Primož Roglič heeft Jumbo-Visma zijn eerste ritzege in deze Tour de France bezorgd. De Sloveen bleek op de slotklim naar Orcières-Merlette over de meeste power te beschikken. Roglič bleef zijn landgenoot Tadej Pogačar voor. Tom Dumoulin wist op karakter stand te houden, Julian Alaphilippe is nog altijd in het bezit van de gele trui.

Na twee lastige etappe in de omgeving van Nice en een sprintersrit naar Sisteron, was het vandaag tijd voor de eerste aankomst bergop in deze 107e Tour de France. De beklimming naar wintersportplaats Orcières-Merlette werd voor het laatst gebruikt in 1989, toen als decor voor een klimtijdrit, gewonnen door Steven Rooks. En in 1971 wist Luis Ocaña de in die tijd ongenaakbare Eddy Merckx op bijna negen minuten achterstand te fietsen.

Kopgroep van zes krijgt niet veel ruimte 
Dergelijke verschillen werden er dit keer niet verwacht op de top van Orcières-Merlette, maar het was voor de Tourfavorieten wel zaak om bij de les te blijven en geen tijd te verliezen. De renners vertrokken om iets voor half twee vanuit Sisteron en niet veel later probeerden de eerste renners al om in de vlucht van de dag te zitten. En ook vandaag was de eerste klap een daalder waard: zes renners kregen al snel vier minuten cadeau.

foto: Cor Vos

Tiesj Benoot, Alexis Vuillermoz, Nils Politt, Krists Neilands, Matthieu Burgaudeau en Quentin Pacher reden gebroederlijk naar de tussensprint in Veynes. Vuillermoz mocht zich na twintig kilometer koers virtueel leider noemen, aangezien de Fransman op net geen vier minuten stond van zijn landgenoot Julian Alaphilippe. Die laatste liet zijn ploeggenoten van Deceuninck-Quick-Step de koers controleren. De geletruidrager reed rond met winstambities.

Punten sprokkelen bij de tussensprint, Poels in de problemen 
Het verschil tussen de koplopers en het peloton bleef schommelen rond de drie minuten. Bij de tussensprint in Veynes (na goed 50 kilometer koers) wist Politt de volle buit te pakken. De sterke Duitser mocht twintig punten bijschrijven, Burgaudeau en Benoot waren goed voor zeventien en vijftien punten. In het peloton veroverde groene trui Peter Sagan enkele punten, maar Sam Bennett deed de beste zaken en heeft nu evenveel punten als de Slowaak.

Twintig kilometer na de enige tussensprint waren er opnieuw punten te verdienen, maar dan wel voor een ander regelmatigheidsklassement. De Fransman Pacher kwam als eerste boven op de Col du Festre en kreeg als beloning twee bergpunten. Op deze niet al te lastige Festre kwam Wout Poels in de problemen. De klimmer van Bahrain McLaren rijdt sinds een crash op zaterdag rond met een gebroken rib en gekneusde long en was vooral bezig met overleven.

foto: Cor Vos

Onenigheid in de kopgroep 
Op de tweede klim van de dag, de Côte de Corps van vierde categorie, was het opnieuw Pacher die als eerste bovenkwam. In de afdaling van de Côte de Corps was het hommeles in de kopgroep. Eerder probeerde Nils Politt al om alleen weg te rijden en op 54 kilometer van de streep zagen we de Duitser nog maar eens versnellen. Politt kreeg ditmaal Pacher en Vuillermoz met zich mee, de andere vluchters volgden op een klein gaatje.

De vijf koplopers maakten elkaar het leven zuur, maar kwamen niet veel later tot het besef dat samenwerken toch de beste optie was. Benoot, Pacher, Burgaudeau, Neilands, Vuillermoz en Politt begonnen met meer dan twee minuten voorsprong aan de volgende klim van de dag: de Côte de l’Aullagnier. En ook nu zagen we dat de orde werd gerespecteerd: de bergpunten gingen naar Pacher en Politt. In het peloton werd ondertussen de gashendel opengedraaid.

Benoot valt letterlijk weg uit de kopgroep 
Veel sprinters moesten passen op de Côte de l’Aullagnier, terwijl de voorsprong van de koplopers zienderogen kleiner werd. In de afdaling van de Aullagnier beleefde Benoot de schrik van zijn leven. De renner van Team Sunweb schatte op hoge snelheid een bocht verkeerd in en vloog over de vangrail, maar buiten een kapotte fiets viel de schade gelukkig mee. Benoot stapte weer op zijn (nieuwe) fiets, maar was wel plots kansloos voor de ritzege.

Vooraan bleek Neilands te sterk voor Pacher, Politt, Vuillermoz en Burgaudeau. De Let van Israel Start-Up Nation wilde solo aan de klim naar Orcières-Merlette beginnen. Dat lukte niet, maar Neilands kreeg na afloop wel de prijs van de strijdlust overhandigd. Voor de ritzege was het uitkijken naar de klassementsrenners, die allemaal vooraan zaten bij het opdraaien van de slotklim. Het verwachte vuurwerk bleef echter uit.

Wachten op vuurwerk
Leider Alaphilippe gaf een seintje aan Bob Jungels om het tempo hoog te houden, wat de Luxemburger zonder blikken of blozen deed. De favorieten voor de eindzege hielden zich gedeisd en dus was het aan Pierre Rolland om de debatten te openen. De ervaren Fransman kreeg echter te weinig ruimte en werd al snel weer opgeslokt door Mikel Nieve, die op kop beukte voor Adam Yates.

Met nog minder dan vier kilometer te gaan werd Nieve afgelost door niemand minder dan Wout van Aert. De Belgische klassiekerspecialist besloot het tempo nog verder op te schroeven in dienst van kopmannen Tom Dumoulin en Primož Roglič. Meerdere renners moesten passen onder het geweld van Van Aert, maar we begonnen alsnog met een vrij grote groep (een man of veertig) aan de laatste twee kilometer.

foto: Cor Vos

Roglic pakt de zege na voorbereidend werk van Van Aert en Kuss
Een beresterke Van Aert wist zijn inspanning bijzonder lang vol te houden, maar op 1400 meter van de top zette Van Aert zich aan de kant en was het de beurt aan zijn ploegmaat Sepp Kuss. De Amerikaanse klimmer probeerde de rode loper uit te rollen voor Roglič, die aan het wiel van Kuss gekleefd zat. De Sloveen bleek in de eindsprint ook de sterkste, voor zijn jongere landgenoot Pogačar en Guillaume Martin.

De overige favorieten finishten redelijk in het spoor van ritwinnaar Roglič. Tom Dumoulin had het lastig op de slotklim, maar verloor uiteindelijk geen tijd. Alaphilippe slaagde er niet in om Roglič nog te remonteren in de laatste honderden meters, maar mag ook morgen koersen in de gele trui.

Samenvatting etappe 4: