Met Gent-Wevelgem (1.UWT) staat zondag een grote Vlaamse klassieker op de kalender. Welke renner trotseert de passages door De Moeren, het West-Vlaams Heuvelland en over de plugstreets het beste en mag juichen op de Vanackerestraat? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

Voor de vroegste historie van Gent-Wevelgem moeten we terug naar 1934, toen Gustaaf Van Belle de eerste editie won. In de eerste jaren was de Vlaamse koers nog voorbehouden voor amateurs, pas in 1945 kreeg de wedstrijd een professionele status. Robert Van Eenaeme staat dat jaar op de erelijst, al heeft het volgens de overlevering enige tijd geduurd voordat hij officieel tot de winnaar werd uitgeroepen. De wedstrijdofficials hadden namelijk dagen nodig om de finishfoto nauwkeurig te bestuderen. Voor Van Eenaeme was het zijn derde overwinning en daarmee is hij tot op de dag van vandaag mede-recordhouder.

Cipollini boekte zijn derde zege niet in een sprint, maar in een ontsnapping – foto: Cor Vos

In de jaren daarna won de koers aan prestige en slaagde de organisatie erin de Italiaanse iconen Gino Bartali en Fausto Coppi binnen te halen. In de jaren ’50, ’60 en ’70 wonnen de Belgische wielerlegendes Rik Van Looy en Eddy Merckx de wedstrijd elk drie keer. In 1962 realiseerde Van Looy een opmerkelijke hattrick door zowel Gent-Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix te winnen. Jacques Anquetil, vijfvoudig winnaar van de Tour de France, werd de eerste Franse winnaar in 1964. Zijn landgenoot Bernard Hinault haalde in 1977 zijn eerste internationale succes in Wevelgem.

Sinds de jaren tachtig bouwde de koers een reputatie op als een klassieker voor sprinters. ‘Mooie Mario’ Cipollini won drie keer, waarvan in 2002 in een ontsnapping met Fred Rodriguez, George Hincapie, Hendrik Van Dyck en Martin Hvastija. Ook de sprinters Sean Kelly, Guido Bontempi, Djamolidine Abduzhaparov en Tom Steels maken deel uit van het palmares. In 2003 verliet Gent-Wevelgem zijn oorspronkelijke startplaats in Gent en verhuisde het naar de voorstad Deinze. Een jaar later won Tom Boonen, in het jaar van zijn grote doorbraak, Gent-Wevelgem. Hij evenaarde het record van drie overwinningen in 2012 en werd de vijfde mede-recordhouder.

Boonen was heer en meester in het voorjaar van 2012 – foto: Cor Vos

In 2011 werd de koers opgenomen in de UCI WorldTour en vond deze voortaan op zondag plaats, in het weekend tussen Milaan-San Remo en de Ronde van Vlaanderen. Sinds 2014 is de naam van het evenement officieel Gent-Wevelgem in Flanders Fields, naar het beroemde oorlogsgedicht ‘In Flanders Fields’ dat de Canadese militaire arts en dichter John McCrae in 1915 schreef. De organisatie wilde de honderdste verjaardag van de Eerste Wereldoorlog herdenken, aangezien het gebied waar de koers doorheen trekt in het hart van de Eerste Wereldoorlog lag en verschillende oorlogsgraven van het Gemenebest herbergt.

De editie van 2016 is, helaas, onlosmakelijk verbonden met de dood van Antoine Demoitié. De Belgische renner van Wanty-Groupe Gobert (de voorganger van Intermarché-Wanty-Gobert) werd tijdens de koers aangereden door een motard en werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Een dag na het ongeluk overleed hij aan zijn verwondingen, op slechts 25-jarige leeftijd. Het nummer dat Demoitié droeg op het moment dat hij werd aangereden, 192, is sindsdien niet meer uitgereikt in Gent-Wevelgem. Ter herinnering aan de onfortuinlijke renner, die tijdens zijn ruw onderbroken carrière de Tour du Finistère won.

Nadat Gent-Wevelgem jarenlang in Deinze van start ging, is sinds 2020 Ieper de startplaats. Deze stad was al gastheer voor de vrouwen-, U23- en juniorenwedstrijden. België voert het lijstje zeges per land aan: de overwinning van Wout van Aert van afgelopen jaar was alweer de vijftigste. Italië volgt op de tweede plaats met zeven successen. Nederland is de nummer drie. In de jaren tachtig zegevierden zowel Henk Lubberding, Jan Raas, Leo van Vliet, Teun van Vliet als Gerrit Solleveld een keer in de klassieker. Of daar dit jaar een zesde winnaar bij komt? Daarover lees je verderop in deze voorbeschouwing meer!

Laatste tien winnaars Gent-Wevelgem
2021: Wout van Aert
2020: Mads Pedersen
2019: Alexander Kristoff
2018: Peter Sagan
2017: Greg Van Avermaet
2016: Peter Sagan
2015: Luca Paolini
2014: John Degenkolb
2013: Peter Sagan
2012: Tom Boonen

Sagan vierde zijn eerste overwinning in Gent-Wevelgem in stijl – foto: Cor Vos

Vorig jaar

Gent-Wevelgem keerde vorig jaar terug op de kalender in het voorjaar, nadat de klassieker in 2020 door de coronapandemie moest uitwijken naar het najaar. Dat het virus nog altijd zijn sporen naliet in het peloton, bleek wel bij de start. Trek-Segafredo en BORA-hansgrohe, de ploegen van Mads Pedersen en Pascal Ackermann, moesten als gevolg van COVID-gevallen in het team de koers aan zich voorbij laten gaan. Ook Mathieu van der Poel was er niet bij; de wedstrijd viel buiten de plannen van het kopstuk van Alpecin-Fenix.

Nadat om tien uur de koers bij de Menenpoort in Ieper op gang was gebracht, kon de strijd om de vroege vlucht losbarsten. Vervolgens raakten vier renners voorop: Stefan Bissegger, Daniel Arroyave, Yevgeniy Fedorov en Laurenz Rex. In het eerste uur reden zij acht minuten weg. Wind en waaiers deden de koers echter ontploffen op het eerste lange stuk tot de heuvelzone. Een eerste waaier van ongeveer twintig renners met daarbij Sam Bennett, Wout van Aert, Michael Matthews, Giacomo Nizzolo en Stefan Küng rekende daarna de kopgroep in.

Ploegen als AG2R Citroën en Alpecin-Fenix hadden de slag gemist en moesten achtervolgen, maar aan het begin van de heuvelzone had de kopgroep nog altijd een mooie voorsprong. Op de tweede passage van de Kemmelberg, op 54 kilometer van de finish, nam Van Aert met zijn ploegmaat Nathan Van Hooydonck het initiatief en alleen Bennett, Matthews, Nizzolo, Küng en ook Matteo Trentin, Sonny Colbrelli en Danny van Poppel konden volgen. Op de laatste passage van de Kemmelberg, met nog 36 kilometer te gaan, bleef de voorste groep intact.

Van Aert, Trentin, Küng en Van Poppel op de kasseien – foto: Cor Vos

Bennett, Van Poppel en Van Hooydonck moesten echter heel diep gaan en vlak na de Kemmel moest de snelle Bennett zelfs overgeven. Op het laatste stuk naar de aankomst in Wevelgem moest de Ier bij een nieuwe versnelling lossen, en ook Van Poppel moest eraf. Door een brand in de buurt van de finish werd in extremis de laatste vijf kilometer gewijzigd. De totale afstand werd daardoor iets langer dan gepland, maar dat was voor de zeven overgebleven koplopers geen probleem omdat zij voldoende voorsprong hadden op de rest.

Van Hooydonck was in de finale van grote waarde voor Van Aert door het tempo voor zijn kopman zo hoog mogelijk te houden. Küng ging als eerste de sprint aan, maar werd bijgehaald door een sterke Van Aert. De favoriet van Jumbo-Visma nam de kop en stond die niet meer af. Nizzolo kwam als tweede over de streep, voor zijn landgenoten Trentin en Colbrelli.

Uitslag Gent-Wevelgem 2021
1. Wout van Aert (Jumbo-Visma) 250 km in 5u45m11s
2. Giacomo Nizzolo (Qhubeka ASSOS) z.t.
3. Matteo Trentin (UAE Emirates) z.t.
4.  Sonny Colbrelli (Bahrain-Victorious) z.t.
5.  Michael Matthews (BikeExchange) z.t.

Van Aert beschikt in Wevelgem over het beste eindschot – foto: Cor Vos

Parcours

Gent-Wevelgem is ruwweg in drie stukken op te delen. Eerst doen de renners een lang vlak stuk, waar het vooral oppassen is voor de wind en in de Moeren de wedstrijd meestal openbreekt. Daarna volgt de heuvelzone met onder meer drie keer de Kemmelberg, die garant staat voor verdere uitdunning van de groep kanshebbers voor de overwinning. Tot slot volgt na de laatste keer Kemmel een tactisch stuk tot aan de finish, waar de rouleurs de sprinters moeten zien kwijt te raken.

Sinds 2020 wordt in Ieper het startsein gegeven. Door te kiezen voor de ‘Vredesstad’ wil de koers zich extra profileren als ‘vredeskoers’ en onderstreept zij daarmee de innige band met de regio, waar tijdens de Eerste Wereldoorlog zware strijd is geleverd. De officieuze start vindt plaats ter hoogte van de Menenpoort, de stadspoort die door de Britten werd gebouwd ter nagedachtenis aan de meer 50 duizend soldaten die in de Eerste Wereldoorlog het leven lieten en niet meer geïdentificeerd of teruggevonden werden.

Na een neutralisatie van 10,3 kilometer wordt de teller op nul gezet en kan de koers beginnen. De renners maken eerst in oostelijke richting een lus en gaan daarna westwaarts naar de kust. Als zij 91 kilometer hebben afgelegd, wordt Adinkerke bereikt. Dichter bij de kustlijn komt de koers niet. Als eenmaal de Moeresteenweg is bereikt en het viaduct over de E40 achter de rug is, is het code rood in het peloton. Vanwege de vaak harde wind op de Moeren ontstaan namelijk waaiers, die de kansen van renners kunnen maken en breken.

Als de koers 150 kilometer onderweg is, wordt het Heuvelland bereikt. Via de Scherpenberg en de Baneberg komen de renners voor de eerste keer bij het tweeluik Monteberg-Kemmelberg, waarbij de Kemmel via de oostkant (Belvedère) omhoog wordt gereden. Daarna verlaat de wedstrijd de provincie West-Vlaanderen voor een lus van zo’n tien kilometer door Henegouwen, waar de drie half verharde plugstreets in het parcours zijn opgenomen: Hill 63 na 177 kilometer, Christmas Truce na 179 kilometer en The Catacombs na 182 kilometer.

Vervolgens keert de karavaan terug naar West-Vlaanderen voor de laatste 62 kilometer en nog een keer het tweeluik Monteberg en Kemmelberg. Via de Scherpenberg en de Baneberg wordt voor de derde keer de Kemmel opgereden, ditmaal via de westzijde (Ossuaire). De opeenvolging van deze klimmetjes gaat de renners niet in de koude kleren zitten, maar na de laatste keer de Kemmel is het nog wel 34,3 kilometer tot de finish: ver genoeg voor de sterke mannen om de echte sprinters de adem af te snijden.

Uiteindelijk komen de renners aan in Wevelgem, waar na 248,9 kilometer de finishlijn is getrokken. De afgelopen jaren mondde de wedstrijd vaak uit in een sprint van een kleine groep, waarbij ‘klein’ uiteenloopt van nog geen tien renners tot een man of twintig. Wout van Aert kon in 2021 juichen nadat hij de sprint had gewonnen van een kopgroep met zeven man. Greg Van Avermaet won in 2017 dan weer na een sprint à deux met Jens Keukeleire, terwijl Luca Paolini en Peter Sagan het achtereenvolgens in 2015 en 2013 redden na een solo van een handvol kilometer.

Zondag 27 maart, Gent-Wevelgem (249 km)
Officieuze start: 10.50 uur
Officiële start: 11.10 uur
Finish: tussen 16.42 en 17.14 uur

Favorieten

Of het nu Wout van Aert was, of Peter Sagan of Greg Van Avermaet: Gent-Wevelgem wordt in de regel gewonnen door een specialist in het Vlaamse klassieke werk die ook snel is aan de streep. Ook in de wind kunnen koersen is een vaardigheid die goed van pas komt in deze race waarin het geregeld op de kant wordt gezet. Zoals eerder geschreven mondt de wedstrijd veelal uit in een sprint van een kleine groep renners, die de passage door de Moeren en over het Heuvelland, met de lastige Kemmelberg als belangrijkste scherprechter, het beste hebben overleefd. Wie zijn deze keer de favorieten voor de winst op de Vanackerestraat?

Wout van Aert – foto: Cor Vos

Wout van Aert (Jumbo-Visma) keert in elk geval terug om zijn titel te verdedigen en mag natuurlijk niet ontbreken in het lijstje favorieten. De misschien wel compleetste renner van het peloton kwam al vier keer eerder aan de start en reed daarvan drie keer naar de top tien, waarbij zijn overwinning van 2021 met stip bovenaan staat. Hij won dit seizoen al Omloop Het Nieuwsblad en keerde met een ritzege, een handvol podiumplaatsen en winst van het puntenklassement terug uit Parijs-Nice. Daarna was hij ook in Milaan-San Remo een van de hoofdrolspelers, waar hij moest toezien hoe Matej Mohorič in de afdaling van de Poggio di Sanremo de beslissende slag sloeg.

Van Aert kan bovendien terugvallen op een ijzersterke ploeg. Christophe Laporte liet in de voorbije wedstrijden zien dat hij in goede vorm is en won de openingsetappe in Parijs-Nice, waarin hij met Van Aert en Primož Roglič een onvervalste 1-2-3 pakte. De Franse sprinter reed Gent-Wevelgem al zeven keer eerder en haalde in 2018 met een vierde plek zijn beste resultaat. Met Tiesj Benoot, Edoardo Affini, Mike Teunissen, Nederlands kampioen Timo Roosen en Nathan Van Hooydonck is de ploeg sterk in de breedte. Van Hooydonck had een jaar geleden bovendien een belangrijk aandeel in de overwinning van Van Aert door zijn kopman tot in de finale bij te staan.

Quick-Step Alpha Vinyl is traditiegetrouw een sterke speler in de Vlaamse klassiekers en kan zondag op meerdere paarden wedden. Met Fabio Jakobsen, dit jaar al goed voor zes overwinningen, en Davide Ballerini heeft de ploeg twee snelle mannen om uit te spelen. Bovendien kan zij rekenen op Kasper Asgreen. De Deense rouleur won een jaar geleden zowel E3 Saxo Bank Classic als de Ronde van Vlaanderen en was twee jaar terug bij zijn enige deelname aan Gent-Wevelgem al een keer elfde. Ook Yves Lampaert en Florian Sénéchal haalden al een keer de top tien in Wevelgem. Sénéchal was in 2020 zelfs tweede en zat er in Milaan-San Remo al goed bij.

Kasper Asgreen – foto: Cor Vos

Matej Mohorič haalde in het voorbije weekend uitgebreid de pers. Niet alleen vanwege zijn zege in Milaan-San Remo, maar ook door de dropperpost die hij inzette in de afdaling van de Poggio. De verstelbare zadelpen heeft de Sloveen in Gent-Wevelgem waarschijnlijk niet nodig, maar ook op alleen zijn huidige vorm moet hij zondag een eind kunnen komen. De meesterdaler van Bahrain Victorious kan daarnaast ook in het Vlaamse klassieke werk gewoon heel goed uit de voeten, pak bijvoorbeeld alleen al zijn uitslagen in de Benelux Tour er maar bij. Bovendien was hij bij zijn enige deelname in 2019 al een keer negende. Kortom, we schrijven Mohorič maar beter op!

Alpecin-Fenix moet het zondag zonder Mathieu van der Poel stellen. Na zijn terugkeer in Milaan-San Remo is hij namelijk in Italië gebleven om mee te doen aan de Coppi e Bartali. De ploeg rekent nu vooral op het snelle duo Tim Merlier en Jasper Philipsen. Merlier verkeert in topvorm en won al Nokere Koerse en Brugge-De Panne. Tussendoor was hij derde in de Bredene Koksijde Classic. Philipsen won dit jaar twee etappes en het puntenklassement in de UAE Tour. Vervolgens reed hij Parijs-Nice, maar daar kwam hij ten val en werd hij bovendien ziek. In San Remo was hij er niet bij in de harde finale. En dan is er nog Gianni Vermeersch, die een jaar geleden tiende was.

Ook Groupama-FDJ heeft meerdere sterke troeven in de hand. Stefan Küng was de voorbije jaren steeds bij de beste mannen in koers en kwam als vijfde en zesde over de streep in 2020 en 2021. Winnen is echter lastig voor de rouleur, die zijn successen vooral in het tijdrijden behaalt. Van zijn sprint moet hij het niet hebben en alleen aankomen is aartsmoeilijk, maar niet onmogelijk. Voor de sprint kan de ploeg dan weer rekenen op het eindschot van Arnaud Démare. De snelle Fransman maakte indruk in Milaan-San Remo waar hij van voren mee de Poggio omhoog reed en hij tiende eindigde. Daarna was hij zesde in Brugge-De Panne.

Tim Merlier – foto: Cor Vos

Bij UAE Emirates hoopt Matteo Trentin dat driemaal scheepsrecht is, na twee derde plaatsen in 2020 en 2021. De Italiaan was dit seizoen al op dreef op de Belgische wegen. Aan het Vlaams openingsweekend hield hij een zevende plaats in de Omloop en een negende plek in Kuurne over. Daarna bewees hij in Le Samyn dat hij het winnen nog niet is verleerd. In Dour was hij de sterkste in de sprint van een kleine groep. Verder kan de ploeg normaal gesproken rekenen op Pascal Ackermann, al kwam de Duitser woensdag lelijk ten val in de finale van Brugge-De Panne. Vijf dagen daarvoor had hij wel knap de Bredene Koksijde Classic gewonnen.

Het was het opmerkelijkste beeld in de editie van 2021: Sam Bennett die vanaf de fiets zijn maag leegde. De Ierse sprinter gaf naderhand toe dat hij te veel had gegeten en op de Kemmelberg over zijn limiet was gegaan. “De benen stroomden vol melkzuur en het lichaam wilde daarna van het voedsel af.” Tot dat moment maakte hij knap deel uit van de negen renners sterke kopgroep. Zondag krijgt hij een kans op revanche, al maakt hij tot op heden nog niet de onklopbare indruk die hij in zijn topjaar 2019 maakte. Daarom houden we bij BORA-hansgrohe meer rekening met Danny van Poppel, die in 2019 vijfde werd, en Nils Politt.

Trek-Segafredo brengt een vat interessante namen aan de start. De ploeg rekent op de winnaar van 2020, Mads Pedersen. De Deen won al etappes in de Ster van Bessèges en Parijs-Nice, en rolde in Milaan-San Remo als zesde over de streep in de eerste groep achter winnaar Mohorič. Verder leunt het team op het Belgische duo Jasper Stuyven en Edward Theuns, en op de jonge Quinn Simmons. De Amerikaan won in 2019 al eens de juniorenversie van Gent-Wevelgem nadat hij in de laatste twee kilometer was weggereden bij Lewis Askey. Dit jaar was hij al zevende in Strade Bianche en won hij het bergklassement in Tirreno-Adriatico.

Mads Pedersen – foto: Cor Vos

INEOS Grenadiers vestigt zijn hoop op Dwars door Vlaanderen-winnaar Dylan van Baarle, man in vorm Jhonatan Narváez en wereldkampioen tijdrijden Filippo Ganna. Van Baarle verscheen al zes keer eerder aan het vertrek van Gent-Wevelgem en kwam in zijn topjaar 2021 als achtste over de streep. Voor Narváez wordt het zijn eerste kennismaking met de klassieker, maar toonde dit jaar al diverse keren zijn goede vorm. Het leverde hem al een zesde plaats in Strade Bianche op. Ganna gaat op voor zijn vierde Gent-Wevelgem. Afgelopen weekend droomde hij van een glansrol in San Remo, maar in La Classicissima kon hij niet stunten.

Verrassend genoeg moeten we de meeste overwinningen in Gent-Wevelgem niet bij een van de WorldTeams zoeken, maar bij TotalEnergies. Daar gaat Peter Sagan, die het recordaantal zeges momenteel nog deelt met zes oud-renners, op voor zijn vierde succes. De Slowaak, van wie de hoogtijdagen alweer een paar jaar achter hem liggen, was onlangs vijfde in Milaan-Turijn, maar moest vervolgens zijn ambities in Milaan-San Remo al vroegtijdig opbergen door pech. Ook Edvald Boasson Hagen wist Gent-Wevelgem een keer te winnen. De meeste verwachtingen in de ploeg hebben we echter van Anthony Turgis, de knappe nummer twee in San Remo.

Intermarché-Wanty-Gobert vestigt zijn hoop op de snelle benen van kopman Alexander Kristoff. In 2019 won de sterke Noor Gent-Wevelgem al een keer. Na twee mindere seizoenen is hij dit jaar al goed op dreef met onder andere een overwinning in de Clásica de Almería en een derde plaats in de sprinterseditie van Milaan-Turijn. Verder heeft de ploeg met Dimitri Claeys, Andrea Pasqualon en Taco van der Hoorn nog meer mogelijkheden voor de Vlaamse klassieker. Lotto Soudal, het derde WorldTeam aan de start, rekent op Victor Campenaerts, Florian Vermeersch en Arnaud De Lie. De jonge sprinter won dit jaar al de Grote Prijs Monseré en de Trofeo Playa de Palma-Palma.

Anthony Turgis – foto: Cor Vos

EF Education-EasyPost rekent op onder anderen tempobeul Stefan Bissegger en klassiekerrenner Michael Valgren, die elfde was in Strade Bianche. Ook Uno-X verschijnt aan de start in Ieper. De aantrekkelijk koersende ploeg heeft met Rasmus Tiller een sterke troef achter de hand. De Noor was al zesde in de Omloop en Nokere Koerse en negende in Le Samyn. De Belgen Greg Van Avermaet, een oud-winnaar van Gent-Wevelgem, Oliver Naesen en Stan Dewulf zijn mannen om in de gaten te houden bij AG2R Citroën. Gianni Moscon is zo’n man bij Astana Qazaqstan, maar nadat hij zijn seizoensstart moest uitstellen vanwege bronchitis hebben we hem nog niet veel gezien.

Israel-Premier Tech had aanvankelijk Giacomo Nizzolo op de deelnemerslijst staan. De Italiaanse sprinter moet Gent-Wevelgem echter aan zich voorbij laten gaan, nadat hij bij een val in Milaan-San Remo een handbreuk opliep. Het belangrijkste speerpunt in de ploeg is nu Sep Vanmarcke. Bij zijn vorige negen deelnames eindigde hij viermaal bij de beste tien. De belangrijkste vraag: blijft hij bespaard van pech? Team DSM kan meerdere kanten op met zijn ploeg met oud-winnaar John Degenkolb, Søren Kragh Andersen, die in Milaan-San Remo tweevoudig Tourwinnaar Tadej Pogačar bijna uit het wiel reed op de Poggio, Nikias Arndt en Cees Bol.

Bij Movistar zijn Alex Aranburu en Iván García de meest in het oog springende namen. Bij Team BikeExchange-Jayco is Dylan Groenewegen een snelle troef aan de start. De Nederlander greep woensdag net naast de winst in Brugge-De Panne en moest zich tevreden stellen met de tweede plaats op het podium naast Tim Merlier. Bij Cofidis zijn Piet Allegaert en baan- en wegwielrenner Simone Consonni de sprinters aan de start. Luca Mozzato, Stanislaw Aniołkowski en Arne Marit zijn de snelle mannen bij respectievelijk B&B Hotels-KTM, Bingoal Pauwels Sauces WB en Sport Vlaanderen-Baloise.

Dylan Groenewegen – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Wout van Aert
*** Arnaud Démare, Mads Pedersen
** Kasper Asgreen, Christophe Laporte, Anthony Turgis
* Tim Merlier, Matej Mohorič, Jasper Philipsen, Florian Sénéchal

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

De weersverwachting voor Gent-Wevelgem is overwegend zonnig en de temperatuur loopt op tot maximaal 16 ℃. Aan de kust is het een paar graden koeler, maximaal 12 ℃. De wind waait vanuit het noordoosten en is matig, aan windkracht 3. Dat betekent voor de Moeren dat de renners daar de wind schuin van linksachter hebben. Is het genoeg om het op de kant te zetten?

Gent-Wevelgem is vanaf 10.00 uur rechtstreeks te zien op Sporza op Eén. Tussendoor, van 13.00 tot 13.30 uur, maakt de uitzending een tijdelijk uitstapje naar Canvas. De koers is vanaf 12.00 uur ook te zien via de Eurosport Player/GCN en vanaf 13.15 uur op Eurosport 1. Natuurlijk hebben we op WielerFlits ook weer een Volg Hier, waar het koersverloop kan worden besproken!