Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tom Dumoulin kampte tijdens Tour met zadelpijn
Tom Dumoulin had de voorbije Tour de France last van zadelpijn. Dat blijkt uit de documentaire die de NOS uitzendt over de Tour van Jumbo-Visma. Mede door die blessure gaf Dumoulin zijn goede klassement op in de Pyreneeën.
“Ik zit met zoveel pijn op de fiets. Dit kan zo niet langer. Ik zit zo verkrampt op m’n fiets. Ik heb overal pijn”, vertelde een emotionele Dumoulin na afloop van de achtste rit naar Loudenvielle, waarin hij zich volledig opofferde voor kopman Primož Roglič.
“Ik ben maar op kop gaan rammen, dat was natuurlijk helemaal niet slim. Dat was gewoon op emotie. Vanwege de pijn. Dat was gewoon stom. Daar hadden we uiteindelijk niets aan”, aldus de Limburger na afloop, die zijn knechtenactie niet overlegd had met de ploegleiding.
De ploegleiding van Jumbo-Visma ziet het zitvlakprobleem van Dumoulin aan. Ploegleider Arthur van Dongen noemt het een soap. “Nu moet de aandacht naar de rest van de ploeg, maar met Tom is het nu klaar”, reageert Merijn Zeeman. Ook Grischa Niermann doet zijn zegje. “Het blijft wel zo dat we hem nog nodig hebben hè. Ik zou ook liever zeggen: stap maar af en ga naar huis.”
Uiteindelijk werd Dumoulin nog zevende in het eindklassement van de Tour de France, op bijna acht minuten van eindwinnaar Tadej Pogačar. Jumbo-Visma moest met Roglič genoegen nemen met de tweede plek in Parijs.
Bekijk hier de documentaire ‘Code Geel’ van de NOS over de Tour van Jumbo-Visma
Tom gaat volgend jaar met z'n vrienden Sam Oomen en Jos gewoon voor de het kopmanschap in de giro krijgt Bennett mee als schaduwkopman.
De Tour is voor Primoz, Steven en Wout
Daarnaast kunnen de ploegleiders van Jumbo nog heel wat leren van Ray Klaassens (Kamp van Koningsbrugge). De ploegleiders van Jumbo komen niet verder dan "vechten tot op de streep". Wat citaten van Ray: "Dit is geen spel", "Het gaat om de wil om te willen", "Wij gaan door waar anderen stoppen".
NIermann en de andere ploegleiders falen door niet te luisteren als Tom aangeeft dat ze t lachtertje zijn doordat ze al t kopwerk doen en door niet in te grijpen als Tom op kop aan t rammen is.
Wat Tom nog kan leren van Ray Klaasens? In elk geval: "Tom, dat haar moet eraf". Scheelt weer 20 gram in de klim. Michael Rasmussen snoepte uit te verkeerde potje, maar wat hij wel goed deed: Hij wist dat zijn fiets, maar ook hij zo licht mogelijk de berg op moet, dus kaal of bibob. Het gaat om marginal gains.
Tom geeft bij een fietswissel nog een bidon terug. NIet doen .. laten vallen, ploegleider op laten rapen, scheelt weer 1 sec.
Ze zitten elke keer als er een etappeoverwinning is of als er een dag geel is aan de champagne ... alcohol laten staan als er nog etappes volgen, dan mag je je in Parijs helemaal klem zuipen als je dat zo nodig wilt.
En die helm van Roglic in de tijdrit, hij ziet t zelf ook: hij heeft een Lazer op!
Ook ik kijk graag naar "experimenten" als Kamp Waes/Van Koningsbrugge, de eerste edities van expeditie robinson, big brother etc. En wat je ziet van Ray en Dai in Kamp VK is een manier van aansturen en motiveren van recruten die prima werkt in een situatie waarin je mensen moet drillen, kaf van het koren moet scheiden en mensen fysiek en mentaal wilt testen.
Dit is bij toprenners echter al lang gebeurd. Die staan daar niet omdat ze meegedaan hebben aan een televisieshow van een week, maar omdat ze al jarenlang, dag in dag uit leven als profs. Gevallen zijn en weer opgestaan. Gewonnen hebben maar ook teleurstellingen hebben gehad.
In sommige gevallen ga je wat bereiken met je "Ray en Dai aanpak". Maar in veel andere gevallen zal dit contraproductief zijn, en heb je veel meer aan een luisterend oor, een goede dialoog, iemand uit laten razen of soms zelfs iemand uit koes halen en op laten geven.
Dit volg ik echt niet.. als je 1 pijn hebt en 2 wilt presteren, dan ga je toch desnoods met een watermeloen op je zadel fietsen.
Verder viel me op dat het neutraliseren van Martin door hem zelf werd opgevat als order vanuit de ploeg maar dat dat helemaal niet zo was aangezien ze in de wagen wat verbaasd reageerde op zijn actie.
"Samewerking" Ik zou blij zijn als het werkt.... Tom lijk mij helaas een "aleingänger"
Confrontaties hebben alleen leereffecten in een groep die even sterk is - wanneer jonge honden met elkaar spelen. Als Tom zijn benen niet laat praten, zullen ook zijn woorden niet in overweging worden genomen.
Zijn tijd raakt op. Hij moet vroeg in het seizoen respect verdienen in het team (UAE Tpur of Tireno Adriatico of Romandie winnen?). Hij mag niet zijn vorm voor de tour langzaam opbouwen.
Is overigens niet iets wat specifiek is voor TJV, dit zie je bij bijna alle beelden uit ploegleidersauto's terug. Daarom is het kijkje achter de schermen (bus, hotel, massagetafel) juist zo waanzinnig interessant.
Op basis van de beelden kun je niet verregaande conclusies trekken. Maar al met al een schitterend kijkje achter de schermen.
Ook opmerkelijk was dat renners net als fanatieke liefhebbers bij uitzonderlijke prestaties houvast zoeken in berekeningen en schattingen van wattages, een parafrase van Roglic: "Meer dan een minuut in 36km dat is wielrennen van een ander niveau. ... We moeten maar eens berekenen hoeveel watt Pogacar gereden zou moeten hebben."
Afijn, gelukkig heb ik de cijfers nog, uiteraard met een foutmarge, maar al met al kan de conclusie niet anders luiden dan dat Pogacar op of over de grens balanceerde in de tijdrit naar de La Planche d/b Filles.
https://pbs.twimg.com/media/EiTTbEqXkAIHiEf?format=jpg&name=medium
Valverde is inderdaad bij mijn weten geen klager, althans voor de buitenwereld.
Spreek me verder niet uit over excuses zoeken of wat dan ook, maar beetje vreemd voorbeeld dit. Denk net dat het peloton wel een reactie verwacht vd beste ronderenner als ze over dit soort onveilige parcoursen worden gejaagd.
Het punt was dat Froome nooit klaagt en excuses zoekt en dat is gewoon niet zo. Of het parcours gevaarlijk is of niet doet er dan gewoon niet toe. Klagen is klagen, wat het wel aangeeft is dat klagen niet perse negatief hoeft te zijn hoewel het wel meteen gebruikt wordt om Tom in een hoek te zetten. Verder waren Froome's excuses voor zijn plotselinge ziekte in de Vuelta + overdadig salbutamol gebruik een regelrechte aanfluiting. Door peperdure advocaten werd hij gered van een schorsing waar de kleinere broeders een schorsing kregen aangesmeerd voor hetzelfde vergrijp.
Klagen en excuses over vormpijl heb ik het dan.
Waarom moet Dumoulin dit soort zaken in de pers melden. Hij is niemand enige excuses verschuldigd. Zolang zijn eigen ploeg maar op de hoogte is van de reden achter zijn mindere prestaties. Het lijkt erop alsof hij veel te veel bezig is met zijn eigen imago voor de buitenwereld, of dat hij zijn frustraties niet kan bedwingen.
Bij Gesink was dit precies zo. Mollema en Kruijswijk daarentegen hoor je minder en laten hun benen spreken. Zoals het hoort.
Ik ben het met je eens dat je niet voortdurend alles hoeft te vertellen maar juist deze zitvlakproblemen zijn door Tom niet genoemd tijdens of na de Tour en waren zonder deze docu niet naar buiten gekomen. Hem kritiseren hierom vind ik dan niet terecht.
Ok, misschien ben ik in dit geval iets te vroeg met oordelen want ik heb de docu niet gezien. Ik dacht dat hij dit zelf zo naar buiten had gebracht. Maar verandert verder niks aan hoe ik hem ken van de laatste jaren.
Ben nu trouwens de docu aan het kijken en zit me al weer op te vreten. Was ie blijkbaar weer negatief door de teamradio en kreeg ie een terechte uitbrander van Tony Martin. Wat een zeikerd joh.
Geen excuses nodig hoor, want ook ik vind dat Tom wel degelijk bij zichzelf moet nagaan of hij in dit jaar wel alles goed heeft aangepakt en dat hij naar mijn mening te snel een fatalistische houding gaat aannemen. Maar in dit jaar begrijp ik zijn onzekerheid wel door de lange afwezigheid wegens blessures. Hij moet zich wel realiseren dat komend jaar die verzachtende omstandigheid er niet meer is. Presteren is dan een must. Die uitbrander van Tony was verdient, de reden dat knechten zo tegen Primoz opkijken is omdat hij zich nooit zo zal uiten. Tom moet zijn plek in de ploeg ook voor die jongens echt gaan waarmaken.
Precies wat je zegt. Denk dat we het wel redelijk met elkaar eens zijn. Misschien uit ik het wat feller.
Kijk, tuurlijk snap ik dat hij onzeker is na het teleurstellende vorige seizoen. Maar het is inderdaad die houding wat veel mensen tegenstaat. En hem ook gewoon dwars zit. De echte toppers laten zich niet zo kennen als hij.
Heb inmiddels die docu volledig bekeken en hij zit letterlijk te huilen. Nou mogen mannen best huilen van mij hoor, maar het was alsof ik naar een klein kind zat te kijken. Kijk naar Roglic. Als iemand reden tot huilen had was hij het wel. Tuurlijk mopperde hij ook een beetje, maar die neemt z'n verlies als een vent en vervalt niet in negatieviteit. Waarschijnlijk is hij daarom ook een topper. Mentaal is Tom niet in orde op het moment.
Wat ik overigens ook bijzonder vind is dat ie van het een op het andere moment ineens geen last meer heeft van z'n zitvlak.
De klap was hard en mensen zien alleen wat zij wilen zien, laat ik maar niet weer gaan beginnen over de toverkunsten van Jumbo renners want dan krijg ik weer gezeik na me hoofd geslingerd.
Uiteindelijk is het net zo als blaren op je voeten tijdens bijvoorbeeld een vierdaagse. Je gaat er anders van lopen (of bij wielrennen: zitten) om de pijnlijke plek te ontlasten. Maar met als gevolg dat je vaak scheef gaat lopen, gewrichten anders belast, en uiteindelijk niet uitvalt met zere voeten maar met knieproblemen of rugklachten.
En zadelpijn is prima als je een keer een uurtje of 2 een toertochtje moet rijden. Maar als je dag in, dag uit op je pijnlijke hol moet zitten, en compleet verkrampt op de fiets zit, dan is dat geen pretje. En ook geen kleinigheidje.
Soms kun je veel beter grote schaafwonden hebben dan pijn op de contactpunten.
Uit de documentaire (gisteren even bekeken) maakte ik op dat hij daar al een hele tijd mee bezig was, tijdens de eerste etappes zelfs nog bezig met veranderingen aan zadel/hoogten.
Maar dan lijkt in de laatste week de zadelpijn ineens over te zijn?
Over de tijdrit: "In deze vorm was ik in Bergen weer wereldkampioen" geworden.
Heb me erg verbaasd over de heftigheid van de zadelpijn in de eerste helft van de tour en dat deze zadelpijn in het laatste deel van de Tour verdwenen was.