Vanochtend klonk Tom Dumoulin nog strijdlustig, maar na een goede vijftig kilometer moest de kopman van Jumbo-Visma toch opgeven in de vijftiende Girorit. “Het ging niet meer. Het lichaam is op, het is leeg. Dit is balen”, vertelt hij aan de NOS.

Er werd gesuggereerd dat de reden van de opgave van Dumoulin bij een zere rug zou liggen, maar daar denkt Dumoulin zelf anders over. “Daar ligt het probleem niet. Maar ik weet ook niet hoe het dan wel komt. Ik kom niet vooruit. Ik krijg geen kracht, geen vermogen op de pedalen. Het zit er gewoon niet in. Op dit moment heb ik geen ander antwoord.”

Dumoulin was zich er zelf al een tijdje van bewust dat dit niet zijn beste Giro zou worden. “Natuurlijk wist ik dat ik niet de beste benen had. Gelukkig heb ik nog een mooie tijdrit gereden en een mooie dag beleefd in de kopgroep met Koen Bouwman. Maar ondanks dat mijn niveau verre van goed was, had ik me voorgenomen: ik ga er alles uithalen en in ieder geval mooi te finishen in Verona. Maar dat zit er gewoon niet in. Mijn lijf is op en dat is een grote teleurstelling.”

Waarom klonk de zilveren medaille van de Olympische tijdrit dan zo optimistisch bij de start? “Ik probeer me elke ochtend op te peppen, omdat ik er het beste van wil maken ondanks dat ik weet dat ik niet goed rijd. Ik probeerde mezelf nog moed in te praten. En ik dacht zelfs nog: misschien kan ik nog meezitten in de vlucht. Maar dat zat er gewoon niet in.”