Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Tadej Pogacar heerst in koninginnenrit Tirreno-Adriatico, Evenepoel kraakt
Tadej Pogačar is heer en meester in Tirreno-Adriatico. In de zware zesde etappe naar Carpegna, met een dubbele passage over de Monte Carpegna, kwam de kopman van UAE Emirates alleen over de aankomst, nadat hij met nog vijftien kilometer te koersen was weggereden uit de groep favorieten. Remco Evenepoel kende geen goede dag en raakte zijn podiumplaats kwijt.
Niet alleen in Parijs-Nice, ook in Tirreno-Adriatico stond de koninginnenrit op het programma. De op een na langste etappe werd afgesloten met de Monte Carpegna, de trainingsberg van Marco Pantani, die de renners twee keer over moesten. Met Tadej Pogačar in de blauwe trui werd de koers om kwart voor elf op gang gebracht. De Sloveen begon met een voorsprong van negen seconden op Remco Evenepoel aan de voorlaatste dag. Thymen Arensman, nummer drie in het klassement, volgde op ruim veertig tellen.
Wereldkampioen Julian Alaphilippe in de aanval
Al vroeg in de etappe barstte de strijd om de vlucht van de dag los, terwijl het tempo hoog lag. In de eerste twintig kilometer probeerden Benoît Cosnefroy (AG2R), Marco Haller (BORA), Davide Bais (EOLO-Kometa) en Alexander Konychev (BikeExchange-Jayco) te ontsnappen, maar Israel-Premier Tech en Trek-Segafredo wilden de vier vluchters niet te ver weg laten rijden. Het zorgde voor tegenaanvallen en uiteindelijk maakten Alex Aranburu, Lluís Mas (Movistar), wereldkampioen Julian Alaphilippe, Mikkel Honoré (Quick-Step) en Quinn Simmons (Trek) de oversteek.
foto: Cor Vos
De negen renners sterke kopgroep reed in de eerste zestig kilometer meer dan vier minuten weg, terwijl UAE Emirates en Arkéa Samsic achter hen controleerden. De voorsprong schommelde dan lange tijd tussen de vier en vijf minuten. Op zestig kilometer van de streep versnelde het peloton en begon de voorsprong van de vluchters langzaam maar zeker kleiner te worden. Het duurde niet lang vooraleer de kopgroep uit elkaar viel. Cosnefroy, Aranburu, Mas, Alaphilippe en Simmons waren de sterkeren en begonnen gezamenlijk aan de eerste passage van de Monte Carpegna.
Op de klim moest eerst Mas eraf in de kopgroep, en later ook Cosnefroy. Simmons had duidelijk goede benen en zorgde ervoor dat ook Alaphilippe overboord ging. Daardoor had de Amerikaan enkel nog Aranburu in zijn wiel. Wie echter slechte benen had, was Remco Evenepoel. De tweede in het klassement moest op de Monte Carpegna lossen uit het peloton, maar probeerde op zijn eigen tempo de schade te beperken. Op kop van de grote groep bleef UAE Emirates, de formatie van Pogačar, onverstoord doorrijden.
foto: Cor Vos
Quinn Simmons heeft bergtrui steviger om de schouders
Simmons maakte een sterke indruk en kon ook Mas lossen, waardoor hij als laatste vluchter van voren overbleef. De 20-jarige renner had de groene bergtrui al om de schouders, maar deed voor het bergklassement opnieuw een goede zaak door als eerste boven te komen op de Monte Carpegna. Op de top had hij ruim twintig seconden voorsprong op de groep favorieten. Het werd niet de dag van Evenepoel. De kopman van Quick-Step Alpha Vinyl verloor steeds meer terrein en keek op de top al tegen ruim een minuut achterstand aan.
In de smalle afdaling van de Monte Carpegna probeerde Bahrain Victorious de concurrentie onder druk te zetten en daardoor smolt de voorsprong van Simmons als sneeuw voor de zon. De groep favorieten daalde vlak voor de voorlaatste passage van de streep, op negentien kilometer van de finish, neer op de Amerikaan. Daarna begon de tweede beklimming van de Monte Carpegna. Met nog zestien kilometer te gaan versnelde Mikel Landa en Pogačar, Jonas Vingegaard en Enric Mas waren de enige renners die konden volgen.
Op vijftien kilometer van de finish probeerde Landa nog een keer te demarreren, maar die aanval werd overgenomen door Pogačar. De Sloveen pakte meteen een gelijk gat op Landa, Vingegaard en Mas, en Richie Porte die op zijn eigen tempo kon terugkeren. Pogačar reed in relatief korte tijd meer dan een minuut weg bij de tegenstand en mocht in de afdaling al voorzichtig aan de ritzege gaan denken. In de afzink naar Carpegna kwam Mas hard ten val en hij moest Landa, Vingegaard en Porte laten gaan. Ook Porte miste een bocht en moest eraf.
Royale voorsprong van Tadej Pogačar in het klassement
Pogačar bleef uit de problemen en kwam na 215 kilometer solo over de finish. Na zijn overwinning in de vierde etappe naar Bellante, was het zijn tweede zege in deze Tirreno-Adriatico. Uiteindelijk kwam Vingegaard als tweede over de streep, vlak voor Landa die derde werd. Porte werd vierde. Evenepoel eindigde dertiende, op vier minuten van de winnaar. Pogačar begint morgen met een voorsprong van 1:52 minuut op Vingegaard aan de slotetappe. De rest volgt al op meer dan twee minuten.
Zelden gezien zo’n groot krachtsverschil en schijnbaar moeiteloos.
De zwaartekracht lijkt voor hem de andere kant uit te werken.
You know what I mean, heh?
Te laat...
Vreemd omwille van de achterstand van Evenepoel op de renners achter Pogacar, normaal gezien rijdt hij toch gewoon top 10-15 minimum (zelfs op een mindere dag). Dat zeg ik afgaand op zijn vorige rittenkoersen en de tegenstand ervan, en op basis van de rit gisteren (normaal toch minder zijn ding).
Misschien wat meer aan de hand? Vergeten te eten, ziekte (maar ziet er niet ziek uit), of extreem slechte nacht gehad? Ik denk het tweede aangezien hij later het verschil weet te stabiliseren op 4:20min.
En anders is hij niet gemaakt om een grote ronde te winnen, dat kan ook gewoon. Dan kan hij zich focussen op de eendagswedstrijden en de tijdritten, en ook dan zal hij op het eind wel een mooi palmares hebben.
Hij werd ook gewoon 13e vandaag.
De man is 22, mag hij nog rijpen wellicht? Heeft al zoveel moois laten zien.
En die verstikkende dominantie is natuurlijk ook gewoon slecht voor de koers en het wielrennen in het algemeen.
Voor wat betreft eendaagse koersen is het wel wat meer potentieel drama. Toch gaat daar de tegenstand tegelijk beter en het parcours minder zijn ding zijn. In plaats van ongenaakbare topfavoriet is hij dan mededinger.
@TheBigShow inderdaad, al heeft Merckx nooit de Strade en de Tirreno gewonnen. :)
@erik33 - laten we de de twee tijden maar niet met elkaar vergelijken, we kunnen simpelweg niet zeggen hoe Mercx het er anno nu vanaf gebracht zou hebben.
( Vooralsnog heeft Mercx ook Parijs Roubaix en de ronde van Vlaanderen gewonnen, en weten we nog niet hoe Pogacar het daar gaat doen)
Ja Pogacar heeft de tijd om de Tour records van Mercx en co uit de boeken te schrijven, maar dan nog, gaat hij dat ook combineren met het winnen van een aantal keer Giro, en andere sterke statistieken als groen en geel winnen of de helft van de etappes winnen in een Tour? Want Mercx is meer dat 5x de Tour en een paar klassiekers.
Coppi, Bartali, Valverde?
Misschien blijft Pogi deze lijn doortrekken, maar ri. einde carrière evt vergelijken met Merckx. Hoewel nagenoeg onmogelijk,totaal andere periodes, materiaal, grootte peloton, professionalisering.
Hoe zie je het voor je dat Evenepoel een stapel klassiekers kan winnen? Hij heeft alleen een kans als hij iedereen uit het wiel rijdt. Ook in die wedstrijden komt hij coureurs als Pogacar en Alaphilippe tegen. Ik zie niet hoe hij deze mannen op dat terrein gaat kloppen.
Begint wat op te vallen inderdaad in de wedstrijden op World Tour niveau, hij klimt gewoon niet goed genoeg op het steilere werk en het idee bekruipt mij ook dat als hij de besten niet kan volgen hij moeilijk de knop naar schadebeperking om kan zetten. Het is nog steeds alles of niets. Voeg daarbij de nog steeds matige positionering en daalkwaliteiten en je hebt een uitstekende renner maar (nog) geen ronderenner.
Het oprichten is eigenlijk een basis niveau wat goed is maar geen manier om voor de prijzen te gaan.
Je kunt het winnaarsmentaliteit noemen, of een mentaal zwak punt.
Doet me denken aan Mathieu op de Koppenberg...
Geef m een wat warm eten.
Dat is nou WorldTour...
Maar ik verbaas mij ook lichtelijk hoor. Iemand die zó dominant is in kleinere wedstrijden (Ganna, Dumoulin, Dennis en Küng wagen zich slechts zelden aan lange solo's) zou meer inhoud moeten hebben om hier aan te haken. Het lijkt alsof Evenepoel in de aanloop naar de finale te veel energie verspilt, waardoor de tank gewoon leeg is als het spel begint. Iets waar lichte mannekes in de Tour ook last van hebben de laatste jaren (zie Quintana). Dat Evenepoel niet zo compleet is weten we al een tijdje, maar dat het in de uitslag zo zwaar doorweegt is toch wel licht verrassend.
Erger dan Evenepoels kraken vind ik Pogacars absurde dominantie.
De dood voor de spanning in het wielrennen.
Schrijf 'm al maar op voor San Remo, tenzij Roglic weerwerk kan bieden...
Zou wel eens graag een sprint à deux zien op het vlakke tussen de twee Slovenen, en dan is San Remo het ideale decor...
Waar 90% van de reacties hier gaat maar zijn 2 generatie genoten. Verdiend hij hier zeker een compliment.
Ik heb een rothekel aan Quintana. Zoals hij de Giro won in de stilgelegde etappe en hoe hij aan de auto ging in de Tour toen Froome ging rennen, zegt alles over hem als sportman.
Vond de dominantie van Van Vleuten bijvoorbeeld ook te veel van het goede.
Hoe gaan andere ploegen deze kerel ooit verslaan?
Ik volg Pogi al vanaf het begin en ook hij valt weleens, zijn eerste seizoen bijvoorbeeld keihard nog in de ploegentijdrit Vuelta waar alleen Conte als laatste man overeind bleef..
De suggestie van Sporza dat Evenepoel op het zelfde niveau beweegt is hiermede voldoende weerlegd. "Kraken" is te veel eer.
Sterker nog, vragen stellen wordt weggezet als nijd, jaloezie en negativiteit. De tijd zal het uitwijzen...
Dat heeft het bij Merckx ook gedaan... tot 3 keer toe, en die wordt nog steeds de hemel ingeprezen als een halfgod. Brood en spelen zeker.
Ik reageerde dan ook op het deel waar je vertelde dat het enge aan hem is dat hij bijna niet valt of pech heeft, wat duidelijk wel nog exact vorige week gebeurde, en ook in elke seizoen tot nu toe dus..
Nog volgens mijn verwachtingen: twee keer de Carpegna zorgde voor grote verschillen en de echte klimmers kwamen automatisch tevoorschijn. Dat Arensman zich hier wist te handhaven vind ik buitengewoon knap, dat Evenepoel's benen volliepen vind ik geen verrassing.
Ik had vooraf gesteld dat Evenepoel voor een 5e plaats zou kunnen strijden maar dat zat er vandaag niet in - die supersteile eerste honderden meters hebben zijn benen denk ik snel afgesneden en ook de rest van de klim bleef erg steil, met weinig kans op herstel. De tweede keer omhoog verloor hij niet veel meer op dat groepje met Hindley en Pinot, in de afdaling hield hij gelijke tred met de achtervolgers en het laatste stukje richting finish haalt hij nog wat tijd op. Hij is dus wel blijven vechten en dat vind ik een positief signaal. Kan hij een grote ronde winnen? Nu nog niet. Ooit misschien wel. Om die kans te verhogen moeten ze vooral de GR kiezen in functie van het parcours: zoveel mogelijk tijdritkilometers en zo weinig mogelijk steile beklimmingen. Vaak kom je dan uit bij de Tour als beste optie. Maar daar moet je dan weer hopen op die ene keer dat Pogacar (+/- Roglic) eens niet in optimale vorm verkeert...