Tim Wellens heeft zijn ritzege in de Ruta del Sol beet. De Limburger schoof mee in een omvangrijke kopgroep, waarin hij zich afgetekend de beste toonde. Ploegmaat Tadej Pogacar blijft leider.

Oorspronkelijk stonden vanochtend 161 kilometer op de planning voor deze derde rit van de Ruta del Sol, met aankomst bovenop de Alcalá de los Gazules. Die finish heeft alles om spektakel te bieden, maar daar staken de verwachte ongunstige weersomstandigheden in het finishgebied een stokje voor. Er werden windstoten tot meer dan 75 kilometer per uur verwacht, waardoor de aankomst naar de Plaza Alameda de la Cruz werd verlegd. Géén volledige slotklim dus.

21-koppige leidersgroep
Vrijwel meteen na de start ontstond een grote kopgroep, waarbij zowat alle grote ploegen waren vertegenwoordigd. Leider Tadej Pogacar stuurde ploegmaat Tim Wellens mee vooruit, terwijl ook Samuele Battistella, Gorka Izagirre, Hugo Houle, Pierre Latour en Stefano Oldani op papier gevaarlijke klanten leken. Verder voorin te vinden: Edoardo Zambanini, Connor Swift, Salvatore Puccio, Felix Engelhardt, Dries De Bondt, Sam Gaze, Laurenz Rex, Davide Bais, Liam Slock, Eric Fetter, Joel Nicolau, Ibai Azurmendi, Geoffrey Soume, Cyril Barthe en José Manuel Diaz.

Voor de troepen van UAE Emirates was dit een ideale situatie. De best geplaatste renners in het klassement voorin waren Gorka Izagirre en José Diaz, elk op zo’n zes minuten van Pogacar. Dat was het sein voor de leidersploeg om de teugels te laten vieren, en de kopgroep vijf minuten voorsprong te laten nemen.

Foto: Cor Vos

Onderweg werd het peloton enkele keren opgeschrikt door de stevige wind. Een eerste poging tot waaiervorming kwam er op honderd kilometer van de aankomst, maar zonder succes. Team Movistar en Bahrain Victorious probeerden het in volle finale nog eens, maar grote breuken in het peloton werden er niet gemaakt. Wel vlogen in de kopgroep enkele renners van hun fiets door de stevige windstoten. Echter kwam ook daar alles weer bij elkaar in de laatste twintig kilometer.

Tactische strijd voorin
Voorin kwam steeds meer het besef dat de 21-koppige leidersgroep vandaag voor de overwinning zou strijden, en dat Pogacar dus niét zijn vierde seizoenszege op rij zou pakken. Dat inspireerde de altijd tactisch sterke Dries De Bondt om zijn vluchtgenoten te proberen verrassen. De zeer stevige tegenwind in de finale maakte het echter lastig om een kloofje te versieren, waardoor ook de pogingen van Oldani, Swift en Barthe weinig succes kenden.

Op zo’n vier kilometer van de aankomst sloegen landgenoten Rex en De Bondt de handen in elkaar. Hun voorsprong van zo’n tien seconden was even snel weer weg, toen Tim Wellens de kloof in één ruk dichtte. Ook Houle, Barthe en Diaz reden nog een kloofje bij elkaar, maar dan moest de steile slotkilometer nog komen. Geen probleem voor Tim Wellens, die op en over het drietal ging en ook alle andere vluchtgenoten gemakkelijk uit het wiel reed.

De leiderspositie van Tadej Pogacar werd verder niet meer bedreigd. Meer nog, Pogacar won al bij al gemakkelijk het sprintje van de groep der favorieten, zo’n drie minuten na de juichende Wellens.