Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Uijtdebroeks laat zich weer zien in Zwitserland: “Kan nu zelfs denken aan aanvallen”
Cian Uijtdebroeks wist zich woensdag opnieuw in de kijker te rijden in de Ronde van Zwitserland. De 20-jarige Belg kwam in de lastige bergetappe naar Leukerbad als vierde over de streep, nadat hij dinsdag ook al vijfde werd in de eerste bergrit naar Villars-sur-Ollon.
De piepjonge renner van BORA-hansgrohe keek na de finish met Het Laatste Nieuws terug op zijn optreden. “Het was een zware dag, één die mij iets minder lag. De etappe van dinsdag paste mij wat beter, omdat er toen meer tempo werd gereden. Nu draaide het meer om explosiviteit. Het was soms echt door het melkzuur kruipen, maar uiteindelijk zat ik er toch weer bij.”
Sterker, Uijtdebroeks bleek in de finale zelfs sterk genoeg om in de aanval te gaan. “‘Op het einde twijfelde ik nog om Romain Bardet te volgen, maar ik zag dat er zoveel wind stond. Dat gaan we niet doen, dacht ik. Die waait sowieso wel terug. Ik heb daarna nog gesprint”, aldus Uijtdebroeks, die uiteindelijk als vierde over de streep kwam, net achter Remco Evenepoel en Mattias Skjelmose.
Uijtdebroeks kon in de finale nog lang rekenen op zijn ploeggenoot Maximilian Schachmann. “Dat was fantastisch. In je eentje koersen is namelijk lastig. Ik was dus superblij dat Max er nog bij was. Hij is ook een zwaardere renner, dus het was niet gemakkelijk voor hem.”
Stap voorwaarts
In het algemeen klassement doet de jonge Belg ook goede zaken: hij stijgt drie plekken en komt nu de top-10 binnen. Uijtdebroeks staat nu achtste, op 1:26 van nieuwe leider Felix Gall, en is blij met het koersverloop. “Het verschil met de Ronde van Catalonië is dat ik nu wel kan aanklampen. Of soms zelfs kan denken aan aanvallen. Dat is wel leuk en zeker een stap voorwaarts.”
Waar de flamboyante, uitgesproken ambitieuze Evenepoel al vanaf zijn eerste profjaar werd afgerekend op mindere prestaties en een deel van de volgers tegen zich kreeg (ook al won die in 2019 en 2020 al een reeks eendags- en rittenkoersen, ook in de World Tour + EK-titel en WK-podium tijdrijden), krijgt Cian door zijn imago van goedlachs buurjongetje alle krediet om op eigen tempo uit te groeien tot een topper in het peloton.
Je zou kunnen zeggen dat dit een slimmere strategie is, maar het is vooral een kwestie van aangeboren karaktertrekken. Je bent wie je bent. Daar kan je wat aan sleutelen maar liefst niet te veel a.u.b. Beiden proberen op hun manier zichzelf te motiveren en er het beste van te maken.
Het zijn slechts een handvolrenners die betere cijfers kunnen overleggen op deze leeftijd, dus laten we het niet gelijk downscalen alsof Cian een laatbloeier is. Het absolute tegendeel is en blijft waar.
Eigenlijk de tegenpool van Remco op heel veel vlakken: Belgie heeft geluk met dit soort jonge toppers (zet hier voorzichtig ook Van Wilder maar bij).
Ik heb het al eerder eens gezegd: een nare natie met onverdedigbare standpunten haaft aan jou een goede als perschef.
Volgende stap is om het ook daadwerkelijk te doen. Om te beginnen met één keertje, eventueel.