Tourwinnares Vollering wil kinderen inspireren: “Ze zitten steeds meer op hun telefoontje”
Demi Vollering bereikte zondag het hoogste van het hoogste in de wielersport: ze won Ronde van Frankrijk. Daarmee hoopt ze ook de jeugd te inspireren. “Ik vind het heel belangrijk dat kinderen, of dat nou jongens zijn of meisjes, gewoon veel naar buiten gaan, lekker gaan sporten, een beetje bewegen”, zei ze tegen de NOS.
“Dat is gewoon heel belangrijk, zeker op jonge leeftijd”, vervolgde de renster van SD Worx. “Als kind zijnde heb ik daar heel erg van genoten en ik heb er heel veel aan gehad in het leven. Ik denk dat zeker in deze tijden, waarin kinderen steeds meer binnen zitten en op hun telefoontje, zo belangrijk is dat ze gewoon naar buiten gaan en kunnen ontdekken wie ze nou eigenlijk zijn.”
Dat is wat sport doet, stelt Vollering. “Met sport maak je vrienden. Sport verbindt. Dat heb je nodig als kind, die sterke connectie met andere mensen. Maar het is ook gewoon iets waarvan je leert dromen, waarvan je leert te durven dromen. Het is goed om iets echt in handen te hebben, iets wat je kan bereiken. Dat is heel mooi. Je kan zelfs Tour de France-winnaar worden, als je er maar in gelooft.”
Mooi streven, van de verguisde Vollering.
Aan haar PR heeft ze nog wel wat werk, maar ja dat valt als enigzins introvert persoon niet mee. Vaak zit ze ook nog in de emotie van de wedstrijd, dus dan zeg je ook maar wat er in je opkomt.
Ik geloof echt wel in het goede van Vollering: volgens mij is het geen onmens, maar dat weet ze vooralsnog niet om te zetten in het beeld naar buiten toe. Nog een wereld te winnen dus voor haar...
Voor jou is het misschien genoeg om respect te geven als iemand hard met de fiets kan rijden. Dat kan, dat mag. En ik ook ik heb bewondering voor deze prestaties.
Maar voor mij is er net een laagje meer dan dat. Wat is iemand voor persoon? Hoe respectvol is hij/zij richting anderen? Dat maakt dat ik voor iemand als Greipel veel meer respect heb dan voor Cavendish. Hoewel Cavendish zonder twijfel de grotere sprinter is. Grootsheid zit voor mij dan ook niet enkel in hoe hard iemand kan trappen of hoe vaak ze zegevierend over een lijntje komen.
Maar zoals ook elders al gezegd: ieder zijn meug, en dat is prima.
Vollering lag wat beter in de Van der Breggen/Blaak kliek, maar nu ze met SDWorx alles op een hoop rijdt en daarbij desondanks vaak een Calimero-eierdopje op haar hoofd zet, wekt ze wel wat vaker negatieve gevoelens op. Maar verder heeft ze goeie teksten hoor, vooral als het niet meteen na een koers is en ze de rust heeft om een weldoordacht antwoord te formuleren.
De reactie van Van Vleuten op Vollering op het einde van de Tour was overigens prima en heel volwassen, dus ik denk dat Van Vleuten op het WK zich redelijk dienstbaar zal opstellen. Ik denk niet dat ze ambities heeft om die regenboogtrui nog in de 4-5 koersen te dragen die ze na het WK nog gaat rijden
Ik denk dat ze ergens in de Orica-jaren een soort besef heeft gekregen. Ze heeft de echte verbetenheid losgelaten, is veel meer een teamplayer geworden, ze lijkt veel meer vrede te hebben met zichzelf. Het is van MOGEN, niet van MOETEN. Zonder dat ze ineens achteruit ging fietsen. Kijk hoe ze zich nu gedraagt binnen het Movistar team, richting haar ploeggenoten. En wat ze terug krijgt.
Ik denk dat ze inmiddels buiten de SDWorx kliek echt wel meer gewaardeerd wordt dan een paar jaartjes geleden. Met SDWorx speelt m.i. nog altijd de rivaliteit met VdBreggen mee. Die er juist heel schattig uit ziet en lief over komt, maar volgens mij geen katjes is om zonder handschoenen aan te pakken...
En wat hierboven gezegd werd, als je kinderen wil inspireren: begin met je fouten te erkennen en ruiterlijk toegeven - niks ergs aan fouten maken, lieve kinderen.
Zou goed zijn als ze een keer uit haar ploegbubbel stapt na het WK, en nog een keer Wielerflits na gaat lezen over wat ze naar de buitenwereld heeft uitgestraald. Om daar haar voordeel mee te doen.