Gent-Wevelgem is zo’n wedstrijd die iedereen wel zou willen winnen. Natuurlijk, pakweg 99 procent zou nog veel liever de Ronde van Vlaanderen winnen, maar hiermee doen we de prestigieuze wedstrijd ernstig tekort. Het is namelijk een wedstrijd die met alle egards behandeld mag worden. Daarom kijkt WielerFlits ook uitgebreid vooruit op de elfde editie voor vrouwen. Wie wordt de opvolgster van Marianne Vos?

Historie

Op 4 februari van het jaar 2012 overlijdt Florence Green op de respectabele leeftijd van 110 jaar en 350 dagen. De oudste veteraan van de Eerste Wereldoorlog, ze was lid van de Women’s Royal Air Force, is niet meer. Vijftig dagen na haar overlijden staat in het gebied waar tijdens de Grote Oorlog zo gruwelijk hard is gevochten de eerste Gent-Wevelgem voor vrouwen op het programma.

Een landgenote van Green komt na een goede 113 kilometer solo als eerste over de streep: ene Elizabeth Armitstead. Een jaar later is Kirsten Wild de eerste Nederlandse die wedstrijd weet te winnen. In 2013 is zij de beste in een sprint. Was de koers toen nog een nationale wedstrijd zonder UCI-status, als ze ‘m in 2019 nogmaals weet te winnen is het een Women’s WorldTour-koers met aanzien.

De Menenpoort is een van de vele oorlogsmonumenten aan het parcours – foto: Cor Vos

De evolutie van Gent-Wevelgem voor vrouwen gaat, zonder twijfel met dank aan de wedstrijd voor mannen, hard. Logischerwijs is het een koers die rensters dolgraag op hun naam willen schrijven. In 2014 en 2015 heeft de koers een 1.2-status, maar in 2016 treedt de race direct toe tot de Women’s WorldTour. De wedstrijd is in luttele jaren van een guppy getransformeerd tot een grote vis.

In de eerste jaren zijn het vaak solisten die de koers op hun naam weten te schrijven. Deignan hadden we al genoemd, maar ook Lauren Hall, Chantal van den Broek-Blaak en Floortje Mackaij – die de beste was in de helletocht van 2015 – hoefden niet meer om de zege te sprinten. De laatste jaren is de wedstrijd echter steevast een kolfje naar de hand van de snelle vrouwen. Sinds 2017 is de wedstrijd telkens in een sprint geëindigd, wat overigens ook heel wat memorabele momenten heeft opgeleverd.

We denken bijvoorbeeld aan de editie van 2020, die vanwege de coronapandemie naar het najaar was verplaatst. Jolien D’hoore werd een verdiende eerste Belgische winnares op de erelijst van de koers, terwijl Lotte Kopecky de tweede plaats in de wacht sleepte. Een gedenkwaardig moment, net als het juichen van Griet Langedock, grondlegger van de vrouwenkoers In Flanders Fields, net na de finish.

Laatste tien winnaressen Gent-Wevelgem
2021: Marianne Vos
2020:  Jolien D’hoore
2019: Kirsten Wild
2018:  Marta Bastianelli
2017:  Lotta Henttala
2016:  Chantal van den Broek-Blaak
2015:  Floortje Mackaij
2014:  Lauren Hall
2013:  Kirsten Wild
2012:  Lizzie Deignan

Vorig jaar

De Gent-Wevelgem van 2021 mag er overigens ook best wezen. De koers bleef lang redelijk gesloten, maar de finale was akelig spannend. Op de tweede en laatste beklimming van de Kemmelberg draaide Elisa Longo Borghini de gashendel vol open. Ze pakte samen met Katarzyna Niewiadoma even een voorsprong, maar lang duurde dit niet. Het was Anna Henderson die als eerste onder de Ieperse Menenpoort reed, om aan de finale richting Wevelgem te beginnen.

Toen Trek-Segafredo het op 21 kilometer van de finish op de kant gooide was Henderson al snel gezien. De putsch van de Amerikaanse formatie maakte dat het alle hens aan dek was. Uiteindelijk trok de ploeg de kaart van Elisa Longo Borghini, die samen met Soraya Paladin van Liv Racing op avontuur ging.

Brand bij een recyclingbedrijf aan de route zorgde ervoor dat het parcours moest worden verlegd. Het mocht echter niet zo zijn voor de Italiaans combine. De twee konden de finishboog al zien toen ze werden gegrepen.

Lotte Kopecky feliciteert Marianne Vos – foto: Cor Vos

Het was vervolgens Marianne Vos die van royale afstand haar sprint lanceerde, waarna niemand meer over haar heen kon komen. Lotte Kopecky werd opnieuw tweede, voor Lisa Brennauer. De overwinning van Vos betekende de eerste zege voor de vrouwenploeg van Jumbo-Visma.

Uitslag Gent-Wevelgem 2021
1. Marianne Vos (Jumbo-Visma) in 3u45m08s
2. Lotte Kopecky (Liv Racing)
3. Lisa Brennauer (Ceratizit-WNT)
4. Elisa Balsamo (Valcar – Travel & Service)
5. Marta Bastianelli (Alé BTC Ljubljana)

Parcours

Met 159 af te leggen kilometers is deze editie van Gent-Wevelgem alvast 17 kilometer langer dan verleden jaar. En verder zijn er ook enkele opvallendheden te vermelden. Ten eerste: de Plugstreets ontbreken. Geen onverharde paden langs de vele begraafplaatsen en oorlogsmonumenten. In plaats daarvan is gekozen voor een passage door De Moeren. Dat is overigens niet voor het eerst, want tijdens de eerste vrouweneditie (een wedstrijd zonder UCI-status) ging de koers ook al door de gevreesde polder.

Natuurlijk brak daar, na een kilometer of dertig na de start in Middelkerke, de koers volledig open. Het peloton werd gedecimeerd, maar de definitieve beslissing viel in de korte heuvelzone, bestaande de Vidaigneberg, de Baneberg, de Kemmelberg en de Monteberg. Op de tweede helling was het Lizzie Deignan, toen nog Armitstead geheten, die in de aanval trok. Voormalig Belgisch kampioene Liesbet De Vocht wist aan te sluiten in de afdaling, maar op de Kemmelberg moest ze de Britse laten gaan.

Lise Nostvold, Iris Slappendel, Jessie Daams en Kirsten Wild kwamen nog aansluiten bij De Vocht. Samen kregen ze de Britse wel in het vizier, maar ook met vereende krachten kon de koploopster niet meer worden bijgebeend. Een goede 45 kilometer reed zij in haar Britse kampioenstrui solo naar de zege. Bijna een minuut later gingen de overige podiumplaatsen in die historische eerste Gent-Wevelgem voor vrouwen naar Iris Slappendel en Jessie Daams.

Een zeer lange solo à la Deignan in 2012 lijkt nu bijna ondenkbaar. Dat komt allereerst door het meer aan elkaar gewaagde deelnemersveld. Indertijd had Gent-Wevelgem namelijk ‘last’ van de Trofeo Alfredo Binda. Veel toppers kozen naar de historische wedstrijd in Italië, om daar wereldbekerpunten te vergaren. In tien jaar is er gelukkig een hoop veranderd. Beide wedstrijden zitten niet meer in elkaars vaarwater. Het parcours van deze editie heeft desondanks wel wat weg van die allereerste uitgave.

Het peloton duikt namelijk De Moeren in, een kilometer of 38 na de start in Ieper. Ooit een moeraslandschap waar rovers, smokkelaars en legio andere ongure types zich thuis voelden. Nu een geschikt landbouwgebied dat bij koersliefhebbers vooral bekendstaat als waaierparadijs. Deze polder in de Westhoek hebben we te danken aan Wenceslas (Wensel) Cobergher, ook bekend van de basiliek van Scherpenheuvel. Onder zijn leiding werd het gebied een eerste maal drooggelegd. Een absoluut hoogstandje.

Na zijn dood zou het gebied vanwege oorlogen nog enkele malen moeten drooggemaakt, maar Cobergher (en alle werkenden die onder hem vielen) was de eerste die het voor elkaar kreeg. De kaarsrechte weg waarop de pelotons zich tijdens Gent-Wevelgem mogen uitleven is als huldeblijk naar hem genoemd. Verder is Gent-Wevelgem ook één grote geschiedenisles. Koersgeschiedenis, maar jammer genoeg toch vooral oorlogsgeschiedenis. De heuvelzone ziet er hartstikke lieflijk uit, maar vergis u niet: de rensters rijden langs vele monumenten die herinneren aan vreselijk veel gruwelijkheden.

Het peloton wordt getrakteerd op zeven hellingen, verdeeld over twee rondes. De Scherpenberg trapt het na goed 95 kilometer af, om via de Baneberg en de Monteberg uit te komen bij de eerste beklimming van de Kemmelberg. Vervolgens gaat de meute weer terug naar de Scherpenberg en de Baneberg, om dan te beginnen aan de zwaarste variant van de Kemmelberg, de Ossuaire-variant.

Als de rensters ‘Den Engel’ zijn gepasseerd, zit het heuvelwerk erop. Niet lang daarna volgt de passage langs de Lakenhal en onder de Menenpoort in Ieper, waarmee de ultieme finale wordt ingeluid. Op één bocht en een paar rotondes na, zijn de enige obstakels nu nog wat vluchtheuvels die liggen op de N8 naar Wevelgem. Grote plaat erop en gaan!

Die vlakke, rechte wegen kunnen een jagend peloton in de kaart spelen, maar het kan ook juist weer gunstig zijn voor kleinere groepjes. Dit hangt zeker af van de weersomstandigheden, maar bovenal bepalen de rensters het in deze laatste kilometers zelf. Gelosten kunnen weer terugkeren, koplopers kunnen nog worden gegrepen, maar er kan ook nog een beste waaier worden getrokken. Het kan werkelijk alle kanten op.

Zondag 27 maart, Gent-Wevelgem voor vrouwen: Ieper – Wevelgem (159 km)
Start: 13.50 uur
Finish: tussen 17.58 en 18.25 uur

Favorieten

Lotte Kopecky – foto: Cor Vos

Resultaten uit het verleden geven geen garanties op de toekomst. Maar prestaties uit het recente verleden zeggen wel degelijk iets. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de drie grootste favorieten dit jaar allemaal al een WorldTour-zege op hun naam hebben weten te schrijven. Het Belgische publiek zal hopen op Lotte Kopecky, de voorbije twee jaar tweede. Zal het dan dit jaar ‘eindelijk’ lukken voor de renster in de Belgische driekleur van SD Worx?

Dan zal ze wel moeten afrekenen met misschien wel de snelste sprintster van het jaar: Lorena Wiebes. De heuvelzone is niet helemaal ideaal voor het goudhaantje van Team DSM, maar ze lijkt samen met haar trouwe ploeggenotes goed genoeg om de eventueel opgelopen schade in de vlakke slotfase nog recht te zetten. En dan laat de uitslag zich meestal raden… En toch, zegezeker is ze allerminst. Dat bewees de Exterioo Classic Brugge-De Panne wel.

Zeker aangezien Elisa Balsamo ook van de partij is. Niet alleen heeft ze zelf een meer dan behoorlijke sprint, in het heuvelwerk is ze ook behoorlijk bedreven. Daarnaast beschikt Balsamo over enkele uitstekende ploeggenotes, die haar naar de streep kunnen loodsen. Al zouden Ellen van Dijk en Elisa Longo Borghini het in deze wedstrijd met een late uitval ook prima zelf kunnen afmaken. Of zet Trek-Segafredo alles op een derde overwinning in een week van de wereldkampioene?

Gerede kans dat ook het podium van Gent-Wevelgem bezet wordt door deze drie – foto: Cor Vos

Titelverdedigster Marianne Vos moest de door Balsamo gewonnen WorldTour-wedstrijd in Lombardije door een verkoudheid laten schieten. Het is te hopen dat ze in de heilige Vlaamse wielerweek weer op haar best zal zijn. Gent-Wevelgem zal een mooie indicatie zijn. Een mogelijke schaduwkopvrouw kan Coryn Labecki zijn, of geeft Anna Henderson nogmaals blijk van haar goede vormpeil met een mooie aanval? Achter haar zou Vos dan ‘rustig’ op de sprint kunnen wachten.

Maar is er echt sprake van rustig wachten op de sprint met types als Emma Norsgaard bij je? De Deense troef van Movistar heeft met Le Samyn dit jaar al een fraaie Belgische voorjaarskoers op haar naam geschreven en daar zou ze er graag nog eentje aan toevoegen. Gent-Wevelgem is haar op het lijf geschreven en ze behoort ook na een zware finale zeker tot de favorieten als het een groepssprint wordt.

Met Marta Bastianelli hebben we nog een snelle dame te pakken, eentje die ook al weet hoe het is om Gent-Wevelgem te winnen. Eerlijk is eerlijk, op pure snelheid komt het boegbeeld van UAE Team ADQ normaliter tekort tegen een Wiebes en een Balsamo (dit zagen we ook in De Panne), maar Bastianelli is zeker zo’n renster die kan verrassen. Hoewel, zou het echt een verrassing zijn als de uitgekookte Italiaanse het nog een keer klaarspeelt?

Wat kan Emma Norsgaard? – foto: Cor Vos

Lisa Brennauer gaan we ook niet uitvlakken. De Duitse begint in Gent-Wevelgem aan haar wegseizoen, maar het is wel direct een koers die haar geweldig ligt. Hiervan getuige twee achtereenvolgende derde plaatsen de voorbije jaren en een keur aan soortgelijke resultaten in vergelijkbare wedstrijden. Tegen Wiebes en co. moet de Duitse grootheid van Ceratizit-WNT het waarschijnlijk ook afleggen, maar ze gaat hoe dan ook een poging wagen.

Toch lijkt een dichte ereplaats in de meest waarschijnlijke scenario’s het hoogst haalbare. Dit geldt ook voor types als Clara Copponi (FDJ Nouvelle Aquitaine Futuroscope), Chiara Consonni (Valcar-Travel & Service), Alice Barnes (Canyon-SRAM), Arianna Fidanza, Teniel Campbell (BikeExchange-Jayco), Chloe Hosking (Trek-Segafredo) en Lonneke Uneken (SD Worx).

Zullen we er tot slot dan nog maar een mogelijk succesvolle aanvalster ingooien? Wel, let u in dat geval zeker op Grace Brown. En daar blijft het niet bij: met haar zijn er nog een hoop anderen die de knuppel in het hoenderhok zullen willen gooien. Dat belooft!

Favorieten volgens WielerFlits
**** Lorena Wiebes
*** Elisa Balsamo, Lotte Kopecky
** Marianne Vos, Emma Norsgaard, Marta Bastianelli
* Clara Copponi, Grace Brown, Elisa Longo Borghini, Lisa Brennauer

Website organisatie
Deelnemerslijst (FirstCycling)

Weer en TV

Het lenteweer maakt dat de rensters zich mogen verheugen op een aangename koersdag. De voorspellingen lopen nog wat uiteen, maar een graadje of 15 en lekker wat zonlicht zijn alvast welkome ingrediënten voor een zondagmiddag. Windkracht drie uit het noordoosten zou al genoeg kunnen zijn om het peloton in de waaierzones (zijwind in De Moeren en tussen Ieper en Menen) uit elkaar te doen spatten.

Het spektakel wordt live aangeboden bij Sporza op Eén, de NOS, Eurosport en GCN. Vanaf 16.15 uur via online kanalen, voor TV-beelden zijn we afhankelijk van de finish van de mannenwedstrijd. Deze staat tussen 16.42 en 17.14 uur vermeld in het rondeboek. Daarna zijn de vrouwen aan de beurt op TV.