De zoektocht naar een nieuwe ploeg duurt maar voort bij Twan Castelijns. De Brabander kreeg een aantal weken geleden het spijtige nieuws dat zijn aflopende contract bij LottoNL-Jumbo niet wordt verlengd, en dat is hard aangekomen bij de sympathieke knecht. Betekent zijn afscheid van de Nederlandse WorldTour-ploeg meteen ook het einde van zijn wielercarrière? Castelijns geeft tekst en uitleg.

De reden van zijn niet-contractverlenging? Castelijns zou volgens de ploegleiding van LottoNL-Jumbo niet voldoende progressie hebben gemaakt. “Daar ben ik het dus niet mee eens”, aldus de Brabander. “Als je nu mijn eerste seizoen vergelijkt met mijn tweede, dan denk ik dat ik op veel vlakken een behoorlijke stap heb gemaakt. Niet alleen mijn fysieke testen zijn nu veel beter, ik snap het spelletje gewoon veel beter en voer naar mijn gevoel mijn knechtenrol nog beter uit dan vorig jaar. Alleen is dat dus te weinig ten opzichte van wat ze van mij verwacht hadden, maar jammer genoeg is dat niet altijd even goed gecommuniceerd geweest. Ik heb de afgelopen jaren veel geknecht en veel complimentjes en positieve feedback gekregen over mijn werk, maar aan het einde word je dan toch in de steek gelaten.”

Het was te weinig ten opzichte van wat ze van mij verwacht hadden, maar dat is niet altijd goed gecommuniceerd geweest.

Het nieuws kwam dus onverwacht en bijgevolg hard aan bij Castelijns, die er naar eigen zeggen enkele nachten niet van heeft kunnen slapen. Nu kan hij alles al beter relativeren. “Toen ik het nieuws van de ploeg te horen kreeg, dacht ik zeker wel even: ‘shit zeg, wat is dit nou weer? Heb ik nu twee jaar voor niks mijn kloten eraf gedraaid en was dit het allemaal wel waard?’ Als je dan van de eerste emoties bent bekomen, kijk je er al een pak positiever op terug. Twee jaar lang heb je op het hoogste niveau kunnen fietsen en mooie koersen mogen rijden. Twee keer de Giro en Parijs-Roubaix en een keer de Ronde van Vlaanderen. Dan kan je toch niet zeggen dat het geen geweldig avontuur is geweest? Alleen is het nu lastig dat ik niet weet hoe mijn leven er in de toekomst uitziet. Vind ik nog een ploeg of niet? Dat is de grote vraag voor mij op dit moment.”

Knechten
Castelijns is niet de eerste die in zo’n situatie verzeild geraakt. Als knecht is het nu eenmaal niet altijd gemakkelijk om je in de kijker te rijden. Vindt Castelijns dat hij voldoende appreciatie voor zijn werk heeft gekregen? “Uitblinken in het knechten, dat is inderdaad soms moeilijk”, bevestigt hij. “Je kunt je werk nog zo goed doen, maar als het resultaat van de kopman achteraf niet goed is, dan valt je arbeid als knecht wel een beetje in het water. Ik heb dit seizoen een aantal goede wedstrijden gereden, waar achteraf geen goede uitslag van de ploeg uitrolde. Dan zijn die wedstrijden achteraf ook snel vergeten. Je krijgt wel een schouderklopje en de boodschap dat je je werk voorbeeldig hebt gedaan, maar daarna gaat alles gewoon de vergeetput in. Dat is dan wel frustrerend.”

In de laatste maanden van het wielerjaar gooit Castelijns, die eerder dit jaar wel dichte uitslagen reed in de Ronde van Drenthe (tweede), Rund um Köln (zesde) en Omloop Mandel-Leie-Schelde (zevende), het over een andere boeg. Naast zijn programma bij LottoNL-Jumbo, laat hij zich gelden in het Belgische kermis-circuit. “Dan weet ik zeker dat ik voor mezelf kan rijden en me aan het publiek kan tonen. De afgelopen weken hebben er nogal weinig koersen voor mij op de planning gestaan, en dan kan je ervoor kiezen om vijf uur te gaan trainen of wat kermiskoersen te gaan rijden. Er wordt daar snoeihard gereden en dat is gewoon het spelletje waarvoor je prof bent geworden. Het is volgens mij veel leuker dan de gemiddelde WorldTour-koers, zowel voor mezelf als voor het publiek.”

Een absoluut hoogtepunt in mijn carrière was natuurlijk de Giro van vorig jaar, met Steven Kruijswijk in het roze.

En toch zijn het aan het einde van het verhaal niet zijn eigen ereplaatsen, maar wel zijn ervaringen in dienst van die hij als de topmomenten van zijn twee seizoenen bij LottoNL-Jumbo ziet. “Een absoluut hoogtepunt was natuurlijk de Giro van vorig jaar met Steven Kruijswijk. De dagen dat hij in het roze reed, waren gewoonweg fantastisch. Je weet dat je de sleutel in handen hebt om met de ploeg een van de grootste koersen ter wereld te winnen en dat geeft dan een enorm gaaf gevoel. Dat ga ik nooit meer vergeten.”

Toekomst
Nu volgen nog enkele bange momenten voor Castelijns. De zoektocht naar een nieuwe ploeg blijkt niet echt op wieltjes te lopen. “Momenteel is mijn manager Rik nog druk bezig met gesprekken, maar tot op heden heeft dat helaas nog niet het gewenste resultaat opgebracht. In principe geef ik mezelf nog tot het einde van het jaar, maar de realiteit is wel dat het seizoen er binnen een paar weken opzit en ik dan moet gaan rusten. Als ik dan nog niets heb, dan weet ik niet of ik direct begin met trainen als mijn rust erop zit. Bezig blijven met de fiets, dat wel. Maar doelgericht trainen wordt moeilijk. Als alle ploegen vol zitten, dan weet je in ieder geval dat er niks meer komt. Maar voorlopig blijf ik de hoop koesteren.”

Ook Roompot-Nederlandse Loterij is geen optie meer. De formatie van Michael Zijlaard bood Castelijns twee jaar geleden wél een contract aan, nadat hij als eerste de vernieuwde Topcompetitie op zijn naam schreef. Castelijns legde dat aanbod toen echter naast zich neer en trok naar LottoNL-Jumbo. “Maar ik denk niet dat ze daar nu nog mee zitten. Ik denk dat het er eerder mee te maken heeft dat zij zich vooral op talentontwikkeling richten. Ik ben er nu 28, heb twee jaar in de WorldTour gereden en dus val ik niet meer onder die noemer. Twee jaar geleden was dat nog wel het geval, maar toen kon ik kiezen tussen een eenjarig contract bij Roompot en twee jaar bij LottoNL-Jumbo. Die extra zekerheid heeft toen voor mij de doorslag gegeven en je zal me nooit horen zeggen dat ik later spijt van heb gehad van die keuze.”

Het zou zomaar kunnen dat de Sluitingsprijs Putte-Kapellen dit jaar ook gewoon mijn sluitingsprijs is, maar ik hoop van niet.

En daarmee valt er direct een belangrijke optie van Castelijns weg. Een abrupt einde van zijn carrière aan het einde van het seizoen is daarom niet ondenkbaar. “Ik besef maar al te goed dat elke koers die er nu nog zitten aan te komen weleens de laatste in mijn carrière zou kunnen zijn”, aldus Castelijns. “Dat zit nu eenmaal een beetje in je achterhoofd en dat geeft een apart gevoel. De laatste vijf jaar is dat wielrennen steeds belangrijker voor mij geworden en heeft het heel mijn leven in beslag genomen. Het is heel raar dat zoiets in één keer klaar kan zijn. Het zou zomaar kunnen dat de Sluitingsprijs Putte-Kapellen dit jaar ook gewoon mijn sluitingsprijs is, maar ik blijf hopen van niet.”

“Mocht ik geen wielrenner kunnen blijven, dan hoop ik fysiotherapeut te worden”, eindigt Castelijns. “Toen ik van de middelbare school afkwam, heb ik de HBO-opleiding vastgoed en makelaardij gestudeerd en afgerond. Vervolgens heb ik een jaar gewerkt en ben ik begonnen met mijn opleiding als fysiotherapeut. Dat heb ik allemaal goed afgerond, alleen moest ik nog een eindstage doen. Net op dat moment kwam LottoNL-Jumbo met het stagecontract en later het profcontract naar mij toe en dan is dat op de lange baan geschoven. Mijn studiepunten blijven staan tot 2020 en dus heb ik in principe tot dan de tijd om mijn eindstage af te ronden. Als ik zou moet stoppen met koersen, ga ik die opleiding dus zo snel mogelijk proberen af te ronden. Dan weet ik in ieder geval dat ik snel weer aan de slag kan.”