De 113e editie van de Ronde van Lombardije is gewonnen door Bauke Mollema. De renner van Trek-Segafredo viel aan op de voorlaatste beklimming van de dag, de Civiglio, sloeg een mooie kloof en wist vervolgens naar zijn eerste monumentale zege te soleren. Zo heeft Nederland na 38 jaar eindelijk weer een opvolger voor Hennie Kuiper.

We gaan nog naar China en Japan, maar voor de meeste wielerfans eindigt het seizoen in het weekend van de Ronde van Lombardije en Parijs-Tours. Vandaag kruisten topfavoriet Primož Roglič, Alejandro Valverde, Vincenzo Nibali maar ook Bauke Mollema de degens in het vijfde en laatste wielermonument van 2019. De 113e editie van ‘Il Lombardia’ begon net als vorig jaar in Bergamo, terwijl de finishstreep andermaal was getrokken in Como. Het beloofde met zes serieuze beklimmingen een loodzware wedstrijd te worden.

De organisatie kwam nog voor de start met een passend eerbetoon aan een tweevoudig winnaar van de Ronde van Lombardije: Felice Gimondi. De Italiaanse wielerlegende en man van de streek overleed eerder dit jaar aan een hartaanval tijdens een zwemtochtje. RCS Sport-directeur Mauro Vegni liet al snel weten dat de aankomende editie van de herfstklassieker in het teken zou staan van ‘De Buizerd van Bergamo’. En dus mocht zijn dochter Norma om 10.30 uur de vlag zwaaien, wat het begin was van de koers van de vallende bladeren.

foto: Cor Vos

Sterke kopgroep krijgt de ruimte
Het duurde niet lang vooraleer acht sterke renners elkaar vonden in het vormen van de vroege vlucht. De voorsprong van Fausto Masnada, Davide Ballerini, Enrico Barbin, Rémi Cavagna, Cesare Benedetti, Toms Skujiņš, Marco Marcato en Petr Rikunov liep op tot ruim zes minuten, maar in het peloton zagen we de mannen van Jumbo-Visma op kop rijden voor hun leider Roglič, de gedoodverfde favoriet voor de overwinning na eerdere demonstraties in de Giro dell’Emilia en Tre Valli Varesine. De Nederlandse formatie wist het verschil dus binnen de perken te houden.

Dat was ook nodig, want met Toms Skujiņš was de nummer drie van Tre Valli Varesine mee, terwijl Masnada en Cavagna dit jaar al etappes wonnen in de Giro d’Italia en de Vuelta a España. En met Davide Ballerini was ook nog de winnaar van de Europese Spelen vertegenwoordigd. Op de eerste twee beklimmingen van de dag – de Colle Gallo en de Colle Brianza – bleef de kopgroep bij elkaar, maar nog voor de voet van de beroemde Madonna del Ghisallo werden de mindere goden gelost. Masnada, Cavagna en Skujiņš bleken over de beste benen te beschikken.

Kopgroep spat uiteen op de Madonna del Ghisallo 
De Letse rasaanvaller van Trek-Segafredo bleek echter niet in staat om het moordende tempo van Masnada te volgen. De Italiaan van Androni Giocattoli-Sidermec wist geen indruk te maken in de voorbije Italiaanse najaarsklassiekers, maar de aanvalslustige Bergamask was erop gebrand om zich te laten zien voor eigen volk. Het was nog ruim zeventig kilometer tot finishplaats Como, maar Masnada nam ook afscheid van zijn laatste metgezel Cavagna. Zijn voorsprong op het peloton was inmiddels gedaald naar iets minder dan drie minuten.

Over het peloton gesproken: de mannen van Jumbo-Visma werden bij het opdraaien van de Madonna del Ghisallo afgelost door Team Ineos. De Britse sterrenformatie broedde duidelijk op een plannetje met Egan Bernal, afgelopen donderdag nog glansrijk winnaar van de Gran Piemonte. Mede door het beulswerk van Salvatore Puccio werd het verschil kleiner, maar het was Masnada die als eerste de klokken van de kapel hoorde luiden op de top van de Ghisallo, op korte afstand gevolgd door Skujiņš, die duidelijk zijn tweede adem had gevonden.

foto: Cor Vos

Masnada krijgt gezelschap, Jungels valt aan 
Vlak na het overschrijden van de top hadden we plots weer twee koplopers. Masnada en Skujiņš trokken gezamenlijk naar de Colma di Sormano, terwijl we in het peloton een aanval zagen van Bob Jungels. De Luxemburgse kampioen van Deceuninck-Quick-Step is bezig aan een teleurstellend najaar, maar hij wilde toch nog iets van zijn Ronde van Lombardije maken. De grote favorieten gingen niet achter Jungels aan, waardoor die laatste alle vrijheid kreeg om op jacht te gaan naar de twee koplopers, die inmiddels waren begonnen aan de Colma di Sormano.

Masnada en Skujiņš hoopten ongetwijfeld als eerste te beginnen aan de duivelse Muro di Sormano – met stijgingspercentages tot 27% – maar nog voor het opdraaien van de muur kregen de vroege vluchters gezelschap van Jungels, die meteen naar voren reed om een strak tempo aan te houden. Dit bleek de doodsteek voor Masnada, maar de taaie Skujiņš begon samen met Jungels aan de verschrikkelijk steile Muro di Sormano. Een probleem: de voorsprong was inmiddels gezakt naar twintig seconden en niet veel later was het liedje van Skujiņš en Jungels uitgezongen.

Man tegen man op de Muro di Sormano 
Ze werden bijgehaald én achtergelaten door een groepje pure klimmers, met Rafał Majka, Iván Sosa, Giulio Ciccone, Pierre Latour, Ruben Fernández maar vooral mede-favorieten Michael Woods en Jakob Fuglsang. De aanwezigheid van de winnaars van Milaan-Turijn (Woods) en Luik-Bastenaken-Luik (Fuglsang) zorgde voor een tegenreactie in een achtervolgend groepje. Zo reed de beloftevolle Fransman David Gaudu in één ruk naar de koplopers, maar ook tweevoudig winnaar Nibali, Spaans kampioen Valverde en Roglič wisten na de top weer aan te sluiten.

In de razendsnelle, technische en daarmee verraderlijke afdaling van de Sormano wisten enkele geloste renners weer terug te keren, waaronder Tim Wellens en Emanuel Buchmann. De Belg en de Duitser voelden wellicht het opkomende melkzuur in hun benen en besloten om te anticiperen in aanloop naar de Civiglio, de voorlaatste beklimming van de dag. De twee renners hadden één gezamenlijk doel en werkten dan ook goed samen, waardoor ze al snel twintig seconden wisten te pakken op de achtervolgende groep, waar Sepp Kuss op kop reed voor Roglič.

Geen derde zege voor Nibali
In de tweede groep, waar Kuss en Fernández het tempo bepaalden, werd zeker niet getreuzeld, maar toch wisten meerdere renners – onder wie Robert Gesink, Tiesj Benoot en Diego Ulissi – weer aan te sluiten. Met nog ruim twintig kilometer te gaan begonnen Wellens en Buchmann als eerste aan de steile stroken van de Civiglio (4,2 km aan 9,7%), een halve minuut later was het aan de achtervolgers om wat tandjes lichter te schakelen. Vooraan bleek Buchmann de betere klimmer, maar echt veel voorsprong had de nummer vier van de voorbije Tour niet meer.

foto: Cor Vos

In de favorietengroep gaf Valverde een teken aan Fernández om er een snok aan te geven. De tempoversnelling van de Spanjaard was indrukwekkend, zo indrukwekkend dat Nibali moest afhaken. De blik van de winnaar van 2015 en 2017 stond op onweer, wetende dat hij een derde zege op zijn buik kon schrijven. Enkele honderden meters verder moest ook Tourwinnaar Bernal passen na een versnelling van Valverde, maar de kopman van Movistar werd weer teruggepakt door Woods en Gaudu. Dit bleek het ideale moment voor Mollema om zijn kaarten op tafel te gooien.

Bauke Mollema kwam, zag en… 
De renner van Trek-Segafredo kreeg in tegenstelling tot Valverde wel de ruimte van de concurrentie, waardoor hij al snel een mooie kloof wist uit te bouwen. In de achtervolgende groep werd vooral naar elkaar gekeken, wat allemaal in het voordeel was van Mollema, wiens voorsprong schommelde rond de twintig seconden. De Nederlander begon als eerste aan de afzink van de Civiglio, op vijftien seconden gevolgd door Latour, terwijl de groep Roglič-Valverde-Bernal al een halve minuut moest goedmaken op een sterke Mollema, die niet meer achterom keek.

Waar Mollema vol doorreed, waren de achtervolgers niet bereid om voor elkaar de kastanjes uit het vuur te halen, waardoor het verschil opliep tot driekwart minuut. Mollema leek zelfs al zegezeker, maar toen kwam eindelijk de versnelling van topfavoriet Roglič. De Sloveen van Jumbo-Visma demarreerde op het vlakke, de overige toppers twijfelden en de Sloveense vogel was gevlogen. We leken een duel te krijgen tussen Mollema en Roglič op de flanken van de San Fermo della Battaglia, aangezien de renner van Jumbo-Visma snel dichterbij kwam.

foto: Cor Vos

Overwon! 
De achtervolgende Roglič kwam op een halve minuut van Mollema, maar toen kwam de Sloveense locomotief plots zonder stoom te zitten, waardoor de voorsprong bleef schommelen rond die halve minuut. Roglič kreeg vlak voor de top het gezelschap van Valverde, Woods, Fuglsang, Bernal en Jack Haig, terwijl Mollema al was begonnen aan de korte maar snelle afdaling van de San Fermo della Battaglia. De Nederlander moest nog 5,4 kilometer overleven en Valverde achter zich houden, die nog probeerde naar de eenzame Mollema te springen.

Het verschil tussen beide kemphanen bleek echter te groot, waardoor Mollema overtuigend naar zijn eerste monumentale zege soleerde. Voor de renner van Trek-Segafredo is het wellicht zijn grootste overwinning uit zijn carrière, na een eerdere ritzege in de Tour de France en winst in de Clásica San Sebastián. Mollema had alle tijd om het zegegebaar te maken en de aanwezige tifosi te bedanken. Op gepaste afstand van de winnaar spurtte Valverde naar de tweede plaats, voor Bernal en Fuglsang.

foto: Cor Vos