Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Van Aert klopt Van der Poel en Pogacar na gedroomde finale E3 Saxo Classic
Wout van Aert heeft de E3 Saxo Classic op zijn naam geschreven. De Belgische renner van Jumbo-Visma klopte Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar aan de streep in Harelbeke. De drie topfavorieten waren samen weggereden op de Paterberg.
De E3 Saxo Classic is een zeer zware wedstrijd. De eendagskoers wordt gezien als een Ronde van Vlaanderen-light en dat komt vooral door de zeventien hellingen in het parcours. Ook de vijf kasseistroken horen bij het lastige karakter van de E3 Saxo Classic. Grote namen tekenden Mathieu van der Poel, Wout van Aert en Tadej Pogacar present in Harelbeke, waardoor de spanningsboog zeer strak stond.
In de openingsfase van de klassieker reden vijf renners weg. Mathias Norsgaard (Movistar), Mathis Le Berre (Arkéa-Samsic), Kelland O’Brien (Jayco AlUla), Thomas Bonnet (TotalEnergies) en Martin Urianstad (Uno-X). Het vijftal reed drie minuten weg, maar meer voorsprong kregen ze niet. Dat had veel te maken met de renners van Jumbo-Visma en UAE Emirates, die al snel het tempo verzorgden in het peloton.
De kopgroep in beeld – foto: Cor Vos
Nervositeit in het peloton
Richting de heuvelzone ontstond er wat nervositeit in het peloton. Meerdere ploegen wilden hun kopman in de ideale positie brengen, waardoor het tempo flink de lucht in ging. De voorsprong van de vijf vluchters werd dan ook snel minder. Bij het ingaan van de laatste 100 kilometer reden ze minder dan twee minuten voor het peloton uit.
Op dat moment moest Mathieu van der Poel even van fiets wisselen. De Nederlander leed rek, maar kon snel weer richting het peloton trekken. Vervolgens gingen we richting het eerste belangrijke punt van de E3 Saxo Classic; de Taaienberg. Deze heuvel, op 80 kilometer van de finish, is een van dé plaatsen waar de koers kan opengebroken worden. Nog voor de Taaienberg kwam er een demarrage van Dries De Bondt. De renner van Alpecin-Deceuninck anticipeerde en dichtte het gat naar de vluchters.
Gibbons leidt het peloton in barre omstandigheden – foto: Cor Vos
Van der Poel demarreert op de Taaienberg
In het peloton was het alle hens aan dek. De renners van Jumbo-Visma, waaronder Wout van Aert, zetten zich dominant op de eerste rij en even later zagen we Van der Poel en Julian Alaphilippe op de kop van het peloton. Op de Taaienberg zelf kwam er een verschroeiende aanval van Van der Poel. Van Aert zag het gevaar en kroop naar het wiel van de Nederlander. De twee tenoren kwamen samen boven op de Taaienberg.
De derde grote topfavoriet, Tadej Pogacar, zat slecht gepositioneerd en was aangewezen op achtervolgen. Niet alleen, want heel wat andere favorieten hadden de slag gemist. Zij kwamen redelijk snel terug aansluiten, want Van der Poel en Van Aert reden niet meteen door. Een samensmelting was onvermijdelijk. Een grote groep met onder meer Pogacar, Alaphilippe en Mads Pedersen keerden terug. De grote afwezigen waren Biniam Girmay en Tiesj Benoot. Laatstgenoemde kreeg te maken met pech.
Van der Poel en Van Aert op de Taaienberg – foto: Cor Vos
Indrukwekkende kopgroep van zes
Op een nieuwe oplopende strook werd er andermaal doorgetrokken. Van der Poel nam het initiatief en deze keer was Pogacar wel aandachtig. Van Aert zat niet meteen op het wiel, maar keerde makkelijk terug dankzij Nathan Van Hooydonck. Diezelfde Van Hooydonck counterde vlak daarna een aanval van Søren Kragh Andersen. Matej Mohoric sloot ook aan en zodoende kregen we een gevaarlijke kopgroep van drie.
Van der Poel was zeer hongerig vrijdagnamiddag. Op de Stationsberg toonde hij nog maar eens zijn goede benen. Van Aert en Pogacar waren de enige twee die hem konden volgen en de drie topfavorieten reden in een mum van tijd naar de drie vluchters toe. Een zeer sterke kopgroep van zes, met daarin twee renners van Alpecin-Deceuninck en Jumbo-Visma en twee Slovenen, werd gevormd.
De zes aanvallers – foto: Cor Vos
Van Aert kraakt op de Paterberg en Oude Kwaremont
Het zestal besloot de handen in elkaar te slaan en daardoor hadden ze meteen een mooie voorsprong te pakken. In de achtergrond probeerde Ben Turner, voor kopman Filippo Ganna, de scheve situatie recht te trekken. De Brit hield de voorsprong onder de minuut, maar dichter kwam de tweede groep niet. Dat veranderde op de Paterberg. Dat had alles te maken met een versnelling van Pogacar.
De coureur van UAE Emirates deed Van Hooydonck, Kragh Andersen en Mohoric lossen. Na de top van de Paterberg viel het echter stil en konden deze drie renners weer de aansluiting maken. Dat duurde niet lang, want op de Oude Kwaremont was het opnieuw Pogacar die de knuppel in het hoenderhok gooide. Deze keer kreeg ook Van Aert het lastig, de Belg moest een gaatje laten, maar brak niet.
De drie topfavorieten maakten indruk – foto: Cor Vos
Van der Poel, Van Aert en Pogacar samen naar Harelbeke
De Oude Kwaremont was duidelijk het territorium van Pogacar. Net zoals vorig jaar tijdens de Ronde van Vlaanderen was hij duidelijk de sterkste op die klim. Van Aert, die een tweede moeilijke moment kende, sloop ondertussen terug naar het wiel van zijn twee concurrenten en kon weer ademhalen. De drie werkten daarna goed samen en liepen verder uit.
In de achtergrond werden Mohoric, Kragh Andersen en Van Hooydonck gegrepen door een groep met onder meer Ganna, Stefan Küng, Valentin Madouas en Matteo Jorgenson. Vooraan was het wachten op de laatste beklimming van de dag, de Tiegemberg. De voet van deze klim lag op 20 kilometer van de streep.
Een foto om in te kaderen – foto: Cor Vos
Met drie naar Harelbeke
Van der Poel begon de Tiegemberg op kop, maar de Nederlandse winnaar van Milaan-San Remo versnelde niet. Van Aert nam even over, maar het tempo ging niet zo hard de lucht in. Het leek erop dat de drie samen naar de streep in Harelbeke reden. Bij het ingaan van de laatste tien kilometer hadden ze een minuut voorsprong, waardoor ze alle tijd hadden om te pokeren.
Op een goede drie kilometer van de streep probeerde Pogacar het eens. Van Aert zag het gebeuren en zat quasi direct op het wiel. Ook een nieuwe aanval van Pogacar, deze keer counterde Van der Poel, leidde tot niks. Zodoende gingen de drie topfavorieten met drie de laatste kilometer van de E3 Saxo Classic in.
Pogacar begon de laatste kilometer op de kop, maar het was Van Aert die als eerste begon te sprinten. De Belg had meteen een gaatje en viel niet stil. Van der Poel leek even in de buurt te komen, maar moest zich uiteindelijk toch gewonnen geven. Van Aert knalde zo naar zijn eerste zege van het seizoen. Van der Poel en Pogacar werden tweede en derde en zorgden voor een gedroomd podium.
Mathieu zal het wel prima vinden zo.
Pogacar weet dat hij solo moet gaan op een klimmetje volgende week zondag, anders heeft het geen zin.
In elk geval mooie koers voor de boeg!
RvV voor TP
PR voor WvA
Dat is een mooi rijtje. Zou graag achter alledrie MvdP zien staan, maar dat is weinig realistisch. Als Pogi dit jaar RvV pakt, zie ik hem volgend jaar pieken naar PR. Het is altijd al een spektakel, maar dan wordt het helemaal WOW (kwijl, kwijl, kwijl!).
Pogi weet, tegen deze knalkers moet ik niet spurten, ik moet weg zijn.
MvdP weet, ik ben degene met de beste vorm en het meeste talent, maar die Wout kan me hebben
WvA weet, dat achterwiel niet loslaten en ik ga de ronde winnen.
En de finale zelf was verre van ‘droom’ , koers was uitstekend tot top Kwaremont en liep toen leeg omdat de heren vooraan wisten dat ze niet van elkaar weg zouden komen. Het achterbeld verbrokkelde te veel om dreiging te vormen en dus werd het een dikke 40 min status quo. Je zal maar je gehaast hebben om dan in te schakelen.
MvdP en Pogi lopen met meer veren in de reet dan een pauw rond onderhand, laat ze het maar fixen om van hem af te komen. Dit was een echte WvA overwinning, behaald met puur doorzetten.
Overigens won MvdP vorig jaar de ronde op een manier die er wel wat van weg had.
Deze generale repetitie laat alles open en dat is goed voor ons.
Ik vind het dan ook een ontwerpfout en de laatste echte klim te ver weg liggen, die Tieghem is alnauwelijks iets meer. Om daar een leuke finale te hebben moet de groep wat groter zijn en windin het voordeel. Nou, ZO heb je daar niet snel.
Wout heeft er nog paar procentjes bij nodig en dan kan hij natuurlijk winnen, maar met de vorm van vandaag zou ik m’n geld toch op MVDP zetten. En aan de reactie na afloop te zien dacht MVDP er net zo over.
De ontwerpfout is echter wel te vinden in de laatste 3, 4 km. Dan moeten ze precies iedere keer weer door een soort woonwijk, dat vind ik wel storend.
Verder heeft Alpecin wel echt de transfer van de winter te pakken met SK Andersen. Dijk van een renner is dat.
Heerlijk hoe Renaat het doorhad dat VDP en Pogi er achteraf samen mee aan het lachen waren en er naar refereerde in z'n interviews.
Van Aert op de grinta, op de Oude Kwaremont op knakken maar dan onder de aanmoediging van het uitzinnige publiek er terug naartoe gereden, zie je toch zelden. In de sprint afgerekend met zijn demonen: de criticasters en wellicht ook zichzelf.
VDP dik, dik in orde op de heuveltjes maar Pogi leek mij de sterkste op de Oude Kwaremont en Pater. Benieuwd of hij er volgende week van kan wegrijden, dat blijkt toch moeilijk. In de Ronde natuurlijk nog een stuk meer kilometers om de uitputting zijn werk te laten doen, en van de top van de Pater maar een goeie 10 km naar de meet, haalbaar voor een solo.
Soudal-Quick Step kwam flink tekort, Asgreen en Alaphilippe kunnen het niveau van de 3 besten niet aan. Vond verder Jumbo-Visma toch niet zo superdominant. Je ziet dat daar voor de klassiekers toch maar 1 zekerheid is, en dat is Van Aert. Van Hooydonck lijkt wel weer sterker geworden dit jaar.
De rest toch vooral in de schaduw van het grote schouwspel vooraan. Jorgenson wel opvallend sterk, wordt dat de revelatie van het voorjaar?
Op naar Gent-Wevelgem, mooiste periode van het jaar!
Wel wat geluk op de Kwaremont. Zowel door de gevallen motor als door 't feit dat Pogacar niet doorhad dat hij aan het kraken was. Van der Poel had het wel gezien, maar kreeg hem niet definitief los, denk dat het Pogacar wel was gelukt.