Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tom Dumoulin: “Ik ga niet vijf jaar lang in de marge rijden”
Interview Het jongetje in hem komt zondag weer tot leven. De Amstel Gold Race is dé wedstrijd waarom Tom Dumoulin wielrenner is geworden. De Maastrichtenaar weet nog precies welke indruk de Limburgse klassieker, waarvan de finishlijn destijds zowat in zijn achtertuin op de Maasboulevard was getrokken, heeft gemaakt. “Daarom ben ik ook heel blij dat ik na zes jaar van afwezigheid eindelijk weer aan de start van de Amstel Gold Race sta”, zegt Dumoulin opgetogen.
Zijn laatste deelname stamt uit 2016 toen hij met een 91ste plaats verre van een gewenst resultaat behaalde. Vervolgens paste zijn thuiswedstrijd drie jaar lang niet in zijn programma richting de Giro d’Italia, was er in 2020 geen editie door corona en had hij vorig voorjaar een mentale rustperiode voor zichzelf ingelast. “Doordat Parijs-Roubaix en de Amstel Gold Race dit jaar van datum zijn gewisseld, past de wedstrijd eindelijk weer eens in mijn programma. Dat is de enige reden waarom ik nu wel kan starten. Al vertrek ik maandag meteen naar Tenerife, waardoor ik daar nog net een kleine drieweekse hoogtestage kan afwerken.”
Het is de vrijdagavond voor de Amstel Gold Race wanneer we Dumoulin in het Van der Valk-hotel in Maastricht spreken. Hij erkent dat er al een beetje spanning heerst voor de klassieker die in zijn geboortestad van start gaat en die verreden wordt op zijn trainingswegen. “Al komt die spanning voor een wedstrijd tegenwoordig steeds later”, benadrukt hij. “Tien jaar geleden begon dat drie dagen van tevoren. Nu pas de ochtend voor de koers, dus dat is perfect.”
Foto: Raymond Kerckhoffs
Een jaar geleden zat Dumoulin, zoals hij het zelf zegt, in zijn pauzeperiode. Dat hij zichzelf destijds bij koersdirecteur Leo van Vliet meldde om de corona-editie van de Amstel Gold Race zonder publiek te bezoeken, was een eerste teken dat zijn liefde voor het wielerleven weer begon te kriebelen. “Ik vond het fantastisch om als toeschouwer/gast de wedstrijd te bezoeken. Ik zat een paar rondjes bij Leo van Vliet in de auto. Ja, ik kreeg daar de smaak weer te pakken.”
Het was de oude wielerliefde die hij terugvond. “Het is bekend dat ik niet uit een wielerfamilie kom. Ik ben niet met de wielermicrobe opgegroeid. De enige trigger die ik had om te gaan wielrennen was de Amstel Gold Race. Ik herinner me nog hoe bijzonder ik het als kleine jongen vond om die wedstrijd om de hoek van mijn ouderlijk huis te bekijken. Daarom heeft de Amstel Gold Race altijd wel iets in mij aangewakkerd en brengt het nu ook warme gevoelens bij me naar boven dat ik eindelijk weer eens aan de start sta.”
We zitten nu een jaar na de periode dat je de zin om terug te keren als profwielrenner terugvond. Is het plezier in het fietsen nu weer helemaal terug?
“Dit voorjaar loopt het nog niet. Dan is het automatisch een stuk minder leuk hoor! Ik hang een deel van mijn plezier nog altijd vast aan prestaties. Ik ga niet vijf jaar lang in de marge rondrijden. Dat vind ik niet leuk. Het niet starten in de Strade Bianche en de opgave in de Ronde van Catalonië zijn zeker geen leuke momenten. Dan ben ik net zo hard aan het balen als tien jaar geleden. Dan heb ik echt geen lol in het wielrennen, maar over het algemeen is het plezier er zeker weer.”
Tom Dumoulin op Gulperberg in Volta Limburg Classic. Foto: Raymond Kerckhoffs
Tot dusver is de derde plek in de tijdrit van de UAE Tour het enige wapenfeit van Dumoulin in dit seizoen. Veel geluk kent hij het afgelopen half jaar niet. In september brak hij zijn pols nadat hij op een trainingstocht werd aangereden door een auto. In de UAE Tour kampte hij in de bergritten met problemen in zijn onderrug, waardoor hij twee keer ongeveer vijf minuten op Pogacar en co moest prijsgeven. In de Strade Bianche kon hij niet starten vanwege een positieve coronatest en in Catalonië moest hij vervolgens opgeven door de naweeën van die coronabesmetting.
Dan moet je toch een sterk pantser hebben, want dit zijn mentaal wel harde tikken.
“Inderdaad. Ik was er na Catalonië ook echt even helemaal klaar mee. Ik was niet doodziek van corona, had geen koorts, maar voelde me een paar dagen niet lekker. Ik ben daarna misschien te snel weer gaan trainen om toch maar Catalonië te halen. Dat was nog mijn enige WorldTour-etappekoers in het voorjaar voor de Giro d’Italia. Daar wilde ik per se starten. Ik was op dat moment echter nog niet helemaal gezond en fit. Die wedstrijd kwam dus echt te vroeg.”
Hoe zie je je kansen voor de Amstel Gold Race?
“De kans is klein dat ik op het podium eindig. Zeker in de huidige vorm. Zo realistisch moet ik zelf zijn. Als wielrenner ga je echter nooit voor een wedstrijd tegen jezelf zeggen dat het niks wordt. Als je met zo’n mindset aan een wedstrijd gaat beginnen… Ja sorry, maar dan hoef je niet te starten. Dus als je me nu vraagt heb je kans? Ja, ik heb kans. Zo start ik iedere wedstrijd.”
Kijk je anders naar de Amstel Gold Race nu je vorige week zaterdag sterk in de Volta Limburg Classic hebt gereden?
“De Volta Limburg Classic is toch een heel ander niveau dan de Amstel Gold Race. Het deed me wel veel plezier dat ik gewoon kon koersen en bij de besten in de wedstrijd zat. Die koers heeft me zeker hoop en ambitie gebracht.”
Foto: Raymond Kerckhoffs
Een parcourswijziging is dat de Gulperberg van de andere zijde wordt verreden, waardoor je meer smalle wegen in de aanloop naar de Kruisberg krijgt. Gaat dat een rol spelen?
“Je moet nu op de Loorberg al echt bezig zijn met je positie om goed te zitten in de afdaling van de Koning van Spanje. Het is inderdaad lastiger om de Gulperberg bij de eersten op te draaien. Toch verwacht ik niet dat dit de wedstrijd gaat veranderen en dat hier al een beslissende zet wordt gedaan. Je daalt richting Partij wel een smalle weg af, maar richting Mechelen is de weg ook nog redelijk breed. Niet zo breed als de rijksweg van Gulpen naar Vaals, maar toch breed genoeg om op te schuiven en je te hergroeperen.”
Wat wordt je rol in de Amstel Gold Race?
“Ik zal best wel een vrije rol krijgen. Zeker ook omdat we Wout van Aert (herstellende van een corona-besmetting, red.) en Primoz Roglic (in actie in het Baskenland, red.) missen. Met Tiesj Benoot en Christophe Laporte hebben we twee renners die in goeden doen zijn, maar dat zijn ook niet direct de topfavorieten. Dus we gaan met een open vizier de finale in, waar ik ook een rol heb.”
Verwacht je een andere Amstel Gold Race omdat veel klimmers en punchers nu in het Baskenland zitten?
“We missen wel een aantal goede renners. Anderzijds zie je nu ook renners uit het Vlaamse werk, zoals Kasper Asgreen, die nu wel de Gold Race in hun programma opnemen. Ik denk dat het koersverloop hetzelfde blijft. Misschien dat de Vlaamse renners nog beter in beuken en positioneren zijn dan de Waalse specialisten.”
De Vlaamse renners, met Mathieu van der Poel, houden ervan om de koers vroeg te openen. Is dat in jullie voordeel?
“Ja, wij missen met Wout en Primoz de absolute kopmannen in onze ploeg. Voor ons zou een finale die meer open is dus goed uitkomen.”
Ik hoop dat we ergens weer een vlaag van de oude Dumoulin te zien gaan krijgen. Wat een heerlijke renner kon dat toch soms zijn.
Mooi, die spirit bij Gilbert inderdaad. Maar je kan ook doorslaan in het positieve, zoals nu bij Gilbert het geval is. Toch nog dromen van de finale morgen, terwijl: dat gaat niet gebeuren…
Ik verwacht niet dat hij in de Giro met de besten mee zal kunnen, zeker bergop niet, daar zal de hoogtestage op Tenerife ook weinig meer aan kunnen veranderen.
Hij wil geen absolute kopman zijn, maar ook niet in de marge rijden...dus wordt en blijft het een lastig verhaal met Dumoulin.
Hoop niet dat het tot het einde van zijn contract pappen en nat houden wordt.
Het wordt simpel gezegd weer tijd voor prestaties.
Doe het op z’n Dumo’s: give them shit! En voor morgen veel succes!
Wel één verschil: in dit geval zit is het niet de patiënt die op de bank zit :)
Edit: ik zie door de bomen het bos niet meer...
Volgt er nog een rekening?
Een beetje twijfel en onzekerheid als topsporter is goed. Heb ik hard genoeg getraind, sta ik scherp genoeg, kan ik de concurrentie aan? Vaak is dat de trigger om je trainingen helemaal af te maken.
Maar bij Tom zit de twijfel te vaak in de weg. En persoonlijk denk ik dat er een draadje verkeerd is gaan zitten na zijn Giro-winst. Want tot die tijd kon hij relatief anoniem en zonder verwachtingen ergens aan de start staan, en als het dan net niet lukte: jammer dan. Maar daarna zijn er altijd en overal verwachtingen, ook bij Tom zelf. En hij lijkt ergens terug te willen naar dat kind wat ooit begon met wielrennen, maar komt steeds het "prestatiespook" tegen.
Ik zou hem zo graag nog eens als een nieuweling zien koersen. Lekker gasgeven, mee in de vlucht, de koers kleuren. Wielrenner zijn! Zoals in de Volta Limburg Classic van vorige week. En daarin je plezier gaan zoeken. En wie weet wel bij een andere ploeg, en tegen een ander salaris. Want ik zou het zonde vinden als hij aan het eind van dit jaar of volgend jaar de fiets aan de haak zou hangen omdat hij geen klassementen meer kan rijden.
Als ik hem was zou ik vooraf aan een ronde (welke dan ook) eens niet zoveel praatjes hebben. Lees continue dat hij goed is, zich uitstekend voelt, etc. om vervolgens na 3 dagen een achterstand van weet ik niet hoeveel te hebben op de #1 en dan maar uit te stappen met als reden fysieke ongemakken of ziekte.
Ik geloof dat allemaal niet zo en denk dat hij het gewoon niet meer aankan.
En nog even over de knechten: knechten gonna knecht. Dus als Tom ermee stopt gaan de knechten simpelweg voor iemand anders knechten. Of vraag jij je baas ook of hij zo af en toe jouw werk wilt doen, en dat jij dan zijn werk kan doen als je je goed voelt?
Tom ziet het wielrennen even niet meer zitten? Dan neemt hij lekker een paar maandjes een sabbatical om zich daarna volledig te focussen op de tijdrit in Tokio, los van alle andere wedstrijdprogramma's en renners in de ploeg
Tom wil niet in de marge rondrijden? Je zou ook best kunnen knechten als je merkt dat je niet meer mee kan doen voor de klassementen in grote rondes..
Tom wil in plaats van de standaard traingingskampen met de ploeg lekker naar Colombia? Prima joh, lachen gieren brullen met zijn maatje Laurens ten Dam op levensgevaarlijke wegen.
Tom kan een heel groot voorbeeld nemen aan Gesink, zijn ultieme tegenpool. Die heeft zich ook 'omgeschoold' toen hij merkte dat het qua klassementen klaar was en was nog bijna blijer dan Roglic zelf tijdens diens Vueltazeges.
Hij wil dus niet 5 jaar op de Zwift in dat bedrijfspand. Heeft hij groot gelijk in. Is erg saai. Dus komende 5 jaar echt koersen.