Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Team Sky kent selectie voor Luik: Kwiatkowski kopman in ‘droomkoers’
Michał Kwiatkowski en Luik-Bastenaken-Luik. Hij werd in 2014 en 2017 al eens derde in het Waalse monument, maar winnen deed hij nog nooit. Daar moet komende zondag verandering in komen, als het aan de Pool ligt. “Ik wil Luik ooit een keer winnen”, zo liet Kwiatkowski eerder weten.
De oud-wereldkampioen richtte zich vorig jaar ook op de heuvelklassieker, maar de allrounder kon toen geen potten breken. Hij eindigde slechts als 29e in La Doyenne, op ruim drie minuten van winnaar Bob Jungels. Kwiatkowski hoopt het zondag beter te doen, zeker omdat het zijn ‘droomkoers’ is.
“Je hebt van die wedstrijden die je erg graag wilt winnen en waar je ook lang op jaagt. Milaan-San Remo was zo’n koers, maar dat is Luik-Bastenaken-Luik ook”, aldus Kwiatkowski. “Ik wil Luik ooit nog een keer winnen.” De 28-jarige renner lijkt de benen te hebben om zijn doel te verwezenlijken.
Kwiatkowski eindigde zowel in de Amstel Gold Race als de Waalse Pijl buiten de top-10, maar in die eerste wedstrijd liet hij wel zien in vorm te zien. Hij krijgt zondag assistentie van een sterke ploeg, bestaande uit knechten David de la Cruz, Eddie Dunbar, Michał Gołaś en Salvatore Puccio.
Oud-winnaar Poels
Mocht Kwiatkowski door de mand vallen, dan kan Team Sky ook nog rekenen op een oud-winnaar. Wout Poels won drie jaar geleden namelijk Luik-Bastenaken-Luik. Kan de Nederlander opnieuw schitteren? De zevende en laatste renner is man in vorm Tao Geoghegan Hart. De jonge Brit won twee etappes in de Tour of the Alps.
Selectie 
Team Sky voor 
Luik-Bastenaken-Luik (28 april)
David de la Cruz
Eddie Dunbar
Michał Gołaś
Tao Geoghegan Hart
Michał Kwiatkowsi
Wout Poels
Salvatore Puccio
Daarnaast, oudwinnaar Poels. Ik krijg daar toch een beetje Zaugg in Lombardije gevoelens bij, zoals hij toentertijd won.
Zaugg heeft wel dan weer dat anderen in die tijd van het jaar allemaal erg vermoeid zijn en weinig naar lombardije pieken. Dat was bij Poels lbl niet zo
Het ging mij vooral om de ietwat per ongelukkige manier waarop beiden wonnen als nog niet eens een serieuze outsider en ook eigenlijk niet eens de beste in koers te zijn.
Roubaix met o.a. Vansummeren heeft inderdaad ook door mijn hoofd gespookt als een vergelijking. Maar bij die koers is een overwinning van een dergelijke coureur wat minder uitzonderlijk. Sterker nog, bij geen enkele andere grote wedstrijd wordt een herhaling van zo'n scenario als realistisch gezien, terwijl het bij PR altijd wel een keer voorbij komt.
Zaugg was een kleine renner maar je doet hem tekort door te stellen dat hij de winst in Lombardije op een “per ongelukkige manier” heeft behaald. Perfect getimede demarrage op de laatste klim en geen tijd kwijtgespeeld tijdens de gestroomlijnde afdaling, terwijl de grote jongens achter hem bepaald niet stil zaten. Juist dit soort zeges geeft het wielrennen z’n charme. Die van Poels was knap maar een stuk minder fraai.
Al verdient Fuglsang wat mij betreft de winst in Luik.