Tot het gaatje: Carapaz verslaat Gall in Mercan’Tour, Van Eetvelt knap derde
De derde editie van de Mercan’Tour Classic Alpes-Maritimes is gewonnen door Richard Carapaz. De Ecuadoraan had op de slotklim naar skigebied Valberg genoeg aan één indrukwekkende demarrage, al moest hij in de laatste kilometers wel alle zeilen bijzetten om een sterke Felix Gall van zich af te houden. Lennert Van Eetvelt kwam als derde over de streep.
De koersdrukte van de Giro d’Italia is even voorbij. Vandaag was een rustige koersdag met enkel koers in Frankrijk, maar er stond met de Mercan’Tour Classic Alpes-Maritimes wel een zeer mooie klimwedstrijd op het programma. In het zuiden van Frankrijk werden de renners getrakteerd op een zeer lastige klimkoers, met onderweg een beklimming van eerste categorie, een van de buitencategorie én een finish op de klim naar skigebied Valberg. Voor de start waren de meeste ogen gericht op Richard Carapaz, Louis Meintjes, Guillaume Martin en Jakob Fuglsang, de winnaar van vorig jaar.
Vroege vlucht met Eenkhoorn
De vlucht van de dag liet niet lang op zich wachten. Acht renners sloegen de handen in elkaar en kregen een vrijgeleide van het peloton. Zo kon de voorsprong van Nederlander Pascal Eenkhoorn (Lotto Dstny), Mathis Le Berre (Arkéa-Samsic), Gleb Brussenskiy (Astana Qazaqstan), Jordi López (Equipo Kern Pharma), Fabien Grellier (TotalEnergies), Rasmus Søjberg Pedersen (CIC U Nantes Atlantique), Xavier Cañellas en Alejandro Ropero (Electro Hiper Europa) oplopen richting de zes minuten. In het peloton werd het vuile werk opgeknapt door onder meer AG2R Citroën en EF Education-EasyPost.
Eenkhoorn en co begonnen met een voorsprong van goed vijf minuten aan de eerste echte klim van de dag richting La Colmiane. Op deze bijna zeventien kilometer lange klim, aan 5,4%, gebeurde er weinig. In de kopgroep werd er niet versneld en in het peloton hielden de favorieten hun kruit ook nog droog. Het was wachten op de Col de la Couilllole (15,9 km aan 7,3%) van de buitencategorie voor de eerste echte schermutselingen. In de kopgroep werd op deze klim het kaf van het koren gescheiden. Le Berre, Eenkhoorn, López en Cañellas bleken de betere klimmers en dus waren er nog maar vier koplopers.
López gaat er alleen vandoor
Deze vier renners bleven echter niet lang bij elkaar, want een nieuwe versnelling van López bleek er te veel aan voor Eenkhoorn, Le Berre en Cañellas. De 24-jarige López was vertrokken en rondde in zijn eentje, en als eerste, de top van de Col de la Couillole. Waar de overige vluchters één voor één werden ingerekend door het peloton, hield López toch goed stand. Op de top van de voorlaatste beklimming was het verschil tussen de renner van Equipo Kern Pharma en het inmiddels al flink uitgedunde peloton nog altijd twee minuten. Alleen: het was nog altijd wel meer dan veertig kilometer tot de finish.
Dit bleek een brug te ver voor López. De Spaanse koploper werd bij het ingaan van de laatste dertig kilometer bij de lurven gegrepen. We trokken vervolgens met een uitgedunde favorietengroep van een veertigtal renners naar de voet van de slotklim. In de eerste groep zagen we nog toppers als Carapaz en Martin, maar ook… Chris Froome. De Brit koerste zeker niet met overschot, maar de viervoudig Tourwinnaar had de eerste schifting overleefd. Lilian Calmejane zat er ook nog bij en de Fransman besloot in aanloop naar de slotklim te anticiperen. De renner van Intermarché-Circus-Wanty sloeg een mooie bres en begon als eerste aan de Col de Valberg.
EF Education-EasyPost voert de forcing
De aanval van Calmejane werd echter al snel weer onschadelijk gemaakt door EF Education-EasyPost. De Amerikaanse formatie legde een zeer strak tempo op in dienst van Carapaz en wist zo de groep nog wat steviger uit te dunnen. Een van de eerste slachtoffers was Froome: de Brit moest met nog ruim tien kilometer te klimmen gas terugnemen. Ook voor zijn ploeggenoot Jakob Fuglsang, de winnaar van vorig jaar, ging het te snel. In de spits van de koers was het wachten op een eerste demarrage van een van de toppers. Vrijwel alle ogen waren gericht op Carapaz, zeker na het harde labeur van zijn ploeggenoten.
De aanval van Carapaz kwam er op zeven kilometer van de top. Na een laatste krachtsinspanning van Mark Padun nam de Ecuadoraan over en de winnaar van de Giro d’Italia 2019 wist met een imposante versnelling meteen weg te rijden van zijn concurrenten. Carapaz leek op weg naar een afgetekende zege, maar moest er in de laatste kilometers toch nog flink voor knokken. Felix Gall ging namelijk nog in de achtervolging en bleef hangen op een vijftal seconden. Carapaz slaagde er maar niet in om de Oostenrijker van zich af te schudden, maar Gall kwam ook geen meter dichter.
Opsteker voor Carapaz, Van Eetvelt laat klasse zien
Carapaz beet zijn tanden bijna stuk in een poging om Gall achter zich te houden en de ervaren klimmer slaagde in zijn missie. Met een paar ultieme tussenversnellingen wist hij toch weer iets uit te lopen en dit bleek genoeg om de zege veilig te stellen, na een beklijvend duel met Gall. Die laatste kwam als tweede over de streep. De sprint voor plek drie werd gewonnen door Lennert Van Eetvelt. De jonge Belg, die zich zondag nog tot eindwinnaar kroonde van de Alpes Isère Tour, versloeg de 19-jarige Lenny Martinez en Cristián Rodríguez.
Voor winnaar Carapaz is het niet alleen zijn eerste Europese zege van het seizoen, maar vooral een welkome opsteker na een moeilijke seizoensstart. De renner van EF Education-EasyPost lijkt op schema te liggen voor de aankomende Tour de France. De klimmer zal zondag weer in actie komen: dan begint namelijk de 75ste editie van het Critérium du Dauphiné.
Als we de PCS all-time ranking als graadmeter gebruiken zien we:
29. Alberto Contador
30. Primoz Roglic
36. Vincenzo Nibali
37. Chris Froome
En o ja, klassieke renners zullen volgens jouw criterium wel niet in aanmerking komen voor deze titel, maar:
16. Peter Sagan
24. Tom Boonen
28. Philippe Gilbert
31. Fabian Cancellara
Om maar te zeggen...
(en dan was ik nog lief, en liet ik
24. Mark Cavendish
weg om je niet te bruskeren)
Het feit dat Cavendish op plek 24 staat boven een aantal enorme kleppers zegt al genoeg over die ranking. Hij heeft erg veel gewonnen en dat is heel erg knap, maar het aantal km in een WT wedstrijd dat hij helemaal alleen koers heeft gemaakt (of in een groepje) en de boel openbreekt kan je beter uitdrukken in meters in plaats van kilometers. Heeft hij een etappe in een van de grote rondes gewonnen zonder er in in de laatste paar honderd meter voor te spurten in een groep of peloton?
Verder is het uiteraard de beste sprinter aller tijden.
Anders dan bij Froome is het eigenlijk gewoon niet te ontkennen dat Cavendish dé beste aller tijden is op zijn specialisatie. Dat komt onder andere tot uiting in 54 gewonnen etappes in grote rondes waarvan maar liefst 34 in de grootste wedstrijd ter wereld. Een record dat hij enkel deelt met de allerbeste wielrenner ooit. Daarnaast ook een monument gewonnen en wereldkampioen geworden.
Zonder de val was Froome wel hoger in de ranglijst terecht gekomen dan Cavendish vermoed ik overigens.
Daarom staat een Greg Van Avermaet bijvoorbeeld ook op plek 59, hoger dan Moreno Argentin, om maar één naam te noemen.
Ik ben eens door de lijst gegaan, en de naam die mij nog het meest verbaast is Fondriest, tussen Thévénet en Lemond, nog voor Evans, Ullrich...
Als je dan één en ander openvouwt, en het jaar 1993 van Fondriest in detail bekijkt... Daar scoort hij opgeteld hoger dan Pogacar in zijn beste seizoen, een heel pak hoger zelfs dan Gilbert in wonderjaar 2011...
Op basis van zo één seizoen kan je heel hoog eindigen...
@Limal Ik had hem blijkbaar even uit de herinnering gewist...
Nou is El Imbatido niet die grote ronde winnaar gebleken, maar waar die allemaal vooraan is gefinisht en al wat die gewonnen heeft, daarbij is Froome klein bier. Daar hoef je niet eens een discussie aan te wijden over hoe je een eendagscoureur (bv Gilbert) of sprinter (bv Cavendish) tegen die prestaties moet afzetten.