Interview Steff Cras zal ook volgend jaar in het WorldTourpeloton te bewonderen zijn. De Kempenaar, die nu actief is bij Katusha-Alpecin, heeft een mooie aanbieding op zak van een ploeg op het hoogste niveau. Het was nochtans een pechjaar voor Cras, die goede hoop heeft om daar binnenkort in de Vuelta komaf mee te maken.

En of Steff Cras blij was toen hij vorige week zijn tweede deel van het seizoen kon aanvatten in het Test Event voor de wegrit van de Olympische Spelen in Tokio. De sympathieke Kempenaar trok zo eindelijk een streep onder een draak van een eerste seizoenshelft. “Dat ik dan ook nog eens in de top 10 kon finishen, is mooi meegenomen. We waren met een supertoffe groep in Japan en voor mij was dat ideaal om weer koersritme te kunnen opdoen. Ook om ervaring op te doen met koersen in andere klimatologische omstandigheden. Het was zwaar om in die eerste maanden van het jaar telkens terug te knokken na pech. Het viel soms zwaar tegen en mentaal kreeg ik het daar lastig mee.”

Pech, pech en nog eens pech
Als Cras spreekt over pech, dan overdrijft hij niet. Integendeel, het leek wel alsof hij van het ene ongeluk naar het andere reed. “Ik was nochtans goed aan het seizoen begonnen. Nog voor ik mijn seizoen in Oman zou starten, moest ik al invallen in de Mallorca Challenge en de Ronde van Valencia. Vooral Oman was met een elfde plaats in het algemene klassement een mooie uitslag. Maar zo goed als het gevoel in die eerste drie koersen was, zo slecht verging het mij in de weken en maanden daarna.”

“Ik moest invallen in de Strade Bianche en daar kreeg ik last van een rugprobleem”, gaat Cras verder. “Dat bleef opspelen in Catalonië, maar daar kon ik mijn werk voor Zakarin nog redelijk goed doen. Het liep pas echt mis in de Ronde van het Baskenland, waar ik voor het eerst mijn eigen kans zou krijgen. Door iemand anders zijn fout ben ik daar redelijk hard tegen de grond gegaan, waardoor mijn hand genaaid moest worden. Ik was dus totaal niet klaar, maar ik moest toch invallen voor de Waalse Pijl mét al die draadjes in mijn hand. Natuurlijk kwam ik ook dan weer zwaar ten val, door de fout van Izagirre. In Californië wéér hetzelfde: gevallen door een fout van iemand anders, terwijl ik juist weer had opgebouwd. Tot slot werd ik nog ziek in de Dauphiné, net als een derde van het peloton. Ik had koorts, maar ik ben toch blijven doorrijden met antibiotica. Achteraf gezien geen al te beste beslissing.”

Conclusie: van maart tot juni was het voor Cras constant miserie. Bij zijn ploeg kon hij ook niet op al te veel begrip rekenen… “Dat werkte zeker soms frustrerend. Door bepaalde beslissingen van binnenuit ben ik altijd veel te vroeg weer in competitie moeten terugkeren, omdat we simpelweg te weinig renners hebben binnen de ploeg. Dan is het moeilijk om echt uit die negatieve spiraal te geraken. Ik heb nochtans echt het gevoel dat ik qua vermogens weer een stap vooruit heb gezet, dat zag je vooral in het begin van het jaar. Alleen heb ik dat door die miserie nog niet kunnen verzilveren.”

“Persoonlijke vooruitgang afgeremd”
Misschien krijgt Cras daar binnen enkele weken wél de kans voor, in de Vuelta. Het zou voor de Kempenaar zijn eerste grote ronde in zijn carrière zijn, al heeft hij daar nog geen zekerheid over. “Ik ben benieuwd hoe mijn najaar er gaat uitzien. Normaal rijd ik na Wallonië nog de Ronde van Polen en dan de Vuelta. Maar eigenlijk is er nog niks van dat wedstrijdprogramma zeker, omdat er wat chaos is in de ploeg. De mensen die de krant lezen weten praktisch evenveel als wij. Zolang ik geen bevestiging krijg, is het moeilijk om een planning te maken richting Vuelta. Maar als ik er mag rijden, dan is dat een heel mooie kans om me nog eens te kunnen tonen in de ontsnappingen.”

Aan het einde van het seizoen loopt het contract van Cras bovendien af bij Katusha-Alpecin, waarvan het voortbestaan nog steeds niet bevestigd is. Ziet hij nog een toekomst voor zichzelf bij de ploeg? “Dat is moeilijk te zeggen. Zoals je hebt gemerkt, zijn er een aantal dingen gebeurd waar ik me dit jaar aan geërgerd heb en die ook mijn persoonlijke vooruitgang hebben afgeremd. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik honderd procent gelukkig ben momenteel, maar er is zeker nog niets beslist. Ik heb ook een aanbieding van een andere WorldTour-ploeg gekregen, maar de beslissing ga ik pas later maken.”