Thomas Dekker stopt per direct met profwielrennen. Dat laat de Nederlander weten op zijn website. Dekker zat sinds 2015 zonder profploeg. De 30-jarige Noord-Hollander probeerde vorige maand in Mexico nog een nieuw werelduurrecord te vestigen, maar hij kwam een ronde tekort.

“Wekenlang heb ik erover nagedacht. Ik heb gewikt en gewogen. Ik heb de opties naast elkaar neergelegd en ze een voor een overwogen. Ik heb geluisterd naar mijn verstand en naar mijn gevoel. Nu ben ik eruit. Ik stop met wielrennen.”

Hij gold in 2005, zijn debuutjaar in het profpeloton, als één van de grootste talenten van zijn generatie en toen hij in de daaropvolgende twee jaar eerst de Tirreno-Adriatico en in 2007 de Ronde van Romandië won, leek het slechts een kwestie van tijd voordat Thomas Dekker de successen aaneen zou gaan rijgen.

De écht grote overwinningen kwamen niet en eind 2008 verliet Dekker Rabobank en ging hij aan de slag voor Silence-Lotto. Daar hoorde hij vlak voor de start van de Tour de France dat een hertest van een out-of-competition-controle uit 2007 positief was bevonden. Een tweejarige schorsing volgde en Dekker zou later zijn dopinggebruik toegeven. Eerst minimaal, uiteindelijk kwam er een volledige bekentenis.

Op 6 juli 2011 keerde Dekker terug in het peloton en reed hij de Grote Prijs Stad St. Niklaas. Een kleine maand later werd bekend dat hij bij de opleidingsploeg van Garmin-Cervélo ging koersen en samen met Johan Vansummeren won hij in september de koppeltijdrit Duo Normand. Een contract bij Garmin-Cervélo volgde en hij zou het team van Jonathan Vaughters in november 2014 weer verlaten.

Dekker vond geen nieuwe ploeg en richtte zich op het werelduurrecord, maar kwam nipt tekort om dit op zijn naam te schrijven. Het leverde geen nieuw contract op en Dekker besloot hierna zijn loopbaan als professionele wielerenner te beëindigen. “Ik wilde er bewijzen dat ik nog steeds hard kan fietsen en daarnaast wilde ik weten in hoeverre ik nog wielrenner was”, vertelde Dekker.

“Het antwoord is nu, enkele weken na de aanval op het record, duidelijk voor me. Als jonge prof wilde ik maar één ding: wielerkoersen winnen, het liefst zo veel en zo groots mogelijk. Ik had er alles voor over. Dat was mijn kracht en mijn valkuil tegelijk; het heeft me ver gebracht en diep laten zinken.”

“De afgelopen jaren ben ik meer en meer gaan beseffen dat er meer is in het leven dan wedstrijden winnen. Ik koerste uit liefde voor de sport, niet meer om ten koste van alles te winnen.”