Tom Dumoulin over Jumbo-Visma: “Achteraf, op dat moment, geen match made in heaven”
Tom Dumoulin is gestopt als wielrenner, maar op het WK wielrennen 2022 in Wollongong is hij er wel bij. Voor hij besloot te stoppen, was dat WK namelijk zijn doel en dus had zijn familie al een reis geboekt naar Australië. “Het is een beetje dubbel natuurlijk”, vertelt Dumoulin aan de NOS in een uitgebreid interview.
De 31-jarige Limburger blikt terug op zijn keuze om te stoppen als prof. Hij blikt terug op zijn overwinning in de Giro d’Italia en het WK tijdrijden, allebei in 2017. “Vanaf toen kwam er meer bij kijken. Dat was niet slecht of vervelend, maar ik had het gevoel dat ik het ook voor anderen ging doen”, legt hij uit. “Het is nooit zo geweest dat dat gezegd is, maar het was een onderhuids gevoel. Waarschijnlijk maakte ik dat zwaarder, maar dat heb ik nooit los kunnen laten.”
Dat gevoel nam Dumoulin ook mee in zijn beslissing om Team Sunweb te verlaten voor Jumbo-Visma. “Achteraf kun je zeggen dat het voor mij, op dát moment, niet de match made in heaven was. Dat mogen we ook wel zeggen”, geeft hij aan. “Er zijn 101 redenen, maar ook door blessures en door gedoe haalde ik niet het niveau dat ik wilde. Dat begint aan jezelf te knagen en ook een klein beetje aan de mensen die elke dag met je werken. Het waren jaren van twijfel. Daar lag dit wel een beetje aan ten grondslag.”
‘Ik ben een van de besten ter wereld geweest’
Dumoulin heeft vrede met zijn keuze, die hij anderhalve maand geleden maakte. “Ik vind het mooi geweest. Ik ben veranderd, als persoon. Ik heb zin om wat anders te doen. Daar is toch niets mis mee? Daar ben ik blij en gelukkig om”, zegt hij. Zijn toekomst ligt nog open. Dumoulin heeft wel al wat gesprekken gevoerd, geeft hij aan. “Ik denk dat ik iets wil doen in het fietsen en met de fiets. Wat dat gaat zijn, weet ik niet. Omdat ik ook voel dat ik de beste beslissing ga nemen als ik twee stappen terug heb gezet.”
Momenteel overheerst nog het sentiment rondom zijn laatste jaren en zijn besluit om te stoppen, merkt Dumoulin. “Maar ik ben elf jaar prof geweest. Ik ben een van de besten ter wereld geweest. Heb een grote ronde gewonnen, ben wereldkampioen geweest… Ik wil het vanuit het positieve bekijken, maar voor dat trotse gevoel – dat zit er óók – moet ik eerst wat stapjes terug zetten”, aldus de tweevoudig winnaar van olympisch zilver, de nummer twee uit de Tour 2018 en de winnaar van negen etappes in de grote rondes.
Zie hem graag terug bij Aaike Visbeek om de tijdritten naar een hoger niveau te krijgen.
Had van Tom ergens gehoopt/gedacht dat hij zich ook nog zou herpakken, door zich bijvoorbeeld volledig om te omscholen tot eendagsrenner. Meer dan dat aanklampen bergop, om uiteindelijk de na de tijdrit veroverde leiderstrui bijna even vaak weer te verliezen, zag ik hem liever aanvallend en vrij rijden op klassiekere parcoursen zoals in rondjes als Eneco-tour. Leek me iemand die zowel de body/inhoud als de punch daarvoor had.
Ik las net dat Stef Clement ook al niet gelukkig was als wielrenner. Hij was in zijn blinde ambitie essentiële zaken kwijtgeraakt.
Blijkbaar vergt topsport niet alleen het uiterste van geest en lichaam maar ook van het sociale leven, waardoor sommigen vroegtijdig (moeten) afhaken.
Hiermee beweer ik niet dat topsport slechts is weggelegd voor egoïsten, autisten en talenten met een vernauwd bewustzijn, maar dit soort stoornissen helpen wel om het langdurig vol te houden: liefde voor de fiets en het nastreven van een grandioos palmares boven de normale aardse zaken.
Over de ploeg mogen wij geen woorden verliezen! Ze hebben nooit erkend hoe speciaal Tom was.
Hup Remco
Gewoon verteld hoe het gelopen is en hoe hij het beleefd heeft.
Maar nu inderdaad mogen we er ook wel een keer over ophouden.
Klaar.
Dat navelstaarderige wat hij nou eenmaal over zich heeft was er altijd al een beetje, maar de laatste jaren waren weinig verheffend..
Of toch veel geluk!
https://www.youtube.com/watch?v=l1dnqKGuezo&ab_channel=SugeKnight187