Nu de stofwolken van Parijs-Roubaix zijn opgetrokken, kunnen we vooruitkijken naar de volgende WorldTour-wedstrijd: de Ronde van Turkije. De zesdaagse rittenkoers is vooral gemaakt voor sprinters en kent één koninginnenrit met aankomst bergop. We zoeken een opvolger voor Eduard Prades. Wordt het bijvoorbeeld Remco Evenepoel? WielerFlits blikt vooruit.

Historie

De oorsprong van de rittenkoers door Turkije gaat terug naar de jaren zestig. In 1963 werd de eerste editie verreden, onder de naam ‘Marmara Tour’ genoemd naar de regio ten noordwesten van het land. Twee jaar later kreeg de koers een internationale status toegekend en was er sprake van de ‘International Marmara Tour’. Het aantal edities wordt dan ook vanaf 1965 gerekend. Sinds 1966 is de wedstrijd onder auspiciën genomen van de presidentiële autoriteit, waarmee de naam aanvankelijk werd veranderd in de ‘International Presidential Marmara Cycling Tour’ en later in de huidige naam. Sterk gesteund door president Recep Tayyip Erdoğan, nog altijd.

In 2008 mocht de Tour of Turkey een stap omhoog op de ladder, het werd een UCI 2.1-koers. De eerste twee edities sinds de toetreding tot de professionele kalender werden een prooi voor de Spanjaard David García en Daryl Impey, laatstgenoemde na het veelbesproken incident waarbij ook Theo Bos betrokken was. De rittenkoers groeide in 2010 opnieuw en was vanaf dat jaar 2.HC. In 2012 en 2013 kreeg de organisatie met een flinke tegenslag te maken toen zij eindwinnaars Ivaïlo Gabrovski en Mustafa Sayar wegens dopinggebruik uit de boeken moest schrappen. In de jaren die volgden ging de zege naar Adam Yates, Kristijan Ðurasek en José Gonçalves.

Mustafa Sayar in 2013, hier nog juichend – foto: Cor Vos

Sinds 2017 is de Tour of Turkey onderdeel van de koningsklasse van de wielersport, de WorldTour. De eerste editie op het hoogste niveau werd een prooi voor Diego Ulissi. De vraag is hoe lang de Ronde van Turkije nog WorldTour is, want volgens de regels van de UCI moet elke ‘nieuwe’ koers op het hoogste niveau minstens tien WorldTour-ploegen verwelkomen om die status te behouden. Dat lukt al sinds het begin niet, maar reprimandes vanuit Aigle komen voorlopig ook niet.

Laatste tien winnaars Ronde van Turkije
2018: Eduard Prades
2017: Diego Ulissi
2016: José Gonçalves
2015: Kristijan Durasek
2014: Adam Yates
2013: Natnael Berhane (na betrapte Mustafa Sayar)
2012: Alexandr Dyachenko (na betrapte Ivaïlo Gabrovski)
2011: Alexander Efimkin
2010: Giovanni Visconti
2009: Daryl Impey

Vorig jaar

Als je denkt: Huh, maar de Ronde van Turkije was toch niet zo lang geleden ook al? Dat klopt! Vorig jaar werd de rittenkoers verreden in oktober. In 2017 was de bedoeling om de ronde in april te verrijden, maar door een gebrek aan WorldTour-ploegen en ook dreiging in Turkije werd besloten de koers op te schuiven naar oktober. Dat was ook vorig jaar het geval. Voor dit jaar is gekozen om in april te rijden en dus heeft Eduard Prades maar kort mogen genieten van zijn titel.

Prades gaat op de schouders na zijn eindzege – foto: Cor Vos

De Spanjaard was vorig jaar verwikkeld in een spannende tweestrijd met Alexey Lutsenko. Na de slotrit stonden Prades en Lutsenko in dezelfde tijd. De tweede plaats van de renner van Euskadi-Murias in Istanbul was genoeg om de leiderstrui over te nemen van de Kazach die in de bergrit naar Selçuk de macht had gegrepen. Sam Bennett was de grote slokop met drie sprintzeges. De andere twee ritten gingen naar Quick-Step: Richeze en Hodeg wonnen allebei een rit.

Top-5 Ronde van Turkije 2018
1. Eduard Prades (Euskadi-Murias)
2. Alexey Lutsenko (Astana) z.t.
3. Nathan Haas (Katusha-Alpecin) op 4s
4.  Diego Ulissi (UAE Emirates) op 4s
5.  Fabio Felline (Trek-Segafredo) op 9s

Parcours

De organisatie heeft het rittenschema voor deze nieuwe editie compleet overhoop gehaald. De editie van 2019 zal zich voornamelijk afspelen rondom de Zee van Marmara – zoals de allereerste edities van deze koers – met start en finish in wereldstad Istanbul. De bekende kustplaatsen als Alanya, Antalya en Marmaris worden na jarenlange trouwe dienst niet meer bezocht. Bijkomend voordeel voor de ploegen en volgers is wel dat er weinig kilometers aan verplaatsing zijn opgenomen.

Er is één uur tijdsverschil met Istanbul. Genoemde tijden zijn Nederlands-Belgische tijden.

Dinsdag 16 april, etappe 1: Istanbul – Tekerdag (156,7 km)

De openingsrit trekt in westelijke richting van Istanbul naar Tekirdag. Bijna alles gaat langs de kust, maar de paar keer dat even daarvan afgeweken wordt, gaat het omhoog. Dat is na bijna veertig kilometer het geval en ook vlak voor de finish is een klim van derde categorie opgenomen. De top is op twaalf kilometer van de finish. Gezien het hoogteverschil (slechts 150 meter) lijkt dit voor de meeste sprinters geen probleem.

Mochten renners lossen, dan hebben zij nog wel de tijd om terug te keren in de afdaling of de laatste kilometers richting Tekirdag. De finish ligt aan de boulevard die meer dan drie kilometer lang is; ruim baan voor de rappe mannen. De winnaar mag toosten op raki, de alcoholische versnapering die door locals wordt gemaakt.

Start:  10.00 uur
Finish: 13.30-13.50 uur

Woensdag 17 april, etappe 2: Tekirdag – Eceabat (183,3 km)

De tweede etappe trekt vanuit Tekirdag al meer het binnenland in en dat is te merken in het etappeprofiel. De eerste honderd kilometer gaan flink op en neer, met halverwege nog twee beklimmingen. Veel verschil zal dat niet maken. Het tweede deel is voornamelijk vlak, maar de slotkilometers zijn dat dan weer niet.

De laatste drie kilometer loopt de weg flink omhoog naar de streep in Eceabat. Het gemiddelde stijgingspercentage is 3,6%. Een kort stukje afdaling verbloemt de zwaarte, want er zijn passages van 9% stijging. In de laatste meters gaat tikt de teller ook nog 7% stijging aan. Een finish voor de kuitenbijters en puncheurs!

Start:  09.00 uur
Finish: 13.25-13.50 uur

Donderdag 18 april, etappe 3: Çanakkale – Edremit (122,6 km)

Etappe drie gaat vanuit Çanakkale eerst in zuidelijke en aan het einde in oostelijke richting naar Edremit. Start en finish liggen ongeveer op zeeniveau qua hoogte, maar tijdens de rit moet nog flink geklommen worden. Halverwege – iets voorbij Ayvacik – ligt de top van een klim van derde categorie op 450 meter hoogte. Daarna gaat het in dalende lijn richting de kust, waarvandaan de renners niet meer wijken tot de eindstreep. Andermaal is de laatste rechte lijn meer dan drie kilometer lang. Sprinten geblazen!

Start:  10.30 uur
Finish: 13.30-13.50 uur

Vrijdag 19 april, etappe 4: Balikesir – Bursa (194,3 km)

De vierde etappe trekt van Balikesir, een stad die voor Turken zelf een toeristische trekpleister is vanwege het natuurschoon, naar miljoenenstad Bursa. Daar wonen bijna drie miljoen mensen. Er zijn slechts drie steden groter dan Bursa in Turkije. De etappe is bijna 200 kilometer lang en kent een spectaculaire finale.

Na een lange aanloop is het uitkijken naar de laatste vijf kilometer, omdat die bergop gaan. Het begint langzaam, maar de laatste 2,7 kilometer gaan aan 4,3% omhoog. Het is een loper die stukken tot 6% kent. De laatste vijfhonderd meter neemt het stijgingspercentage weer af naar nul. Weten sommige sprinters hun wagonnetje nog aan te haken tot de streep?

Start:  08.50 uur
Finish: 13.20-13.45 uur

Zaterdag 20 april, etappe 5: Bursa – Kartepe (164,1 km)

Vanuit Bursa gaat het peloton verder naar Kartepe voor een etappe met aankomst bergop. Het is de koninginnenrit van deze Ronde van Turkije. De eerste 140 kilometer vanuit Bursa – in noordoostelijke richting – zijn vlak met her en der wat heuvels. Het slotstuk valt echter op de klim naar Kartepe, de finish ligt op 1300 meter hoogte.

De laatste zeventien kilometer loopt het steil omhoog aan een gemiddeld stijgingspercentage van 7,3%. De eerste twaalf kilometer zijn maar liefst 9,2% steil. De laatste vijf kilometer is de echte klim gedaan, maar golft het parcours nog wel op en neer met uitschieters richting de 8% in de slotkilometer. Hier gaat hoe dan ook de beslissing vallen in het klassement. Spektakel gegarandeerd!

Start:  10.50 uur
Finish: 15.15-15.50 uur

Zondag 21 april, etappe 6: Sakarya – Istanbul (172,4 km)

De zesde en laatste etappe gaat van Sakarya terug naar Istanbul, daar waar de ronde ook begon. Het peloton heeft een rondje om de Zee van Marmara gereden. Het profiel is alles behalve vlak, maar toch moeten sprinters kunnen overleven. Leuk detail is wel dat het parcours op twintig kilometer van de meet door de Euraziëtunnel rijdt. Dit is de autotunnel die onder de Bosporus-rivier gaat en Azië met Europa verbindt. De renners gaan tot 97 meter onder zeeniveau.

De finale is nog wel spectaculair, midden in de oude binnenstad. Op anderhalve kilometer gaat het licht omhoog, waarna vier haakse bochten het peloton in de slotkilometer op een lijn trekken. Wie hier van voren rijdt, kan de rit winnen. Valpartijen zijn ook niet uitgesloten. Daarna weten we wie de opvolger wordt van Eduard Prades!

Start:  11.00 uur
Finish: 14.50-15.10 uur

Favorieten

Nu de titelhouder er niet bij is – Prades maakte promotie naar het hier afwezige Movistar – is het uitkijken naar een opvolger voor de explosieve puncheur. Afgelopen jaar was de koninginnenrit een voor de sterke heuvelrenners. Dit jaar kunnen de echte lichtgewichten zich tonen op weg naar Kartepe. Naar wie moeten we uitkijken dan?

Merhawi Kudus – foto: Cor Vos

Merhawi Kudus lijkt de grootste kanshebber. De kampioen van Eritrea is bij Astana, achter het grote geweld van de Izagirres, Fuglsangs en Lópezzen binnen de ploeg, de kopman voor de kleine rondes. Met eindwinst in de Tour du Rwanda (en twee ritzeges) bewees Kudus al goed op dreef te zijn op dat niveau. In de Ronde van Catalonië moest hij dan weer knechten voor latere eindwinnaar Miguel Ángel López. Grijpt pocketklimmer Kudus nu weer zijn kans?

BORA-hansgrohe staat aan de start met Felix Großschartner in de gelederen. De laatste week is alles hosanna bij de troepen van BORA, na de uiterst succesvolle week in de Ronde van het Baskenland. Voor Oostenrijker Großschartner hier de kans om zich te bewijzen op WorldTour-niveau. Hij reed tot nu toe twee wedstrijden: hij werd vijfde in de Vuelta a San Juan en twaalfde in Parijs-Nice. Gezien het kwalitatief mindere startveld in Turkije, behoort Großschartner dus tot de favorieten hier.

Großschartner en Evenepoel kwamen elkaar al tegen in Argentinië – foto: Cor Vos

Remco Evenepoel dan. De 19-jarige Belgische coureur wordt door Deceuninck-Quick-Step in de luwte gehouden. Na uitstapjes naar Argentinië (negende algemeen) en de Verenigde Arabische Emiraten (DNF na val) maakte hij zijn opwachting in twee Vlaamse voorjaarskoersen. Nu is het weer tijd om zijn klimmersbenen in actie te zien. Evenepoel krijgt een vrije rol en geen druk opgelegd door de ploeg. Met Eros Capecchi aan zijn zijde lijkt Evenepoel tot de beste klimmers in dit peloton te behoren. Waartoe is hij in staat?

Bij UAE Emirates zijn twee renners die uitgespeeld kunnen worden in het algemeen klassement: Valerio Conti en Jan Polanc. Laatstgenoemde lijkt over de beste vorm te beschikken, getuige zijn zesde plaats in de nieuwe wedstrijd Giro di Sicilia. De Sloveen kan ook een veertiende plek in Tirreno-Adriatico en een zesde plaats in de Tour of Oman overleggen. Genoeg om hem bij de favorieten te scharen hier in Turkije. Conti komt wat trager op gang. Hij werd in januari nog vierde in de Vuelta a San Juan.

foto: Cor Vos

Een opvallende ploeg aan de start is W52-FC Porto. Deze Portugese formatie is sinds dit jaar ProContinentaal en heeft Raúl Alarcon aan de start staan. De Volta a Portugal is pas in augustus, dus een topvorm hoeven we wellicht nog niet te verwachten van de Spanjaard. Wel begon hij al trekjes van een vormpiek te vertonen met een derde plek in de Volta ao Alentejo eind maart. De winst in die ronde ging naar zijn ploeggenoot João Rodrigues, die we dus ook zeker in de gaten moeten houden. In de Volta ao Algarve werd Rodrigues al negende. Niet te onderschatten! Bij FC Porto rijdt ook nog Rafael Reis, de nummer negen van de Volta ao Alentejo.

Update 15 april, 15.30 uur: João Rodrigues is van de startlijst gehaald door W52-FC Porto. José Ferreira vervangt hem.

Lotto Soudal komt vooral met de sprinttrein, maar als we toch een kanshebber moeten aanstippen daar dan is het Carl Fredrik Hagen. De Noorse nieuwkomer werd zestiende in de Ronde van de Algarve. De jonge Harm Vanhoucke heeft zijn indrukwekkende uitslagen van de beloftes nog niet door kunnen trekken naar de profs. Hij streed in 2017 nog met gasten als Bernal en Sivakov (beiden nu Team Sky). Dit jaar wil het nog niet lopen voor Vanhoucke. Bij Dimension Data kan Ben O’Connor wel eens er bovenuit steken. Hij krijgt een vrije rol, samen met ploegmaat Scott Davies.

Update 15 april, 15.30 uur: Door de afwezigheid van João Rodrigues komt Ben O’Connor in de sterrenverdeling.

Manzana Postobon start, dus starten er klimmers. De renner waar we onze blik op focussen is Jhonatan Restrepo, de 24-jarige Colombiaan die vorig jaar moest vertrekken bij Katusha-Alpecin en in eigen land onderdak vond. Na een matig nationaal kampioenschap tijdrijden pikte hij begin april de draad weer op, met een vijfde plaats in de Circuit Cycliste Sarthe tot gevolg. Hij zat op de voorlaatste dag in de juiste vlucht, dus dat verbloemt de prestatie een beetje. Maar kan Restrepo het ongelijk van Katusha-Alpecin bewijzen in Turkije?

Tot slot zijn er nog Mauro Finetto van Delko Marseille Provence, die recent achtste werd in de bergachtige Giro di Sicilia en elfde in de wielerweek van Coppi en Bartali, en thuisrijder, ex-winnaar en ex-zondaar Mustafa Sayar. Kan de inmiddels 29-jarige Turk tot grote hoogte stijgen? Prestaties in UCI-wedstrijden heeft hij dit seizoen nog niet achter zijn naam. Hij doet trouwens mee namens de Turkse nationale selectie, die (al dan niet toevallig) compleet bestaat uit renners van het continentale Salcano Sakarya BB.

Sprinters

Sam Bennett wint in Parijs-Nice – foto: Cor Vos

Het sprintersveld in Turkije is redelijk indrukwekkend met enkele toppers uit de WorldTour die hier – we moeten het toch benoemen – redelijk eenvoudig punten kunnen binnenharken. Het lijkt een strijd te worden tussen drie ploegen: Sam Bennett namens BORA-hansgrohe, tegen Caleb Ewan van Lotto Soudal en het blok van Deceuninck-Quick-Step met Fabio Jakobsen én José Alvaro Hodeg. Die ploegen zullen het gewicht dragen tijdens de vlakke etappes en hebben ieder ook een sterke sprinttrein mee voor hun afmakers. Dat wordt een interessante strijd!

Wie zijn de uitdagers dan? Mark Cavendish. Juist ja, de Brit maakt zijn rentree in het peloton na een periode van twijfel over zijn vorm. De vraag is alleen of hij meedoet in de sprint. Doet hij dat niet, dan kan Dimension Data Ryan Gibbons uitspelen. UAE Emirates komt met de rappe Juan Sebastián Molano en Simone Consonni op de proppen.

Jakobsen wil na de Scheldeprijs ook winnen in Turkije – foto: Cor Vos

Van lager niveau is het letten op Simone Bevilacqua (Neri Sottoli-Selle Italia-KTM, ritwinnaar in Langkawi), het drietal Matteo Malucelli, Nelson Soto en Jon Aberasturi (Caja Rural-Seguros RGA), Juan José Lobato (Nippo-Vini Fantini-Faizanè), Enrique Sanz (Euskadi-Murias), Eduard Grosu (Delko Marseille Provence) en Ahmet Örken en Onur Balkan van de nationale selectie.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Merhawi Kudus
*** Felix Großschartner, Remco Evenepoel
** Jan Polanc, Mauro Finetto, Ben O’Connor
* Eros Capecchi, Raúl Alarcon, Jhonatan Restrepo, Rafael Reis

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en tv

De Ronde van Turkije is elke dag vanaf 12.00 uur te zien live op Eurosport 1. In Istanbul is het de komende week tussen de 15 en 20 graden Celcius, met regelmatig een zonnetje en weinig neerslag. Dat geldt ook voor de andere plaatsen die de ronde aandoet. Het is niet extreem warm, maar wel aangenaam koersweer. Ook is het soms in Turkije langs de kust uitkijken voor waaiers.