Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tour 2020: Tadej Pogacar snelste van elitegroep in Laruns, Primoz Roglic pakt gele trui
Tadej Pogacar heeft de negende etappe gewonnen van de Tour de France 2020. De Sloveen van UAE Emirates was na een attractieve Pyreneeënrit van 153 kilometer de snelste van een elitegroepje in de straten van Laruns. Op de laatste klim van de dag, de Col de Marie Blanque, moest gele trui Adam Yates lossen. Daardoor gaat Primoz Roglic (Jumbo-Visma), die tweede werd, als leider de eerste rustdag in.
Razendsnelle start
De vraag die bij de eerste zestig kilometer van deze etappe gesteld kan worden is: wie heeft er niet aangevallen? Dat waren er niet veel. De vlakke aanloop naar de eerste klim zorgde voor een levendige koers waarin slag om slinger werd gedemarreerd. Geen enkele poging, of het van een enkeling was of van een groepje, kreeg de ruimte. Het peloton was letterlijk op hol geslagen.
Grootste slachtoffer van deze wilde openingsfase was Fabio Aru. De beoogde kopman van UAE Emirates loste als enige uit het peloton en reed, meerdere minuten achter het peloton, zielloos alleen voor de bezemwagen uit. Op de eerste klim van de dag hield hij het dan ook voor gezien. Voor de rest ook: een compleet peloton begon aan de Col de la Hourcère (11,1 km aan 8,8%) en ook daar volgden de demarrages elkaar op.
Hirschi de sterkste aanvaller
De tactiek van Jumbo-Visma was ook snel duidelijk. Elke aanval van een renner van INEOS Grenadiers moest gecounterd worden en vooral Wout van Aert voerde die opdracht uit. Hij zat dan ook mee toen Thibaut Pinot een kopgroep op poten zette en Dylan van Baarle daar bij was. Veel bleef daar niet van over: Marc Hirschi bleek de sterkste aanvaller en hij kreeg Lennard Kämna, Sébastien Reichenbach, Davide Formolo en Warren Barguil achter zich aan. Daniel Martínez, David Gaudu en Jonathan Castroviejo sloten daar weer bij aan.
Opvallend genoeg werd de aanval van Castroviejo niet gecounterd door Jumbo-Visma, dat zich op kop van de favorietengroep had gezet met zes man. Het tempo lag er zo hoog dat de klimmers bij bosjes losten. Pinot moest zijn eerdere inspanningen bekopen en zakte volledig weg. Een dertig renners bleef zo over in de favorietengroep, op anderhalve minuut van Hirschi en twintig tellen achter de groep-Martínez. Vlak voor de top van de Hourcère wist ook Omar Fraile van Astana nog de sprong te maken naar de achtervolgende groep, maar Jumbo-Visma hield het gat klein.
Hirschi solo op pad – foto: Cor Vos
Jumbo-Visma controleert achter Hirschi
In de dichte mist en lichte regen daalde eenzame koploper Hirschi, die ondertussen zijn voorsprong uitgebreid had tot 1.30 op de achtervolgers, naar de voet van de volgende klim, de Col de Soudet (3,8 km aan 7,4). De Zwitser van Team Sunweb liep op die col alsmaar verder uit op de groep-Castroviejo. Met ruim twee minuten voorsprong dook Hirschi de lange afzink van de Soudet in en door een ijzersterke afdaling breidde hij dat uit naar 3.30 minuut.
Jumbo-Visma controleerde op haar beurt de favorietengroep en hield het gat met Castroviejo en co rond de minuut. Reichenbach maakte geen onderdeel meer uit van die achtervolgende groep van zeven, want door zijn mindere daalkunsten zakte hij terug in het peloton. De trein van Jumbo-Visma haalde vervolgens vlak voor de voorlaatste klim van de dag de achtervolgende groep terug. Hirschi begon op zijn beurt aan die Col d’Ichère (4,2 km aan 7%) met 4.30 minuut voorsprong op het peloton.
Finale op de Marie Blanque
De 22-jarige beloftenwereldkampioen van Innsbruck zag door beulswerk van Van Aert en Gesink zijn voorsprong zakken tot drie minuten. Dat was het verschil aan de voet van de loodzware Col de Marie Blanque (9,2 km aan 7,7%, max. 14%). Gesink en Van Aert dunden op hun beurt het peloton uit, waarna Sepp Kuss de kop overnam. Dat ging te hard voor de nummer elf van het klassement, Emanuel Buchmann van BORA-hansgrohe.
De eerste aanval vanuit de favorietengroep was van Tadej Pogacar. Zijn aanval werd gecounterd door Tom Dumoulin, die zich in dienst stelde van Primoz Roglic. Het tempo van Dumoulin ging te snel voor veel klimmers: onder meer gele trui Adam Yates loste. Roglic sprong vervolgens naar het wiel van zijn landgenoot, met Mikel Landa, Egan Bernal en Richie Porte in zijn wiel. Nairo Quintana, Rigoberto Urán, Romain Bardet en Guillaume Martin zaten op een gaatje.
Roglic zat bij de besten bergop – foto: Cor Vos
Roglic, Pogacar, Bernal en Landa tonen zich
Bernal was de volgende die op de pedalen ging staan op het steile deel van de Marie Blanque, met percentages boven de 10%. Naast de Colombiaan bleken Roglic, Pogacar, Landa en Porte over de beste benen te beschikken, maar er werd veel naar elkaar gekeken. Roglic, op dat moment virtueel in het geel, bepaalde daarom het tempo. Het groepje-Roglic naderde in die slotkilometer een solerende Hirschi met rasse schreden.
Vlak onder de top sprong Bardet naar de voorste favorietengroep en hij kreeg Quintana, Urán, Martin en een strijdende Bauke Mollema met zich mee. Op de top pakte Hirschi nog wel de acht extra bonificaties, waarna Roglic en Pogacar 15 seconden later sprintten om de overige bonustellen. De kopman van Jumbo-Visma pakte er vijf, Pogacar twee.
De groep met Roglic, Pogacar, Bernal en Landa volgde in de afdaling richting Laruns op vijftien seconden van Hirschi, die de nodige risico’s nam om zijn voorsprong te behouden. Het groepje-Porte/G. Martin volgde dan weer op 40 seconden en de groep-Yates/Dumoulin op 1.10 minuut van Hirschi.
Spannende slotkilometers
Hirschi ging als een baksteen naar beneden, breidde zijn voorsprong uit naar 25 seconden en ging met die voorgift ook op weg naar Laruns. De finish lag niet direct na de afdaling; er volgden namelijk nog vijf vlakke kilometers tot de streep. De vier achtervolgers draaiden op dat stuk uitstekend rond en slopen steeds dichter bij Hirschi, die steeds meer achterom ging kijken.
Op 1,6 kilometer van de meet werd Hirschi dan toch gegrepen door de vier, maar de Zwitser wist dat hij nog kans maakte in de sprint van het elitegroepje. Roglic ging van kop af de laatste meters in. Hirschi ging vervolgens als eerste de sprint aan, maar hij werd in extremis nog gepasseerd door Pogacar. Roglic werd tweede, nipt voor Hirschi.
De eerste achtervolgende groep kwam elf seconden later over de streep en werd aangevoerd door Mollema. De groep met Yates en Dumoulin volgde op 54 seconden.
foto: Cor Vos
Roglic met 21 seconden voorsprong in het geel
In het algemeen klassement heeft Primoz Roglic na negen dagen de leiding overgenomen van Adam Yates. De Sloveen van Jumbo-Visma heeft, mede door de behaalde bonificaties, een voorsprong van 21 seconden op nummer twee Egan Bernal. Guillaume Martin is derde op 28 seconden. Romain Bardet vierde op 30 seconden en Nairo Quintana (vijfde) en Rigoberto Urán (zesde) op 32 seconden. Pogacar is zevende op 44 seconden.
Yates is gezakt naar de achtste plaats en heeft nu een achterstand van 1.02 minuut van Roglic.
Blijf je teleurstelling niet zo kinderachtig afreageren op de ploeg.
Gelukkig kan je naar Mollema kijken voor wie 'hoog eindigen' wel een doel is. Neerlandsch hoop in bange dagen.
Daarbij een beetje vreemd die minachting voor Mollema. Een renner die zich niet in een keurslijf laat duwen en ook niet gaat knechten is gewoon top. Ik kan niet begrijpen hoe het mooier is dat een ploeggenoot 1e wordt dan dat je zelf top 5 rijdt, elke topsporter zou er zo in moeten staan.
Mollema heeft een leeuwenhart en zal zichzelf eerst 3x binnenstebuiten keren vooraleer hij noodgedwongen zou moeten lossen en zal nooit zomaar laten lopen.
Maar ik denk dat jij t niet snapt. Want als iedereen zo zou denken had je geen ploegen. En dan wordt het voor iedereen lastig winnen. Geen sprinttrein of leadout want de leadout kan zelf ook 9e worden. Dus waarom zou je de sprint aantrekken. Je rijdt voor een ploeg en die ploeg betaald je ook. Je tekent een contract en daarin spreek je dingen af.
De afspraken waren duidelijk. Alleen Tom zelf houdt zich er niet aan. En dat is omdat hij niet goed genoeg is. Niet door de ploeg of Roglic. Dat is jammer. Ook ik zie liever Tom winnen. Maar Roglic is een goede 2e en ook gewoon een klasse of 2 beter op dit moment!
Dat Roglic teleurstelling fijnst over een verloren etappe? Zo speel je het spel voor de pers.
Gaat uren over Jumbo Visma en Tom.
Maar Bauke is niet interessant, alleen als over mollemabult gaat.
Trouwens kan Bauke niks schelen, hij doet gewoon zijn ding en geniet van de koers
Slovenië wint de Tour.
Een Tour etappe plus bonificatieseconden laat je niet liggen. Elke seconde is belangrijk.
Roglic sprintte voor de bonus seconden. Maar ik geloof niet per se dat Roglic Hirschi wou laten winnen: boezemvriend Pogacar laten winnen lijkt mij logischer, die wil je als Roglic als bondgenoot de rest van de Tour en het zijn vrienden, bovendien was er nog dat bonus sprint akkefietje op de Marie Blanc..
Geen idee of Roglic de zege zou laten aan Hirschi, maar toen hij zag dat die niet ging winnen waren de seconden belangrijker.
Je gelooft toch niet dat Pogacar een bondgenoot is van Roglic. Bij het eerste beste zwak moment van Roglic zal Pogacar niet wachten hoor (als hij zelf de benen heeft natuurlijk).
Waar kan ik die glazenbol kopende, wil ik ook wel hebben dan weet ik wie de TOER wint.
Dat fluisterde je moeder mij in...
Heb je geen glazen bol voor nodig hoor.
Tegenstelling.
Belangrijkste waar de renner zich prettig bij voelt. Als je daarmee worstelt is lastig kijk maar naar Dumoulin
Of, wellicht dat hij een goede uitslag wil rijden om te laten zien dat hij ook klassementen kan rijden.
Pogacar maakt de koers, vreselijk om landa zo goed te zien nadat die toch weer in de eerste week pech (waaier) heeft gehad. Hirschi vreselijk zonde maar heerlijke etappe.
Wat kunnen we nog verwachten? Een top 10 of een poging op een etappe van Mollema, misschien een winnende tijdrit van Dumoulin, wellicht een lange ontsnapping met de Gesink om zijn ploeg in een zetel te zetten en hopelijk een goede sprint van Cees Bol.
Niet zo laatdunkend over Martin! Die is verdomd ook sterk bezig hoor.
Zie Tom en Bauke beide in de top 10 eindigen.
Pogacar toch ook een smaakmaker, maar ik twijfel of hij het Roglic al te lastig kan maken.