Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tom Pidcock klopt Van Aert en Trentin in De Brabantse Pijl
Tom Pidcock heeft De Brabantse Pijl achter zijn naam gezet. In Overijse bleef hij Wout van Aert en Matteo Trentin voor in een eindsprint met drie man.
Vijf maanden voor het WK wielrennen kon het peloton alvast kennismaken met een gedeelte van de wegwedstrijd. De Smeysberg, de kasseiklim de Moskesstraat en de S-Bocht Overijse komen straks allemaal terug tijdens de strijd om de regenboogtrui en in de Brabantse Pijl werden de drie beklimmingen al een of meerdere keren omhoog gereden. Met onder meer Wout van Aert, winnaar van Gent-Wevelgem, Jasper Stuyven, primus in Milaan-San Remo, Michael Matthews, Greg Van Avermaet, de nummer drie van vorig jaar Benoît Cosnefroy, Sep Vanmarcke en Matteo Trentin kon de organisatie bogen op een sterk deelnemersveld.
Winnaar van Nokere Koerse in de vroege vlucht
Na veertig kilometer kwam de lange vlucht tot stand. WorldTour-renners Kévin Van Melsen, Brent Van Moer, Jordi Meeus, Emmanuel Morin en Andreas Leknessund sloegen de handen ineen met de ProTour-mannen Ludovic Robeet, winnaar van Nokere Koerse, Julian Mertens, Bryan Coquard en Anders Skaarseth. Op weg naar de Alsemberg wisten zij hun voorsprong uit te breiden tot zes minuten. Op weg naar de plaatselijke ronden rond Overijse begon Jumbo-Visma het verschil dan langzaamaan terug te schroeven. De geel-zwarte ploeg had met Van Aert de belangrijkste favoriet aan boord.
foto: Cor Vos
Bij de eerste passage van de Moskesstraat bedroeg de voorsprong van de kopgroep nog maar drieënhalve minuut. Ook BikeExchange begon zich in dienst van Matthews met de achtervolging te bemoeien. Vlak voor de eerste passage van de aankomst anticipeerden de eerste renners in het peloton. Op die manier werd een achtervolgende groep met Rémi Cavagna, Robert Stannard, Toms Skujinš en Sven Erik Bystrøm gevormd. Enige tijd later gingen ook Benoît Cosnefroy, Dylan Teuns en Oscar Riesebeek in de tegenaanval. Ondertussen ging het voor Van Melsen, Morin en Coquard in de kopgroep te hard.
Op de S-Bocht Overijse, vlak voor de tweede passage van de aankomst, trok Leknessund door in de kopgroep. Daardoor ging Mertens overboord. Van Moer en Meeus moesten even op de tanden bijten, maar konden toch bij Leknessund, Robeet en Skaarseth blijven. Met twintig seconden op de achtervolgers die waren samengekomen, en een minuut op het peloton sneden de vijf laatste vluchters de twee laatste plaatselijke ronden aan. Met nog 38 kilometer te gaan, in aanloop naar de Hertstraat, werd het peloton opgeschrikt door een grote valpartij, waarbij ook drie renners van Deceuninck-Quick-Step waren betrokken.
Pidcock, Trentin en Van Aert laten de koers ontploffen
Op de Hertstraat ontplofte de koers toen Tom Pidcock, Matteo Trentin en Van Aert aanvielen. Op de Moskesstraat kwamen de tegenaanvallers bij de overgebleven vluchters. Een gemankeerd peloton volgde op een minuut. Omdat Cosnefroy en Van Aert vooraan doortrokken, moesten onder anderen Van Moer, Meeus, Bystrøm en Robeet lossen. Dan bleven Cavagna, Cosnefroy, Teuns, Pidcock, Van Aert, Stannard, Leknessund, Skujinš, Trentin en Riesebeek vooraan over. Voor Trentin was het niet goed genoeg en met nog 25 kilometer te rijden, reed de Italiaan alleen weg. Hij pakte een gaatje van twintig seconden.
foto: Cor Vos
Terwijl de wedstrijd aan de laatste lokale ronde van 21,9 kilometer begon, wist Ide Schelling knap over te steken naar de groep met Van Aert. De Nederlander had in Catalonië en Baskenland al een aantal sterke weken achter de rug. Op de laatste beklimming van de Hertstraat demarreerde Tom Pidcock en hij kreeg Van Aert mee in zijn wiel. Op twaalf kilometer van de streep sloten zij aan bij Trentin. Op dat moment hadden ze de Moskesstraat, Holstheide en de S-Bocht Overijse voor zich liggen. Met zijn drieën naast elkaar begonnen ze aan de Moskesstraat, terwijl Teuns en Cosnefroy vanuit de achtergrond naar de koplopers probeerden toe te springen.
Teuns en Cosnefroy konden samen het gaatje niet dichten, waardoor Pidcock, Van Aert en Trentin met zijn drieën bovenkwamen op de Holstheide. Het verschil met de tegenstand leek gemaakt en de winnaar moest vooraan worden gezocht. Omdat de drie mannen vooraan naar elkaar keken naarmate de finish dichterbij kwam, wist Cosnefroy met een late aanval bijna nog aan te sluiten. Toch ging het tussen Pidcock, Van Aert en Trentin. Trentin gaf zich als eerste gewonnen, waarna Pidcock Van Aert aftroefde in de eindsprint. Daarachter legde Ide Schelling beslag op de vierde plek.
En laat ons eerlijk zijn, Tom was ook gewoon héél goed. Deze koersen zijn op maat van hem, dit past hem nog beter dan het rondewerk en de pure kasseiklassierkers (tot dusver vermoed ik).
Twee troostende gedachtes:
1. Als je vaak genoeg verliest word je vanzelf minder favoriet :)
2. In de AGR heeft hij Roglic als superknecht.
Denk niet dat Wout een break nodig heeft, moet eerder minder de koers dragen en gewoon winnen in de sprint van een grotere groep.
Dit is gewoon een ijzersterke Van Aert, enkele was er één sterker/slimmer vandaag. Geen schande toch ?
Die flauwekul van zovelen om maar te denken dat Wout en Mathieu zomaar ff'kes alle koersen zullen winnen moet maar eens verdwijnen. Uiteraard zijn beide super talenten, maar daar zijn er gelukkig nog meer van. En gelukkig voor de neutrale fans zullen zowel Mathieu als Wout veel meer koersen verliezen dan winnen. ;-)
Schelling ook zeer sterk: het gat toerijden naar de kopgroep en dan nog de sprint voor plek 4 regelen.
Zal in de Tour ook wel gewoon zijn ritten uitkiezen.
Dan kan hij gewoon op rij één starten bij de olympische spelen.
Je hebt misschien gelijk, maar ik zie renners als Van Aert en Van der Poel liever krachten smijtend fenomenaal winnen en af en toe jammerlijk verliezen.
Tactisch rijden is bedoeld voor de minder bedeelden.
Genoten van de jeugd. Klasse Pidcock, Schelling en Leknessund
VDP de Strade
Van Aert Gent Wevelgem
De gigantische 3 winnen uiteindelijk samen 2 eendagswedstrijden.
Het is tijd dat hij vervangen wordt.
Kroon hield wel een slag om de arm. Die draait intussen ook al lang genoeg mee om de commentator's curse te kennen.
Jumbo bashen vind ik niet nodig, maar van adoratie zal ik nimmer iets vinden. En als Belg, op de zender Eén, heb je het volledige recht om alles met een rood-geel-zwart sausje te begieten.
Bij Wout was er in de sprint het beste wel af en na zijn vlucht (overigens goed geanticipeerd) bij Trentin helemaal. Verder een hele fijne nerveuze koers gezien waar toch altijd de sterkste kerels komen bovendrijven. Met de kortere afstand in het achterhoofd had ik al wat van Pidcock verwacht maar ook op de klimmetjes was hij uitstekend.
Als voorgerecht voor de heuvelklassiekers smaakt dit naar meer en alleen een aantal valpartijen ontsierden het laatste uur enigszins. Met name van Bilzen, en later Geniets lagen er niet echt lekker bij.