Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Pogacar is het na zege op Muur van Huy eens met Anna van der Breggen
Interview De beste renner van deze generatie was het roerend eens met de koningin van de Muur van Huy. Liefst zevenmaal wist Anna van der Breggen op de roemruchte klim de Waalse Pijl te winnen, maar een vast recept voor de steile Muur had ze niet. Steeds keek ze op tegen deze verschrikkelijke helling die ze het ultieme festival van het afzien noemde. Ook Tadej Pogacar moest na zijn eerste winst in Huy erkennen dat er niet een vaste tactiek voor deze Muur is.
Waar moet je vol gas geven? Waar moet je een beetje energie sparen? Wanneer moet je reageren als een van je concurrenten vroeger dan verwacht aanzet? Het zijn allemaal vragen waarop Anna van der Breggen na al haar zeven zeges op de Muur van Huy nog steeds geen passend antwoord heeft.
“Ik kan haar begrijpen”, geeft Pogacar een half uurtje na zijn succesvolle raid aan. “Vorig jaar had ik in de Waalse Pijl bijvoorbeeld een vergelijkbare vorm als nu. Ik eindigde dat jaar niet eens in de top-tien. Dat geeft aan hoe duur je kleine foutjes op deze klim moet betalen.”
foto: Cor Vos
Hij vervolgt: “Eén verkeerde beweging en je benen kunnen in een keer vollopen. Wanneer je op het steile stuk komt en daar al vol lactaat zit, pers je er in de laatste honderd meter echt geen sprint meer uit. Je moet zelf in een goede positie weten te komen zodat je links of rechts kunt versnellen. Het enige advies dat ik voor de Muur van Huy kan geven is dat je zoveel mogelijk krachten moet sparen voor het steilste stuk rond de chicane.”
Dat Pogacar ook in de Waalse Pijl dé superfavoriet was, vond hij zeker geen nadeel. “Nee, ik denk dat die rol me op dit parcours eerder heeft geholpen dan dat ik er nadelen van heb ondervonden. Ik denk dat de rest van de jongens in het peloton naar mijn rug heeft gekeken. Dat gaf ons wat meer ruimte om vrij aan het front van de groep te bewegen en in een goede positie te komen. Dus ik denk dat het vandaag goed was om een van de belangrijkste kanshebbers te zijn.”
Echt moeilijk werd het Pogacar op deze woensdag in de Ardennen niet gemaakt. Al was het terecht dat de Sloveen na afloop een diepe buiging maakte naar zijn manschappen van de UAE Emirates-ploeg.
“Ik denk dat onze ploeg de perfecte wedstrijd heeft gereden”, gaf hij zijn ploegmaten een groot compliment. Van start tot finish nestelden de renners van de Emiraten-ploeg zich met minimaal twee renners aan de kop van het peloton en controleerden zo de hele koers.
foto: Cor Vos
“De jongens hebben het geweldig gedaan. Ja, misschien wel onverwachts dat we zo’n controle konden uitoefenen. Het was zo goed, zo geweldig. Echt toegewijd werk van iedereen en dat gaf me een enorme boost en veel motivatie om voor de winst te gaan. Ik ben mijn ploegmaten vandaag veel verschuldigd.”
De Waalse Pijl is alweer de twaalfde zege van Pogacar in dit seizoen. Een aantal dat hij behaalde in achttien koersdagen. Als de kopman van UAE Emirates aan de start staat, dan weet de concurrentie hoe laat het is. Een rugnummer opspelden betekent voor hem strijden voor de overwinning. Na de winst vier dagen geleden in de Amstel Gold Race en nu de overwinning in de Waalse Pijl kan hij zondag de Ardennen-trilogie voltooien door Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Dat lukte alleen wijlen Davide Rebellin in 2004 en Philippe Gilbert in 2011. De Waal die hem in Huy op het podium namens organisator ASO mocht feliciteren.
Een recordman wil Pogacar zichzelf niet noemen. “Ik ken de statistieken niet zo goed. Ik doe gewoon mijn ding. Het zou geweldig zijn om ze alle drie te winnen. Zondag is Luik de belangrijkste van deze drie klassiekers. Het zal moeilijk worden om dit monument te winnen. Al gaan we zeker voor de winst koersen. Het team is supergemotiveerd en iedereen is supersterk.”
Het winnen van de vijf Monumenten is daarentegen wel iets dat door zijn hoofd spookt. Inmiddels heeft hij de Ronde van Lombardije (2021, 2022), Luik-Bastenaken-Luik (2021) en de Ronde van Vlaanderen (2023) al op zak. “Ik denk dat ik Parijs-Roubaix ooit moet rijden. Gewoon voor het plezier en om het eens te proberen. Maar voorlopig blijf ik me op de wedstrijden richten waar ik bewezen heb goed uit de voeten te kunnen.”
De afgelopen weken heeft Pogacar ondervonden hoe belangrijk ervaring in de klassiekers is. In de Ronde van Vlaanderen en afgelopen zondag in de Amstel Gold Race, maar zeker ook voor de slotklim van de Muur van Huy is positionering essentieel.
foto: Cor Vos
“Ervaring kan een groot verschil maken”, bevestigt de tweevoudig Tour de France-winnaar. “Vorig jaar had ik geweldige benen in de Ronde van Vlaanderen, maar toch eindigde ik slechts als vierde. Dit jaar probeerde ik alles perfect te doen en was ik attent om op de essentiële plekken goed van voren te zitten. Al moet ik ook zeggen dat ik zes en een half uur veel geluk had doordat ik nooit door pech achteruit werd geslagen. Dit jaar valt alles goed in Vlaanderen, de Amstel en nu hier in de Waalse Pijl. Daar mag ik dankbaar voor zijn.”
Na Ben Healy na afloop van de Amstel Gold Race, was het ditmaal Mattias Skjelmose die aangaf trots te zijn om als tweede te eindigen achter dé renner van deze eeuw. De bewondering en het respect van de andere renners voelt Pogacar zeker. “Mattias kan dat vandaag wel zeggen, maar ik zie dat hij iedere wedstrijd korter in de uitslag eindigt. Misschien is hij zondag wel in staat om mij te verslaan. Ik voel het respect in het peloton, maar ik respecteer ook alle andere renners. Ik denk dat dit een goede eigenschap in het wielrennen is.”
...
"Hij neemt nooit iets kwalijk. Hij dolt met z’n tegenstanders voor en na dat hij ze vernietigt. Hij toont zich ootmoedig in het verlies (wat allicht makkelijker is als je meestal wint). Hij zeurt nooit. Hij ploetert niet, maar huppelt. Hij ziet niet af en ziet niet om."
...
"Tadej is alles tegelijk behalve vervelend. Jong én matuur. Speels, maar niet dom. Aanvallend, maar niet agressief. Dartel, maar ook dapper. Een killer en een lieverd en soms dat allebei tegelijk; wat hoogst verwarrend is. En iemand moet me uitleggen hoe iemand, een beoefenaar van de lastigste sport ter wereld nota bene, altijd in z’n nopjes kan zijn, alsof elke dag, ook de grauwe, de kille, de klamme en de onzekere, het hartelijk omarmen waard is."
Wat is hier nu weer vrouwelijk aan? Waar komt toch die vreemde neiging bij sommigen vandaan om op de gekste momenten een geslacht erbij te halen (en dan meestal lekker zwart-wit)?
Muur van Huy hadden wel 999 vergelijkbare klimmen zijn.
Sluit beter aan op Luik qua koers en is ook esthetisch een fraaier parcours.
Maar goed, muur van Huy is een soort van traditie dus die zal er in moeten blijven, bidden dan maar voor een volledig hertekend parcours daarvoor met meer kansen om te schiften. Je zou helemaal in het zuiden kunnen starten en langs Namur kunnen trekken om daar een passage over de Citadel te doen (is ie wel langs 2 kanten benaderbaar?) bijvoorbeeld.
Het huidige gecirkel in dat lelijke achterland daar: kale heuvels, nare bebouwing. Niet onderscheidende klimmen, linke afdalingen.
2007 was de Ballan editie, niet mooier dan vorig jaar.
2008 en 2009 waren solo's van Devolder, herhaald door Gilbert in 2017 op het nieuwe parcours.
2010 was een duel Boonen vs Canc, zelfde als Mathieu vs Wout in 2020.
2011 was een uitzonderlijke editie met zelfoverschatting van Canc.
Anders gesteld, de hertekende finale zorgde voor alsnog mooie edities in de Ronde.
@RV: Huy kun je meenemen als passage, zoals de Muur terugkwam toen de Ronde startte in Antwerpen.
Luik is de laatste jaren ook mooier nu de finish verplaatst is.