Tom Pidcock klopt Van Aert en Trentin in De Brabantse Pijl
Tom Pidcock heeft De Brabantse Pijl achter zijn naam gezet. In Overijse bleef hij Wout van Aert en Matteo Trentin voor in een eindsprint met drie man.
Vijf maanden voor het WK wielrennen kon het peloton alvast kennismaken met een gedeelte van de wegwedstrijd. De Smeysberg, de kasseiklim de Moskesstraat en de S-Bocht Overijse komen straks allemaal terug tijdens de strijd om de regenboogtrui en in de Brabantse Pijl werden de drie beklimmingen al een of meerdere keren omhoog gereden. Met onder meer Wout van Aert, winnaar van Gent-Wevelgem, Jasper Stuyven, primus in Milaan-San Remo, Michael Matthews, Greg Van Avermaet, de nummer drie van vorig jaar Benoît Cosnefroy, Sep Vanmarcke en Matteo Trentin kon de organisatie bogen op een sterk deelnemersveld.
Winnaar van Nokere Koerse in de vroege vlucht
Na veertig kilometer kwam de lange vlucht tot stand. WorldTour-renners Kévin Van Melsen, Brent Van Moer, Jordi Meeus, Emmanuel Morin en Andreas Leknessund sloegen de handen ineen met de ProTour-mannen Ludovic Robeet, winnaar van Nokere Koerse, Julian Mertens, Bryan Coquard en Anders Skaarseth. Op weg naar de Alsemberg wisten zij hun voorsprong uit te breiden tot zes minuten. Op weg naar de plaatselijke ronden rond Overijse begon Jumbo-Visma het verschil dan langzaamaan terug te schroeven. De geel-zwarte ploeg had met Van Aert de belangrijkste favoriet aan boord.
Bij de eerste passage van de Moskesstraat bedroeg de voorsprong van de kopgroep nog maar drieënhalve minuut. Ook BikeExchange begon zich in dienst van Matthews met de achtervolging te bemoeien. Vlak voor de eerste passage van de aankomst anticipeerden de eerste renners in het peloton. Op die manier werd een achtervolgende groep met Rémi Cavagna, Robert Stannard, Toms Skujinš en Sven Erik Bystrøm gevormd. Enige tijd later gingen ook Benoît Cosnefroy, Dylan Teuns en Oscar Riesebeek in de tegenaanval. Ondertussen ging het voor Van Melsen, Morin en Coquard in de kopgroep te hard.
Op de S-Bocht Overijse, vlak voor de tweede passage van de aankomst, trok Leknessund door in de kopgroep. Daardoor ging Mertens overboord. Van Moer en Meeus moesten even op de tanden bijten, maar konden toch bij Leknessund, Robeet en Skaarseth blijven. Met twintig seconden op de achtervolgers die waren samengekomen, en een minuut op het peloton sneden de vijf laatste vluchters de twee laatste plaatselijke ronden aan. Met nog 38 kilometer te gaan, in aanloop naar de Hertstraat, werd het peloton opgeschrikt door een grote valpartij, waarbij ook drie renners van Deceuninck-Quick-Step waren betrokken.
Pidcock, Trentin en Van Aert laten de koers ontploffen
Op de Hertstraat ontplofte de koers toen Tom Pidcock, Matteo Trentin en Van Aert aanvielen. Op de Moskesstraat kwamen de tegenaanvallers bij de overgebleven vluchters. Een gemankeerd peloton volgde op een minuut. Omdat Cosnefroy en Van Aert vooraan doortrokken, moesten onder anderen Van Moer, Meeus, Bystrøm en Robeet lossen. Dan bleven Cavagna, Cosnefroy, Teuns, Pidcock, Van Aert, Stannard, Leknessund, Skujinš, Trentin en Riesebeek vooraan over. Voor Trentin was het niet goed genoeg en met nog 25 kilometer te rijden, reed de Italiaan alleen weg. Hij pakte een gaatje van twintig seconden.
Terwijl de wedstrijd aan de laatste lokale ronde van 21,9 kilometer begon, wist Ide Schelling knap over te steken naar de groep met Van Aert. De Nederlander had in Catalonië en Baskenland al een aantal sterke weken achter de rug. Op de laatste beklimming van de Hertstraat demarreerde Tom Pidcock en hij kreeg Van Aert mee in zijn wiel. Op twaalf kilometer van de streep sloten zij aan bij Trentin. Op dat moment hadden ze de Moskesstraat, Holstheide en de S-Bocht Overijse voor zich liggen. Met zijn drieën naast elkaar begonnen ze aan de Moskesstraat, terwijl Teuns en Cosnefroy vanuit de achtergrond naar de koplopers probeerden toe te springen.
Teuns en Cosnefroy konden samen het gaatje niet dichten, waardoor Pidcock, Van Aert en Trentin met zijn drieën bovenkwamen op de Holstheide. Het verschil met de tegenstand leek gemaakt en de winnaar moest vooraan worden gezocht. Omdat de drie mannen vooraan naar elkaar keken naarmate de finish dichterbij kwam, wist Cosnefroy met een late aanval bijna nog aan te sluiten. Toch ging het tussen Pidcock, Van Aert en Trentin. Trentin gaf zich als eerste gewonnen, waarna Pidcock Van Aert aftroefde in de eindsprint. Daarachter legde Ide Schelling beslag op de vierde plek.
Prestatie van de dag voor mij Ide Schelling, waanzinnig hoe hij nog terug kwam in de kop van de wedstrijd en nog 4e wordt.
Schelling ook een leuke om te zien, werkende stijl. ben benieuwd hoe hij het zou doen in een koers als de Ronde of t Nieuwsblad. Goed denk ik!
Pidcock echt n allrounder hoor maar heeft t moeilijk op kasseiklimmen.
Ook gewoon een vlakke sprint dit, echt rap die vent
Opvallend de grote drie ploegen vooraan in deze leuke versie van de Brabantse Pijl.
Iedereen heeft zijn limiet.
Mooie top 3.
En ook sterke Schelling en Cosnegroy gezien.
Eervolle vermelding mag vandaag gaan naar Schelling. Sterkt hoe hij als enige nog de oversteek kon maken naar de kopgroen en daarna maar net de aansluiting miste bij de laatster aanval van de top3.
lekker focussen op je belangrijkste doel en dan net die dag een mindere dag hebben, het is geen computerspel.
Schelling was een plezier om bezig te zien en ook Cosnefroy kwam beter voor de dag dan ik verwacht had. Hopelijk blijft bij die laatste de kniepijn weg zodat hij ook in de Ardennen kan meewerken aan aanvallende wedstrijden.
De drie sterksten zaten voorop. Soms leek Pidcock er op hellinkjes doorheen te zakken, maar uiteindelijk de sterkste in de sprint bergop.
Wout te veel met zijn krachten gesmeten? Misschien achteraf gezien wel. Ik denk dat hij zichzelf in de juiste positie heeft gebracht (net als VDP in de RVV), maar hij botste op iemand die vandaag beter was.
Wat mij in ieder geval opvalt aan Wout is dat hij dit seizoen heel erg goed is, maar niet zover boven de tegenstand uitsteekt dat hij alles wel even wint. Eigenlijk een beetje vergelijkbaar met zijn eerste jaar bij Jumbo. Vorig jaar viel alles (dank zij corona en de late / ontregelde start van het seizoen) alles op zijn plek. Nu net niet....
Ik denk dat beiden zeer diep zijn gegaan in de Tirreno met een impact op de vorm daarna hoe klein ook en daarnaast inmiddels een enorme schietschijf op hun rug meedragen. De concurrentie is niet meer van plan zich als gewillige lammetjes naar de slachtbank te leiden en speelt haar troeven uit. Beiden kunnen echter met een goed gevoel terugkijken, Matthieu pakt de koers waar hij echt een veel grotere passie voor voelt dan pak hem beet MSR en verder de meest heroische overwinning van het seizoen tot nu toe in de Tirreno. Wout grijpt zijn eerste klassieker op Vlaamse bodem en zal naast de tweede plek AK in de Tirreno met plezier terugkijken op de progressie van zijn tijdrit.
te leuker.
We verwachten hier blijkbaar dat Wva in elke koers de finale openbreekt op 60 km van de meet, vervolgens met 1 mannetje de koers controleert, de pre finale alleen alles opkuist en ze er op het einde iedereen oplegt.