Youri IJnsen

• woensdag 18 mei 2022 om 07:30

Interview Wilco Kelderman brak zondag in de aanloop naar Blockhaus twee spaken en moest daardoor ook vroeg passen op de slotklim zelf. Maar eigenlijk wist hij daarvoor al dat het een lastig verhaal zou zijn. Door een verre van vlekkeloze voorbereiding kan hij zijn klassementsambities opbergen, maar desondanks wil hij er in deze Giro d’Italia nog wel het beste van maken. “Ik ga proberen een rit te winnen en het team te helpen om het podium in Verona te halen”, vertelt de Nederlander (31) in een een-op-een-interview met WielerFlits.

Ook dit jaar maken we met RIDE weer een lekker dikke zomereditie. Een 212 pagina's dik wielermagazine waar je deze zomer uren van kunt genieten en die de sportzomer nog nét iets leuker maakt. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting!

Nee, die rustdag had hij liever niet gehad na de opdoffer die hij op Blockhaus te verwerken kreeg. “Het kan beter”, lacht hij toch, als we vragen hoe het met hem gaat. “Het weer is goed, we zitten op een mooie plek. Maandag hebben we nog een rustig rondje gereden, verder weinig bijzonders. Maar om eerlijk te zijn had ik die rustdag liever niet nu gehad. Je blijft dan altijd een beetje hangen in het gevoel van de rit ervoor. In mijn geval is dat dus niet zo heel positief. Liever rijd ik dan meteen een nieuwe koers, zodat ik het snel weer kan vergeten. Nu heb je het er toch met verschillende mensen over en ebt dat gevoel niet weg. ”

Op de naar eigen zeggen saaie slotklim naar Blockhaus deed hij het relatief rustig aan, nadat Kelderman gelost was. Hij kon er goed nadenken over wat hem nu overkomen was. “Op deze manier uit de top van het klassement wegvallen, is niet wat ik wilde. Ik denk niet dat ik bij de beste zes had gezeten, maar ik had zonder pech zeker rond de tiende plek kunnen finishen. Dat is jammer. Maar gelukkig scheelt het dat mijn ploeggenoten Jai Hindley en Emanuel Buchmann er goed voor staan. Daar kan ik me aan optrekken. Ik ben ook zeker niet te beroerd om hun meesterknecht te zijn, want ze zouden zo maar het roze kunnen pakken.”

Verstoorde voorbereiding
“Maar uiteindelijk zag ik het ook wel een beetje aankomen”, openbaart Kelderman. “Dat komt niet alleen door de val in Luik-Bastenaken-Luik (waar hij een kleine hersenschudding opliep, red.). Ook al door de periode daarvoor. Door alle blessures na de Benelux Tour (waar hij zijn bekken en een aantal ribben brak & een diepe snijwond opliep, red.) ben ik vrij laat begonnen met trainen afgelopen winter. Dat was pas half december, waardoor ik een maand – dat is tachtig uur – training mis die ik normaal wel doe. Toch denk ik dat ik zonder corona (voor Ruta del Sol, red.) en zonder bronchitis (tijdens zijn hoogtestage, red.) de lijn goed had kunnen doortrekken, dan was ik hier in goeden doen aan de Giro begonnen.”

Kelderman gebutst en gehavend na de bewuste rit in de Benelux Tour 2021 – foto: Cor Vos

De klassementsrenner miste een flink aantal kwalitatief goede trainingen, die cruciaal zijn in het toewerken naar topconditie. “Je weet dan dat het echt lastig is om supergoed te zijn in de Giro. Wielrennen liegt niet. Als je een goed klassement in een grote ronde wilt rijden, dan moet je voorbereiding top zijn geweest om met de besten mee te doen. Dat kan niet alleen maar op talent. Je hoopt er dan altijd goed doorheen te rollen, om in de laatste week toch nog je beste niveau te halen. Maar dan moet het niet tegenzitten. Als dat wel zo is, dan is dat een lastig verhaal. Zoals in mijn geval. En toen kwam die val in Luik er nog overheen…”

“Daar werd ik een beetje gek van”, vertelt Kelderman. “Het zat allemaal tegen. Ik dacht op een gegeven moment zelfs: ‘Ik ga niet eens aan de start staan van de Giro’. Toch hebben we dat gedaan en in de eerste dagen was ik ook redelijk goed. Maar dan ben je nog fris en haal ik altijd wel een goed niveau. Die klasse heb ik dan weer wel. Alleen moet je dat dan drie weken lang kunnen volhouden, ook in de hoge bergen met heel steile beklimmingen. Tegen kleine gastjes die tien kilo lichter dan je zijn. Dan is het simpelweg heel lastig voor mij als ik niet in de topvorm ben die nodig is, om hetzelfde niveau te halen als mijn concurrenten.”

Twijfels over deelname
De vraag rijst of hij niet overwogen heeft om überhaupt forfait te geven voor de Ronde van Italië. “Ook voor die val in Luik heb ik daarover getwijfeld. Ik kende geen vlekkeloze voorbereiding en heb het ook met mijn trainer besproken. Dat begon voor de hoogtestage, waar ik door bronchitis aan begin met een antibioticakuur. Ik wist het toen even niet meer en dat heb ik bespreekbaar gemaakt. Wielrennen is een sport waarvoor je echt heel veel uren keihard moet trainen. Als je dan een week of anderhalve week voor Pampus ligt en niets kunt doen, dan verlies je heel veel arbeid. Zeker als je basis uit de winter kleiner is.”

Bij BORA-hansgrohe ligt de seizoensplanning redelijk vast. Als het écht niet had gekund, dan had Kelderman de Giro overgeslagen. “Op hoogte heb ik ondanks ziekte toch nog redelijk goed kunnen trainen. Tegen beter weten in, ga je het dan toch proberen”, legt hij uit. “Als ik nu thuis had gezeten, was het er ook niet beter op geweest. Dan had ik met tegenzin dagelijks naar de tv gekeken. Uiteindelijk is het denk ik wel de goede keuze geweest. Want zó slecht is het nu ook weer niet, weet je. Misschien heb ik deze ronde juist wel nodig na die relatief korte winter. Er zijn ook nog zo veel doelen deze Giro, zoals het eindpodium halen.” Met Hindley en Buchmann is dat iets wat zeker nog in het achterhoofd van Kelderman zit.

Kelderman net voordat het onheil begon – foto: Cor Vos

“Mijn persoonlijke doelen heb ik niet behaald zoals ik het voor ogen had” gaat hij verder. “Maar deze Giro beschouw ik zeker nog niet als verloren. Ik ga niet twee weken lang zielloos in de rondte rijden. Er liggen voor mijzelf ook gewoon nog kansen om een etappe te winnen. Nu heb ik het even lastig, maar ik hoop dat ik de komende twee weken kan mee springen in mooie ontsnappingen. Al is het ook een belangrijke taak om er voor de ploeg te zijn. Jai lijkt op dit moment onze beste renner, maar onderschat Emu ook niet. Zeker met die laatste week in zicht. Dat is echt een licht manneke. Die kan zeker nog uit zijn slof schieten.”

Proberen te winnen
Een ritzege zou voor Kelderman zelf zijn eerste overwinning in een rit in lijn zijn. Hij won tot op heden vier keer als prof: drie keer een tijdrit en het eindklassement in de Ronde van Denemarken 2014. De ervaring om een koers af te maken, heeft hij dus niet. “Goh, ik weet niet of dat het doel om een rit te winnen moeilijker maakt. Dat gaan we zien!”, lacht hij. “Het is in ieder geval een nieuwe uitdaging en daar houd ik me aan vast. Ik vind het mooi om daar nu voor te gaan. Hoe ik moet winnen? Volgens mij is daar geen geschreven regel voor. Het moet in ieder geval lastig zijn. En ik ben ook niet heel traag, hè? Natuurlijk moet het meezitten. Maar ik geloof er wel in. Elke lastige rit die er nu aankomt, is voor mij een kans.”

“Ik ga de Giro zeker uitrijden”, onderstreept hij meteen. “Mijn gevoel is niet slecht. Richting de toekomst is het ook goed om deze Giro uit te rijden. En waarom zou ik ook uitstappen? Ik heb niets noemenswaardigs dat mij tegenhoudt om door te gaan. Vooralsnog rijd ik na de Giro alleen nog het Critérium du Dauphiné, daarna is het nog onduidelijk. Daar ben ik nog niet mee bezig, omdat de Giro daarvoor nog te lang duurt. Het idee in de winter was om de Giro te doen en dan goed voor de dag te komen in de Dauphiné. Die combinatie is in het verleden vaker gelukt, dat is nu ook het plan. Daar ga ik dan weer voor een klassement.”

Kelderman gaat proberen zijn eerste rit in lijn ooit te winnen – foto: Cor Vos