Goede timing Patrick Evenepoel… Ik combineer in deze post direct wat oudere berichten en geruchten, want zaken worden langzaam duidelijk bij het lezen van deze onvrede geuit door team Evenepoel.
Oudere berichten zoals enkele weken terug het openlijk onderhandelen over de overnameprijs van Evenepoel (of zelfs zijn volledige ploeg) door Lefevere, maar ook de sneer van Sylvan Adams richting Chris Froome over het niet waarmaken van zijn salaris (Israel wil het gereserveerde salaris voor Froome graag doorschuiven naar iemand die beter presteert). Er speelt héél veel op de achtergrond… Patrick Evenepoel framed het als een sportief/ondersteunend conflict, maar als sinds de Giro opgave gaat het gerucht dat de misgelopen premie een zwaarwegende oorzaak van onvrede is. Simpelweg: geld.
Het is ook allemaal geen rocket science: ploegen met voldoende budget zoeken een toprenner voor de grote ronden en monumenten. En toprenners zoeken een ploeg die hun helpt in de ondersteuning, het faciliteren van de juiste trainers, locaties en stages, plus een passend salaris. Een transfer van Evenepoel zou dan ook volledig logisch zijn. Echter: hij heeft een contract tot 31-december 2026. En in dat licht is de schijnbare onvrede (of mogelijk zelfs de ramkoers) toch wat grotesk.
Evenepoel heeft met zijn volle verstand een langdurig contract getekend. In 2020, terwijl hij revalideerde van een zware val, zag Remco zichzelf in het wiel van Rohan Dennis naar de Giro titel rijden. Nog tijdens die revalidatie, begin 2021, verlengde hij zijn contract met 5 jaar. Tel je die twee zaken bij elkaar op dan zag Remco zichzelf als grote-ronde-winnaar op het moment van verlenging. Je kan dan moeilijk beweren dat er ‘ineens’ prestaties worden geleverd die op het moment van 5-jaar verlengen buiten het verwachtingspatroon lagen.
Lefevere heeft destijds een risico genomen door een geblesseerde renner langdurig vast te leggen, het had ook een enorme strop kunnen zijn. Wat marktwerking-technisch dan gebeurt is dat zo’n extra risico wordt verlicht met een prima (maar geen top) salaris naast mooie bonussen. Zodoende heeft de renner zekerheid, heeft de ploeg een interessante investering en zijn het de prestaties die het salaris opkrikken van goed naar zeer goed. Eigenlijk is dat een prima en eerlijk contract. Maar wat je helaas vaak ziet is dat mensen kort van geheugen zijn en de zekerheid waar ze enige tijd geleden naar verlangden gewoonweg vergeten en een langdurig contract spiegelen aan de prestaties van dit moment. Dat is niet zoals het hoort. Evenepoel heeft vandaag schijnbaar het idee dat hij te weinig betaald krijgt (Covid hakt er dus ook financieel zwaar in), maar breekt hij morgen zijn heup en ligt hij er 9 maanden uit dan zal hij wel de eerste zijn die naar zijn contract wijst om al revaliderend de centjes te krijgen die in het contract vermeld staan. Langdurige overeenkomsten hebben gewoon het risico ingehaald te worden door de tijd. Dat is part of the deal, in goede én in slechte tijden. Dat je in 2022 veel meer verdiende dan in 2023 kan onrechtvaardig aanvoelen, maar reflecteert gewoon de prestaties (en dat verandert uiteraard bij een verlenging van zijn wk titel en Vuelta zege).
Dat Lefevere zijn poot stijf houdt is volledig te begrijpen, dat Evenepoel achteraf spijt heeft van zijn prestatiecontract is ook wel te begrijpen. Dat dit de ingrediënten zijn voor een keihard gevecht achter de schermen lijkt mij een zekerheidje. Hier is het laatste woord nog lang niet over gezegd. De uitkomst van dit conflict zal allesbepalend zijn voor zowel renner als ploeg Lefevere en de onzekerheidsvariabele die de vader nu inbrengt komt het team van Lefevere niet ten goede bij het vinden van versterking of extra sponsoren. Het lijkt zelfs meer op een vertrek afdwingen, saboteren.
Edit: op verzoek voorzien van alinea's om de leesbaarheid te verbeteren.