Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tadej Pogacar laat op de Joux-Plane een kans liggen
Analyse 151,8 kilometer, 4.281 hoogtemeters, drie cols van eerste categorie en een Alpenreus van hors-categorie. Toch is aan de finish het resultaat na deze zware Alpenrit tussen Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar slechts één seconde in het voordeel van de Deen. Die ene tel werd ook nog eens gerealiseerd in de sprints om de bonificatieseconden… Zelfs de vraag wie de morele winnaar in Morzine was, durfde niemand voluit te beantwoorden. Zelden waren twee Tourfavorieten zo aan elkaar gewaagd.
Op een steenworp afstand van het Lac Léman ging Jumbo-Visma de rit naar Morzine in met een andere tactiek dan in de voorgaande bergritten. De kracht van kopman Vingegaard is zijn buitengewone uithoudingsvermogen. Juist na een loodzware dag komt de titelverdediger op een lange slotklim het best tot zijn recht. Binnen de Nederlandse ploeg weten ze dat Pogacar het best gedijt na een minder zware rit met een kortere, explosievere klim op het einde.
Dat laatste is geen geheim en heeft Pogacar eind 2021 zelfs zelf aangegeven in de podcast van Geraint Thomas. “Ik ben sterk op de middellange beklimmingen, daar trap ik goede wattages, maar in de langere klimmen ben ik te verslaan. Dat kan ook gebeuren als er geklommen moet worden naar grote hoogtes”, liet de kopman van UAE Emirates in zijn kaarten kijken.
Het Nederlandse WorldTeam maakte op weg naar Morzine de hele dag de koers hard. Vanuit de start reed het geel-zwarte achttal op kop van het peloton en hoopte met deze ‘survival of the fittest’ Pogacar te slopen. In het ideale plan stond geschreven dat ‘Pogi’ vervolgens op de Joux-Plane dusdanig naar adem moest happen, dat Vingegaard hem achter zich kon laten.
Deze nieuwe tactiek bracht niet het gewenste resultaat. Sterker, op 4,7 kilometer van de top van de Joux-Plane kwam Vingegaard zelfs in de tang te zitten tussen twee UAE Emirates-renners. Een dikke kilometer verderop werden de rollen zelfs omgekeerd toen Pogacar zijn demarrage plaatste en Vingegaard een vijftigtal meter achterstand opliep. Opnieuw werd de wielerwereld getrakteerd op een ongekend schitterende tweestrijd. Bijna 2000 meter bergop werd het een herhaling van zetten van het ‘centimetergevecht’ op de Puy de Dôme met Pogacar in de aanval en Vingegaard vanuit het defensief kijkend naar het zadel van zijn opponent.
Foto: Coir Vos
De Deen heeft echter een betonnen kop en verdient deze Tour sowieso al de hoofdprijs qua taaiheid. Al is het anno 2023 ook vooral naar de vermogensmeter kijken en weten welke wattages je op welk moment nog kunt realiseren. In de laatste, ietwat minder steile, kilometer leek het wel alsof beiden kemphanen een sur-place wilden maken, omdat ze allebei voor een aanval achter de rug angst hebben.
Pogacar scoorde op het morele vlak punten, omdat hij vrij eenvoudig een antwoord op de ‘nieuwe’ tactiek van Jumbo-Visma had. Er werd door het supermarktcollectief niet zoals op weg naar Cauterets-Cambasque met een satelliet-renner vanuit de vroege vlucht geacteerd, maar de hele ploeg werd als sloophamer ingezet. Dat bracht niet het gewenste resultaat.
Vingegaard pakte op het mentale vlak punten doordat hij Pogacar ditmaal na zijn aanval kon achterhalen. Op de top van de Joux-Plane kwam hij ook nog eens verrassend voor de Sloveen boven waardoor hij drie extra bonificatieseconden sprokkelde. “Uiteindelijk win ik na deze dag één bonificatieseconde meer. Als er iemand de morele winnaar van deze dag is, dan denk ik dat ik het ben. Al hou ik me daar totaal niet mee bezig”, zei Vingegaard op de persconferentie.
Toch maakte Pogacar in mijn ogen een cruciale fout. Hij was op de Joux-Plane té ‘eager’, té gretig. Het was waarschijnlijk verstandiger geweest om dichter bij de top zijn demarrage te plaatsen dan op 3,6 kilometer van de ‘sommet’. Met zijn explosieve versnelling had hij dan wellicht wel stand kunnen houden tot de top en had daar dan sowieso de bonificatieseconden gepakt. Dan was ook Carlos Rodriguez nooit meer terug gekomen en lagen er op de finish ook meer bonisecondes.
Een ander punt dat Pogacar negatief in de kaart speelde, waren de motoren die zijn versnelling op 530 meter van de top van de Joux-Plane blokkeerden. Schandalig dat dit op het allerhoogste niveau van de sport kan plaats vinden. Het is sowieso onbegrijpelijk dat de organisatie op zo’n cruciale plek in deze rit met zoveel publiek de laatste honderden meters van de Joux-Plane niet afgeschermd heeft met dranghekken. Zeker als je weet dat er op de top bonificatieseconden zijn te winnen.
Foto: Cor Vos
Of het de Tour van de bonificatieseconden gaat worden, weten we pas volgende week in Parijs. We zijn in ieder geval getuige van een van de mooiste duels uit de geschiedenis van de Ronde van Frankrijk. Uit recente edities denk ik vooral aan het gevecht tussen Greg LeMond en Laurent Fignon, dat na rit 14 destijds slechts zeven seconden in het voordeel van de Fransman was. Dé uiteindelijke verliezer.
Maar ook de Tour de France van 2010 kende vooral in de Pyreneeën een fantastische tweestrijd tussen Alberto Contador en Andy Schleck. Denk aan de aanvaring op de Port de Balès (kettinggate) en het duel op de Col du Tourmalet. Al was dat verschil destijds na rit 14 welgeteld 31 seconden in het voordeel van Andy Schleck. En ook de Luxemburger verloor uiteindelijk de Tour.
Vingegaard is overtuigd dat deze Tour uiteindelijk toch niet door de bonificatieseconden beslist gaat worden. “In de laatste week gaan er toch nog grotere verschillen worden gerealiseerd”, zei hij stellig. Merijn Zeeman wijst naar de 22,4 kilometer lange tijdrit van komende dinsdag naar Combloux. “Die tijdrit gaat uitwijzen wie in de slotweek het initiatief moet nemen”, aldus Zeeman. Al geldt voor deze Tour vooralsnog geen enkele wetmatigheid. Wat kan wielrennen dan toch mooi zijn…
- Rasmussen vs Contador
- Contador vs Schleck
- Froome vs Quintana (toen nog in goede doen)
- Vingegaard vs Pogi
Aan de andere kant had Vingegaard de zaak over kunnen nemen door nadat hij bij Pogacar was gekomen door te trekken. Jammer dat hij dat niet probeerde. Het maakt hem wel voorspelbaar en daar kan Pogacar weer zijn voordeel mee doen.
[quote]Of het de Tour van de bonificatieseconden gaat worden, weten we pas volgende week in Parijs.[/quote]
Het zou zo maar kunnen dat (ook) de 'nieuwe' tactiek wel degelijk een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan het gewenste resultaat en ook dat weten we pas volgende week.
Verder is het net als bij de eerdere artikelen opnieuw meer de opinie van een liefhebber dan een analyse van een kenner.
[quote]Toch maakte Pogacar in mijn ogen een cruciale fout. Het was waarschijnlijk verstandiger geweest om dichter bij de top zijn demarrage te plaatsen dan op 3,6 kilometer van de ‘sommet’. Met zijn explosieve versnelling had hij dan wellicht wel stand kunnen houden tot de top en had daar dan sowieso de bonificatieseconden gepakt. Dan was ook Carlos Rodriguez nooit meer terug gekomen en lagen er op de finish ook meer bonisecondes.[/quote]
Heb je ook de Lotto-getallen voor me voor de eerstvolgende trekking?
Allemaal wat te makkelijk. Jonas heeft in de achtervolging op Pogi gedoseerd, waarbij die dosering mede gebaseerd werd op de resterende afstand tot de top. Jonas had nu al nergens meer dan 3,5s achterstand. Er zat bij Pogi veel minder explosiviteit op dan bij zijn eerdere demarrages. Na de top was er bovendien nog een plateau van 5km en ook zag Pogi op tegen de afdaling.
Het lijkt er vooral op dat Pogi gisteren datgene probeerde wat Jonas een week geleden deed: een onderling testje. Dat leverde Jonas destijds een minuut op, nu kostte het Pogi een seconde. Test geslaagd, desondanks, maar wellicht niet met het gewenste resultaat. Al weten we dat feitelijk pas volgende week, mogelijk zelfs pas in Parijs.
Het is niet voor niks dat Wout daar op grinta terug kon komen en weer de kop kon nemen.
Ik kan dit nou niet veel spannender noemen dan de over het algemeen verguisde Giro van eerder dit jaar en dat komt mijns inziens voornamelijk omdat de als held omarmde Pogaçar hier het enige voordeel voor zichzelf in ziet om Vingegaard te verslaan en daar dan ook volledig op inzet, waardoor er net zoveel, maar op een iets andere manier, wordt afgewacht zoals toen met Thomas en Roglic. En om dezelfde reden laat Jumbo graag de vlucht voor wat het is, zodat die stomme bonussen niet door Pogaçar worden afgesnoept. Logisch, maar niet bevoordelijk voor de spanning.
Drie weken koers zou veel meer mogen gaan om de uitputting, het toppunt van duursport. Sprintjes trekken is leuk voor op de baan en die vlakke koersen.
Trouwens, dat er zo enorm nadruk wordt gelegd op onderlinge psychologische spelletjes toont ook aan dat de spanning voornamelijk daarin wordt gezocht en veel minder in het elkaar volledig op de pijnbank leggen. Ondanks dat het Pogaçar is die de reputatie heeft van aanvallend en onbevangen koersen, is het Vingegaard die tot nog toe tijdens deze koers het meest heeft "durven verliezen", al is dat ook nog met een korrel zout te nemen. Zou een 3 weekse koers dan toch meer tijdritkilometers moeten bevatten?
Uit alles blijkt dat Pogacar opgelucht is dat hij zijn mindere dag overleefd heeft. Zie ook zijn heel milde reactie op de blokkerende motoren bij zijn aanval om de boni's te pakken op de top. Indien Pogacar ervan overtuigd was geweest dat hij daar van Vingegaard was weggereden, zou hij wel misbaar gemaakt hebben.
Nu blijft de vraag wie het best zal herstellen. Pogacar die gisteren "afgezien" heeft, maar wel frisser is dan Vingegaard. Of Vingegaard die regelmatiger is maar al vrij lang zijn topconditie moet aanhouden. Het al of niet beter zijn bij opeenvolgende beklimmingen en bij een klim boven de 2000 m zal m.i. niet meer meespelen. Wel de staat van frisheid en natuurlijk de gemiste kansen (van Vingegaard) uit het verleden. Overigens was het net tijdens de rit over het dak van de Tourmalet en de daaropvolgende lastige beklimming dat Vingegaard tekort schoot.