Fietstoerisme 
Materiaalzone 
“Voorbereiding van Mathieu van der Poel op de klassiekers is ruk”
Special Het was één van die ongeschreven wielerwetten in het peloton: zonder Parijs-Nice of Tirreno-Adriatico in de benen ben je in het klassieke voorjaar vrijwel kansloos. Dat zou betekenen dat de vooruitzichten voor Mathieu van der Poel niet rooskleurig zijn. Na een lange periode van blessureleed aan zijn onderrug begint hij zijn seizoen 2022 mogelijk zaterdag al in Milaan-San Remo en rijdt hij vervolgens volgende week van 22 tot en met 26 maart in de wielerweek Coppi e Bartali. Maar krijgt hij zo voldoende wedstrijdkilometers in de benen om het straks op te nemen tegen Wout van Aert & co?
- Maakt Mathieu van der Poel zaterdag al verrassende comeback in Milaan-San Remo?
- Voorbeschouwing: Milaan-San Remo 2022
Verre van ideaal
“Het niet rijden van Parijs-Nice of Tirreno-Adriatico is niet het grote probleem, de reden waarom hij geen van beide rittenkoersen heeft gereden is hét probleem”, stelt Erik Dekker, die in 2001 tweede in de Ronde van Vlaanderen werd nadat hij eerder de Tirreno had gereden. “Laten we eerlijk zijn, de voorbereiding van Mathieu op dit voorjaar is ‘ruk’. Dit is verre van ideaal.”
“Voor het eerst in zijn carrière heeft Mathieu een lange break gehad, die helemaal in het teken van het herstel in zijn onderrug stond”, vervolgt Dekker. “Tot dusver ging hij altijd vanuit een topniveau een rustperiode in. Nu moest hij noodgedwongen zijn cross-seizoen afbreken en heeft hij sinds oktober nooit meer zijn topniveau gehaald.”
Erik Dekker – foto: Cor Vos
Trainingskamp
Steven de Jongh, ploegleider bij Trek-Segafredo, stelt duidelijk dat je tegenwoordig met een heel goed trainingskamp meteen competitief kunt zijn: “Zeker met het talent van Mathieu van der Poel. Ik denk niet dat hij Parijs-Nice of de Tirreno straks in zijn benen mist.”
Marc Sergeant, voormalig teammanager van Lotto Soudal, gelooft allang niet meer in die oude wielerwet: “Als renner was ik al overtuigd dat je Parijs-Nice of de Tirreno niet nodig hebt. Bij Hitachi wist ik in 1988 mijn ploegleider zo ver te krijgen dat ik een jaar geen van beide rittenkoersen hoefde te rijden. Ik mocht in die periode een intensief trainingsblok doen. Dat werkte ideaal, want ik heb nooit eerder zo’n goede benen in Milaan-San Remo gehad. Helaas werd ik door een valpartij vlak voor me op de Poggio opgehouden. Maar ik reed dat jaar wel een sterk voorjaar.”
Sergeant wijst ook naar vorig jaar. Caleb Ewan stapte in 2021 na drie dagen uit de Tirreno en reed een fantastische Milaan-San Remo. “Je zag dat Mathieu van der Poel en Wout van Aert in die Tirreno vrijwel iedere dag tot het uiterste gingen. Ik denk dat die inspanningen hen later in het voorjaar hebben opgespeeld. Ook de huidige aanpak van Van Aert, om nu in Parijs-Nice op de zaterdag een zogenaamde rustdag te nemen, acht ik veel verstandiger.”
Marc Sergeant – foto: Cor Vos
Wielerwetten
Erik Dekker benadrukt dat het voor MVDP opnieuw een strijd tegen de klok is geworden om nog fit te geraken voor het klassieke seizoen. “Eenzelfde strijd die hij vorig najaar ook al streed om het WK op de weg in Vlaanderen en Parijs-Roubaix te halen. Het WK kwam toen nog iets te vroeg, maar op de kasseien van ‘Le Nord’ zagen we hem alweer voor de overwinning strijden. Wat dat betreft is Mathieu een bijzondere.”
“Natuurlijk, de wielerwetten zeggen dat je Parijs-Nice of de Tirreno in de benen moet hebben om in de monumenten mee te strijden voor de podiumplaatsen”, vervolgt Dekker. “Maar het wielrennen evolueert zich ook zodanig dat sommige wetten niet meer gelden. Sommige renners strijden meteen in hun eerste de beste wedstrijd na een hoogtestage mee voor de zege, zoals Wout van Aert dit jaar Omloop Het Nieuwsblad won. En hoe Mathieu vorig jaar een rit in de Tirreno na een solo van 50 kilometer en dit jaar Tadej Pogacar de Strade Bianche na een gelijkwaardige solo won, dat past ook in geen enkele wielerwet.”
“Ik vind het verstandig dat zijn ploeg hem nog de Coppi e Bartali laat rijden” geeft De Jongh aan. “Dan heb je toch vijf koersdagen extra in de benen. Dat is toch heel anders dan wanneer je gelijk in België in een van die semi-klassiekers van start gaat. In een rittenkoers wordt veel voorspelbaarder gekoerst, waardoor je goed je competitiekilometers in de benen kunt krijgen. In een klassieker weet je nooit wat er gebeurt.”
Steven de Jongh – foto: Cor Vos
De oude Mathieu
Dekker gaat Mathieu van der Poel zeker nog niet afschrijven voor de komende klassiekers. “Hij blijft een speciale. Maar ik denk dat het voor hem al een overwinning is wanneer hij in april weer goed op de fiets zit en vooral van zijn blessure aan zijn onderrug is verlost, zodat hij op de lange termijn weer voor alle grote zeges kan meedoen.”
“Niet het missen van Parijs-Nice of Tirreno kan Van der Poel opspelen, maar dat hij tot eind maart nog helemaal niet heeft gekoerst”, stipt Sergeant nog aan. “Ik heb geen zicht op de blessure van Mathieu. Ik hoop dat hij weer honderd procent topfit is en geen hinder meer van zijn rug ondervindt. Dan gaat hij meespelen voor de zeges in de klassiekers. Tijdens trainingen rij je echter niet geregeld 200, laat staan 250 kilometer voluit, terwijl je in de monumenten pas in het laatste koersuur echt gaat voelen of het helemaal goed zit met de rug. Ik hoop echt dat we dit voorjaar alweer de oude Mathieu gaan zien, want met zijn koerswijze is hij een meerwaarde in elke klassieker. Je wilt hem toch het gevecht zien aangaan met Wout van Aert en Tadej Pogacar. Dat zijn de duels die de wielersport aantrekkelijk maken.”
Maar nu snap ik nog minder wat jou zo ergert, en waar je zandstrooierij en ongeloofwaardigheid ziet.
Vergelijken is de essentie van topsport. Wat denk je dat die mannen en vrouwen de hele dag doen? En op dit forum wordt daar dan over geluld, ja tot in het oneindige.
Panache; niet akkoord dat Mathieu head-to-head in de grote wedstrijden beter doet dan Wout. Dat idee lijkt te leven omdat van Aert steeds vooraan in de buurt is wanneer VDP wint (bv. RvV), waar VDP bij overwinningen van van Aert soms nergens te bespeuren is (denk aan de MSR en Strade van Wout).
Hoe hij dat gaat verteren in de rest van het seizoen, met zo'n smalle winter-basis, dat is wat mij betreft veel onzekerder. Ook weer: gezien de afgelopen jaren.
Maar een mooi, actief koers-voorjaar en blessurevrij blijven zou al fantastisch zijn!
Verrassend dat er geen opinie van Van Houwelingen is opgenomen.
De lastigheidsgraad is minim en zoals gezegd, niets moet, dus alles wat meer is dan alleen maar meedraaien is meegenomen. Maar wel met de rem erop. Ik verwacht daarom ook niet dat we Matthieu veel zullen zien bij de voorste renners in deze klassieker.
Je moet het echt zien als een training met het oog op de klassiekers in België zoals Vlaanderen en Parijs-Roubaix. En het weer meedraaien tussen de renners is ook niet onbelangrijk. Hij is er toch best wel lang uit geweest.
Was voor de val in Heusden-Zolder ook gewoon wedstrijdklaar voor Dendermonde, dus hij is er niet maanden aan een stuk compleet uit geweest ofzo.
Toch blijft het de vraag hoe zijn lichaam reageert op die stage. Mist wedstrijdhardheid en heeft geen referentiepunten van even lange stages in het verleden. In 2020 kwam hij ook niet extreem goed uit een lange voorbereiding.
Vorig najaar was hij natuurlijk wel prima, al was dat aan het eind van het seizoen waar (mentale en fysieke) frisheid meer doorweegt vermoed ik. Al was hij op het WK op een parcours op zijn lijf geschreven nu ook weer niet super. Normaal is zo’n omloop een speeltuin voor vdP, nu was het een hele dag aanklampen maar hij bleef er wel aanhangen natuurlijk. Roubaix was een week later dan wel nog wat beter.
Ben benieuwd. Talent en klasse in overvloed en best een degelijke voorbereiding lijkt me, al verwacht ik nu niet meteen winst in MSR. Die koers leek hem bij de 2 vorige deelnames ook niet 100% te liggen en hij gaat niet de scherpte hebben van enkele andere protagonisten. Maar vanaf de RVV, waarom niet?
Maar hoe lichtzinnig Sergeant praat over afstappen en rustdagen getuigd van weinig respect voor deze koersen.
Iemand die als renner al nul affiniteit had met deze koersen en die houding ook als (ex)teammanager uitstraalt lijkt me niet echt motiverend. Vind ook zeker niet dat Lotto Soudal de status heeft/had de neus op te halen voor PN en TA. Daarbij heb ik het riedeltje van Wout die te diep ging tijdens de TA iets te vaak gehoord. Roger spaarde zich ook bepaald niet tijdens de TA (6 op een rij) en om nou te zeggen dat hij daarna weinig meer presteerde...
Voor de rest: "De ‘vormput’ waaruit die laatste komt is natuurlijk dieper, maar het verschil maken op de Poggio is zoveel lastiger. Zo’n korte, niet al te moeilijke punch bergop past hem ook helemaal en is perfect trainbaar" ;-)
De Omloop vergelijken met het eerste monument... mwoah.
Er zijn er een paar die pieken naar de Omloop, maar de meesten (zeker de toppers) leggen hun piek na PN/TA. Dit maakt voor mij dat het wat minder vanzelfsprekend is om tegen gerodeerde renners een kans te maken als je net uit je blessure terug komt.
Waar ik het wel met je eens ben is dat een traditionele MSR dan wel de meest geschikte koers is als je een goede basis hebt gelegd. De traditionele MSR is immers heel lang in het groene bereik meefietsen in de buik van het peloton, tot de aanloop naar de Poggio. Itt PR, AGR, LBL of RVV. Maar iets zegt mij dat we dit jaar niet helemaal de traditionele MSR zullen krijgen...
Maar waar zijn verhaal helemaal mank loopt, is dat hij na deelnames in1983 en 1984 al jaren niet meer aan de start van Parijs-Nice had gestaan. In 1985, 1986 of 1987 (bij Lotto) had dat niet tot opmerkelijk beter presteren in MSR geleid, dus de kans lijkt me klein dat het in 1988 (eerste jaar Hitachi) zoveel beter was geweest.
In 1989 of 1990 stond hij overigens ook niet aan de start in Milaan (maar dus al evenmin in P-N of T-A). In 1991 en 1992 wel weer MSR, waar hij zelfs telkens buiten de top 50 viel (alweer zonder P-N te rijden).
In 1993 (eerste jaar bij Histor) reed hij voor het eerst sinds 1984 wel P-N, en eindigde hij zowaar 14de in San Remo, evengoed als 10 jaar ervoor. En als je verderop gaat kijken, zie je dat hij in 1993 eveneens 4de wordt in de Ronde van Vlaanderen (zijn tweede beste notering ooit) en 7de in Parijs-Roubaix. Eén keer stond Sergeant op het podium in de Ronde: 1983!
Het lijkt er dus op dat Sergeant Paris-Nice eigenlijk behoorlijk goed kon gebruiken om top te zijn in de klassiekers. Toegegeven, 1988 was ook een goed klassiekerseizoen voor Sergeant met een 6de plek in de Ronde en een 5de in Roubaix, maar wie zegt dat het niet nog beter had kunnen zijn als hij toch P-N had gereden?
Waar ik wel benieuwd naar ben is in welke mate Sergeant zelf zijn programma kon bepalen in die jaren, of het een keuze van hemzelf of van de ploegleiding was om bijna tien jaar lang niet te starten in Parijs-NIce en er dan vreemd genoeg toch naar terug te keren, later in zijn carrière.
Wat ik vooral mis in zijn betoog, is het gegeven dat wielrennen in zijn eigen periode als actief renner er helemaal anders aan toeging. Dat hij zichzelf hier lijkt neer te zetten als een soort vernieuwer avant la lettre, gaat me te ver.
Bedankt! Kritisch kijken heb ik altijd hoger aangeslagen dan kritiekloos overnemen wat je verteld wordt. Helaas gebeurt het minder en minder in de (wieler)journalistiek.
Matje is een groter talent dan Evenepoel, een grotere renner met in basis ook een veel hoger verwachtingspatroon. En ja, iedereen verwacht ergens dat hij zijn rol gaat spelen in de eerste de beste koers die hij mee doet.
Maar nergens uit het kamp VdPoel hoor je ferme uitspraken als "vloog tegen de bergen omhoog", "haalde mijn beste waardes ooit" of "sta 2 kg lichter dan vorig jaar". Het is gewoon een voorlopig programma communiceren, lekker trainen en je ritjes op strava zetten. Zonder blabla eromheen, zonder een hype in stand te willen houden.
En het gevolg: Mathieu kan relatief zonder druk in het eerste monument starten. Want niemand weet waar hij staat, of hij al volledig hersteld is of nog op zoek moet naar die laatste 10-15%. Rijd hij podium? Dat zou fantastisch en verrassend zijn. Wordt hij op de Cipressa gelost? zou ook zomaar kunnen, en bijna niemand die hem dat zou aanwrijven bij zijn eerste wedstrijd na zijn blessure.
Enige waar hij last van heeft zijn een aantal hardnekkige WF-figuren (we kunnen ze allemaal opnoemen) die geloven in het grote zandzak-complot, een gefakete blessure en een perfect voorbereide VdPoel die alles kort en klein fietst. Misschien niet eens omdat ze het zelf geloven, maar vooral om de pijn te verzachten mocht het daadwerkelijk zo zijn ("zie je wel, ik had gelijk, het is een sandbagger").
Ik ben in ieder geval blij dat hij weer terug is, en ga hem volgende week in Coppi/Bartali hopelijk live aan het werk zien.
Los daarvan heb je natuurlijk gelijk dat het er rond Evenepoel tot nu toe veel te gekrispeerd aan toeging.
Niemand heeft Evenepoel verplicht om de Giro als debuutwedstrijd te kiezen EN daar meteen voor het klassement te gaan. Het was heel duidelijk zijn EIGEN KEUZE, uiteindelijk ondersteund door de ploeg.
Ook bij Mathieu zijn er iedere klassieker verwachtingen. Zelfs als hij start in Lombardije is er altijd de Wuytsiaanse pertinente vraag hoe hoog hij daar zal eindigen. En dat is niet anders nu.
Maar Evenepoel heeft een (Nederlandse) trainer die graag ook mee opschept over zijn poulain. En hij had een "PR-doos" die begon te druppen zodra ze een camera rook. Ook pa Evenepoel is niet vies van aandacht voor zichzelf en zijn zoon, en zoonlief stond ook graag in de spotlights, zeker als alles goed gaat. Als je dat vergelijkt met VdPoel en zijn omkadering, dan zie je meteen de verschillen.
Ik heb ergens het gevoel dat bij Evenepoel het kwartje langzaam begint te vallen. Hij heeft nadrukkelijk de keerzijde van aandacht ervaren, is zelf met zijn pootjes op de grond gezet, en ook de omkadering is veranderd (de druipsteengrot is weg). Misschien dit seizoen gewoon eens doen wat hij vorig seizoen had moeten doen: wat rondjes rijden zónder klassementsambities, maar wel kijken hoe hij het doet als rittenkaper (in de QS-traditie). Om dan eens uit te maken of je nog altijd klassementsrenner wilt zijn, of meer plezier haalt uit vrijuit koersen (zoals Alaphillipe of VdPoel). En dat gebruiken richting 2023.
Ik denk namelijk dat Evenepoel zichzelf zoveel druk op legt dat hij er uiteindelijk zelf het grootste slachtoffer van wordt. En dat Mathieu daar een heel andere modus voor heeft gevonden.
Ben benieuwd hoe het verder evolueert. Matje komt natuurlijk uit de cross (en hoe!) maar als wegrenner heeft Evenepoel nog wel even om echt door te breken. Staat op jonge leeftijd in ieder geval al (veel) verder dan vdP.
Vind het dus nog wat vroeg om al grote conclusies te trekken.
Mijn grootste conclusie gaat toch echt om de omkadering, het creeren van verwachtingen en het jezelf opleggen van druk (of naast je neer te leggen). En dan kom je toch ook gewoon tot de conclusie dat VdPoel dit met zijn omkadering slimmer doet dan Evenepoel.
Vergelijken van de twee is lastig, gezien het feit dat Mathieu een crosser is die is gaan fietsen. Op 22 jarige leeftijd had hij al zijn wereldtitel bij de profs in de pocket zitten, en werd toen al gezien als de meest complete crosser ooit. En tot op heden heeft Mathieu al meerdere dikke vissen gevangen, en Evenepoel moet het doen met San Sebastian en wat B-rondjes. Als je nu een streep zou zetten onder beide loopbanen, dan weet ik wel welke erelijst ik liever zou hebben.
En misschien moet de conclusie wel zijn dat Evenepoel dit seizoen eens moet proberen hoe het is om te koersen als Alaphillipe of VdP. Gewoon lekker koersen voor klassiekers en etappewinsten in rondes, en het klassement laten voor wat het is. Kijken of dat past als de bontjas van jassenverkoper Lefevere. Iets wat ze eigenlijk vorig jaar hadden moeten doen. Want als je het mij vraagt was vorig jaar voor Evenepoel een weggesmeten jaar vanwege zijn Giro. Ik heb niet het idee dat hij daar iets van heeft geleerd, de les in TA is denk ik een stuk beter geland.
Ik weet dat je geen kans onbenut laat om wat te honen richting Evenepoel, maar ik vind dit geen zinvolle vergelijking. In hetzelfde straatje: 'Gilbert is een groter talent dan van der Poel'. Die zijn palmares is namelijk veel indrukwekkender dan dat van vdP, en hij is eveneens een stuk ouder.
Mathieu zijn wegpalmares is op dit moment zeker beter dan dat van Evenepoel. Maar we moeten nu ook niet doen alsof hij de grote rondes, wereldtitels en monumenten zomaar opstapelt. Welgeteld 1 monument. Daarnaast nog Amstel en Strade, wat koersen zijn van het niveau van San Sebastian. Verder kleinere koersen of ritten.
Al bij al is dat nu ook nog geen palmares om van achterover te vallen. Zeker niks waarmee je in de buurt komt van Boonen, Sagan, Gilbert, Cancellara... Kan zeker nog komen, maar net zoals Evenepoel de komende 5 jaar nog gewoon 1 monument kan winnen.
Als de tenen zeer doen is zorgvuldig lezen blijkbaar lastig...
Maar de credits voor beste PR campagne, die geef ik Evenepoel graag. Een dik en welgemeend compliment aan de "hype van Schepdaal".... ;-)
Verder blijken sommige fans niks geleerd te hebben, als die menen dat je "gewoon even een monument wint". Misschien moet Evenepoel ook wel even wat afstand nemen van zijn fans, en niet enkel van de PR-madam. Want mijn echte hoon gaat over de grootspraak die structureel om die jongen heen hangt (en in dit kader, wat hij kan leren van VdPoel en zijn omkadering).
Stel dat Evenepoel in de komende 5 jaren 1 monument wint, kan je zijn palmares op de weg naast dat van MvdP momenteel leggen. Dat zal niet makkelijk worden, maar voor mij is dat niet ondenkbaar. Op 5 jaar tijd kan er veel gebeuren he…
Lijkt me vooral dat jij, die zo’n hekel hebt aan de hype rond de whatever van Schepdaal, een beetje hetzelfde doet met Mathieu. Prestaties opkloppen tot iets wat er nog niet is uitgekomen.
Voorlopig heeft Mathieu het grotendeels nog allemaal te bewijzen op de weg om echt een grote te zijn. De hype waarmaken. Daarvoor heeft hij zeker nog de tijd, maar hij is er wel al 27.
Als veldrijder is het wel een grote natuurlijk, maar wat stelt dat voor? Zou Liboton met zijn 5 wereldtitels in het veld tot pakweg de 500 beste renners aller tijden behoren?
Interessante insteek, maar MVDP en Alaphilippe hebben natuurlijk heel andere wapens om in de strijd te gooien.
MVDP's wapenarsenaal (punch en sprint) maakt hem bij uitstek geschikt voor het klassieke werk.
Idem voor Alaphilippe (punch en nog steilere hellingen)
RE mag zich dan nog omturnen tot klassiek renner, hij gaat altijd te weinig sprintsnelheid hebben om het in de sprint van een groepje af te maken.
Getuige daarvan het EK én het BK van vorig jaar.
En als de weg nog steiler omhoog gaat, is het game over voor RE.
Zijn tijdrit is een troef, maar geen massavernietingswapen (excusez le mot)
Neem Evenepoel mee naar de TDF en hoeveel ritten denk je dat hij gaat kunnen winnen?
Waarschijnlijk gaat hij er in de tijdrit net naast grijpen, en de kans dat hij ergens solo voldoende ruimte krijgt, is uiterst klein. Een ongeloofwaardig solonummer als Mohoric in de slotweek van de Tour vorig jaar, zit er voor een Evenepoel volgens mij voorlopig niet in (in weerwil van de monstersolo's die hij in lager aangeschreven wedstrijden al tot een goed einde gebracht heeft).
Evenepoel zit een beetje tussen hamer en aanbeeld vrees ik.
Ik denk dat Evenepoel in een grote ronde echt wel de ruimte gaat krijgen als hij zich op een kwartier of half uur laat fietsen. En dan vanuit de vroege vlucht zijn wapen gebruiken: 20 meter voorsprong pakken en die niet meer afgeven. Of gewoon overblijven uit de vroege vlucht in een bergetappe.
Maar je moet je dan wel eerst op een kwartier laten fietsen. En daar wringt het schoentje als je na de proloog heel kort staat in het klassement, en ergens ook klassementsrenner wilt zijn.
In mijn ogen hadden ze in de afgelopen Giro in de openingstijdrit zijn remmen moeten laten aanlopen, zodat hij ver van roze stond. En heel duidelijk de kaart Almeida gespeeld zou worden voor het klassement. Daaromheen Evenepoel in een vrije rol voor etappes en wat knechtenwerk, maar wel met het oog om ook in de derde week nog een goed niveau te halen. En vanaf daar verder bouwen, hetzij richting klassementen in de toekomst, hetzij richting rittenkaperij zoals past bij QS. Nu proberen ze een huis te bouwen zonder te weten hoe stevig de ondergrond is vwb klassementen rijden met Remco.
Kortom, non-artikel om de clicks. Boring.