Raymond Kerckhoffs

• zaterdag 24 september 2022 om 20:00

Interview Met zijn zege in de GPC Montréal heeft Tadej Pogacar meteen zijn ambities voor het komende WK op de weg in Wollongong duidelijk gemaakt. “Ik ben in Australië voor de regenboogtrui”, liet hij in ‘Down Under’ geen twijfels meer over.

Met plezier aanvallend koersen. Het is steeds meer zijn handelskenmerk aan het worden. Zelfs na zijn verloren strijd in de Tour de France tegen Jonas Vingegaard verdween de vrolijkheid niet van zijn gelaat. Als een groot verliezer accepteerde hij zijn nederlaag tegen de Deen van Jumbo-Visma.

“Uiteindelijk hecht ik aan die tweede plek enorm veel waarde. Misschien nog wel meer dan aan een overwinning. Het is de beste motivatie voor dit najaar en zeker ook voor de komende Tour de France volgende zomer”, vertelde hij in Canada in gesprek met WielerFlits.

Nederlagen doen altijd pijn. Je kunt in het negatieve blijven hangen of je kunt je vast houden aan de positieve aspecten. Het laatste doet Pogacar. “Naar mijn mening was dit de beste manier om een wedstrijd te verliezen. Ik ben trots op mijn tweede plek in het eindklassement en de drie ritzeges die ik in de Tour behaalde. Ik heb gevochten tot het uiterste, maar ben in een eerlijke strijd verslagen. Daar kan ik mee leven.”

Wat heb je geleerd in de afgelopen Tour?
“Ik leerde veel. Ik kan niet precies aangeven wat, want dan laat ik de concurrentie in mijn kaarten kijken. Het is echter niet zo dat ik een grote fout heb gemaakt. Wanneer je alle kleine foutjes optelt dan heeft dat zeker invloed op mijn prestaties gehad. Ik denk dat ik veel van die kleine foutjes in de toekomst kan voorkomen en zodoende richting komend seizoen kan verbeteren. Om die reden kijk ik ook optimistisch vooruit.”

De wegwedstrijd op het WK in Wollongong is zijn belangrijkste doel dit najaar. Na anonieme optredens in de Clásica San Sebastian en de Bretagne Classic – Ouest France waren de circuitwedstrijden in Québec en Montréal zijn eerste belangrijke testen. “Koersen op een parcours vind ik leuk en dat ligt mij meestal ook wel”, benadrukt de 23-jarige Sloveen. “Ik denk dat de Canadese wedstrijden op een circuit ook de beste tests voor het WK waren. Dan wen je er al aan om op een vast rondje te koersen. Daarbij waren die wedstrijden ook redelijk zwaar met al die klimmen.”

Tadej Pogacar op persconferentie in Québec. Foto: Raymond Kerckhoffs

Vooral op de zwaardere omloop in Montréal had hij zijn zinnen gezet, omdat daar de meeste hoogtemeters in zaten. Québec is ietwat minder lastig en meer technisch. Pogacar: “Ik had niet gedacht dat ik in Montréal al voor de overwinning kon meespelen. Het was een mooie finale, waarin de besten naar voren kwamen. Het betekende veel voor mij dat ik Wout van Aert en de anderen in de sprint kon verslaan. Veel sprints heeft Van Aert dit jaar immers nog niet verloren.”

Wat verwacht je van het WK?
“Het gaat een heel moeilijke wedstrijd worden. Er zijn diverse korte klimmetjes, maar het parcours is ook technisch door de vele bochten. Dat maakt het geschikt voor aanvallers waardoor we een interessante wedstrijd kunnen verwachten. Misschien kan er in de finale een kleine groep wegrijden. Dat zou in mijn voordeel zijn.”

Wat maakt het WK altijd zo bijzonder?
“Het WK is altijd een open wedstrijd waarin veel kan gebeuren. Veel renners kunnen het WK winnen. Zeker dit jaar op dit parcours. Je kunt niet op het wiel van een renner rijden. Je moet je ogen de hele dag open hebben, maar ook altijd blijven uitgaan van je eigen kansen. Na de Tour de France is het WK mijn grote doel van het najaar.”

Als we naar je lijst met overwinningen in eendagskoersen kijken dan mag je je op dit terrein ook een specialist noemen. Luik-Bastenaken-Luik, Il Lombardia, Strade Bianche, GPC Montréal prijken al op je palmares.
“Het klopt dat ik in eendagskoersen goed kan presteren, maar het is niet mijn territorium. Het onverwachte spreekt me wel aan. Je moet altijd gokken. Zeker op het WK is dat het geval. Je moet altijd afwachten hoe het die dag valt, want je weet nooit wat je kunt verwachten. Er kan zoveel gebeuren. In een etappewedstrijd met langere klimmen kom ik beter tot mijn recht. Maar ik hou van de klassiekers. Je moet altijd gokken. Daar hou ik van. Ik kijk dan ook echt uit naar het WK en daarna ook weer naar de Italiaanse klassiekers met natuurlijk Il Lombardia die ik vorig jaar wist te winnen.”

Tadej Pogacar in de aanval op WK in Imola 2020. foto: Cor Vos

Twee jaar geleden op het WK in Imola ging je in de voorlaatste ronde al in de aanval. Een dappere poging, maar het was ook een kamikaze actie.
“Het klopt dat ik in Imola té vroeg in de aanval ben gegaan. Ik had op dat moment verwacht dat nog een paar renners met me mee zouden springen. Toen niemand op mijn demarrage reageerde, ben ik toch doorgereden. Op een WK heb je maar één pijl op de boog. De aanval die je doet, moet de goede zijn. Op dat WK heb ik mijn kruit te vroeg verschoten. Jammer, want ik had die dag wel sterke benen. Misschien is dat nu een belangrijke les voor het komende WK.”

Hoe anders is het WK met je nationale ploeg dan wanneer je voor je sponsorploeg UAE Emirates uitkomt?
“Met de jongens in het sponsorteam rijd je het hele jaar en ken je elkaar door en door. Je weet wat je van elkaar kunt verwachten. Bij de nationale ploeg ken je elkaar niet zo goed. Met Slovenië starten we met zes renners. We hebben niet zo’n sterke ploeg als sommige landen die met acht man van start gaan zoals België, Nederland, Italië en Frankrijk. Desondanks hebben wij een sterk team en vind ik dit geen nadeel.”

Welke trui vind je mooier: de gele trui of de regenboogtrui?
“De regenboogtrui met UAE Emirates erop…”