Team DSM komt in Parijs-Roubaix met nieuw snufje: bandendruk al fietsend aanpassen
Na de dropper post van Matej Mohoric is er nu de Scope Atmoz van Team DSM. Tenminste, dat zal zondag in Parijs-Roubaix zo zijn. De UCI gaf intussen reeds haar toestemming. De Scope Atmoz is een apparaat dat de renners toelaat de bandendruk al fietsend aan te passen. In de Hel van het Noorden wellicht een voordeel.
Het Nieuwsblad kwam vandaag met het nieuws, wat intussen ook aan de redactie van WielerFlits werd bevestigd. Al wordt pas later deze week beslist of Team DSM er zondag ook effectief gebruik van zal maken tijdens Parijs-Roubaix. Ook communicatie vanuit de ploeg zal pas op het eind van de week volgen. Via hun social media lichtte het team deze ochtend alvast een tip van de sluier.
𝐂𝐥𝐚𝐬𝐬𝐢𝐟𝐢𝐞𝐝:
Hi ████,
█████ ███ ███ UCI approval – we can use our █████ ███████ █████! Game-changing.
█ █████ ████ ██ see what everyone thinks ██ ███ documentary…#KeepChallenging #TrulyTogether pic.twitter.com/SUX4Kc3GjO
— Team DSM (@TeamDSM) April 12, 2022
Het Scope Cycling Atmoz Systeem, zo heet het ding officieel, bestaat uit twee drukknopjes aan het stuur die via mechanismen verbonden zijn met een luchtreservoir in de naaf van het voorwiel. Met de knoppen aan het stuur kan tijdens het rijden de bandendruk verhoogd of verlaagd worden. En de bandendruk zal af te lezen zijn op de fietscomputer. Ideaal dus voor Parijs-Roubaix, waarin je op de asfaltpassages best met meer druk in de banden rijdt dan op de kasseistroken.
De Nederlandse producent Scope zou tweeëneenhalf jaar hebben gewerkt aan het technologisch snufje. Naar verluidt een grote uitdaging om het helemaal op punt en goedgekeurd te krijgen door de Internationale Wielerunie UCI. Een van de vereisten was trouwens dat het commercieel beschikbaar is, wat betekent dat ook de wielertoerist het kan aanschaffen. Al is het geen koopje, want het nieuwigheidje kost maar liefst 3.998 euro.
Kenners zijn benieuwd naar het voordeel, maar stellen zich ook vragen. “Ik heb veel innovaties zien komen en gaan”, zegt Johan Museeuw in Het Nieuwsblad. “Uiteraard zal dit systeem vooraf getest zijn, maar er is een groot verschil tussen een testomgeving en Parijs-Roubaix. Iedereen focust op de kasseien, maar in Roubaix rij je ook tweehonderd kilometer op asfalt. Ik ben er altijd voorstander van geweest om de fiets voor Roubaix net zo weinig mogelijk aan te passen.”
Inderdaad, Museeuw pakte gewoon direct een Bianchi die eruit zag als vrouwenfiets waar alles aan kapot ging. De ironie van de uitspraak, love it.
Verder vind ik het onzin net de charme om de druk en spanning voor de race juist te bepalen
Wel benieuwd : gaan de dsmers de rest los gooien op de tussen stukken ??
Gisteren was er al een uitgebreid bericht op cyclingnews.com, inclusief bevestiging van de UCI en Scope, en ook Sporza meldde het gisteren al.
Overigens heeft nog niemand me duidelijk kunnen maken hoe ze lucht in en uit de band krijgen zonder gebruik te maken van een compressor.
Na de rit zal je dan ook het reservoir weer op druk moeten zetten of vervangen. Het is onduidelijk wat het reservoir is, dit kan een ruimte zijn die je zelf op druk zet met een hoge druk pomp die je bijvoorbeeld hebt voor je verende voorvork maar zouden ook zomaar simpelweg 2 grote CO2 patronen kunnen zijn.
Het is mogelijk dat het systeem inderdaad zo werkt, dit is technisch een eenvoudigere oplossing, maar het maakt het systeem wel een stuk minder aantrekkelijk dan dat van bijvoorbeeld Gravaa. De vraag is dan ook: wie gaat een eindig systeem kopen als er ook een oneindig alternatief beschikbaar is? Behalve wedstrijdrijders dan.
Edit: alleen voor tubeless zie ik; dus geen zin in de cross
En wat betreft dat afhaken: dan zitten we hier in no-time met achtpuntacht of achtpuntnegen, dus daar schiet niemand wat mee op.
Ben trouwens benieuwd hoe ze die wielen en fietsen vervoeren, want in een vliegtuig mag je geen CO2 (of andere patronen) meenemen.....
En los daarvan: ik mocht wel degelijk CO2-patronen meenemen op een lijnvlucht, ik meen 2 of 3 max.
Ik vind het jammer. Het wielrennen hoort een groot compromis van je keuzes te zijn. Welke wielen, welke banden. Waar haal ik dan het voordeel en waar ben ik in het nadeel. Elke renner kan een eigen afweging maken. Nu is er geen afweging. Theoretisch kan je het zelfs voorpogrammeren in de GPS dat het automatisch gaat. Hoeft de renner helemaal niets te doen.
Maar waarom hoort het wielrennen een groot compromis te zijn? Dat het vroeger zo was, betekent niet dat het in de toekomst zo hoort te zijn.
Qua eerlijkheid kan het ook een verbetering zijn. Paris-Roubaix is al een loterij waarin je niet op de verkeerde plek een lekke band moet krijgen. Met dit systeem en een leegloper zou je nog even wat patronen kunnen verschieten totdat je een mannetje van je ploeg ziet met een nieuwe fiets zoals den Greg. Maar gaat een gewone wielwissel even snel?
Als iedereen dat nieuwe snufje gaat gebruiken dan heeft dat snufje ook geen toegevoegde nut. Dus laat dan de renners zelf maar bepalen met hoeveel druk te gaan rijden. Want die keuze leidt wel tot verschillen. En nadenken over je banden is ook een essentieel belang bij het fietsen.
Producten moeten op de consumentenmarkt beschikbaar zijn. Maar ik vraag me werkelijk af of hier een markt voor is. Afgezien van professionele wielerteams dan.
Of het moet zijn dat het in het mountainbiken ofzo gaat worden toegepast. Of voor de gravellaars onder ons.
Maar in tegenstelling tot de dropper op de MTB zie ik hier de meerwaarde niet van in als normale consument.
Dan heeft deze (nu nog belachelijk dure!) bandendrukregelaar misschien nog wel meer nut, want wie geregeld asfalt combineert met kasseien/offroad kan er zijn of haar fietscomfort mee verhogen. En laat met name gravelrijden nu net aan het boomen zijn...
Trouwens, extra gewicht aan de naaf heeft veel minder impact dan hetzelfde extra gewicht aan de velg!
Dat is een eis van de UCI betreffende wedstrijdmateriaal.
Random gedachte;
Hoe gaat dit systeem zich gedragen na 20x op en af? Wat met drukverlies? Extra gewicht op (te) lichte wielen? Wielwissels?
Vertrouwen?
Zo naderhand mogen fabrikanten en journalisten ook eens stoppen met wattages te gaan droppen. Ik las dat dit systeem 30 watt zou gaan besparen. Hoe? Waar? Voor wie? Avg power over de hele rit? Doe je er dan nog aero sokken, fiets, skinsuit en een helm bij? Wel, dan kan je als modale nevenbonder lekker Roubaix gaan winnen.
Ergerlijk deze complete nonsens. Powermeter zijn ontwikkeld om trainen een wetenschappelijk onderbouwde houvast te geven. Het minste dat je kan doen is op een wetenschappelijke manier omgaan met de data die eruit komen. Niet zomaar wat wilde ‘inschattingen’ spuwen.
Naast de druk an sich tov gladde weg/kasseistrook kun je er wellicht ook leeglopers mee rekken, dat tweede is iets dat geen coureur weigeren gaat denk ik.
Als recreant denk ik dat er weinig meerwaarde in zit. Maar goed, hij zal samen met een hele zwik andere luxe-aapassingen zitten in de higher-end modellen waar ik alleeen soms naar kijk van ‘pffffff, uitslovers’.