Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tour 2021: Tim Merlier wint chaotische sprintrit naar Pontivy, Van der Poel houdt geel
Tim Merlier heeft een chaotische derde etappe van de Tour de France 2021 gewonnen. De sprinter van Alpecin-Fenix was na bijna 183 kilometer de snelste van een uitgedund peloton in de straten Pontivy, voor ploeggenoot Jasper Philipsen. De gele trui blijft in handen van Mathieu van der Poel, die de finale wonderwel overleefde. Topfavoriet Primož Roglič verloor door een late valpartij kostbare tijd, maar hij was niet de enige die onderuit ging.
Ide Schelling opnieuw in de aanval
De eerste aanval was direct de goede in deze derde etappe. Na een goedkeurend knikje van Jasper De Buyst wist Ide Schelling dat hij de vrijgeleide zou krijgen. De rasaanvaller van BORA-hansgrohe was de gelegenheidsdrager van de bollentrui en hij wist dat de definitieve leiding in het verschiet lag. Onderweg lagen namelijk twee klimmetjes van vierde categorie, waar Schelling kon uitlopen op de eigenlijke drager van de bergtrui: veelvraat en de bejubelde geletruidrager Mathieu van der Poel.
Ide Schelling heroverde de bergtrui – foto: Cor Vos
Schelling kreeg dus de ruimte en de Haagse debutant kreeg Michael Schär (AG2R Citroën), Jelle Wallays (Cofidis), Cyril Barthe en Maxime Chevalier (B&B Hotels) met zich mee. De vijf aanvallers kregen nooit meer dan vier minuten, omdat sprintersploegen Lotto Soudal en Groupama-FDJ in het peloton besloten om het gat klein te houden. Van nervositeit was geen sprake, maar toch werd na een uur gevallen door de grote ploegen.
Valpartij Thomas, opgave Gesink
Geraint Thomas was, voorin het peloton, de eerste renner die hard ten val kwam. De kopman van INEOS Grenadiers nam Robert Gesink, Tony Martin en Steven Kruijswijk mee in zijn val en dat had grote gevolgen voor Gesink. De ervaren helper van Jumbo-Visma moest opgeven. Zelf had Thomas ook de nodige schade. Zijn schouder was uit de kom, maar werd snel teruggezet waardoor de Welshman verder kon. Met hulp van wat knechten wist hij snel weer plaats te nemen in het peloton.
Mathieu van der Poel in de gele trui – foto: Cor Vos
Halverwege de etappe lag de eerste bergsprint van de dag. Schelling werd geen strobreed in de weg gelegd door zijn medevluchters en kon het enige bergpunt pakken, waardoor hij alleen aan kop kwam van dat nevenklassement. Vervolgens liet de Tourdebutant zich uitzakken tot in het pak, waardoor Schär, Wallays, Barthe en Chevalier overbleven aan kop met ruim twee minuten voorsprong. Daar werd ter hoogte van de tussensprint wat tijd van afgesnoept; in het peloton was Ewan (achter de kopgroep) nipt de rapste voor Cavendish.
Roglič komt hard ten val
In het peloton, dat in Bretagne meermaals geteisterd werd door regenval, waren er onder meer lekke banden voor groene trui Julian Alaphilippe en outsiders André Greipel en Christophe Laporte. Zij konden bijtijds terugkeren en zich mengen in de strijd der treintjes aan kop van het peloton. Dat was op een halve minuut achter drie overgebleven koplopers; Chevalier haakte op 15 kilometer van de finish namelijk af.
Op de smalle Bretoense wegen nam ook de nervositeit toe. Het zorgde voor een kleine valpartij van Valentin Madouas en op tien kilometer van de finish een zware crash van nog een topfavoriet, namelijk Primož Roglič. De Sloveen viel hard en moest gebutst en geschaafd zijn weg voortzetten. Het peloton was door de val wel in meerdere stukken gebroken. Een trein van Jumbo-Visma probeerde de kopman terug te brengen, maar de achterstand was op dat moment al meer dan een minuut.
Chaotische slotfase
Vijf kilometer voor de finish werden de laatste vroege vluchters door het op hol geslagen peloton ingerekend. Door een nieuwe, zware valpartij werd een nog groter deel van het peloton uitgeschakeld voor de ritzege. Onder meer Arnaud Démare was daarbij betrokken. Het overgebleven peloton bestond daardoor uit slechts een veertigtal renners. Gele trui Van der Poel overleefde de chaos en zette zich op twee kilometer van de finish op kop in dienst van de ploeg.
Alpecin-Fenix trok vervolgens met Jonas Rickaert en Jasper Philipsen de massasprint aan voor Tim Merlier, die het vakkundig afmaakte. In de laatste chicane, op 200 meter van de finish, was er ook nog een valpartij van Caleb Ewan en Peter Sagan, die elkaar raakten en onderuit gingen.
Door die crash kon Philipsen ook nog de tweede plaats opeisen achter Merlier. De derde plaats was voor Nacer Bouhanni, die Davide Ballerini en Sonny Colbrelli voorbleef. Julian Alaphilippe en Mathieu van der Poel kwamen daarachter, ongeschonden, over de streep.
foto: Cor Vos
Klassement op zijn kop
In het algemeen klassement hebben door de diverse valpartijen, die allemaal buiten de 3-kilometerzone plaatsvonden, veel verschuivingen. Van der Poel blijft in de gele trui, voor Alaphilippe. Daarachter zijn Richard Carapaz en Wout van Aert de nummers drie en vier op 31 seconden. De groep-Roglič kwam op bijna anderhalve minuut van Merlier over de finish. De Sloveen zakt daardoor weg uit de top-10 van het klassement.
Samenvatting etappe 3:
en dan moet het parcours worden aangepakt omdat we niet mogen verwachten dat renners zich verantwoordelijk gedragen
Carapaz de tweede winnaar want ook schadevrij. Roglic zijn zwakte komt steeds vaker om de hoek kijken nu het kookpunt al in de eerste week zit.
Veel verwijten naar het parcours en dus de organisatie maar de renners/ploegen doen veel zichzelf aan door als gekken op dit soort smalle weggetjes te koersen, sprintploegen van voren + de complete klassementstreinen en ondertussen dol geschreeuwd worden vanuit de ploegleiderswagen.
Merlier wint maar ook dat wordt ondergesneeuwd door de gebruikelijke idiotie bij spurters met bewustzijnsvernauwing. Reza had volkomen gelijk over wat je jezelf aandoet als sprinter/leadout. Het verstand uitschakelen en maar hopen dat het de ander is die valt. Je ziet Magere Hein meerijden, het is wachten op het onvermijdelijke zo.
Op deze manier gaat de Tour haar eigen unieke positie ondergraven vind ik tenzij ASO, UCI en de vakbond met maatregelen komen maar ik vrees dat het erger en erger gaat worden.
En wat dat met die spurtgekte betreft???? Ik begon met lui als Moncassin en Abdoesjaparov, werkelijk niets veranders in nagenoeg 30 jaar hoor.
De zwakte in deze finale om toch het belangrijkste wiel kwijt te raken namelijk die van Wout. Hij zat eerst perfect in diens wiel en was een kilometer later ver van hem weg geraakt en daarnaast zijn moeite om in een peloton te rijden. Als je zelfs in dit jaar met weinig koersen al voor de vierde keer een smakker maakt is er naast een element van toeval ook wel iets structureels aan te wijzen vind ik zelf.
De druk is te hoog, de Tour te belangrijk gemaakt en dan die gare etappes door Bretagne helpen niet mee. Ploegleiders gaven vooraf al aan dit ellende ging worden.
Begin maar met tijdritten, ploegentijdritten of een bergetappe. Morgen maar collectieve wandeletappe van maken. Renners en organisatie maar eens in de spiegel kijken.
Succes nog 2.5 week..
Morgen hebben we een afdaling vlak voor de finish en gaan we a la Polen 2020 met 70 km/u de laatste kilometer in. Iedereen die huid en botten heel wilt houden kan maar beter een halve minuut verlies incalculeren en daar vrede mee hebben. Morgen krijgen we een pijnlijke finish waar de helft van de topsprinters bij ligt.
Deels is de ASO 'schuldig' want zij moeten inmiddels beter weten.
Wat doet colbrelli?
Wat verzin jij nu voor een zelfbedachte regel?