Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Schär: “Bidon uit Tour 1997 herinnerde me elke dag aan mijn wielerdroom”
Michael Schär werd zondag uit de Ronde van Vlaanderen gezet nadat hij een drinkbus het publiek in gooide. Op social media schreef hij daags nadien een uitgebreide reactie. “Beste UCI, waarom beginnen kinderen te fietsen.”
“Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. In 1997 namen mijn ouders namen mijn zus en mij mee naar de Tour de France in de Jura. We reden naar het parcours en wachtten daar uren tussen de toeschouwers. Uiteindelijk kwam de reclamekaravaan voorbij en vingen we allemaal een paar kleinigheidjes”, begint Schär zijn post.
De 34-jarige Zwitser van AG2R Citroën weet nog goed hoe de eerste politiemotoren passeerden en de helikopter boven zijn familie kwam hangen. “Juist deze opwindende sfeer van het naderende peloton veranderde mijn leven. Ik was enorm onder de indruk van de snelheid en het gemak waarmee de renners op hun fiets reden. Ik wilde niets anders meer dan zelf een profrenner worden. Vanaf dat moment werd ik gedreven door een droom.”
Dat hij die dag een bidon ving, was echter het absolute hoogtepunt. “Deze kleine drinkbus maakte mijn wielerverslaving compleet. Eenmaal thuis herinnerde die bidon me elke dag aan mijn droom. Ik droeg mijn gele bidon van Team Polti elke dag vol trots bij me. Werkelijk elke dag.”
‘Inmiddels ben ik zelf zo’n prof’
“Inmiddels ben ik een van die professionals, die voor al die blije toeschouwers langsrijdt. Tijdens rustige momenten hou ik mijn lege bidons altijd bij me totdat ik wat kinderen langs de route zie. Dan gooi ik ze rustig daar, waar ze hem veilig kunnen oprapen. Twee jaar geleden gaf ik een bidon aan een meisje langs de weg. Haar ouders vertelden me dat het meisje het nog steeds over die bidon heeft. En wie weet wordt ze ooit zelf wel een wielrenner”, gaat Schär verder.
Juist dit zijn de momenten waarom de Zwitser zo van zijn sport houdt. “Niemand kan dat ooit van me afpakken. We zijn de meest benaderbare sport die onderweg ook bidons weggeeft. Zo simpel is het. De wielersport is simpel.”
Hoe simpel moet het zijn om een uitzondering te maken voor het gooien van bidons waar publiek staat en de bidons dus echt wel opgeraapt zullen worden.
Ooit kwam ik in de Vuelta per ongeluk achter het peloton terecht in een stoet met auto's en motoren. Na een passage was er 100km geen andere mogelijkheid dan te volgen. Na verloop van tijd zat ik letterlijk bijna achter de volgauto's en zag ik wat er aan de hand was: de voorste in de stoet had het recht om de eerstvolgende weggeworpen drinkbus uit de berm te plukken, om daarna weer achteraan te sluiten. Omdat ik toch tot volgen was veroordeeld, heb ik een paar uur meegedaan in de carrousel. Nu heb ik een verzameling met 15 verschillende bidons, die samen een leuke herinnering vormen aan die Vuelta. En ik weet zeker dat de berm ter plekke schoon is achtergelaten.
Ikzelf heb nog steeds de bidon van Firsanov, topding.
Ook mijn ouders namen mij vroeger mee naar wielerwedstrijden. Ook ik ben in de jaren ’90 naar de Tour geweest en heb Jalabert, Virenque, Ullrich en Boogerd eind jaren ’90 de Alpencols op zien zwoegen. Ook ik heb snoepjes en sleutelhangers uit de reclamecaravan gevangen en ook ik heb een enkele keer een bidon van een profrenner opgeraapt. Ik meen dat het een model van Credit Agricole was, maar dat terzijde. Ook ik ben mede door de heroïek, in combinatie met de Radio Tour de France-beleving verzot geworden op de wielersport.
Maar helaas zijn er niet alleen positieve herinneringen blijven hangen bij het langs de kant van de weg staan. In de Amstel Gold Race van ’99, jawel: de editie die Michael Boogerd wist te winnen stond ik, wederom geflankt door mijn ouders, broer en broertje langs de kant in de Amstel Gold Race. De koplopers kwamen voorbij, ik herinner mij nog een stoet motoren, de kop van het peloton kwam in zicht en toen.. een bidon. Einde herinnering van die koers. Naar wat mijn ouders mij verder vertelden ben ik niet lang ‘out’ geweest. Slechts een seconde of 10. Wel was een doktersbezoek nodig. We hoeven niet te lang bij de schade stil te staan, het viel wel mee. Een blauw oog en een lichte hersenschudding. De ‘trofee’: een gevulde (!) bidon van Saeco. Opgeraapt door mensen die naast ons langs de weg stonden, en als trofee meegegeven aan mijn vader danwel moeder.
Geen idee waarom er een gevulde bidon het publiek invloog. Later nog wel eens proberen terug te vinden op beelden, maar helaas nooit gevonden. Boos? Nee, kan gebeuren. Ik ben niet minder van de koers gaan houden. Alleen snap ik dus wel (als een van de weinigen hier) dat het verboden is om bidons weg te gooien. Of deze bidons nu leeg of vol zijn, hard of zacht gegooid worden: je moet ergens een lijn trekken.
Het weggooien is natuurlijk vrij simpel, over de grond wanneer je aan de zijkant rijdt. Dat is altijd in orde.
Ik vind dit incident dan dan ook niet echt een argument voor de regel zoals hij nu is.
Ook vind ik niet dat regels ieder minimaal risico moeten proberen af te dichten. Dat is juist wat de regeldruk in de moderne samenleving waar iedereen over klaagt steeds vergroot.
Mooi verhaal Secondant.
Die bidon zal wel door Cipollini gegooid zijn, die kan erg goed mikken!
https://youtu.be/D4XxCZagAjk
Waarom is Bouhanni bijvoorbeeld nog niet aangepakt. Laten ze daar eerst eens mee bezig zijn. Waarom wordt die niet onmiddellijk op non-actief gezet tot nader onderzoek? Waarom moeten alle doping gevallen maanden soms jaren duren?
Of zo'n belachelijk schorsing van Groenenwegen om een signaal af te geven.
Het gedoe rond Froom/sky. Bertsema wat maanden duurde.
Hoezo signaal, als je zo'n sprint ziet van Bouhanni.
UCI ten voeten uit.
Nee, je moet een renner uit koers halen als hij een bidon weggooit.
Duidelijk lijkt me wat voor niveau er daar zit.
Oh ja, toch nog even nagedacht gisteren over de winnares van de Ronde.
Want ja, een winnares diskwalificeren die een bidon had weggegooid, dat kan natuurlijk niet. En terecht.
Goed gezien , jij snapt het helemaal !
De UCI works in mysterious ways.
Neemt niet weg dat ik me de teleurstelling bij Schär helemaal voor kan stellen. Zeker ook omdat een bidon die weggegooid wordt bij publiek nagenoeg altijd wordt opgeraapt. En omdat er veel kinderen erg happy van worden.
Maar ondanks dat mag wat mij betreft deze strenge lijn even gehandhaafd worden. Om dan na verloop van tijd misschien de teugels weer wat te laten vieren, en te kijken naar de uitzondering voor bidons bij publiek. Maar ik zie helaas ook te veel bidons die gewoon een ravijn in gaan, een bos in verdwijnen, etc.
En dan is dat maar even jammer vor Schär en de kindertjes...
Waar de UCI momenteel op botst is dat maatwerk ook een hedendaags fenomeen is waar vele mensen groot belang aan hechten, dus in de geest van de wet handelen en hier en daar een oogje dichtknijpen. Daar staat een grote groep 'regels zijn regels' mensen tegenover en naar gelang de koerssituatie hoor je dan de ene of de andere groep kraaien. De overgangsperiode liep tot 1 april dus nu wordt pas echt zichtbaar wat een en ander betekent. Puntje bij paaltje zal de UCI het nooit voor iedereen goed kunnen doen.
Ik vind het persoonlijk top dat ze gewoon hard handhaven en ik hoop dat ze dat blijven doen.
Als de meerderheid het niet wil, ook prima, maar dan moet er ook niet meer gezeurd worden dat de straffen niet consistent zijn. De ene keer wel een straf de andere keer niet en verschillende hoogtes van straffen hoort bij een jurysysteem waarbij de jury-leden 100 variabelen moeten beoordelen om al dan niet tot een straf te komen.
Consequentie is wat mij betreft een onhaalbare piste binnen de koers.
Panache beschrijft het mooi met het woordje 'maatwerk'. Daar is een jury voor. Dat moet mits een goede nachtrust van de bevoegde persoon toch mogelijk zijn?
Ten eerste was het niet uit medelievendheid dat hij die bidon de kant in keilde, maar uit frustratie. Dat zag je ook aan het misbaar dat hij maakte met zijn armen meteen na het weggooien van die bidon.
Ten tweede was het geen kind waar hij die bidon naartoe gooide, maar een groepje volwassen mannen. Denk niet dat er voor hen nog een toekomstige wielercarrière inzit.
Ten derde is het voor kinderen net veel gemakkelijker geworden om hun geliefde bidon(s) te vangen, door in de wegwerpzones te gaan staan. In plaats van dat ze heel weinig kans hebben dat ze net op dat 1 plekje in een 200+km staan waar een renner net z'n drinkbus leeg heeft, hebben ze nu veel minder km's waar die bidons gesmeten gaan worden en door veel meer renners tegelijk. De kans op wielerdromen is in die zones dus net perfect gegroepeerd.
Ten vierde: Wielrennen is misschien simpel, maar dat is deze regel ook.
Btw, hoe zit het met uit de bidonhouders vallende bidons, bijv in PR? Vervuilen evenzeer, en is nog gevaarlijk voor andere renners. Dan moet de UCI ook regels aan bidonhouders stellen, oid.
Dat je je gelletjes niet zomaar langs de kant dumpt maar in de zones lijkt me een prima regel. Die bidons blijven zelden achter. Hooguit renners beboeten die ze bewust in de natuur (een ravijn of sloot) gooien waar geen mensen staan.
Ik stel al statement voor dat de renners (allemaal) voortaan de bidons in de jurywagen dumpen. Zijn ze dat snel genoeg beu. Liefst met de dop een beetje los, het tutje open en nog een goede bodem flink zoete sportdrank er in.