Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tadej Pogacar is ook heer en meester in Waalse Pijl
Tadej Pogacar heeft ook de Waalse Pijl 2023 op zijn naam geschreven. De coureur van UAE Emirates kwam als eerste boven op de Muur van Huy en bleef Mattias Skjelmose en Mikel Landa voor.
Ondanks 53ste, 9de en 12de plaatsen in het verleden, stond Pogacar vanmiddag als torenhoge favoriet aan de start van de Waalse Pijl in Herve. Hoe kon het ook anders? Na overtuigende zeges in de Ronde van Vlaanderen en de Amstel Gold Race was de favorietenrol van voorafgaand aan deze koers meer dan logisch. Maar win de Waalse Pijl dan nog maar eens, als iedereen naar je kijkt.
Het startschot werd woensdagochtend om 11.45 uur gelost, waarna een koers van 194 kilometer op de planning stond. De scherprechter in deze wedstrijd is natuurlijk weer de Muur van Huy (1,3 kilometer aan 9,6 procent), die ook dit jaar drie keer in het parcours is opgenomen.
Kopgroep met Jetse Bol
Een kopgroep van acht renners besloot al na een paar kilometer geen zin te hebben in een krachtsexplosie op de beroemde Waalse Muur en reed weg uit het peloton. Eerst Jacob Hindsgaul, daarna Søren Kragh Andersen en Johan Meens, tot slot Lawrence Naesen, Jetse Bol, Georg Zimmermann, Daryl Impey en Raúl García Pierna. De voorsprong van de acht bedroeg na tachtig kilometer bijna vier minuten.
Daarna nam het peloton de controle over de wedstrijd terug, en dertig kilometer later reden de acht nog maar een minuut voor het peloton, waar schaduwfavoriet David Gaudu even daarvoor uit moest lossen, uit. Naesen was daarna de eerste coureur die de kopgroep liet gaan.
Kragh Andersen en Zimmermann in de aanval – foto: Cor Vos
Op de Côte d’Ereffe liet Kragh Andersen vervolgens al zijn vluchtgenoten, op Zimmermann na, achter. Met zijn tweeën dachten de Deen en de Duitser meer kans te hebben om langer vooruit te blijven. Daar zouden ze gelijk in krijgen. Op de voorlaatste beklimming van de Muur van Huy kregen de twee koplopers gezelschap van Samuele Battistella en Louis Vervaeke, waarna de voorsprong weer even opliep.
Toch kwam er een einde aan de vluchtpoging, al zou Vervaeke nog heel dichtbij komen. De Belg begon met een voorsprong van 10 seconden aan de laatste kilometer, maar dat bleek niet voldoende. De beslissing zou dus net als de voorgaande twintig edities vallen op de Muur van Huy.
Romain Bardet viel vervolgens als eerste aan, maar de Fransman werd meteen gecounterd door Pogacar. Tegen de aanval van de Sloveen kon uiteindelijk helemaal niemand op: ook de Waalse Pijl staat nu op zijn erelijst.
Het zou heel straf zijn als hij nu ook de Tour nog even met overmacht wint. Vergis je niet dat Vingegaard ook een stap gemaakt heeft he. Die wint Baskenland waar vorig jaar nog renners als martinez hem eraf reden bergop. Ik verwacht een enorm spektakel in de Tour tussen twee giganten .
Je moet je Hinault kunnen herinneren om dit ooit mee te hebben gemaakt.
Ik denk dat pogi in de tour z'n mannetje gaat staan en deze weer gaat winnen. Het kan een ander verhaal worden als jumbo weer komt aanzetten met vingegaard en roglic...
'De Tour ontgroeid'. Heerlijk!
Het WK wielrennen 2024 zal wel een hoofddoel worden. In Zwitserland. De laatste keer dat daar een WK werd verreden, ging een Tourwinnaar met de oppergaai aan de haal. Enfin, een toekomstig Tourwinnaar, want Evans werd wereldkampioen voor hij Tourwinst haalde.
Daarvoor had je dan LeMond (1989 Tour én WK in hetzelfde jaar), Roche (1987, Tour, Giro en WK in hetzelfde jaar), en dan belanden we al snel bij Hinault en Merckx...
De allergekste lacune op de erelijst van Pogacar? Hij werd nog nooit nationaal kampioen op de weg bij de profs! Merckx kon dat trouwens maar één keer, net als... Hinault.
FYI: De Waalse Pijl was dit jaar niet Pogacar-free
Voor de rest geef ik je gelijk: de WP is niet de meest baanbrekende koers op de kalender.
Het begint toch wel bovenmenselijke vormen aan te nemen wat hij wegzet. En dat bedoel ik in de meest positieve zin van het woord.
Enkel in de jaren 60 en 70 heb ik dit iemand eerder zien doen, en ik had niet verwacht in mijn leven ooit nog iemand zo dominant te zien zijn op werkelijk alle terreinen.
Ik heb er nog lang over getwijfeld, maar ja Tadej Pogacar is op dit moment toch echt met lichtjaren voorsprong de beste coureur op deze zandkorrel.
Jammer dat er altijd excuses gezocht moeten worden.
Ik steek mijn hand er ook niet voor in het vuur, maar als ik met deze gedachte naar de koers zou kijken is de lol er voor mij snel af.