•
woensdag 13 juli 2016 om 17:38
Theo Bos naar de Olympische Spelen
Theo Bos rijdt komende maand de Olympische Spelen. Vandaag wist hij in een bike-off het laatste plekje te bemachtigen in de teamsprint ten koste van Hugo Haak.
Samen met Niels van ’t Hoenderdaal, Jeffrey Hoogland, Hugo Haak en Matthijs Büchli streed Bos om vier plekken in de baanploeg die naar Brazilië afreist. Afgelopen winter besloot de sprinter, die officieel nog onder contract staat bij Dimension Data, om zich volledig op de piste te richten. In Roubaix moest bondscoach René Wolff Haak teleurstellen.
Baanwielrenner Theo Bos gaat ten koste van Hugo Haak naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. pic.twitter.com/NPE0H2BvHn
— NOS Sport (@NOSsport) July 13, 2016
Op de sprint geef ik hem geen schijn van kans vanwege te kort op de baan en te weinig spiermassa in de benen om echt explosief te zijn tegen de baansprint wereldtop, maar de keirin kan goed uitpakken daar heb je ook uithoudingsvermogen voor nodig en laat dat nou net door Theo zijn opgedaan zijn jaren op de weg.
Zie je ook op de sprintnummers in de atletiek en het zwemmen: na het tijdperk van de overmatig gespierde atleten die veel massa op een het frame hadden, slaat dat nu weer om naar rank(er) en atletisch(er). Massa wil niet altijd zeggen dat er meer sprake is van explosiviteit: die wordt namelijk bepaald door de snelheid van het neurosysteem en de mate waarin dat in staat is om de spiermassa snel in beweging te trekken. En hoe meer massa: hoe minder sprake van speed endurance.
Stel dat Bos in staat zou zijn om in korte tijd net zoveel massa te kweken als z'n concurrenten, dan zou ie eerder langzamer gaan rijden dan sneller. Het type atleet is anders.
Vergelijk bijvoorbeeld de bouw van een Asafa Powell eens met die van Maurice Greene, of de bouw van Pietertje ("kom mar ffkes wisselen jonge" ) met die van Alain Bernard. Of pak 'm beet: Bos in z'n eerste baanperiode vs. Hoy. Allemaal van (ongeveer) vergelijkbaar niveau, maar vanuit een totaal andere benadering.
Eerlijk is eerlijk: ik zie liever de gespierde maar goed geconditioneerde atleten dan de buitenproportionele spierbundels die nu domineren. Dat laatste werkt imho alleen maar in de hand dat er sneller naar artificiële ondersteuning gegrepen wordt omdat coaches en atleten anders menen 'de boot te missen'. Het is een golfbeweging in de sportwereld, waarin in bepaalde periodes het belang van bepaalde aspecten van lichaamsbouw de boventoon voeren.
Dank voor de heldere uitleg , hier heeft een mens iets aan.. Komt toch heel anders over als iemand afbreken op wat hij/zij gepost heeft in sommige topics waar het zo nu en dan oorlog is.