Tour 2020: Søren Kragh Andersen soleert naar tweede ritzege
Søren Kragh Andersen heeft na een vermakelijke finale de negentiende etappe van de Tour de France 2020 gewonnen. De Deen van Team Sunweb kwam solo over de streep in Champagnole, nadat hij wist te ontsnappen uit een ijzersterke kopgroep van twaalf. Achter hem sprintte Luka Mezgec naar de tweede plaats, voor Jasper Stuyven. De gele trui van Primož Roglič kwam niet in gevaar. De klassementsleider bolde in het peloton over de streep, ruim achter de ritwinnaar.
Solo Cavagna
De etappe van vandaag kreeg een eenzame vluchter. De Franse TGV van Deceuninck-Quick-Step, Rémi Cavagna, trok op 161 kilometer van de finish alleen ten aanval. De poging van Cavagna nam wat druk weg bij zijn ploeg, want op deze manier hoefde er niet gewerkt te worden voor sprinter en groenetruidrager Sam Bennett.
Cavagna reed in het eerste wedstrijduur een gemiddelde snelheid van bijna 51 kilometer per uur, mede dankzij de wind in de rug. De Fransman ging te hard voor een groepje met achtervolgers. Dylan van Baarle, Geoffrey Soupe en Max Walscheid wisten de aansluiting niet te maken. Aanvankelijk zaten ook Guillaume Martin en Cyril Barthe nog in dat groepje, maar zij lieten zich al eerder afzakken in het peloton. Niet veel later werden ook Van Baarle, Soupe en Walscheid opgeslokt.
In het peloton leidde BORA-hansgrohe de achtervolging in dienst van Peter Sagan. De Duitse formatie hield het verschil lange tijd tussen de twee en drie minuten. Op het moment dat het gat tussen Cavagna en het peloton een minuut was, liet de ploeg-Sagan de teugels een beetje vieren. Het werd zo een kat-en-muis-spel tussen de aanvaller en de sprintersploegen.
Aanvallen in de heuvelzone
Op 50 kilometer van de meet kwam er, in de licht heuvelachtige zone, een tegenaanval uit het peloton. Benoît Cosnefroy, Pierre Rolland en Luke Rowe vonden elkaar en sloten op niet lang erna aan bij Cavagna. Net op dat moment was ook de tussensprint geweest, waar Bennett opnieuw Sagan versloeg en dus ook verder uitliep in het puntenklassement. Na die sprint werd het op de smalle weggetjes nerveus in het peloton. Er werd aangevallen en gevallen.
Een groepje met Greg Van Avermaet, Tim Declercq, Pierre-Luc Périchon, Nils Politt, Mathieu Burgaudeau, Jasper Stuyven, Valencin Madouas, Omar Fraile, Søren Kragh Andersen en Casper Pedersen ging in de achtervolging en sloot op 36 kilometer van het einde aan bij de vier koplopers. BORA-hansgrohe en Mitchelton-Scott staken daar een stokje voor en haalden de ganse groep terug.
De beslissende aanval
De heuvels in de Jura en het hoge tempo door de demarrages brachten Caleb Ewan meermaals in de problemen. Dertig kilometer voor de meet trokken weer twaalf renners erop uit, waaronder Peter Sagan en dus ook zijn schaduw Sam Bennett. Rowe, Naesen, Stuyven, Devenyns, Van Avermaet, Trentin, Bauer, Mezgec, Arndt en Kragh Andersen waren ook mee en zij pakten al snel een minuut op het peloton.
Edvald Boasson Hagen, Bryan Coquard en Hugo Hofstetter gingen in de tegenaanval, maar kwamen te laat om nog de aansluiting te maken. Lotto Soudal was de enige sprintersploeg zónder mannetje in de voorste gelederen en was dus op achtervolgen aangewezen, maar Frederik Frison en Thomas De Gendt zagen in dat het een kansloze missie was. Het verschil liep daardoor alsmaar verder op, richting de drie minuten.
Søren Kragh Andersen
Vijftien kilometer voor de meet profiteerde Søren Kragh Andersen van een stil moment in de kopgroep. De ritwinnaar van Lyon sloeg direct een gat van 20 seconden omdat de achtervolgers naar elkaar keken. In de afdaling richting Champagnole wist de Deen van Team Sunweb zijn voorsprong uit te breiden naar 40 seconden en bij het binnenrijden van de finishplaats had hij een minuut voorgift.
Niets stond een tweede etappezege in de weg voor Kragh Andersen. Bovendien scoorde hij de derde ritoverwinning voor zijn ploeg, na zijn eigen zege en die van Marc Hirschi.
Op 53 seconden van de ritwinnaar sprintte Luka Mezgec naar de tweede plaats, voor Jasper Stuyven, Greg Van Avermaet en Oliver Naesen. Daar weer achter wist Bennett zijn directe concurrenten om de groene trui (Sagan en Trentin) te verslaan in een prestigesprint om de punten. Het peloton kwam op ruim 7.30 minuut over de finish.
Laatste kilometer:
Voor de rest lijkt er niemand te willen.
Bennett gefeliciteerd met het groen!
En op zich wel logisch dat Van Avermaet zich niet gaat leegrijden voor een 5e plek voor Trentin
Trentin en Greg zullen vanavond niet aan dezelfde tafel eten, denk ik.
Gelukkig met Kragh Andersen een mooie winnaar, maar hij had veel meer weerstand moeten krijgen. Too easy.
En dan dat drie keer achterom kijken op de finish-strook, waarna hij het eindelijk doorheeft en je zijn stress ziet omslaan in blijdschap. Heerlijke beelden.
2 ritten + groene trui + aantal dagen geel > 3 ritten
Alleen denk ik dat Sunweb ieders verwachtingen overtreft.
Bij Quickstep zullen ze zeker blij zijn met de groene trui maar 2 (misschien 3) is voor hun doen niet heel sterk, Tot zelfs matig. (wat ook veel zegt over deze ploeg)
Caleb Ewan daarentegen is misschien de snelste, maar wat een beperkte renner zeg... Wordt er zelfs op een col van vierde categorie afgereden. Meer van dit soort etappes aub en minder vlakke etappes!
Bennett idd verdiend winnaar op dit parcours. Hoop volgend jaar dat ze de sprintjes wat meer gevarieerd neerleggen, of paar keer twee in een etappe. Dit jaar lagen veel sprints voor de bergen of stevigere heuvels.
Er is in die vorige generatie overigens één echte uitzondering, één die wel die uitzonderlijke kwaliteit had, en dan spreek ik natuurlijk over Sagan, maar die hield het maar enkele jaren vol. Niets doet vermoeden dat het ook bij de huidige jonkies al na enkele jaren zal doodbloeden, maar daarover kunnen we nog geen zekerheid hebben. En in het rondewerk was er natuurlijk Froome, maar ook die had geen concurrentie van rijpe coureurs met het talent van een Bernal of Pogacar.
In elk geval heeft dit niets met valse verhevenheid te maken. Bedankt trouwens voor je vriendelijke woordgebruik.
We kunnen generaties wel vergelijken, want ze rijden met hetzelfde materiaal, met dezelfde medische en sportieve begeleiders, in hetzelfde peloton en met dezelfde wetenschappelijke ondersteuning.
Maar Alaphilippe kan inderdaad nog het blazoen redden van wat ik in mijn eerste bericht gemakshalve de tussengeneratie heb genoemd. Je hebt daar wel gelijk in. Eigenlijk zou je hem ook een overgangsfiguur kunnen noemen, de heraut van een prachtige wielergeneratie. :)
En 3-4 jaar terug hadden we Felline, Chaves en Zakarin die zouden domineren.
Ik lees meer uitvergroting van de waan van de dag, dan argumenten dat bepaalde generaties zwak waren.
Dat kan natuurlijk ook meespelen. Van Evenepoel zeggen sommigen trouwens dat hij vroeger tot wasdom is gekomen door de trainingen en de sportieve begeleiding in het voetbal. Misschien geldt dat algemeen voor deze generatie renners. De tijd zal dat moeten uitwijzen.
Toch is het verschil in kwaliteit wel erg groot. Volgens mij verklaart het dus niet alles. De meeste kenners zeggen trouwens net hetzelfde.
Voor de duidelijkheid: ik schrijf JA helemaal niet af. Maar MvdP heeft volgens mij normaal gezien wel meer groeimarge en potentieel.
Van die 5 liggen er binnen no time weer 2-4 tegen de touwen in de hoek waar de ‘nooit belofte ingelost!’ en ‘komt niet meer terug op zijn beste niveau’ als zoete broodjes op de kaken klappen. Sterker nog momenteel liggen er al 2,5 van de drie aldaar.
Hele verhalen van generaties en verregaande analyses terwijl deze lichting nog maar aan het begin staat? Koddig.