. Bijna jaarlijks daar.
Het Koningslied Evenepoel 2.0 moet zich alvast niet gek laten maken in bochtige afdalingen…
Bedankt voor de rechtzetting! Ik vond het al vreemd dat er een 's' was weggevallen, want ik had 'Küssnacht' in mijn hoofd van in de geschiedenisles, lang geleden. Enerzijds dus wel goed opgelet toen, anderzijds niet...
Op die manier wordt de zogenaamde vierde grote ronde een beetje oneer aangedaan.