Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tour 2020: Lutsenko zegeviert op Mont Aigoual, vuurwerk blijft uit
De zesde etappe van de Tour de France, met aankomst op de Mont Aigoual, is gewonnen door Alexey Lutsenko. De Kazachse kampioen maakte deel uit van de vroege vlucht en bleek de sterkste renner op de gevreesde Col de la Lusette. De favorieten voor de eindzege hielden zich vandaag gedeisd, Adam Yates blijft leider.
Een dag na de wandeletappe (gewonnen door Wout van Aert) en twee dagen na de bergop aankomst in Orcières-Merlette (winst voor Primoz Roglic) was de zesde etappe er weer een voor de klimmers. Na een pittige aanloopfase door de Ardèche kregen de renners een zware finale door de Cevennen voorgeschoteld, met de lastige Col de la Lusette (11,7 km aan 7,3%) en een finish op de niet al te steile Mont Aigoual.
Snelle openingsfase, acht renners krijgen de ruimte
De renners kozen woensdag voor een semi-rustdag op de fiets, maar vandaag waren de rittenkapers erop gebrand om mee te zitten in de vlucht van de dag. Thomas De Gendt en Ben Hermans trokken het peloton als eerste op een lint, maar maakten geen deel uit van de goede vlucht. Het peloton deed nog even zijn best om de koplopers in te rekenen, maar na vijftien kilometer koers was de fut eruit en kregen de aanvallers dan toch de ruimte.
foto: Cor Vos
Met Greg Van Avermaet, Neilson Powless, Alexey Lutsenko, de Franse hardrijder Rémi Cavagna, Nicolas Roche, Edvald Boasson Hagen, Jesús Herrada en Daniel Oss bestond de kopgroep uit acht verschillende nationaliteiten. Voor Powless was het een feestelijke dag, de Amerikaan van EF Pro Cycling mocht vandaag namelijk 24 kaarsjes uitblazen. De voorsprong van de acht groeide al snel richting de zes minuten.
In het peloton reden de mannen van Mitchelton-Scott inmiddels op kop voor Adam Yates, de nieuwe drager van de gele trui. De etappe viel in eerste plooi, aangezien de voorsprong bleef schommelen rond de zes minuten en de acht koplopers voorbeeldig bleven samenwerken. Het was wachten op de eerste klimmetjes voor wat vertier, maar eerst volgde nog de tussensprint in Saint-Hippolyte-du-Fort. Boasson Hagen pakte de volle buit, voor Oss en Van Avermaet.
Sam Bennett doet goede zaken bij de tussensprint
In het peloton deed Sam Bennett opnieuw uitstekende zaken door weer enkele punten uit te lopen op Peter Sagan. De Ier van Deceuninck-Quick-Step was goed voor zes punten, Sagan moest genoegen nemen met drie punten. Helemaal vooraan moesten de acht koplopers nog minder dan zestig kilometer afleggen. De voorsprong was nog altijd zes minuten, maar de luxe werkpaarden van Mitchelton-Scott maakten zich niet druk aan kop van het peloton.
Adam Yates in het geel – foto: Cor Vos
Op 48 kilometer van de finish begonnen de eerste renners met klimmen, en wel op de flanken van de Cap de Coste (2,1 km aan 7,3%). Roche wist op de top twee bergpunten mee te graaien, Van Avermaet veroverde ook nog een puntje voor het bergklassement. In de groep der favorieten zagen we de renners van Jumbo-Visma naar voren schieten, waardoor het tempo langzaam werd opgedreven en de sprinters, zoals groenetruidrager Bennett, moesten passen.
De klassementsrenners waren zichtbaar nerveus in aanloop naar de Col de la Lusette en in de afdaling van de Cap de Coste ging Enric Mas tegen de grond. De kopman van Movistar moest door zijn ploeggenoten worden teruggebracht, wat na een helse achtervolging ook lukte. Inmiddels was de voorsprong van de kopgroep gezakt tot vier minuten, met nog drie beklimmingen over bijna veertig kilometer voor de boeg.
INEOS Grenadiers rijdt als vanouds op kop
Eerst kregen de renners nog de Col de Mourèzes (6,1 km aan 4,8%) van derde categorie voor hun kiezen. Dit bleek het uitverkoren moment voor de mannen van INEOS Grenadiers om de koers in handen te nemen en het tempo eens flink te verhogen. De ploeggenoten van Egan Bernal reden als vanouds op kop, maar echt veel schade kon de Britse formatie niet uitrichten. Het was vooral wachten op de steile stroken van de Lusette.
Op de Col de la Lusette demonstreerde Powless zijn goede benen. De Amerikaan versnelde meerdere keren, maar slaagde er niet in om Van Avermaet, Roche en Lutsenko uit zijn wiel te kletsen. Ook Herrada slaagde er weer in om zijn wagonnetje aan te haken, maar het ging niet van harte bij de Spanjaard van Cofidis. In de achtervolgende groep zagen we ondertussen Dylan van Baarle het tempo bepalen, maar het was wachten op het echte vuurwerk.
Strijd op twee fronten
Het ging duidelijk niet hard genoeg voor Fabio Aru, die na een periode vol blessureleed weer probeert om aan de weg te timmeren. De Italiaan van UAE Emirates, vijf jaar geleden nog winnaar van de Vuelta, wist al snel een gaatje te slaan. De favorieten voor de eindzege bleven echter zitten en profiteerden optimaal van het werk van INEOS Grenadiers, wat ook in de kaart speelde van de vluchters. Die hadden nog altijd een bonus van goed drie minuten.
Dit bleek voldoende om uit de greep te blijven van de klassementsrenners en hun knechten. Vooraan leek Powless over de sterkste benen te beschikken. De jonge renner van EF Pro Cycling smeet met zijn krachten, wist Van Avermaet en Roche overboord te gooien, maar de bijzonder taaie en sluwe Lutsenko bleef aan het wiel kleven. Op vier kilometer van de top nam de Kazach over en Lutsenko reed vervolgens weg van Powless, de zichzelf had opgeblazen.
foto: Cor Vos
Lutsenko is de sterkste vluchter, favorieten blijven zitten
Die laatste werd nog voor de top ingerekend en achtergelaten door Herrada, die uitstekend had ingedeeld en nog op jacht ging naar de inmiddels eenzame Lutsenko. De renner van Astana had echter de goede cadans te pakken en Herrada bleef dan ook hangen op twintig seconden. In de dalende kilometers richting de Mont Aigoual wist Lutsenko zijn voorsprong nog wat verder uit te diepen, waardoor hij met een halve minuut voorsprong begon aan de slotklim.
Herrada gaf alles om het gat nog te dichten, maar verloor op de Mont Aigoual nog meer terrein. Lutsenko was met nog enkele kilometers te gaan al zegezeker en kwam na een knappe solo als eerste over de streep. Herrada kwam een minuut later als tweede over de streep, Van Avermaet versloeg Powless in de sprint voor de derde plaats. De favorieten, met Julian Alaphilippe voorop, finishten op drie minuten van de winnaar van de dag.
Samenvatting etappe 6:
Peloton straf tempo maar meer biet, zonde van deze mooie etappe op papier.
En dit is ook niet heel bevorderlijk voor de kijkcijfers en populariteit van het wielrennen, die toch al niet zo best is. Ik zou bijna willen zeggen dat de heren renners de sport in diskrediet brengen met hun houding.
Dit 'nieuwe fietsen' heeft veel meer te maken met de belangen er om heen (waardoor die kleurloze 8e plek ook beschouwd kan worden als 'winnen') en de steeds preciezere omkadering. Het heeft heel weinig te maken met de daadwerkelijke poppetjes op de fiets, dat zijn tegenwoordig slechts figuranten in een veel groter spel. Slechts benodigd omdat die fiets zichzelf niet omhoog rijdt.
Clement die er niets van snapt, lijkt me onderdeel van een act. Ik kan me niet indenken dat hij echt niet begrijpt waarom er vandaag zo gereden werd.
Topsport zelf draait in essentie echter om competitie en het beste uit jezelf halen, ten koste van alles. Ook dus ten koste van de entertainment die het levert.
Dat is de paradox waar veel sporten, niet alleen het wielrennen, momenteel in zitten.
Die voorgaande jaren herinner ik me Froome toch vooral vanwege z'n zeer lelijke fietsstijl, dat gedoe op Ventoux en dat ie nog een keer op zn buis ging zitten en wat beter leek te dalen. Dan gaf een Landa die zich weer gedeisd moest houden nog meer entertainment of een Aur die 'm peert tijdens een defect aan de fiets. Tour is vaak een gezapige bedoeling, gelukkig kleurt zo'n puncher als Alaphilippe het geheel nog wat alsmede regelmatig een of ander uitzonderlijke aanvaller zoals de Gendt.
Het is jammer dat er onder de klassementsmannen niemand met een kop rond rijdt als Van der Poel en VdP het zelf niet kan. Want die wil zich wel amuseren en heeft in klassiekers al aangetoond dat er eerder werk van maken zeer attractieve en boeiende koersen kan opleveren. Trouwens Gilbert in RVV ook.
Dit afwachtende rijden resulteert er vooral in dat je als kopman best een paar mindere dagen kan hebben die niet bestraft worden. Je moet ze alleen niet hebben op die 3 dagen dat ze wel echt gas geven.
Mooie winnaar die ook zeker die touretappe op zijn erelijst verdient. Ik zie hem nog wel een paar ritten om de meet strijden, zich misschien in de bollen strijd werpen en dan naar het kopmanschap in de klassiekers toewerken.
Maar goed, ik heb ook niks met ploegen en renners die niet meedoen om de winst maar om de tv-minuten.
Jumbo snap ik ook niet echt, je wilt toch scoren op de momenten dat het kan. Waarom wachten totdat de concurrentie mogelijk beter in vorm is?
Gauw die tijdrit afhandelen en deze Tour vergeten.
Tsja jongens, hiermee hoef je nooit meer te zeiken over een verdienmodel, want als je er meer dan een euro voor vraagt kijkt er geen hond meer na.
Het parcours doet er dus ook niet echt toe blijkt wel. Het oude cliché dat het de renners zijn die de koers maken is waar, en die koers maken ze dus gewoon niet.
Daarnaast hoorde ik Fabian Wegmann wijze woorden zeggen tijdens de uitzending. Die etappe rondom Nice heeft er bij velen fysiek ingehakt en ook de tweede rit en dinsdag is er hard gereden. Met het oog op de Pyreneeën, die al over twee dagen op het menu komen, is deze etappe niet lastig genoeg om het verschil te maken. Die Lusette lag te ver voor de finish en een aanvaller op dat valse plat is kansloos als er achter hem nog weer organisatie komt.
Het luie stoel klagen hier is aandoenlijk hoor, echt. Alleen elke grote ronde heeft dit soort ritten. Kopgroep vooruit en daar achteraan weinig.
Je kunt een openingsweek ook te zwaar gaan maken. Vorig jaar was de openingsweek bijvoorbeeld wel spectaculair. Al lijkt dit bij velen weer uit het korte termijngeheugen gewist om maar weer te lopen klagen.
Slecht uitgetekend dus? Niet helemaal, want de parcoursbouwer kan er weinig aan doen dat we nauwelijks strijd om de etappezege hebben gezien. De 2e aanval was raak en maar 6 man mee. Waar waren de goed klimmende rittenkapers? Dit was een ideale kans voor de vluchters en die gaat nu bijna zonder slag of stoot naar een semi-klimmer.
En over 2 weken wil weer in de laatste bergrit het halve peloton mee om nog wat van hun Tour te maken, maar dan moet je ineens wereldtoppers verslaan om te winnen. Dom!