Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tim Merlier definitief niet naar Giro door elleboogblessure: “Eerst volledig herstellen”
Interview Een gat in zijn rechterelleboog van een muntstuk groot, restant van een val in de finale Parijs-Roubaix, kost Tim Merlier zijn deelname aan de Ronde van Italië. “Zondag dacht ik nog dat het goed kwam, gisteren besefte ik dat dat wishful thinking was”, aldus de topsprinter van Alpecin-Fenix.
Ook dit jaar maken we met RIDE weer een lekker dikke zomereditie. Een 212 pagina's dik wielermagazine waar je deze zomer uren van kunt genieten en die de sportzomer nog nét iets leuker maakt. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! Merlier reed een goede Parijs-Roubaix. Ondanks twee eerdere lekke banden en wat opgeknapt werk voor kopman Van der Poel draaide hij Carrefour de l’Arbre, de laatste zware kasseipassage, als 14de af. Stiekem nog dromend van een toptienplek. Tot hij op de strook van Gruson een concurrent die een gat moest laten vallen, voorbij wilde.
“Die jongen moest net op dat moment een put ontwijken”, doet Merlier nog een keer zijn verhaal. “Ik geraakte uit evenwicht, haperde ook even tegen hem en kwam ten val. Ik wilde niet opgeven, want ik dacht dat ik nog in de top 25 kon finishen. De groep waarin ik verzeild was, was echter veel groter dan gedacht. In de slotfase heb ik niet meer aangedrongen.”
Geen spijt
“Nu, spijt moet ik niet hebben”, zegt Merlier over dat verder rijden. “Er is me achteraf verzekerd dat doorfietsen de blessure zeker niet erger heeft gemaakt. Het vuil zat sowieso al in de wonde. ’s Avonds werd ik nog geopereerd, maar dat gat moet vanzelf weer dicht groeien. En dat blijkt niet te lukken in de korte tijd voor de start van de Giro.”
Het voorbije weekend zag hij het nochtans positief in. “Zaterdag ging ik twee uur fietsen, zondag drie en een half. Ik was positief ingesteld. Maar maandag moest ik na een uur in de regen terugkeren, versteven van de koude. Ik kon ook mijn regenvestje niet aantrekken. Na overleg met ploegarts Pieterjan Debbaut hebben we dinsdag de knoop doorgehakt.”
Geslaagd voorjaar
“Zonder hoogtestage en met de naweeën van de blessure, zou ik ook niet over mijn volle mogelijkheden beschikken in de Ronde van Italië. Bovendien moet ik nog tot het eind van deze week antibiotica nemen. Ook al niet bevorderlijk. Zonde”, zucht Merlier. “Wat blessures betreft, heb ik voorlopig amper tegenslag gekend. Als renner moest ik zondagavond zelfs pas voor het eerst onder narcose. Maar het is wat het is. Het is ook niet het einde van de wereld.”
Merlier won dit voorjaar onder meer Nokere Koerse – foto: Cor Vos © 2022
Ondanks deze tegenslag, blikt de voormalige Belgische kampioen terug op een goed voorjaar. “Met drie mooie zeges, waaronder twee in de WorldTour. Ik had graag nog Roubaix afgesloten met een toptien, maar dat zal voor volgend jaar zijn. Nu ligt de focus eerst op herstel. Eens de elleboog volledig genezen is, zal ik pas terug in competitie komen. Ik kan nu de knop omdraaien en me voorbereiden op het Belgisch kampioenschap. En eventueel de Tour de France, als de ploegleiding mij selecteert. Een tweede Tourdeelname is niet uitgesloten, is me daarover verteld.”
Intussen kan Tim Merlier alvast ook verder nadenken over zijn toekomst. Hij is dit jaar einde contract bij Alpecin-Fenix en heeft naar eigen zeggen nog niet beslist voor welk team hij in 2023 zal fietsen. Volgens bronnen heeft de 29-jarige Oost-Vlaming een aantal opties, maar zelf laat hij het achterste van zijn tong niet zien.
Sportieve belangrijker dan financiële
“Dat Lefevere geïnteresseerd is? Dat ontken ik niet. Maar in alle oprechtheid, ik wilde de voorbije weken in eerste instantie focussen op het voorjaar en ben nog niet bezig geweest met een nieuw contract. Ik heb er alle vertrouwen in dat mijn management daar nu stilaan werk van gaat maken. Of geld het belangrijkste is? Ik word dertig, dus het financiële speelt mee. Het zou flauw zijn daarover te liegen. Maar het sportieve is voor mij belangrijker.”
“Ik hoop nog veel te winnen en wat mijn erelijst betreft, gaat kwaliteit nu boven kwantiteit. Ik wil financieel niet het onderste uit de kan halen om nog een paar jaar uit te bollen. Laat dat duidelijk zijn. Door de coronacrisis is dit trouwens nog maar mijn tweede fulltime wegseizoen. Ik heb het gevoel dat ik nog progressie kan boeken. Of er nog een kans bestaat dat ik bij Alpecin-Fenix blijf? Zeker. Zoals ik al zei, er is nog niets beslist.”
Want met Merlier enkel de Vuelta rijden als grote ronde zou eigenlijk een soort kapitaalvernietiging zijn. De ploeg kent natuurlijk de sprintwaarden van de vermogensmeters, maar als je mij als buitenstaander vraagt wie de snelste is van de twee AF-sprinters, dan zeg ik Merlier. En wie de betere wringer is, dat is Philipsen. Weer allebei mee misschien? Maar dan helpt het niet dat die twee elkaar niet heel goed lijken te liggen.
Overstap naar QS? Als het sportieve het belangrijkste is, dan moet hij zich afvragen of hij er sportief wel zo op vooruit gaat. Ja, het is een wereldploeg. Maar daar zit ook Jakobsen al, die op dit moment ook bij de allerbesten behoort in de sprint. En verder is het ook onduidelijk hoe "Plan Evenepoel" zich gaat ontwikkelen. Ga je echt zoveel meer kansen krijgen als je naar QS zou overstappen?
Ik zou dan eerder een plek opzoeken waar je meer zekerheid hebt om de nummer 1 sprinter te zijn. Zoals Groenewegen heeft gedaan met zijn stap richting BEX.
Groen haal je niet met enkel wat tussensprints, punchen op muurtjes en ontsnappingen in overgangsritten. Dat moet allemaal bovenop consequent hoog eindigen in massasprints.
Als je groen wil, dan neem je maar 1 renner mee voor de ritten die de meeste punten opleveren.
Als ik Mathieu hoor over de Giro, dan hoor ik eerder "een keer in het roze" rondfietsen tussen de regels door. En het proberen winnen van een etappe. En nergens de puntentrui-ambitie. Zou dat voor de TdF heel anders zijn? (uiteraard met de wetenschap dat roze geel is in de TdF).
https://www.wielerflits.be/nieuws/alpecin-fenix-denkt-aan-groene-trui-in-de-tour-mathieu-is-de-geknipte-renner/
Dan gaat het verhaal van Deel ineens op. Groen voor Mathieu betekent niet sprinten met je sprinter voor de winst, maar met Mathieu voor top 5. Als je Merlier en Philipsen in je stal hebt is dat niet snugger.
Ik zou zeggen Philipsen naar de Giro.
Maar Merlier naar Quick step 1 zou nog erger zijn.
OT: iemand al iets vernomen van Kelderman en de kansen op de Giro?
Ze hebben alle drie het potentieel om minstens één etappe te winnen, en toch weer net andere etappes. Groen lijkt me voor geen van de drie een echte optie, dus zo nu en dan eens lekker tegen elkaar opsprinten à la Wanty, en daarmee de tegenstander in de war brengen, waarom niet?
Merlier reed ook een sterke Roubaix, kan een rol spelen in de kasseienrit.
Dat één van de drie voortijdig uitvalt (net zoals vorig jaar) is helaas ook een factor in het hedendaagse wielrennen waar je beter rekening mee houdt. Philipsen kan dan na de Tour nog eens gaan huishouden in de Vuelta.
Maar conditie-opbouw en planmatig denken zal dit wss niet mogelijk zijn.
Uiteindelijk begin ik zelf te denken, wrm niet eens sprinten met VdPoel?
Mogelijke sprinters zijn Cavendish (niet volledig top in 2022), Ewan (ook pech gehad), Gaviria ( al langer op de sukkel), Demare ( ook niet de topsprinter en Bol.
Mogelijks nog Viviani bij Ineos ( moet zich ook terug bewijzen).
Ofwel moet Alpecin sprinten met Mareczko tot de eerste bergetappe =D
Al weet je niet wat Girmay (en wie weet inderdaad Van der Poel) uit zijn hoge hoed tovert.
Je kan je trouwens afvragen waarom J-V Kooij niet de kans geeft om hier een resultaat neer te zetten.